Ξεκίνησε χτες στην Ολομέλεια της Βουλής η πενθήμερη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2023, που προδιαγράφει για τον λαό ακόμα πιο βαθιά φτώχεια και ακρίβεια, φορολογική αφαίμαξη πολλών δισ. ευρώ, κατευθύνσεις για νέα αντιλαϊκά μέτρα, συνέχιση των περικοπών σε προσλήψεις και βασικές υπηρεσίες προς τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, για να συνεχίσουν να μπουκώνουν με «ζεστό» χρήμα δισεκατομμυρίων - όπως προβλέπεται και σ' αυτόν τον προϋπολογισμό - οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Είναι ενδεικτικό ότι την ίδια στιγμή που το σύνολο των φόρων και των χαρατσιών τα οποία θα επιβαρύνουν τα νοικοκυριά φτάνει τα 56,7 δισ. ευρώ και τα νομικά πρόσωπα, δηλαδή οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα συνεχίσουν να ...συμβάλουν στα φορολογικά έσοδα κατά 5%, με το υπόλοιπο 95% να το πληρώνει ο λαός, ο κρατικός προϋπολογισμός εξασφαλίζει ακόμα ένα χοντρό πακέτο επιδοτήσεων στους ομίλους, που φτάνει τα 15,3 δισ. ευρώ.

Τα 8,3 δισ. προέρχονται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τα υπόλοιπα από το Ταμείο Ανάκαμψης, δηλαδή το υπερμνημόνιο σε βάρος των λαών, καθώς η εκταμίευση των δισ. απαιτεί νέα σκληρά αντεργατικά μέτρα για ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, με τα πρώτα ήδη να έχουν θεσμοθετηθεί, όπως είναι το αντεργατικό έκτρωμα του νόμου Χατζηδάκη.

Ταυτόχρονα με την έναρξη της συζήτησης άρχισαν και οι γνωστές κοκορομαχίες ανάμεσα σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, πίσω από τις οποίες προσπάθησαν να συγκαλύψουν την κοινή στρατηγική που υπηρετούν, όπως και ότι δεν υπάρχει σωτηρία για τον λαό μέσα σ' αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, όσα μοντέλα και μείγματα διαχείρισης κι αν επιστρατεύσουν για τη διαχείρισή του.

Ο γενικός εισηγητής της ΝΔ, Λ. Τσαβδαρίδης, μετέφερε τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης για τους δείκτες της ανάπτυξης, που όπως είπε επιβεβαιώνουν ότι «η ελληνική οικονομία με την κυβέρνηση της ΝΔ στο τιμόνι επιδεικνύει μεγάλες αντοχές και διαθέτει ισχυρή δυναμική».

Οτι είναι «μια ρωμαλέα και ποιοτικά διαφορετική ελληνική οικονομία, στην οποία οι ξένες επενδύσεις ξεπερνούν πια τα 5 δισ.» κ.ο.κ., κρύβοντας πόσο ακριβά έχουν πληρώσει γι' αυτά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και τι σηματοδοτούν οι στόχοι αυτοί για τον λαό. Δεν παρέλειψε επίσης να στείλει μήνυμα ότι «η σημερινή κυβέρνηση συνδέει την ανάπτυξη με τη συνετή διαχείριση», όπως βαφτίζονται οι επιπλέον περικοπές σε μια σειρά κοινωνικές δαπάνες, αλλά και «με την περιφρούρηση της κοινωνικής συνοχής», στην προσπάθεια ο λαός να στοιχηθεί στην πολιτική που τον εξαθλιώνει.

