Στο απεργιακό του κάλεσμα το Σωματείο παραθέτει τους λόγους που οι απολυμένοι της ΛΑΡΚΟ και οι εργαζόμενοι όλης της χώρας θα πρέπει με τον αγώνα τους να βάλουν εμπόδια στα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοσίας, και παράλληλα να οργανώσουν την πάλη και τις διεκδικήσεις τους για μια ζωή στο ύψος των σημερινών αναγκών και δυνατοτήτων.

«Απεργούμε γιατί μας απέλυσαν από τη ΛΑΡΚΟ, μας έκλεψαν τον μόχθο μας, τις αποζημιώσεις, το ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής. Καταστρέφουν τις παραγωγικές της δυνατότητες, πλουτίζουν ημέτεροι από το πλιάτσικο και την εκποίηση της περιουσίας που εμείς έχουμε οικοδομήσει με τον ιδρώτα και το αίμα μας. Την οδηγούν στην πτώχευση για να εξυπηρετήσουν μεγάλα επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα», σημειώνει το Σωματείο.

Τονίζει επίσης ότι «το περιβόητο "κοινωνικό δίχτυ προστασίας" που θα καλύψει το εισόδημα και την εργασιακή αποκατάσταση των απολυμένων της ΛΑΡΚΟ» αποδείχθηκε ότι ήταν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Επισημαίνει πως για έναν μεγάλο αριθμό απολυμένων έχει τελειώσει ακόμα και η καταβολή του επιδόματος ανεργίας, και προσθέτει χαρακτηριστικά ότι «δεν έχουμε να ταΐσουμε και να μορφώσουμε τα παιδιά μας».

Οπως αναφέρει, ακόμα κι αυτοί που εντάχθηκαν στα προγράμματα ζουν με την ανασφάλεια του αύριο και αναζητούν δεύτερο μεροκάματο για να συμπληρώσουν το πενιχρό τους εισόδημα, ενώ για τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι απολυμένοι που έπιασαν δουλειά σε άλλο εργοστάσιο υπογραμμίζει: «Αναγκαζόμαστε να κάνουμε 200 χιλιόμετρα ημερησίως για να πάρουμε το μεροκάματο στις φάμπρικες μεγάλων ομίλων που δραστηριοποιούνται στις ΒΙΠΕ της Στερεάς, με "προίκα" βέβαια το 14ωρο σε απάνθρωπες συνθήκες (12 εργασία και 2 μεταφορά). Οι μεγάλες φάμπρικες που δημοσιεύουν δισεκατομμύρια ευρώ ισολογισμούς δίνουν για μεροκάματο 43 ευρώ μεικτά και προετοιμάζονται για την εφαρμογή του νέου εκτρώματος που ετοιμάζεται να ψηφίσει η κυβέρνηση, που αν επιτρέψουμε την εφαρμογή του θα αυξήσει τις ώρες εργασίας, θα μειώσει τις αποδοχές αλλά και τις συνταξιοδοτικές εισφορές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην καταβολή της σύνταξης».

Το Σωματείο τονίζει ακόμα ότι ενώ οι εργαζόμενοι και ο λαός στη Λοκρίδα και σε ολόκληρη τη χώρα βιώνουν την εκμετάλλευση, βυθίζονται στη φτώχεια και βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο του πολέμου, την ίδια ώρα δίνονται δισεκατομμύρια για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, τους πολεμικούς εξοπλισμούς και την πολεμική οικονομία.

«Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και αυτό το αντεργατικό νομοσχέδιο. Είναι ένα ακόμα βήμα προς τον αυταρχισμό, τη νομοθετική προετοιμασία που θα εξασφαλίζει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης σε πολεμικές συνθήκες. Προσδοκούν μεγάλη κερδοφορία από την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και την εκμετάλλευσή μας στις βιομηχανίες και τις υπηρεσίες που θα τα υπηρετούν με πολύπλευρους και ποικιλόμορφους τρόπους», σημειώνει χαρακτηριστικά. Και προσθέτει:

«'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας. Δεν θα μείνουμε θεατές απέναντι στο περίσσιο θράσος της κυβέρνησης, που μας λέει ότι "είναι διασφαλισμένο το δικαίωμα στην 11ωρη ανάπαυση", "είναι αίτημά μας να εργαζόμαστε πολλές ώρες" κ.λπ.».

«Το δικαίωμα στην 8ωρη εργασία, στον 8ωρο ελεύθερο χρόνο και στην 8ωρη ελευθερία για ανάπτυξη της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής κατακτήθηκε με σκληρούς, αιματοβαμμένους αγώνες τον 19ο αιώνα. Δεν θα επιτρέψουμε να μας γυρίσουν πίσω 2 αιώνες», συνεχίζει το Σωματείο και καταλήγει:

«Ταξικά, όλη η εργατική τάξη. Συμμαχικά με τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου. Οργανωμένοι στα Σωματεία μας, στους Συλλόγους της πόλης και του χωριού. Ενωτικά και συλλογικά συζητάμε, αποφασίζουμε, οργανώνουμε αγώνες και διεκδικούμε τη ζωή που μπορεί να μας προσφέρει η εξέλιξη της τεχνολογίας, με λιγότερες ώρες εργασίας, ασφάλεια στην καθημερινότητα και μισθούς που θα καλύπτουν το σύνολο των σύγχρονων αναγκών.

Η συμμετοχή στην απεργία της 1ης Οκτωβρίου είναι σταθμός σε αυτήν την κατάσταση, και παράλληλα η καλύτερη απάντηση στους επιχειρηματικούς ομίλους για το νομοσχέδιο που υπαγόρευσαν και πηγαίνει για ψήφιση η κυβέρνηση.

Η συμμετοχή μας στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση είναι κριτήριο αποφασιστικότητας, που θα "ζυγίσουν" οι επιχειρηματικοί όμιλοι στις φάμπρικες, η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι φορείς στο Δημόσιο και στην Τοπική Διοίκηση, και θα καθορίσει τη στάση τους απέναντι στα συγκεκριμένα αιτήματα που τους θέτουμε.

Η κλιμάκωση του αγώνα για τη διεκδίκηση της επίλυσης των συνολικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε είναι μπροστά μας, και με πανελλαδικό συντονισμό και με οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς. Και όλοι μαζί και ανά κλάδο και κατηγορία.

Αλλος δρόμος για να ζήσουμε σαν άνθρωποι και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σε ένα ασφαλές, πανανθρώπινο μέλλον δεν υπάρχει. Ολοι και όλες στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση».