Με αφορμή τα παραπάνω, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με την Στέλλα Βαλαβάνη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής, και τον Ανδρέα Καργόπουλο, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ εκλεγμένο με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών».

«Η κατάσταση είναι μαύρα χάλια», λέει χαρακτηριστικά η Στ. Βαλαβάνη και εξηγεί: «Αυτό στο οποίο εστιάζουμε φέτος όσο ποτέ άλλοτε, είναι τα πολυπληθή τμήματα, αυτό που ψήφισε δηλαδή η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι. Δεν μιλάμε πια για 22 και 23 μαθητές στην τάξη, αλλά έχουμε σχεδόν παντού 25άρια και 27άρια τμήματα. Εχουμε περιπτώσεις όπως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σε Γυμνάσιο της Ηλιούπολης, που έχει 3 τμήματα 27άρια και ο διευθυντής παρακαλούσε να έρθει κάποιο παιδί να κάνει μεταγραφή, για να μπορέσει να δημιουργήσει και τέταρτο τμήμα και να αποσυμφορηθούν οι τάξεις. Δηλαδή οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες, που ψήφισε το προηγούμενο διάστημα και άφησε τη δυνατότητα με 27άρια τμήματα να ανοίγουν τα σχολεία μέσα στην πανδημία.

Τα 25άρια και 27άρια τμήματα είναι ο γενικευμένος κανόνας σε Γυμνάσια - Λύκεια, ενώ συναντάμε ακόμα και τμήματα κατεύθυνσης με 30 μαθητές, π.χ 1ο Λύκειο Ταύρου».

Και ο Ανδ. Καργόπουλος συμπληρώνει: «Η κυβέρνηση πήρε την πολιτική απόφαση να μη δώσει ούτε ένα ευρώ για την Εκπαίδευση, για να παίξει με την υγεία των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των γονιών. Είναι πολιτική απόφαση.

Είναι συσσωρευμένα τα προβλήματα της σχολικής στέγης και του προσωπικού, της αδιοριστίας, πάνω από 10 χρόνια, αλλά σε αιτήματα συγκεκριμένα που υπήρχαν από την αρχή του καλοκαιριού, έτσι ώστε να μειωθεί π.χ. ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα. Δεν είναι δικαιολογία αυτό που λένε "καλά, μπορούμε να φτιάξουμε σχολεία σε τρεις μήνες;". Οχι, κανείς δεν ζήτησε να φτιάξουν σχολεία σε τρεις μήνες. Ομως σε όλη την Ελλάδα δεν άνοιξε ούτε ένα παράθυρο σε μία αίθουσα που π.χ. δεν αερίζεται διαμπερώς...

Υπήρχαν προτάσεις συγκεκριμένες. Πρώτον, σχολεία που είναι κλειστά και δεν λειτουργούν. Ακόμη και μέσα στα Εξάρχεια, στο κέντρο της Αθήνας, υπάρχει ένας πολύ μεγάλος χώρος, το 5ο Λύκειο (που μέχρι πέρσι ήταν πρόσφυγες εκεί, που εκδιώχθηκαν κακήν κακώς οι άνθρωποι), το οποίο θα μπορούσε να επισκευαστεί.

Δεύτερον, υπάρχουν αίθουσες μέσα στα σχολεία που λειτουργούν που παραμένουν κλειστές, κι αυτό είναι η μεγαλύτερη τραγικότητα.

Τρίτον, υπάρχουν χώροι που αξιοποιούνται από το Δημόσιο καθώς και χώροι που θα μπορούσαν να ενοικιαστούν.

Αυτά θα μπορούσαν να γίνουν μέσα στο καλοκαίρι. Συνειδητά η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα. Και φτάνουμε τώρα στο σημείο να υπάρχει η δυνατότητα να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη γιατί υπάρχουν αίθουσες στα σχολεία και αρνούνται πεισματικά το υπουργείο Παιδείας και οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας να σπάσουν τμήματα. Παράδειγμα: Στο 2ο ΓΕΛ Γαλατσίου η Α' Λυκείου έχει 98 μαθητές. Πέρσι στην Α' Λυκείου είχαμε 5 αίθουσες. Εγινε αίτημα στη Διεύθυνση Α' Αθήνας να φτιαχτούν 5 τμήματα ώστε να έχει περίπου 20 μαθητές το καθένα. Επίσης, η Θεωρητική κατεύθυνση με 19 μαθητές είναι σε αίθουσα 30 τ.μ. και υπάρχει ακριβώς ίδια αίθουσα δίπλα. Είπαμε να σπάσει η κατεύθυνση στα δύο, ώστε και να έχουν αποστάσεις οι μαθητές και να γίνεται καλύτερο μάθημα. Ομως υπήρχε άρνηση από τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης, με την αιτιολογία ότι έχουμε επανέλθει στην κανονικότητα πλέον... Αυτό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι πρόκειται για πολιτική επιλογή. Δεν είναι θέμα ούτε αντικειμενικών δυσκολιών, ούτε ανικανότητας, ούτε προχειρότητας.