Η γενική εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Εφη Αχτσιόγλου, ξεπλένοντας την ΕΕ και τη στρατηγική του κεφαλαίου, απέδωσε τα πάντα - από την ακρίβεια μέχρι την ενεργειακή φτώχεια - στο «μοντέλο διαχείρισης της κυβέρνησης Μητσοτάκη». Κατηγόρησε την κυβέρνηση για μη φορολόγηση των «υπερκερδών» των επιχειρηματικών ομίλων (αρκεί να μην αγγίζονται τα κέρδη), για να καταθέσει τις τάχα «αντιπαραθετικές» προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που λίγο διαφέρουν από τα μέτρα της κυβέρνησης, αφού προβλέπουν διάφορα «πλαφόν» στον ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και ...«πραγματική φορολόγηση των υπερκερδών». Μέχρι και για αύξηση του κατώτατου μισθού έκανε λόγο - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε σε εφαρμογή τον νόμο Βρούτση - και «κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη», του οποίου πάνω από τα μισά άρθρα έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Την αγωνία του ΠΑΣΟΚ για «έλλειψη αναπτυξιακού μοντέλου» εξέφρασε ο εισηγητής του, Κ. Σκανδαλίδης, τις προτάσεις της Ελ. Λύσης για τη στήριξη των εγχώριων ομίλων παρέθεσε ο εισηγητής της, Β. Βιλιάρδος, ενώ για τη στήριξη της «πράσινης μετάβασης» μίλησε ο εισηγητής του ΜέΡΑ25 Κρ. Αρσένης.

Ο γενικός εισηγητής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος ανέδειξε ότι είτε σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης είτε ανάπτυξης, είτε με επεκτατική είτε με περιοριστική πολιτική, και με οποιαδήποτε κυβέρνηση, ανεξαρτήτως «απόχρωσης», ο κρατικός προϋπολογισμός στο πλαίσιο αυτού του συστήματος είναι αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου σε βάρος των εργαζομένων και κινείται στις συμπληγάδες των εκάστοτε αναγκών της καπιταλιστικής οικονομίας, θυσιάζοντας εργατικά δικαιώματα και λαϊκές ανάγκες.

Ηδη - συνέχισε - έχουν κοπεί σε βάρος του λαού μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής 5 δισ. ευρώ για να επιτευχθεί το ματωμένο πλεόνασμα του 0,7% του ΑΕΠ, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το δυσβάσταχτο χρέος που δημιουργήθηκε για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και οι στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης, στέλνοντας τον λογαριασμό να τον πληρώσει ο λαός.

Πιο συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά τα στοιχεία του προϋπολογισμού, αναφέρθηκε στην αύξηση των φορολογικών εσόδων που προβλέπονται σε βάρος του λαού, στο γεγονός ότι παραμένει αναλλοίωτη η αντιλαϊκή αναλογία των έμμεσων φόρων, που είναι και οι πιο άδικοι σε σχέση με τους άμεσους φόρους, στο πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων για μια ακόμα χρονιά, στο πάγωμα στις δαπάνες για την Υγεία, στη μείωση των δαπανών για οικογενειακά επιδόματα, επιδόματα ΑμεΑ κ.ά., ενώ οι δαπάνες για συντάξεις, που εμφανίζονται αυξημένες, στην πραγματικότητα είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες και τις απώλειες που είχαν οι συνταξιούχοι όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η αύξηση αυτή αποτελεί μια ελάχιστη αναπλήρωση, με δεδομένη την έκρηξη του πληθωρισμού, σημείωσε.

Ενώ επεσήμανε πόσο γαλαντόμος είναι ο προϋπολογισμός για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις εξοπλιστικές δαπάνες για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Ανέδειξε ότι το κυβερνητικό αφήγημα εστιάζει στον υψηλό βαθμό αύξησης των επενδύσεων, κρύβοντας ποιοι είναι αυτοί όμως που πληρώνουν το μάρμαρο, για να αναφερθεί στα αντεργατικά μέτρα που έχουν ληφθεί από όλες τις κυβερνήσεις.

Οσο για την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, ανέδειξε ότι είναι κριτική στα σημεία, αφού συμφωνούν στα στρατηγικά. Και υπενθύμισε ότι από κοινού διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών και το σχετικό άρθρο του Συντάγματος, που τις θωρακίζει, από κοινού προώθησαν και προωθούν την «απελευθέρωση» της Ενέργειας στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ, τις «πράσινες μπίζνες», συνολικά όλα όσα ευθύνονται για την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, την παράδοση της λαϊκής στέγης στους τραπεζίτες και τα αρπακτικά, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει εκσυγχρονίσει το σύστημα πλειστηριασμών και να φέρνει το «Ιδιώνυμο» σε βάρος των κινητοποιήσεων για την προστασία της λαϊκής κατοικίας.

Η μοναδική διέξοδος για τον λαό είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ, που τον θέλει πρωταγωνιστή των εξελίξεων και εγγυάται τη λαϊκή οργάνωση ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου.