ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πέντε μήνες απλήρωτοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως, μπορεί να μας πει ο υπουργός Παιδείας, Π. Ευθυμίου, τι γίνεται, όταν ένας πολίτης, για πέντε ολόκληρους μήνες, δεν πληρώσει τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ ή τα γραμμάτιά του στις τράπεζες, κλπ. κλπ; Ας μην κάνει τον κόπο, δε χρειάζεται... Ολοι γνωρίζουν τι γίνεται και, μάλιστα, πολύ πριν περάσουν πέντε μήνες. Σου κόβουν το ρεύμα, το τηλέφωνο και το νερό. Σου βάζουν πανωτόκια, πληρώνεις πρόστιμα και δε συμμαζεύεται...

Γιατί, τα γράφουμε όλ' αυτά; Γιατί, τουλάχιστον 10.000 εκπαιδευτικοί (μόνιμοι και ωρομίσθιοι) παραμένουν απλήρωτοι, πέντε μήνες τώρα - από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, δηλαδή - για τη συμμετοχή τους στα προγράμματα της ενισχυτικής διδασκαλίας για τους μαθητές του Γυμνασίου και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης για τους μαθητές του Λυκείου.

Μήπως, ο Π. Ευθυμίου, ως φίλος του Γ. Παπανδρέου και θερμός οπαδός των «νέων» ιδεών, περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», αποφάσισε να βάλει τις ιδέες αυτές σε πρακτική εφαρμογή; Απ' ό,τι έχουμε καταλάβει, η κεντρική τους ιδέα αυτή είναι: Οι εργαζόμενοι να δουλεύουν και οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι...

Κυριάρχησε το «συμμάζεμα»...

Σκληρή κόντρα, αλληλοαποκαλύψεις σκανδάλων και διαπλοκών, κλπ. κλπ. μεταξύ Σημίτη και Καραμανλή πρόβλεπαν προχτές, για τη συζήτηση στη Βουλή, τόσο οι προσκείμενες στην κυβέρνηση εφημερίδες, όσο και οι προσκείμενες στη ΝΔ. Τελικά, η συζήτηση δεν περιλάμβανε σκληρές κόντρες, ούτε αποκαλύψεις νέων σκανδάλων. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά ήταν φανερή η εκατέρωθεν προσπάθεια, να συμμαζευτεί ο «τραχανάς, που έχει ήδη απλωθεί» με την «υπόθεση Πάχτα». Προφανώς, κυριάρχησαν οι περισσότερο ψύχραιμες σκέψεις και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα. Αλλωστε, όπως γράφαμε τις προάλλες, μην περιμένετε αποκαλύψεις, γιατί -εκτός των άλλων - ο Χρ. Πάχτας, ως διαχειριστής μέχρι προ τινος των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης και κονδυλίων, πάνω από 25 τρισεκ. δραχμές, γνωρίζει πολλά και για πολλούς. Και για το ΠΑΣΟΚ, και για τη ΝΔ, και για τους μεγαλόσχημους κεφαλαιοκράτες που εκπροσωπούν...

Σαράντα χρόνια...

Ορισμένα ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία της υπόθεσης «Πόρτο Καρράς» περιέχει το τελευταίο φύλλο της σατιρικής εφημερίδας «Ποντίκι» και σας τα μεταφέρουμε, για τον εμπλουτισμό των γνώσεών σας. Η έκταση - φιλέτο των 17.500 στρεμμάτων κατοχυρώνεται στη Μονή Γρηγορίου το 1030 - 31 με τότε αποφάσεις του Διαιτητικού Δικαστηρίου. Η Μονή Γρηγορίου ζητά άδεια πώλησης της έκτασης στον εφοπλιστή Καρρά το 1963, επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και, τελικά, την παίρνει το 1964, επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Στην περίοδο της χούντας (1967 - 1969) τακτοποιούνται τα ζητήματα αποχαρακτηρισμών, επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων, κλπ. κλπ. Ακολουθούν οι ευεργετικές για την επιχείρηση αποφάσεις των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η χρεοκοπία και η μεταβίβασή της στον όμιλο του Κ. Στέγγου (1976, 1977, 1984, 1992, 1993, 1996, 2000), για τις οποίες έχουμε ξαναγράψει και, τελικά, η πρόσφατη τροπολογία - σκάνδαλο.

