«Η δημοκρατία έχει παρουσιάσει μία πολύ καλή πορεία στη διάρκεια των τελευταίων 15 ετών. Εβαλε τις ρίζες της, αν και μερικές φορές όχι πολύ βαθιά, σε ολόκληρη την πρώην Σοβιετική Ενωση. Απομάκρυνε το απαρτχάιντ από τη Ν. Αφρική, τον κομμουνισμό από την Ευρώπη, τα δικτατορικά καθεστώτα από τη Ν. Αμερική και τους πολιτικούς μηχανισμούς από Ταϊβάν, Ινδονησία και Ν. Κορέα. Μερικές φορές όμως η δημοκρατία εξέθρεψε την έλλειψη ανεκτικότητας. Ο μεγάλος νικητής, για παράδειγμα, στις εκλογές Δεκεμβρίου στη Σερβία, ήταν ένα υπερεθνικιστικό κόμμα με δεσμούς με τον πρώην Πρόεδρο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος βρίσκεται σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου. Οι κίνδυνοι είναι ιδιαίτερα αισθητοί στο μουσουλμανικό κόσμο, όπου φανατισμένοι ισλαμιστές αποτελούν συχνά το μοναδικό οργανωμένο εναλλακτικό αντίβαρο στις συχνά διεφθαρμένες ελίτ... Η Αμερική ακολουθεί τώρα προληπτική πολιτική και δαπανά περισσότερα για όπλα από την Ευρώπη, την Κίνα και τη Ρωσία μαζί. Η οικονομία της είναι διπλάσια από αυτή της Ιαπωνίας. Ετσι, οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον λόγο να φοβούνται τέτοιου είδους απειλές». Πρόκειται για απόσπασμα από χτεσινό άρθρο του έγκυρου οργάνου του αμερικάνικου κατεστημένου, της «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ». Αμφιβάλλει κανείς ότι αυτή η νεοταξίτικη δημοκρατία αποτελεί το πρότυπο της συμμετοχικής δημοκρατίας του Γ. Παπανδρέου;