Αιφνιδιαστική επίσκεψη στο Ιδρυμα Χρόνιων Παθήσεων Παίδων στο Σκαραμαγκά έκανε χτες ο υφυπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γ. Κωνσταντόπουλος και, όπως διοχετεύονταν απ' το υπουργείο Υγείας, ήταν φανερά εκνευρισμένος, γιατί αντίκρισε εικόνες εγκατάλειψης και προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ακόμη, γιατί οι εργαζόμενοι δεν εκδηλώνουν ενδιαφέρον να δουλέψουν στο Ιδρυμα, λόγω των σκληρών συνθηκών εργασίας.
Στο Ιδρυμα πράγματι επικρατούν άθλιες συνθήκες, εξαιτίας της επικίνδυνης έλλειψης προσωπικού. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως για 75 παιδιά με χρόνια προβλήματα υπάρχουν μόνο τρεις εργαζόμενοι! Αυτά ακριβώς τα προβλήματα είχε αναδείξει η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα με επίσκεψη που έκανε στο Ιδρυμα στις 7.6.2004. Αλλά και με τη δήλωσή της που προκάλεσε αίσθηση στο πανελλήνιο ότι η κατάσταση που επικρατεί στο Ιδρυμα της προκάλεσε «σοκ και δέος».
Ομως την επομένη της επίσκεψης της Αλ. Παπαρήγα στο Ιδρυμα, ο υφυπουργός Γ. Κωνσταντόπουλος εξέδωσε γραπτή ανακοίνωση, που ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εξι μέρες πριν τις ευρωεκλογές και μετά τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και η κ. Παπαρήγα ανακάλυψε το Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων στον Σκαραμαγκά».
Να αντιστρέψουμε, λοιπόν, το ερώτημα: Τώρα ανακάλυψε ο αρμόδιος υφυπουργός την κατάσταση που επικρατεί στο Ιδρυμα; Και αν όχι, τι έχει κάνει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ για την κατάσταση αυτή;
Το μαχαίρι...
Αλλο ένα μαχαίρι, το οποίο υποτίθεται πως θα έφτανε στο κόκαλο, τελικά - όπως όλα δείχνουν - μπήγεται και πάλι στο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από το πολύνεκρο ναυάγιο του «Σαμίνα Εξπρές» και η υπόθεση δεν έχει φτάσει ακόμη στις αίθουσες των δικαστηρίων. Και όχι μόνον αυτό. Το ενδεχόμενο να μην πραγματοποιηθεί ποτέ η όποια απόπειρα εκδίκασης της υπόθεσης γίνεται πλέον αρκετά πιθανό. Η τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου αναιρεί το βούλεμα του Συμβουλίου Εφετών Αιγαίου, κρίνοντας ότι πάσχει ως προς την τεκμηρίωση του ενδεχόμενου δόλου. Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου κρίνει ότι οι κατηγορούμενοι πρέπει να δικαστούν για πλημμεληματικές πράξεις και όχι για κακουργήματα, όπως - λόγω αναγνώρισης του ενδεχόμενου δόλου - είχε αποφανθεί το δικαστικό συμβούλιο του Εφετείου Αιγαίου. Επομένως, η δικογραφία επιστρέφει και πάλι στην Εισαγγελία Εφετών Αιγαίου για την έκδοση νέου βουλεύματος. Και εφόσον, τελικά, υιοθετηθεί η άποψη των αρεοπαγιτών, τότε οι κατηγορούμενοι θα παραπεμφθούν σε δίκη για πλημμεληματικές κατηγορίες. Οι τελευταίες, όμως, παραγράφονται στην πενταετία, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση συμπληρώνεται σε ένα χρόνο. Θα έχει εκδοθεί, άραγε, μέχρι τότε αμετάκλητο βούλευμα; Μάλλον όχι, λένε όσοι γνωρίζουν τις σχετικές διαδικασίες...