Οπως καταλαβαίνετε, δηλαδή, με δίδυμο Καραμανλή - Παπανδρέου ξεκίνησε η αμαρτωλή ιστορία και με το ίδιο δίδυμο συνεχίζεται, σαράντα χρόνια μετά. Πάντα, βέβαια, προς όφελος της ανάπτυξης και των λαϊκών συμφερόντων...! Πάντα, με μπόλικες δόσεις ανανέωσης και εκσυγχρονισμού...!

Ολα δικά τους...

Και κάτι ακόμη, για να καταλάβετε καλύτερα πόσο κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους και το λαό, όλοι μαζί και από κοινού μεγαλοεπιχειρηματίες και πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Τόσες δεκαετίες τώρα, τόσο η προηγούμενη ιδιοκτήτρια του «Πόρτο Καρράς» όσο και η τωρινή έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορα κοινοτικά και άλλα προγράμματα, που αφορούν δασικές εκτάσεις και παίρνουν επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις. Ναι, έτσι ακριβώς. Οι ίδιοι, που ισχυρίζονται ότι η έκταση είναι αποχαρακτηρισμένη και αδικαιολόγητα κάποιες υπηρεσίες τούς παρεμποδίζουν να προχωρήσουν την τσιμεντοποίησή της, παραδέχονται το δασικό της χαρακτήρα, προκειμένου να μπουν σε ανάλογα προγράμματα και να εισπράξουν κι από κει τις σχετικές επιδοτήσεις...

Κι όλ' αυτά γίνονται, τουλάχιστον, με την ανοχή και συγκάλυψη των εκάστοτε κυβερνήσεων και των αρμοδίων υπηρεσιών, ανάμεσά τους και της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη και, βέβαια, των αρμοδίων υπουργών πρωτίστως, αλλά και των υπολοίπων, μαζί και του Γ. Παπανδρέου.

Και στις κάλπες

Κάπως έτσι ήταν η διατύπωση του Γ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη: «Είμαστε η δύναμη της αλλαγής. Η ηθική που επαγγελλόμαστε είναι βαθύτατα πολιτική, είναι η πολιτική της ηθικής επανάστασης που ξαναδίνει στην πολιτική την κοινωνική της διάσταση και στην παράταξή μας την ιστορική αποστολή. Δεν υπάρχει ανάπτυξη χωρίς ηθικές αξίες». Αυτά λέει ο επικείμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πράγματι αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη του λόγου του, όλο το διάστημα που μεσολάβησε από τις αρχές του χρόνου μέχρι και τώρα. Το βέβαιο είναι ότι παρά τις νεφελώδεις διατυπώσεις, ο Α. Παπανδρέου δε λέει τίποτα τυχαία. Και όχι μόνο αυτό. Οι φαινομενικά αποσπασματικές αναφορές που κάνει σε διαφορετικές ομιλίες, αλληλοσυνδέονται και τελικά βοηθούν στη συμπλήρωση του παζλ για τους γενικότερους προσανατολισμούς του σχήματος στο οποίο θα ηγηθεί. Δηλαδή, η «δύναμη της αλλαγής» και η «επανάσταση» που ανέφερε στη Θεσσαλονίκη προχτές, συνδέονται απόλυτα με το 35ωρο τύπου Ζοσπέν που θέλει να επιβάλει. Η αντίληψη για την «κοινωνική διάσταση στην πολιτική», όσο γενικόλογη διατύπωση κι αν είναι, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να «χωνευτεί» η ιδέα της ανασφάλιστης εργασίας.

