Αναφερόμενος στο 21ο Συνέδριο και στους στόχους του ΚΚΕ, υπογράμμισε ότι «είμαστε αποφασισμένοι να μετρήσουμε βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, των μεταναστών ως βασικού στοιχείου της, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των νέων και των γυναικών, στα σωματεία, στους συλλόγους, στους φορείς τους, για την ανάπτυξη της πάλης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην προώθηση του συντονισμού της δράσης τους, της αλληλεγγύης, της Κοινωνικής Συμμαχίας».

Αναδεικνύοντας την πηγή του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού σημείωσε ότι «η προσφυγιά, η μετανάστευση δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της στυγνής εκμετάλλευσης, της φτώχειας, του πολέμου που προκαλείται μέσω του αδυσώπητου ανταγωνισμού με μοναδικό στόχο το μοίρασμα και τον έλεγχο αγορών, εδαφών και πλουτοπαραγωγικών πηγών».

Θύμισε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της τελευταίας 10ετίας από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που οδήγησαν στον ξεριζωμό χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων, και σημείωσε: «Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προχωρούν σε επεμβάσεις, προκαλούν την αποσταθεροποίηση καθώς ανταγωνίζονται δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών, εδαφών και οδικών μεταφορών. Αυτός ο ανταγωνισμός δεν είναι συγκυριακός, αντίθετα μάλιστα, καθώς διεξάγεται μέσα σε συνθήκες κρίσης, υποχώρησης των θέσεων των ΗΠΑ προς όφελος της Κίνας στη διεθνή οικονομία».

Στάθηκε στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς τους ανταγωνισμούς και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανέδειξε την επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης, «που έχει στόχο την αναβάθμιση και τη συμμετοχή της στη λεία και τη μοιρασιά, που μπορεί να φέρει και υποχώρηση στα κυριαρχικά δικαιώματα, στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συμβιβασμού». Φέρνοντας παραδείγματα που δείχνουν αυτήν την επιθετικότητα, σημείωσε ότι «από τη λεγόμενη γεωπολιτική αναβάθμιση - στόχο όπου στοιχίζονται όλα τα αστικά κόμματα - θα έχουν οφέλη μόνο κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι και βέβαια οι πολεμικές βιομηχανίες των ισχυρών κρατών, που τρίβουν τα χέρια τους.

Από την άλλη ο ελληνικός λαός θα είναι πολιτικά ο χαμένος, καθώς η μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ την κάνει στόχο των ανταγωνισμών».

Ανέδειξε επίσης ότι «αυτή η στάση της αστικής τάξης καθορίζει και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων των δύο χωρών στη προσπάθεια της καθεμιάς για αναβάθμιση, και έτσι εξηγείται η σχέση των δύο χωρών, που είναι πότε "κρύο" πότε "ζέστη", καθώς είναι δεδομένο πως οι ΗΠΑ θέλουν να κρατήσουν την Τουρκία στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο και να την αποκόψουν από τις σχέσεις με Ρωσία και Κίνα. Από την άλλη και η αστική τάξη της Τουρκίας έχει επιθετικές βλέψεις, αφού έχει στρατό κατοχής σε 3 χώρες, βάσεις σε 6 κράτη, διεκδικεί εδάφη, ανάμεσά τους και στην Ελλάδα, επιχειρεί προκλητικές ενέργειες κατά κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Αυτήν την επιθετικότητα την τροφοδοτούν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ με τη στάση τους. Ολα αυτά τα γεγονότα και οι εξελίξεις φανερώνουν ότι το επίδικο δεν είναι η ευημερία των λαών Ελλάδας και Τουρκίας και των άλλων λαών, αλλά η ικανοποίηση των στόχων που επιδιώκουν ο ευρωατλαντικός άξονας και οι αστικές τάξεις Ελλάδας - Τουρκίας, οι ενεργειακοί όμιλοι, δηλαδή της συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, που τίποτα θετικό δεν έχει για τους λαούς, καθώς η συνεκμετάλλευση όχι απλά δεν αναιρεί τους ανταγωνισμούς αλλά προετοιμάζει νέο γύρο, πιο σφοδρών συγκρούσεων.

Αυτό που σήμερα προβάλλει από παντού ως απαραίτητο για τους λαούς, και τον ελληνικό λαό, είναι η ανάγκη να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, αμφισβητώντας την καρδιά του προβλήματος, δηλαδή την καπιταλιστική εκμετάλλευση, για να μη χύσει ο λαός, τα παιδιά του, αίμα για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ. Καμία εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία, να καταδικαστεί η επικίνδυνη πολιτική που εμπλέκει τον λαό σε επεμβάσεις και πολέμους».

«Από κάθε πρόβλημα που ζει σήμερα η εργατική οικογένεια, οι μετανάστες, προκύπτει μια μεγάλη αντίφαση. Από τη μια όλες οι εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνικής προσφέρουν τεράστιες δυνατότητες για μια καλύτερη ζωή με περισσότερα και ανώτερου τύπου δικαιώματα, από την άλλη η ζωή των πολλών χαντακώνεται», υπογράμμισε ο Θ. Γκιώνης.

Και αναφερόμενος στον σημερινό αγώνα των εργαζομένων και του λαού, σημείωσε ότι αυτός «μπορεί να γίνεται αποτελεσματικός και όσο γίνεται πιο μαζικός, όσο στρέφει τα πυρά του ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, αφαιρώντας του τη δυνατότητα να χειραγωγεί τον λαό και να μετατρέπει το κίνημα σε ασανσέρ αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

Σ' αυτόν τον αγώνα οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες έχουν στην πρώτη γραμμή στήριγμα και οργανωτή το ΚΚΕ, έμπειρο - ετοιμοπόλεμο - δοκιμασμένο, με Πρόγραμμα και πρόταση εξουσίας να δίνει διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα, γιατί το ΚΚΕ δεν έχει γραμμάτια να ξεπληρώσει, ούτε στην αστική τάξη ούτε στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Δεν περιμένουμε κάποια μεγάλη μέρα για να δράσουμε, από τώρα δρούμε στην πρώτη γραμμή της εργατικής - λαϊκής πάλης. Ανοίγουμε ρωγμές που δείχνουν τον δρόμο για το αύριο, που μπορεί να είναι ελπιδοφόρο μόνο με τον λαό πραγματικά στην εξουσία, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, εργατικό έλεγχο στην παραγωγή, ενεργητική συμμετοχή στην άσκηση και στον έλεγχο της εξουσίας.

Καταθέτουμε όλες μας τις δυνάμεις στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και στην ισχυροποίηση της Κοινωνικής Συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου».

Καταλήγοντας τόνισε ότι «με την ίδια συνέπεια που παλεύουμε για τα συμφέροντα των Ελλήνων εργαζομένων, με την ίδια συνέπεια υπερασπιζόμαστε τη θέση και τα συμφέροντα των ξένων εργατών, των μεταναστών και των παιδιών τους. Οπως παλεύουμε η εργατική τάξη της Ελλάδας να γυρίσει την πλάτη στην αστική τάξη και στα κόμματά της, το ίδιο παλεύουμε και με τους μετανάστες για να πάρουν εκδίκηση για τα βάσανά τους, μπαίνοντας στον κοινό αγώνα για μια καλύτερη ζωή, για μια άλλη κοινωνία, τη σοσιαλιστική. Από τη σκοπιά αυτή το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα καθημερινά και επείγοντα προβλήματα των μεταναστών».