Ανάμεσα στις «υπηρεσίες» που πρόσφεραν στον τόπο οι συνεταίροι του δικομματισμού την τελευταία τριακονταετία, κορυφαία θέση έχει η καταστροφή της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αυτό που ακουγόταν σαν απειλή τη δεκαετία του 1970, δηλαδή η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα αποκλειστικά παροχής υπηρεσιών, σήμερα είναι πραγματικότητα. Εργο των κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.

Η ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, το 1980, ήταν η αρχή μιας πορείας την οποία πολλοί ονομάζουν «αποβιομηχάνιση», στην πραγματικότητα ήταν η συστηματική καταστροφή παραγωγικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο της προσαρμογής στον κοινοτικό καταμερισμό εργασίας προς όφελος των μεγάλων ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Στο όνομα του «ελεύθερου ανταγωνισμού» το κράτος (δηλαδή οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις) οδήγησε στο κλείσιμο μια σειρά μεγάλων παραγωγικών μονάδων στον τομέα της μεταποίησης, των ορυχείων κλπ. Θύμα αυτής της πολιτικής ήταν οι χαλυβουργικές μονάδες, που έσβησαν για πάντα τα φουγάρα τους, οι βιομηχανίες συναρμολόγησης αυτοκινήτων (ΒΙΑΜΑΞ, ΝΑΜΚΟ κλπ.), μεγάλες κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις («Πειραϊκή - Πατραϊκή»), Ορυχεία Σκαλιστήρη, Παπαστρατή κλπ. Θύμα της ίδιας πολιτικής, ήταν επίσης και μια σειρά άλλες παραγωγικές επιχειρήσεις του δημοσίου, που στην κυριολεξία «στραγγαλίστηκαν» από την κυβερνητική πολιτική για να ξεπουληθούν στη συνέχεια αντί πινακίου φακής στο ιδιωτικό κεφάλαιο (Ναυπηγεία Ελευσίνας, Νεώριο Σύρου, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οι τσιμεντοβιομηχανίες ΑΓΕΤ Ηρακλής και Τσιμέντα Χαλκίδας κλπ.).

Με το νεοφιλελεύθερο σύνθημα «Το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας», η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (1990- 1993) έθεσε τις βάσεις γι' αυτό το διαρκές έγκλημα εις βάρος των συμφερόντων του τόπου και του λαού.

Στην εικοσαετία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα στο διάστημα 1993- 2004, δόθηκε και η χαριστική βολή. Το εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων περιέλαβε όλους τους τομείς Κοινής Ωφέλειας και τον τραπεζικό τομέα. Ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, η Ολυμπιακή, το Φυσικό Αέριο, πέρασαν, ή περνούν σταδιακά στα χέρια των επιχειρηματιών, του μεγάλου κεφαλαίου. Εξάλλου την απόλυτη πολιτική ταύτιση ομολόγησε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Νίκος Χριστοδουλάκης, με τη δήλωσή του στις 31 Οκτώβρη του 2001: «Το κράτος δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας»!

Για τη συμβολή του δικομματισμού στη μετατροπή της Ελλάδας σε «χώρα γκαρσονιών» μιλούν οι αριθμοί. Σύμφωνα με τα στοιχεία του δελτίου της Εμπορικής Τράπεζας, τη δεκαετία του 1970 το 66% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) προέρχονταν από την παραγωγή υλικών αγαθών (αγροτικά, βιομηχανικά και άλλα προϊόντα) και το 34% από υπηρεσίες. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, μόνο το 37,4% του ΑΕΠ προέρχεται από τη βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή, ενώ το 62,6% προέρχεται από τις υπηρεσίες...!