Κύρια από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, οι προπαγανδιστές της πλουτοκρατίας επεξεργάστηκαν ένα ολόκληρο σχέδιο, για να περάσουν την πολιτική, της οποίας ...τερματικός σταθμός είναι η ολοκλήρωση των αναδιαρθρώσεων. Η ιδέα που θέλουν να περάσουν είναι απλή: Οι σύγχρονες κοινωνίες του αναπτυγμένου καπιταλισμού εξελίσσονται μέσα από ανεργία και έντονες αντιπαραθέσεις, φαινόμενα που μπορούν (δήθεν) να αντιμετωπιστούν μόνο από την παραπέρα ενίσχυση του συστήματος. Η παραπέρα ενίσχυση του συστήματος, όμως, απαιτεί την ένταση των προσπαθειών για την άνοδο της ανταγωνιστικότητας, η οποία μπορεί να γίνει κατορθωτή, μέσα από τη ριζική αναθεώρηση των καταχτήσεων των εργαζομένων. Σ' αυτές τις ράγιες μάς έβαλε η ΝΔ, σ' αυτό το δρόμο «μεγαλούργησε» ο Σημίτης, εδώ θα κάνει την «επανάστασή» του ο Παπανδρέου. Αυτή είναι η «αποστολή» τους. Αυτοί είναι οι νέοι στόχοι τους. Ετσι θέλουν την κοινωνία. Με ανασφάλιστη εργασία και άρα όλο και λιγότερους εργαζόμενους, να δικαιούνται σύνταξη. Με 35ωρο κομμένο και ραμμένο στα αφεντικά, που αξιώνουν ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας και άθλιες συνθήκες δουλιάς. Με ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα γυρίσουν την πλάτη στη μόρφωση και θα καταρτίζουν τα προγράμματά τους από κοινού με τις πολυεθνικές. Με νόμιμα τα «μαλακά» ναρκωτικά, που πάντα είναι χρειαζούμενα σε όσους θέλουν να χειραγωγήσουν τις μάζες.

Είναι φυσικό: Οταν επιδιώκεται ο αποπροσανατολισμός των εργαζομένων, για να επιβληθεί ένα άκρως αντιλαϊκό πρόγραμμα, σερβίρουν ...λόγια παχιά και μεγάλα. Ειδικά πριν τις εκλογές. Αν οι στόχοι τους ήταν προς το συμφέρον των εργαζομένων δε θα χρειάζονταν όλες αυτές οι περί την ...ηθική επανάσταση, φιοριτούρες. Θα αρκούσαν, λίγα λόγια και σταράτα, για την ανάγκη συστράτευσης όλου του λαού γύρω από μια παλλαϊκή προσπάθεια που στόχο θα είχε την αξιοποίηση όλων των εφεδρειών για την αύξηση του λαϊκού πλούτου, με αποκλειστικό στόχο την ολόπλευρη ικανοποίηση των υλικών και ηθικών αναγκών όλου του λαού. Αυτό που προτείνει το ΚΚΕ και το οποίο για να το καταφέρουμε πρέπει ν' αλλάξουμε τους σημερινούς συσχετισμούς. Και στους αγώνες και στις κάλπες.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Τα παραλλαγμένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ άλλαξε άποψη περί των συμβόλων και του ονόματος του ΠΑΣΟΚ, ο υποψήφιος πρόεδρος και ...καταλάγιασε το σχετικό θόρυβο, με δηλώσεις του από τη Θεσσαλονίκη;

Σύμφωνα, με τις πληροφορίες μας, είχαν σκοπό να αλλάξουν τον πράσινο ήλιο με ένα ...πράσινο δέντρο. Ομως, μετά την τροπολογία Πάχτα και όλα τα σχετικά, σκέφθηκαν ότι μάλλον θα τύχει άσχημης υποδοχής μια τέτοια αλλαγή.