Αλλο παράδειγμα: Ολα τα σχολεία της Γκράβας έχουν αίθουσα εκδηλώσεων που παίρνει περίπου 150 μαθητές. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να την αξιοποιήσουν είτε ολόκληρη είτε χωρίζοντάς τη στα δύο με μια γυψοσανίδα, να φτιάξουν επιπλέον αίθουσες σε όλα τα σχολεία».

«Στο Περιστέρι υπάρχουν δύο σχολεία κλειστά. Στον Ταύρο υπάρχει Λύκειο με 280 μαθητές, που χωράει όμως 500 και έχει έναν ολόκληρο όροφο κενό. Και έχουν ευθύνη και οι δήμοι που δεν πίεσαν προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί υπάρχουν χώροι», προσθέτει η Στ. Βαλαβάνη.

Μείωση των μαθητών ανά τμήμα σημαίνει όμως και περισσότερους εκπαιδευτικούς. Αντί γι' αυτό, όμως, έχουμε ελλείψεις εκπαιδευτικών. Η Στ. Βαλαβάνη περιγράφει: «Στην πλειοψηφία των σχολείων δεν λειτουργούν τα ολοήμερα στο Δημοτικό, γιατί λείπουν πολλοί εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων. Στα Γυμνάσια και τα Λύκεια πάλι, μιλάμε για ελλείψεις μαθηματικών, βιολόγων, φυσικών, βασικών μαθημάτων δηλαδή, και τα περισσότερα Γυμνάσια και Λύκεια κάνουν 4ωρα και 5ωρα μαθήματα. Εχουμε περίπτωση, σε Γυμνάσιο τα παιδιά έχουν δηλώσει Γερμανικά, δεν έχει έρθει εκπαιδευτικός και τους έχουν βάλει όλους να κάνουν Γαλλικά».

Και ο Ανδ. Καργόπουλος τονίζει: «42.000 δούλεψαν πέρσι, 3.500 είναι οι συνταξιοδοτήσεις και μέχρι στιγμής πανηγυρίζει η κυβέρνηση που πήρε 23.000. Δηλαδή έχει πάρει τους μισούς αναπληρωτές απ' ό,τι θα χρειάζονταν έξω από συνθήκες Covid. Κι εδώ υπάρχει και το εκρηκτικό πρόβλημα με τη χρόνια αδιοριστία. Ο μέσος όρος ηλικίας των μόνιμων εκπαιδευτικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι 55 χρόνων, υπάρχουν πάρα πολλοί συνάδελφοι που είναι πάνω από 65 χρόνων και πάρα πολλοί που είναι στις ευπαθείς ομάδες. Υπάρχουν λοιπόν και νέες ανάγκες.

Αρα αναφορικά με την αντιμετώπιση του στεγαστικού και τη διαχείριση του προσωπικού, έδειξε η κυβέρνηση ότι δεν δίνει δεκάρα για την υγεία των μαθητών».

«Είναι απαράδεκτο θέμα αυτό που έγινε με τις σχολικές καθαρίστριες», λέει ο Ανδ. Καργόπουλος και εξηγεί: «Συναδέλφισσες που δουλεύουν χρόνια στα σχολεία, έμπειρες, απολύονται. Και σ' αυτές τις συνθήκες θες έμπειρο δυναμικό να κάνει αυτήν τη δουλειά, που ξέρει να την κάνει πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά, να ξέρει να συνεννοηθεί με τα παιδιά. Αντί, λοιπόν, το υπουργείο Εσωτερικών να τις προσλάβει, να τις μονιμοποιήσει και να πάρει κι άλλες τόσες, προχώρησε στη ρατσιστικού τύπου διάταξη να πρέπει να έχει πιστοποιητικό ελληνομάθειας, λες και θα μπει να κάνει Αρχαία! Μια γυναίκα δηλαδή που είναι 20 χρόνια στην Ελλάδα και δουλεύει τόσα χρόνια στο ίδιο σχολείο, την πετάνε έξω γιατί δεν έχει πιστοποιητικό ελληνομάθειας!».

