Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου ιδιαίτερα στη Γαλλία και τη Γερμανία οι αγροτικές κινητοποιήσεις είναι το «νούμερο ένα» θέμα της επικαιρότητας και ξεχωρίζουν για τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά τους (δεν βλέπεις κάθε μέρα τις δυο μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να κατακλύζονται από χιλιάδες τρακτέρ!). Οι μηχανισμοί προπαγάνδας κάνουν κι εκεί υπερωρίες για να συκοφαντήσουν τις κινητοποιήσεις, κραδαίνοντας το σκιάχτρο της ακροδεξιάς και της ανόδου της στις επικείμενες ευρωεκλογές, επειδή τα συνθήματα και τα αιτήματα των διαδηλωτών έχουν στο στόχαστρο την ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική και την «πράσινη μετάβαση». Ακόμα και η κρατική ΕΡΤ κάνει λαθροχειρίες στις ανταποκρίσεις της, μπερδεύοντας σκόπιμα τις αγροτικές κινητοποιήσεις με τα ρεπορτάζ για τη δημοσκοπική άνοδο της Λεπέν στη Γαλλία και της AfD στη Γερμανία. Ολα στο μπλέντερ, για να κρύβονται οι ευθύνες και τα αδιέξοδα της «πράσινης μετάβασης» και της ΚΑΠ, που συνυπογράφουν όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ. Αλλά και οι μεταξύ τους αντιθέσεις, που προσπαθούν να αξιοποιήσουν δήθεν «αντισυστημικές» αστικές δυνάμεις, παίζοντας το χαρτί της «εθνικής» αγροτικής πολιτικής, για να χειραγωγήσουν τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση των αγροτών σε όλη την Ευρώπη.

«Η οικονομία πάει καλά», επαναλαμβάνουν κυβερνητικά στελέχη και αστικά επιτελεία. Σε αυτό συμφωνούν βέβαια και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, όπως ο ΣΕΒ, που στην ετήσια έρευνά του το 53% των επιχειρήσεων χαρακτηρίζει «καλή» την οικονομική τους κατάσταση και μία στις τρεις λέει το ίδιο για την οικονομία της χώρας. Δεν φαίνεται όμως να συμμερίζονται την αισιοδοξία τους και τα λαϊκά στρώματα. Σε άλλη έρευνα, για παράδειγμα, το 53,7% των νοικοκυριών εκτιμά ότι το 2024 θα χειροτερέψει η οικονομική τους κατάσταση και το 28,2% ότι δεν θα υπάρξει καμιά βελτίωση. Προφανώς, αυτό δεν οφείλεται σε μια ...εκ φύσεως απαισιοδοξία, αλλά στο ότι επιδεινώνεται διαρκώς η καθημερινότητα, η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα και το εισόδημα αιμορραγεί, με τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία να μη βγάζει ούτε τον μήνα. Ο,τι κι να λέει λοιπόν η κυβέρνηση, η πραγματικότητα είναι πως τα συμφέροντα και οι ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων ακολουθούν δρόμους αντίθετους με τα συμφέροντα και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τόσο σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και σε περιόδους κρίσης. Για να κερδίσει έστω και μια ανάσα ο λαός, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Τις «ανεπάρκειες» του ΣΥΡΙΖΑ στην αγροτική πολιτική θυμήθηκε η βουλευτής του Θ. Τζάκρη, με αφορμή τα αγροτικά μπλόκα. «Δεν είχαμε θέσεις; Δεν πήγαν στην κοινωνία; Δεν έχουμε στελέχη;» αναρωτήθηκε μιλώντας σε αγρότες στη Βέροια, παραδεχόμενη - με τα δικά της λόγια που προκάλεσαν αίσθηση - ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «χάνει». Βέβαια, τα ρητορικά αυτά ερωτήματα έχουν απάντηση. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και θέσεις είχε (και έχει) και συγκεκριμένη πολιτική άσκησε και στελέχη που την προώθησαν. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, με δύο διαφορετικούς υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, εφάρμοσε κάθε πλευρά της πολιτικής που τσακίζει τους βιοπαλαιστές αγρότες, με «σημαία» την ΚΑΠ, η οποία σήμερα φτάνει τους παραγωγούς στο «μη παρέκει». Μάλιστα, την τρέχουσα ΚΑΠ (2023 - 2027), που βγάζει τους αγρότες στους δρόμους όλης της Ευρώπης, τη στηρίζουν μαζί στην ΕΕ η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε, τη δικαιολογημένη οργή των βιοπαλαιστών εισπράττουν στον ΣΥΡΙΖΑ και για τη δική τους πολιτική. Κατά το κοινώς λεγόμενο, «τους φτύνουν, δεν βρέχει».