Αναρωτιόμαστε, μήπως, πρέπει να σκεφθούν γενικότερα οι επικοινωνιολόγοι τους να ...εγκαταλείψουν την ιδέα του ...πράσινου; Οπως και να το κάνουμε δημιουργεί άσχημους και μυστήριους συνειρμούς...

Οσο για το όνομα θα το κρατήσουν αλώβητο. Ετσι για να θυμόμαστε τις ...σοσιαλιστικές ρίζες του Κινήματος και να μη λέει ο κόσμος ότι τα ξερίζωσαν όλα, όπως τα δάση της χώρας.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ο Γεώργιος Παπανδρέου μάς επιφύλαξε και μια ακόμη πρωτοτυπία: Θέλει - λέει - διάλογο για αλλαγή του συστήματος των εξετάσεων. Τι πρωτότυπο! Αρκετές αλλαγές έχουν κάνει μέχρι σήμερα, μια ακόμη δεν έχει και τόση σημασία. Αλλωστε, οι αλλαγές αυτές αποδείχνονται πάντα ευεργετικές για την παραπαιδεία...

Οσο για τη διαβόητη «μεταρρύθμιση» του Αρσένη και του Ευθυμίου, που, όπως ξέρουμε, είχε προκαλέσει της αντιδράσεις όλων των χωρών της Παιδείας ...κουβέντα. Βλέπετε, εκεί είναι η ουσία του πράγματος και τέτοια πράγματα τα αποφεύγει ο υποψήφιος.

Γενικότερα, πάντως, βλέπουμε μια τάση του «νέου ΠΑΣΟΚ» να απευθύνεται στους νέους ψηφοφόρους (αν και μόνον ως ...ψηφοφόρους τους βλέπει). Ισως θεωρούν ότι το νεαρό της ηλικίας τούς καθιστά εύκολους στόχους.

Μόνον, που έτσι όπως τα έχουν καταφέρει οι κυβερνώντες δε χρειάζεται κανείς πια να μεγαλώσει πολύ, για να βρεθεί απέναντι σε αδιέξοδα και δύσκολες καταστάσεις στην «εκσυγχρονισμένη Ελλάδα».

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι αλλαγές προσώπων στο ΠΑΣΟΚ

Γρηγοριάδης Κώστας

Το 1996, όταν ο Κ. Σημίτης αναλάμβανε την αρχηγία του κυβερνώντος κόμματος, είχαμε τον πόλεμο μεταξύ του «προεδρικού» ή «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ και των «εκσυγχρονιστών», υπό τον σημερινό πρωθυπουργό. Οι πολιτικές διαφορές τους ήταν ανύπαρκτες και αποδείχτηκε αυτό στη μετέπειτα περίοδο. Οι «εκσυγχρονιστές» νίκησαν, ο Κ. Σημίτης επέβαλε τότε στο ΠΑΣΟΚ τις «καθαρές λύσεις» και οχτώ περίπου χρόνια τώρα εφαρμόζεται μια πολιτική, η οποία έχει ήδη καταδικαστεί από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Γεγονός, που υποχρέωσε τον Κ. Σημίτη να παραιτηθεί από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και να δρομολογήσει τη διαδοχή του.

Σήμερα, έρχεται ο Γ. Παπανδρέου και κηρύσσει τον «πόλεμο στο κομματικό κατεστημένο» του ΠΑΣΟΚ, όπως διαλαλούν με τον πρωτοσέλιδο τίτλο τους τα χτεσινά «Νέα». Ποια είναι η πολιτική διαφορά μεταξύ του Γ. Παπανδρέου, με τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική της κυβέρνησης; Καμιά. Ο ίδιος, άλλωστε, δηλώνει συνυπεύθυνος της μέχρι σήμερα πορείας και συνεχιστής της. Τότε, προς τι ο «πόλεμος στο κομματικό κατεστημένο»; Είναι ένα ακόμη πυροτέχνημα; Είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, για να κρύψουν τη συνέχιση της ίδιας και χειρότερης πορείας; Επιδιώκει ο υποψήφιος αρχηγός τη διαμόρφωση της δικής του «αυλής»; Ισως, όλ' αυτά μαζί; Πάντως, κι αυτός ο «πόλεμος» του Γ. Παπανδρέου δε σημαίνει το παραμικρό όφελος για τους εργαζόμενους.

