Πότε, επιτέλους, ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από την καπηλεία και τη δυναστεία αυτών των τριών οικογενειών που λυμαίνονται την πολιτικοκοινωνική ζωή της χώρας αρκετά από τα τελευταία χρόνια; Πότε, επιτέλους, θα σταματήσει η κατάχρηση λέξεων, όπως εκσυγχρονισμός, συντηρητισμός, προοδευτικότητα και οπισθοδρόμηση; Φως και σκοτάδι. Θα χάνονται στο μεσαίωνα της αναχρονιστικής αντίληψης, του μεσσιανισμού και των ελέω κληρονομικής διαδοχής σωτήρων; Κάλλιστα ο ελληνικός λαός μπορεί να ζήσει και να προκόψει, χωρίς αυτούς τους ουρανοκατέβατους!
Μήπως προβληματίστηκαν ποτέ πώς θα ζήσουν, για να καταλάβουν πώς πορεύεται και ζει ο άλλος; Μήπως πείνασαν, μήπως δίψασαν, μήπως πόνεσαν, μήπως υπέφεραν, μήπως μόχθησαν;... Μήπως ζήτησαν δουλιά από αγγελίες, μήπως στάθηκαν στις ουρές των ταμείων ανεργίας; Μήπως είδαν τα παιδιά τους γυμνά και ξυπόλυτα; Μήπως τα είδαν να βρίσκουνε μανταλωμένες όλες τις πόρτες; Μήπως απέργησαν ποτέ; Μήπως συνδικαλίστηκαν; Μήπως σήκωσαν πανό διαμαρτυρίας; Μήπως στήθηκαν βαθιά χαράματα έξω από τις μπάρες των εργοστασίων, με την ντουντούκα στο στόμα; Μήπως βγήκανε στους δρόμους και στις φτωχογειτονιές, μήπως αφουγκράστηκαν τα προβλήματα και την αγωνία του απλού εργαζόμενου, του άνεργου, του αγρότη και του συνταξιούχου; Μήπως διανυκτέρευσαν στα κρατητήρια πλάι σε περιθωριακούς; Μήπως ταπεινώθηκαν, μήπως παρακάλεσαν γονατιστοί, μήπως γεύτηκαν το πικρό ποτήρι της ζωής και της απογοήτευσης; Και ζητούν να μας κυβερνήσουν;
Τα βρήκαν όλα έτοιμα και καλά σερβιρισμένα. Μονάχα τα πτυχία και οι σπουδές τους. Χωρίς φωνή, χωρίς ψυχή, χωρίς συναίσθημα.
Νομίζω, αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι, πως δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους απόντες ουρανοκατέβατους να μας διαφεντέψουν. Πρέπει να τους δυσκολέψουμε, πρέπει να τους τιμωρήσουμε, πρέπει όλοι να συμπαρασταθούμε με τον αγώνα μας στην προσπάθεια που κάνει το ΚΚΕ - το μοναδικό κόμμα αντίστασης στο δικομματισμό - ν' ανακόψουμε την αντιλαϊκή τους πολιτική και να ρίξουμε «δαγκωτό» στις κάλπες το κόκκινο ψηφοδέλτιο.