Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου ιδιαίτερα στη Γαλλία και τη Γερμανία οι αγροτικές κινητοποιήσεις είναι το «νούμερο ένα» θέμα της επικαιρότητας και ξεχωρίζουν για τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά τους (δεν βλέπεις κάθε μέρα τις δυο μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να κατακλύζονται από χιλιάδες τρακτέρ!). Οι μηχανισμοί προπαγάνδας κάνουν κι εκεί υπερωρίες για να συκοφαντήσουν τις κινητοποιήσεις, κραδαίνοντας το σκιάχτρο της ακροδεξιάς και της ανόδου της στις επικείμενες ευρωεκλογές, επειδή τα συνθήματα και τα αιτήματα των διαδηλωτών έχουν στο στόχαστρο την ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική και την «πράσινη μετάβαση». Ακόμα και η κρατική ΕΡΤ κάνει λαθροχειρίες στις ανταποκρίσεις της, μπερδεύοντας σκόπιμα τις αγροτικές κινητοποιήσεις με τα ρεπορτάζ για τη δημοσκοπική άνοδο της Λεπέν στη Γαλλία και της AfD στη Γερμανία. Ολα στο μπλέντερ, για να κρύβονται οι ευθύνες και τα αδιέξοδα της «πράσινης μετάβασης» και της ΚΑΠ, που συνυπογράφουν όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ. Αλλά και οι μεταξύ τους αντιθέσεις, που προσπαθούν να αξιοποιήσουν δήθεν «αντισυστημικές» αστικές δυνάμεις, παίζοντας το χαρτί της «εθνικής» αγροτικής πολιτικής, για να χειραγωγήσουν τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση των αγροτών σε όλη την Ευρώπη.