Το κατεστημένο...

«Κατεστημένο: Η ισχύουσα τάξη, το πολιτειακό ή κοινωνικό σύστημα / ομάδα ισχυρών προσώπων που επηρεάζουν ή ελέγχουν την πολιτική, την οικονομία και, συν., υποστηρίζουν το παραδοσιακά αποδεκτό».

Αυτά γράφει το μείζον ελληνικό λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη στο λήμμα «κατεστημένο». Κι όσο κι αν παιδέψαμε το μυαλό μας δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε με ποιο κατεστημένο τα 'βαλε προχτές ο Γ. Παπανδρέου. Πάντως, όχι με την ισχύουσα καπιταλιστική τάξη πραγμάτων και το κατεστημένο της πλουτοκρατίας. Ούτε με την «ομάδα ισχυρών προσώπων που επηρεάζουν ή ελέγχουν την πολιτική ή την οικονομία», γιατί, τότε θα 'πρεπε πρωτίστως να τα βάλει με τον εαυτό του, αφού τόσα χρόνια τώρα μετέχει στην κατ' εξοχήν τέτοια ομάδα, δηλαδή την κυβέρνηση της χώρας. Ισως, βέβαια, πείτε, ότι τα 'βαλε με το κομματικό κατεστημένο. Αυτό, όμως, για το ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με την κυβέρνηση. Χώρια, που τόσα χρόνια τώρα, ο Γ. Παπανδρέου δε μετέχει μόνο στην κυβέρνηση, αλλά ήταν και είναι μέλος της κομματικής ηγεσίας (Κεντρική Επιτροπή και Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ).

Μήπως, όμως, τα 'βαλε με όσους «υποστηρίζουν το παραδοσιακά αποδεκτό»; Μα κι αυτός, τα ίδια ακριβώς υποστηρίζει. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς, ότι η πολιτική πρόσδεσης και υποταγής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, της ΟΝΕ και του ευρώ, της λιτότητας, της ανεργίας και της φτώχειας για τους πολλούς και των κάθε λογής προνομίων για τους λίγους κεφαλαιοκράτες είναι κάτι... καινούριο και όχι το «παραδοσιακά αποδεκτό»...

Στην ίδια αντιλαϊκή πορεία

Μπορεί, σε πρώτο επίπεδο, η ηγεσία της ΝΔ να κατηγορεί την κυβέρνηση, για αδιαφάνεια, διαπλοκή και χαριστικές ενέργειες προς «εθνικούς εργολάβους» κλπ., κλπ., αλλά, όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα, δεν ξεχνά ποιους εκπροσωπεί πολιτικά και πράττει ανάλογα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση της ΝΔ στη συζήτηση της σκανδαλώδους και χαριστικής τροπολογίας της κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία γίνονται φοροελαφρύνσεις στους μεγαλοκαναλάρχες και τους διαφημιστές, ύψους 48 εκατ. ευρώ ετησίως. Ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γ. Σαλαγκούδης, δήλωσε τη συμφωνία του κόμματός του σχετικά με τη μείωση του φόρου, αλλά καταψήφισε την τροπολογία, γιατί παραμένει η ενσωμάτωση του φόρου στο κόστος των προϊόντων...

Με δυο λόγια, δηλαδή, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν ουσιαστικά την ίδια πολιτική, στοχεύουν και επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των ίδιων μεγάλων συμφερόντων, αλλά έχουν διαφορές στον τρόπο διαχείρισης και εφαρμογής, όπως θα 'λεγε και ο Κ. Καραμανλής.