Η πράξη, κριτήριο της πρωτοπορίας
«Το υπουργείο Υγείας δεν είναι θεατής, αλλά βρίσκεται στην πρωτοπορία της εξυγίανσης στο χώρο», δήλωσε χτες ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γ. Κωνστανόπουλος με αφορμή δημοσιεύματα που αναφέρονται στο πόρισμα για την πολύκροτη υπόθεση στο Γηροκομείο Αθήνας.
Ο υφυπουργός Υγείας αναφέρεται στην αλλαγή του ΔΣ του Γηροκομείου, σημειώνοντας ότι από μόνη της δεν αποτελεί πανάκεια και υπογραμμίζει: «Το βασικότερο είναι να μπορέσουμε να συνεργαστούμε με το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, να βελτιώσουμε την κατάσταση στα ιδρύματα που διαχειρίζονται μεγάλες δωρεές και κληροδοτήματα εθνικού χαρακτήρα και μέχρι τώρα δρουν χωρίς ουσιαστικό έλεγχο και κεντρικό συντονισμό».
Η πρωτοπορία κρίνεται στην πράξη. Κι απ' ό,τι φαίνεται στην ανακοίνωση, ο Γ. Κωνσταντόπουλος απλώς εκφράζει ευχές. Για να γίνουν πρωτοπόρα βήματα εξυγίανσης στο χώρο των γηροκομείων, χρειάζεται πρωτίστως ο ανάλογος πολιτικός προσανατολισμός και, βέβαια, η βούληση της κυβέρνησης...
«... Κατηχίζουσι περί φιλαργυρίας»
Πάντως, φαίνεται να 'χουν δεί πολλά τα μάτια του υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γ. Κωνσταντόπουλου στα πορίσματα και τις εκθέσεις για τα γηροκομεία και τα διάφορα ιδρύματα που λειτουργούν «χωρίς ουσιαστικό έλεγχο».
Ομως και ο ελληνικός λαός πρέπει να μάθει για τα έργα και τις ημέρες των μεγαλόσχημων που διοικούν αυτά τα ιδρύματα. Στην ουσία, δηλαδή, ενώ διαχειρίζονται τεράστιες περιουσίες και παράγουν έργο αμφίβολης -τουλάχιστον- αποτελεσματικότητας, εμφανίζουν τα ιδρύματα αυτά στα μάτια του κόσμου ως πρότυπα εθελοντισμού και φιλανθρωπίας.
Οι άνθρωποι, βέβαια, δεν κάνουν τίποτε άλλο από εκείνο που καυτηρίαζε εδώ και ο αιώνες ο Ιωάννης ο Πρωτοπρόδρομος: «Εκείνοι τα νομίσματα συνάζουσιν απλήστως ημάς δε κατηχίζουσι περί φιλαργυρίας». Το ίδιο συμβαίνει και με τη σύγχρονη φιλανθρωπία. Εχει ως αφετηρία τη φιλαργυρία - και όχι τα πραγματικά αισθήματα της ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Αυτονόητο συμπέρασμα
Οσοι παίρνουν μέρος στους εκάστοτε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, διεκδικώντας μια πάνω - κάτω σταθερή θέση εργασίας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πιθανότητες να ικανοποιήσουν το όνειρό τους - το πιο απλό και το πιο στοιχειώδες ανθρώπινο όνειρο - είναι πολύ μικρές. Η επιτυχία στο διαγωνισμό δε φτάνει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χρειάζεται να είναι τέτοια που να εντάσσει τον επιτυχόντα ανάμεσα στους πρώτους 100, 200, 500, 1.000 επιτυχόντες. Συνήθως οι θέσεις προς πλήρωση είναι μερικές χιλιάδες ενώ οι διαγωνιζόμενοι είναι πάντοτε δεκάδες χιλιάδες.
