Ως «στρατηγικό σημείο ανάφλεξης», όπου για πολλές δεκαετίες συσσωρεύεται ένταση και έχουν πολλαπλασιαστεί οι κίνδυνοι με όσα συμβαίνουν σήμερα στην Παλαιστίνη, περιγράφει την Ανατολική Μεσόγειο μελέτη του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS). Ενδιαφέρον έχουν ορισμένες από τις παρατηρήσεις που κάνει το think tank. Οπως ότι «οι ανακαλύψεις ενεργειακών πόρων και οι φιλοδοξίες δεν προκάλεσαν μια μετασχηματιστική περιφερειακή συνεργασία, όπως ήλπιζαν τοπικοί και εξωτερικοί παράγοντες». Φέρνει μάλιστα το παράδειγμα της συμφωνίας για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών ανάμεσα σε Ισραήλ και Λίβανο «που ήταν αξιοσημείωτη, αλλά δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στη σύγκρουση ανάμεσα στους δύο». Ενώ ως παράγοντα κινδύνου για την περιοχή περιγράφει και τον ανταγωνισμό για τα νέα «διηπειρωτικά πρότζεκτ συνδεσιμότητας», όπως αυτά για τη μεταφορά ηλεκτρισμού, που θα συνδέουν τα δίκτυα Αφρικής, Ασίας και Ευρώπης. Στην «πυριτιδαποθήκη» της Ανατ. Μεσογείου, δηλαδή, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, μαζί και η ελληνική αστική τάξη, «παίζουν με τα σπίρτα» για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, που περνάνε ακριβώς πάνω από εκεί που το Ισραήλ μακελεύει σήμερα τον παλαιστινιακό λαό. Ενας ακόμη σοβαρός λόγος για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας και η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και τον λαό της.