Η λαϊκή επιλογή

Ιδιαίτερα χρήσιμη για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων ήταν η συζήτηση προχτές το βράδυ στη Βουλή με θέμα την κοινωνική πολιτική. Αν μη τι άλλο, επιβεβαίωσε αυτό που το ΚΚΕ εδώ και χρόνια επισημαίνει. Οτι οι εταίροι του δικομματισμού πρεσβεύουν όχι απλά την ίδια πολιτική, αλλά την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Από τη μια ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, κατέβαλε μια απέλπιδα προσπάθεια να εξωραΐσει την κυβερνητική πολιτική, στην οποία δεν εντόπισε ούτε ένα ψεγάδι. Τον διαψεύδει, βέβαια, όχι μόνον η πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι, στο σύνολό τους τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τον διαψεύδει ακόμα η μεθόδευση της παραίτησής του, η συμβολή του στο «ρετουσάρισμα» του κυβερνώντος κόμματος ενόψει των εκλογών. Τον διέψευσε ακόμη, την ίδια ώρα που μιλούσε, ο επίδοξος διάδοχός του, που έδινε στη Θεσσαλονίκη το δικό του ρεσιτάλ εξαπάτησης του λαού, δηλώνοντας «κάναμε λάθη» και «είμαι κι εγώ συνυπεύθυνος».

Από την άλλη ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Καραμανλής, ενώ πολλά θα μπορούσε να προσάψει στην κυβερνητική πολιτική, έπραξε το αυτονόητο. Την υπερασπίστηκε γιατί σ' αυτή την πολιτική ορκίζεται και το κόμμα του. Δήλωσε με στόμφο πως η ΝΔ στήριξε όλες τις εθνικές επιλογές, όλα τα μέτρα της κυβέρνησης. Κι αν για τον ίδιο και τη ΝΔ στο σύνολό της αυτή η παραδοχή αποτελεί - όπως την παρουσίασε - ένδειξη «μεγαλοψυχίας», τα λαϊκά στρώματα πρέπει να την εκλάβουν ως ομολογία συνενοχής για μια πολιτική που φόρτωσε ουκ ολίγα δεινά στις πλάτες τους και συνεχίζει ακάθεκτη.

Και είναι ακριβώς η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο λαός της χώρας μας που δικαιώνει τη στάση του ΚΚΕ. Την κατηγορηματική καταδίκη και απόρριψη από μέρους του της κυβερνητικής πολιτικής και των χτυπημάτων που αυτή κατάφερε σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στα δημοκρατικά δικαιώματα, ακόμα και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Είναι η ίδια πολιτική που ευθύνεται για τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς, και που δεν αντιμετωπίζονται βέβαια με μια άλλη διαχείρισή της, όπως διατείνεται η ΝΔ. Αλλωστε, το περιεχόμενο και η μορφή είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Οσο το περιεχόμενο παραμένει αντιλαϊκό, τόσο η μορφή θα γίνεται πιο αποκρουστική.

Ο ελληνικός λαός έχει μόνο μια επιλογή. Να τους καταδικάσει και τους δύο στις εκλογές. Και να ενισχύσει το μοναδικό δρόμο που οδηγεί σε εξελίξεις προς όφελος των συμφερόντων του. Το δρόμο που υποδεικνύει το ΚΚΕ. Αυτοί οι δύο δρόμοι συγκρούστηκαν και προχτές το βράδυ στη Βουλή. Κι έγινε καθαρό ποιοι ακολουθούν ποιον. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε η Αλέκα Παπαρήγα, για να δώσεις στο λαό πρέπει να αφαιρέσεις από την ολιγαρχία. Ας μην υπάρχει καμία ψευδαίσθηση. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα αφαιρούν από το λαό για να δίνουν στην ολιγαρχία. Εκτός αν εμποδιστούν. Εκτός αν η 8η του Μάρτη τούς βρει και τους δύο αποδυναμωμένους και απέναντί τους ένα δυνατό ΚΚΕ.