Αν τα παραπάνω ισχύουν για κάθε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, για τον επίμαχο διαγωνισμό του 1998 τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα, κάτι που γνώριζαν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θέσπισε ένα πλαίσιο διαγωνισμού, το οποίο πρόσφατα κρίθηκε από το ΣτΕ αντισυνταγματικό. Το ΑΣΕΠ είχε υποδείξει τότε την προβληματική νομοθετική βάση του διαγωνισμού. Αλλά και οι διαγωνιζόμενοι είχαν ή μπορούσαν να έχουν λάβει γνώση της πραγματικότητας, ότι πριν ακόμη διαγωνιστούν είχαν μπει σε μία περιπέτεια διεκδικώντας το δικαίωμά τους στη δουλιά μέσα από διαδικασίες που αν μη τι άλλο δεν εγγυούνταν την παραμικρή αξιοκρατία. Αλλά το ουσιαστικότερο, γνώριζαν ότι δε θα βρουν όλοι δουλιά. «Τι μπορούσαν να κάνουν;», θα πει κανείς. Πιθανόν ελάχιστα ή και τίποτα πριν το διαγωνισμό. Το ζήτημα όμως είναι τι έκαναν μετά απ' αυτόν και τι κάνουν τώρα όσοι απ' αυτούς πέρασαν το διαγωνισμό με επιτυχία αλλά δουλιά δεν έχουν, αφού θέσεις δεν υπάρχουν για όλους.
Για έξι ολόκληρα χρόνια το ΠΑΣΟΚ - παρόλο που αυτό δημιούργησε το πρόβλημα - δούλευε ψιλό γαζί τους επιτυχόντες του διαγωνισμού του '98 με υποδείξεις να απευθυνθούν στη δικαιοσύνη και με υποσχέσεις ότι το ίδιο έχοντας θετικές δικαστικές αποφάσεις θα μεριμνήσει για το δίκιο τους. Η υποσχεσιολογία αυτού του είδους, χάριν της ψηφοθηρίας, πήρε κι έδωσε προεκλογικά από το τότε κυβερνητικό κόμμα. Τώρα το ΠΑΣΟΚ επικαλείται το γεγονός ότι δεν είναι κυβέρνηση αυτό αλλά η ΝΔ. Η ΝΔ με τη σειρά της πετάει το μπαλάκι στο ΑΣΕΠ από το οποίο ζητά πρόταση νομοθετικής ρύθμισης του θέματος στη βάση της απόφασης του ΣτΕ, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι δε γίνεται λόγος για πρόσληψη όλων των επιτυχόντων, που υπολογίζονται περί τις 11.000. Το θέμα θα τραβήξει σε μάκρος και ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς θα γίνει τελικά.
Ομως οι επιτυχόντες, οφείλουν να βγάλουν τουλάχιστον το αυτονόητο, απ' όλη αυτή την περιπέτειά τους, συμπέρασμα. Οτι το να βρεις δουλιά σ' αυτό το σύστημα γίνεται από δύσκολο έως ακατόρθωτο, αφού η ανεργία είναι σύμφυτη μ' αυτό. Οτι ακριβώς αυτό εκμεταλλεύεται η εκάστοτε κυβέρνηση και τους κρατά σε ομηρία. Οτι σε τελευταία ανάλυση είναι θύματα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής του δικομματισμού. Και ότι αν δε συμβάλλουν και αυτοί στην πολιτική καταδίκη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν πρόκειται κανένα δίκιο ή δικαίωμά τους να αναγνωριστεί. Επομένως διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, πρέπει να γυρίσουν οριστικά την πλάτη στον δικομματισμό και στην πολιτική του.
Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τα άκαιρα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ, πάντως, αυτό που συμβαίνει ως πολιτικό φαινόμενο: Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ τονίζουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν πόσο άκαιρο είναι το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και πόσο μάταιη η συζήτησή του αυτή την περίοδο.
Το ίδιο ακριβώς πράγμα αναφέρεται και στις κεντρικές ανακοινώσεις των κομμάτων, στις δηλώσεις των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και των εκπροσώπων Τύπου. Γενικώς ...ουδείς εκ των δύο θέλει να γίνεται αυτή η συζήτηση.
Κι όμως, το όλο θέμα είναι μονίμως στην ...καρδιά της επικαιρότητας, με διαρροές, πληροφορίες, υπαινιγμούς και, βέβαια, σχολιασμούς παντός είδους. Φανταστείτε, δηλαδή, τι θα συνέβαινε, εάν ...ήθελαν τη συζήτηση.
ΝΕΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ δυνάμεις στο Αφγανιστάν και, όπως διαβάζουμε, τα «αιτήματα» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ πληθαίνουν όσο περνάει ο καιρός. Μάλιστα, ζητούν και την αποστολή πολεμικών ελικοπτέρων.
Φυσικά, για το θέμα αυτό καμιά ...εξεταστική επιτροπή δεν πρόκειται να ζητηθεί, ουδείς θα μιλήσει για σκάνδαλο και καμιά έρευνα περί «χαμένων κονδυλίων» δε θα γίνει. Κι ας είναι οφθαλμοφανές ότι ουδεμία σχέση έχουν όλα αυτά με τις ανάγκες της εθνικής άμυνας.
ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ της εξέφρασε η Κομισιόν για τις ρυθμίσεις που προώθησε η κυβέρνηση αναφορικά με τους συμβασιούχους και, βέβαια, οι αρμόδιοι υπουργοί ...πετούν από τη χαρά τους αφού πέτυχαν τέτοια εύσημα.
Βεβαίως, κάθε άλλο παρά εύσημα αποδίδουν στις ρυθμίσεις τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι-συμβασιούχοι, που βλέπουν τη μια κατηγορία μετά την άλλη να αποκλείεται και να κρατά καλά η πολιτική ομηρία.
Πάντως, εξ όσων θυμούμαστε προεκλογικά, η κυβέρνηση μιλούσε για τη λύση ενός ακανθώδους κοινωνικού προβλήματος που απασχολούσε τον ελληνικό λαό. Δε μιλούσε για «ασκήσεις» νομοθετικής προσαρμογής στις εντολές της ΕΕ.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ομως, απ' ό,τι φαίνεται μόνο αυτό τους ενδιαφέρει και δεν τους καίγεται καρφί για το αν καλύπτονται οι ανάγκες του δημόσιου τομέα καθώς και το τι συμβαίνει στον ιδιωτικό.
Ιδίως στο δεύτερο οι ρυθμίσεις για τους συμβασιούχους προωθούνται, αλλά η μερική απασχόληση, οι απολύσεις και η μη τήρηση έστω και των στοιχειωδών κανόνων της εργατικής νομοθεσίας βασιλεύουν.
Ανάλογα με τους ακροατές...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το 'χουμε τονίσει κι άλλες φορές: Είτε τα στοιχεία της προηγούμενης κυβέρνησης για την οικονομία ήταν σωστά, είτε της σημερινής, μικρή σημασία έχει για τους εργαζόμενους. Ετσι κι αλλιώς, και τότε, και σήμερα, η πολιτική της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, καλά κρατεί και μόνο οι δικαιολογίες των εκάστοτε κυβερνώντων διαφέρουν. Δικαιολογίες, που αλλάζουν, μάλιστα, ανάλογα σε ποιον απευθύνονται. Οι νυν κυβερνώντες, για παράδειγμα, όταν απευθύνονται στο εσωτερικό της χώρας, κάνουν λόγο - τουλάχιστον - για «εικονική πραγματικότητα», «κρυφά ελλείμματα και χρέη», ενώ χρεώνουν την προηγούμενη κυβέρνηση με τακτικές «δημιουργικής λογιστικής» και απόκρυψης της πραγματικότητας. Δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, όταν βρίσκονται στο εξωτερικό. Προχτές, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, μιλώντας στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, χαρακτήρισε όλα τα προηγούμενα στατιστικό λάθος. «Επρόκειτο για μια αδυναμία του στατιστικού συστήματος που έχει διορθωθεί και δεν πρόκειται να επαναληφθεί στο μέλλον», είπε συγκεκριμένα ο κ. Αλογοσκούφης, χαρακτηρίζοντας, μάλιστα, «βαρύ» το χαρακτηρισμό «απάτη», τον οποίο χρησιμοποίησε ο Αμερικανός δημοσιογράφος στη σχετική ερώτησή του.
Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό της χώρας, συνεχίζεται αμείωτος ο δικομματικός «σκυλοκαυγάς» σχετικά με τα στοιχεία της οικονομίας, την απογραφή, κλπ. Οπως και η συνέχιση και παραπέρα κλιμάκωση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζεται χρόνια τώρα...
«Το ποτήρι ξεχείλισε»...
Associated Press
Δεκαετίες είχε το Αμστερνταμ να δει τόσο μαζική διαδήλωση. Περισσότεροι από 250.000 Ολλανδοί εργαζόμενοι (φωτό) συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο, απ' όλη τη χώρα, στην πλατεία Μουσείων της ολλανδικής πρωτεύουσας και διαδήλωσαν ενάντια στις προωθούμενες από την κυβέρνηση αντεργατικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα και τις εργασιακές σχέσεις. Η συγκέντρωση διοργανώθηκε από τις τρεις μεγαλύτερες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες και τα συνθήματα που κυριάρχησαν - σύμφωνα με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία - ήταν: «Το ποτήρι ξεχείλισε», «Οχι περισσότερα χρόνια δουλιάς», «Η Ολλανδία αξίζει περισσότερα».
Να σημειώσουμε, ακόμη, ότι η ολλανδική κυβέρνηση θεωρεί τα μέτρα αναγκαία, προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία και να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων. Με άλλα λόγια, για να διατηρηθούν και να αυξηθούν παραπέρα τα κέρδη των ολλανδικών μεγάλων επιχειρήσεων, στα πλαίσια του συνεχώς εντεινομένου διεθνώς ανταγωνισμού...
Είναι πρόκληση
«Το σχόλιό σας για 400.000 ευρώ, που πετάει ο κ. Γλυνιαδάκης για νέα γραφεία δεν ευσταθεί», απαντά στη στήλη ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, σχετικά με σχόλιο που δημοσιεύτηκε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη». Και μας βεβαιώνει ότι «όταν ολοκληρωθεί η μελέτη για τη μετακόμιση σε υφιστάμενα γραφεία και όταν προσδιοριστεί το κόστος, θα το μάθετε επίσημα από τη Διοίκηση της ΕΥΔΑΠ».
Το σχόλιό μας, όμως, δεν αναφερόταν σε «400.000 ευρώ που πετάει ο κ. Γλυνιαδάκης». Σημείωνε συγκεκριμένα: «Είτε η μετεγκατάσταση κοστίσει 250.000 ευρώ, όπως ισχυρίζεται η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ, είτε - ακόμη περισσότερο - 400.000 ευρώ, όπως λένε οι εργαζόμενοι στην εταιρία, το ποσό είναι μεγάλο. Ακόμη περισσότερο, όταν η μετεγκατάσταση του προέδρου της ΕΥΔΑΠ - περί αυτής πρόκειται - από το Γαλάτσι (όπου βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία της επιχείρησης) σε ιδιόκτητο κτίριο της εταιρίας στα Ιλίσια, γίνεται - όπως επίσημα εξηγείται - για να βρίσκεται ο πρώτος κοντά στο κέντρο της πρωτεύουσας και να ικανοποιούνται ανάγκες διαβούλευσης με κυβερνητικούς παράγοντες και στελέχη της αγοράς...».
Παρά την αντίδραση του κ. προέδρου, λοιπόν, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί πρόκληση το φόρτωμα των καταναλωτών της ΕΥΔΑΠ με τα όποια δεκάδες εκατομμύρια δραχμές, μόνο και μόνο για να ικανοποιούνται οι όποιες ανάγκες διαβούλευσης...