1923 Υπογράφεται στη Λοζάνη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η Σύμβαση για την Ανταλλαγή των Πληθυσμών.

1933 Ο Πρόεδρος της Γερμανίας, στρατάρχης Πολ φον Χίντεμπουργκ, ορίζει τον Α. Χίτλερ καγκελάριο του Ράιχσταγκ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας καλεί σε γενική απεργία, αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες αντιδρούν.

1938 Δολοφονείται στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης ο κομμουνιστής εργάτης Στέφανος Λασκαρίδης.

1948 Δολοφονείται από ινδουιστή εθνικιστή στο Νέο Δελχί ο Ινδός ηγέτης και σύμβολο της πάλης για ανεξαρτησία της χώρας από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές Μαχάτμα Γκάντι.

1949 Στις 30 - 31/1/1949 συνέρχεται στον Γράμμο η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Η στρατηγική του Κόμματος διορθώνεται, παρακάμπτεται το ενδιάμεσο αστικοδημοκρατικό στάδιο και τίθεται ως στρατηγικός στόχος η σοσιαλιστική επανάσταση.

1958 Πεθαίνει ο Γερμανός μηχανικός Ερνστ Χάινκελ, κατασκευαστής του πρώτου αεριωθούμενου αεροσκάφους.

1966 Σε συμβιβασμό καταλήγουν οι ηγέτες των έξι κρατών - μελών της ΕΟΚ στο Λουξεμβούργο. Με τον «Συμβιβασμό του Λουξεμβούργου» υιοθετήθηκε η γαλλική αξίωση για παραχώρηση του δικαιώματος «βέτο» στο Συμβούλιο Υπουργών για αποφάσεις που άπτονταν του «εθνικού συμφέροντος».

1972 «Ματωμένη Κυριακή»: Ο βρετανικός στρατός ανοίγει πυρ κατά χιλιάδων διαδηλωτών στο Ντέρι της Β. Ιρλανδίας, που διαμαρτύρονταν κατά των διακρίσεων έναντι των Καθολικών, με αποτέλεσμα τον θάνατο 26 εξ αυτών.

1980 Οι αυθαίρετες φυλακίσεις και τα βασανιστήρια βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη στη Σιγκαπούρη, αναφέρει έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα σ' αυτήν τη χώρα.

2007 Πεθαίνει ο ηθοποιός και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Νίκος Κούρκουλος.

1827 Γεννιέται ο Καναδός χημικός μηχανικός και εφευρέτης Λιούις Γιούρι.

1860 Γεννιέται ο Ρώσος συγγραφέας Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ.

1891 Γεννιέται η Σοβιετική χορεύτρια και δασκάλα του μπαλέτου Ελισαβέτα Γκερντ.

1918 Ενοπλη εξέγερση πραγματοποιείται στο Κίεβο, που καταλήγει στις 8/2 με την εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας.

1921 Δολοφονούνται στα ανοιχτά της Μαύρης Θάλασσας από κεμαλιστές ο Γραμματέας του ΚΚ Τουρκίας, Μουσταφά Σουμπχί, 4 μέλη της ΚΕ και άλλα στελέχη του κόμματος.

1924 Η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας (μπολσεβίκοι), με αφορμή τον θάνατο του Β. Ι. Λένιν, απευθύνει την ακόλουθη διακήρυξη προς την εργατική τάξη: «Εργάτες των εργαλειομηχανών, σταθεροί οπαδοί της προλεταριακής επανάστασης, μπείτε στο ΚΚ! Προλετάριοι! Στείλτε στις γραμμές του κόμματος τους καλύτερους, τους πρωτοπόρους, τους τίμιους και τους τολμηρούς μαχητές!». Ως αποτέλεσμα, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα από την πρόσκληση του Κομμουνιστικού Κόμματος, πάνω από 240.000 εργάτες εντάχθηκαν στο κόμμα.

1941 Πεθαίνει ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς. Πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ορκίζεται ο έως τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, Αλέξανδρος Κορυζής.

1965 Η ΕΔΑ προτείνει την παραπομπή του Καραμανλή για την «Πεσινέ».

1976 Ανακοινώνεται η δίωξη του πρώην πραξικοπηματία στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη, ο οποίος διετέλεσε «Πρόεδρος Δημοκρατίας» κατά την τελευταία χουντική κυβέρνηση. Η δίωξη, όμως, ασκείται για «δευτερεύοντα ρόλο» στο πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967.