Γιατί κλίμα αστυνομοκρατίας;
Το κρούσμα αστυνομοκρατίας και αυταρχισμού που συνέβη την περασμένη βδομάδα με αλλοδαπή μαθήτρια στο νυχτερινό ΤΕΕ Νέας Φιλαδέλφειας είναι κρίκος μιας ολόκληρης αλυσίδας μέτρων καταστολής και κατά των μεταναστών. Που συνοδεύουν την αντιμεταναστευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αλλά εντάσσονται στη γενικότερη επιδίωξη δημιουργίας κλίματος τρομοϋποταγής. Το να εισβάλλουν αστυνομικά όργανα μέσα σε σχολείο, να συμπεριφέρονται σκαιότατα στους εκπαιδευτικούς και να απαιτούν τα προσωπικά έγγραφα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Δεν είναι, επομένως, μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ακόμη και αν ήταν τέτοιο, είναι επικίνδυνο. Ερχεται όμως να προστεθεί στα πολλά καθημερινά κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας με θύματα κυρίως οικονομικούς μετανάστες που μπορεί να αξιοποιούνται από το κεφάλαιο σαν φτηνότατη εργατική δύναμη, αλλά όταν δεν τους χρειάζονται ή όταν απαιτούν δικαιώματα, όπως αυτό της μόρφωσης, τότε τους κυνηγούν λες και είναι εγκληματίες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της 30χρονης Ουκρανής, που ήθελε να συμμετάσχει στο εκπαιδευτικό σύστημα, στο νυχτερινό σχολείο, βρέθηκε αντιμέτωπη με την κρατική τρομοκρατία, που την έχει κρατούμενη και θέλει να την απελάσει. Ενώ ο νόμος και εγκύκλιοι του υπουργείου Παιδείας επιτρέπουν τη δυνατότητα εγγραφής στο σχολικό σύστημα, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του υπουργείου, το υπουργείο Εσωτερικών με το νόμο περί παράνομης εισόδου στη χώρα, απαγορεύει αυτό το δικαίωμα. Είναι, λοιπόν, η αντιμεταναστευτική πολιτική που οπλίζει την αστυνομική αυθαιρεσία και οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές που ισοπεδωτικά λειτουργούν σε βάρος οικονομικών μεταναστών που θέλουν να μάθουν... πέντε γράμματα.
Η όλη υπόθεση αποκαλύπτει ότι τα κατασταλτικά μέτρα κατά των μεταναστών χτυπούν και τους αλλοδαπούς μαθητές. Και δεν αποκλείεται να ανοίγει δρόμο, ώστε για την εγγραφή τους στην Εκπαίδευση και τη μόρφωσή τους να χρειάζεται και άδεια παραμονής. Που θα σημαίνει ότι ανήλικοι ή ενήλικοι αλλοδαποί που θέλουν να μορφωθούν θα στερούνται ακόμα κι αυτό το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Σε αυτή την κατάσταση, που σήμερα χτυπάει τους μετανάστες, αλλά εντάσσεται σε μια γενικότερη λογική αστυνομοκρατίας, περιορισμού ατομικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, με τρομονόμους και χαφιεδοκάμερες, πρέπει να αντιδράσει το λαϊκό κίνημα και κάθε προοδευτικός άνθρωπος οργανωμένα.
Η «καμπάνα», πλέον, χτυπάει για όλους. Τα πρώτα θύματα μπορεί να είναι οι οικονομικοί μετανάστες που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους, λόγω της ανέχειας στην οποία τους καταδικάζουν οι πόλεμοι και η καπιταλιστική βαρβαρότητα, ιδιαίτερα από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αλλά συναγερμός πρέπει να σημάνει για όλους τους ανθρώπους του μόχθου. Γιατί το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων πάει χέρι χέρι με την ένταση της εκμετάλλευσης, την καθημερινή υποβάθμιση της ζωής. Και σε αυτό τον αγώνα, ανάμεσα στους εργάτες, στα λαϊκά στρώματα, δε χωράνε διαφορές εθνικότητας, χρώματος, θρησκείας. Τους ενώνει η ταξική τους θέση και το συμφέρον της κοινής πάλης για τα κοινά προβλήματα που μπορούν να βρουν οριστική λύση σε μια άλλη κοινωνία που την εξουσία θα έχει ο λαός. Ο σοσιαλισμός που μπορεί να απαλλάξει την ανθρωπότητα από το ρατσισμό και την εκμετάλλευση.
Feeds