Η Στ. Βαλαβάνη δίνει παραδείγματα: «Βύρωνας: 28 καθαρίστριες για 32 σχολεία... Υπάρχουν δήμοι που τοποθετούν το προσωπικό ανά σχολικό συγκρότημα και όχι ανά σχολική μονάδα, για να βγαίνουν έτσι τα νούμερα, να φαίνεται ότι είναι καλυμμένα όλα τα σχολεία και να μην υπάρχουν αντιδράσεις από τους Συλλόγους Γονέων. Οι δήμοι έχουν τεράστια ευθύνη και καλύπτουν τις ευθύνες της κυβέρνησης και του υπουργείου Εσωτερικών. Εμείς λέμε ότι πρέπει να υπάρχει αντιστοιχία του προσωπικού ανά σχολική μονάδα, για να ξέρουμε τι γίνεται με το θέμα της καθαριότητας».

Και επισημαίνει ακόμα: «Οι τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης είναι και στο υπουργείο Παιδείας αλλά και στο υπουργείο Εσωτερικών. Γιατί η χρηματοδότηση που οι ανάγκες απαιτούν, έπρεπε να δοθεί και από το υπουργείο Εσωτερικών σε σχέση με τους δήμους, από τη στιγμή που δόθηκαν τα σχολεία στους δήμους και έχουν ευθύνη και οι δήμοι, από τη στιγμή που δεν απαίτησαν από την κυβέρνηση να καλυφθούν οι ανάγκες των σχολείων.

Φάνηκε ότι τρεις μήνες δεν έγινε καμία εργασία υλικοτεχνικής υποδομής, έχουμε σχολεία που ακόμα και οι τουαλέτες δεν έχουν φτιαχτεί. Εχουμε τέτοια περίπτωση στον Ταύρο, όπου οι 280 μαθητές χρησιμοποιούν τις δυο τουαλέτες των εκπαιδευτικών!».

Γονείς και εκπαιδευτικοί περιγράφουν ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σχολείων με προβλήματα στην υλικοτεχνική υποδομή που δεν φτιάχτηκαν μέσα στο καλοκαίρι, αλλά φτάνουμε έως και στο σημείο τμήματα να μην έχουν λειτουργήσει ακόμα καθόλου, λόγω έλλειψης αιθουσών στην Προσχολική Αγωγή: «Χαρακτηριστικά, στην Πετρούπολη, 205 παιδιά είναι στον αέρα αυτήν τη στιγμή, δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα τη φοίτηση, γιατί ήταν να γίνουν 10 παραρτήματα Νηπιαγωγείων και δεν έχουν γίνει, ενώ άλλο παράδειγμα είναι Νηπιαγωγείο του Χαϊδαρίου που παραμένει χωρίς νηπιαγωγό. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στην Ανατολική Αττική με νηπιαγωγεία που δεν χωράνε και αναγκάζονται οι γονείς να μεταφέρουν τα νήπια 4 χλμ. μακριά, σε άλλα τμήματα τα οποία θα είναι 25άρια, 27άρια τμήματα εξ ανάγκης», σημειώνει η Στ. Βαλαβάνη και προσθέτει:

«Ενα επίσης μεγάλο ζήτημα, που εντείνει την ανησυχία των γονιών, είναι το τι γίνεται αν το παιδί τους εμφανίσει συμπτώματα. Οι οδηγίες του ΕΟΔΥ είναι αντικρουόμενες ανάλογα την περίπτωση, ενώ το υπουργείο δεν έχει πει τίποτα για τις απουσίες που αναγκάζονται να κάνουν τα παιδιά που έχουν ήπια συμπτώματα και δεν τα στέλνουν για τεστ, με βάση αυτές τις οδηγίες.

Παράλληλα, δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για τα παιδιά που πρέπει να μένουν σπίτι ως ευπαθείς ομάδες, η τηλεκπαίδευση που υποσχέθηκε η υπουργός Παιδείας δεν έχει ξεκινήσει, όπως στον αέρα επίσης βρίσκονται και τα παιδιά της Ειδικής Αγωγής. Σε αυτές τις συνθήκες, είναι έως και ανήθικο το να μη λειτουργεί η Παράλληλη Στήριξη, γιατί με τη μάσκα και με τη δυσκολία την ψυχολογική που έχουν περάσει αυτά τα παιδιά όλο το προηγούμενο διάστημα, τα παιδιά της Παράλληλης Στήριξης και της Ειδικής Αγωγής θέλουν μια παραπάνω φροντίδα».

Οσο για το θέμα με τις μάσκες, «που παρεμπιπτόντως δεν έφτασαν για όλους, πέρα από τον τραγέλαφο με το μέγεθός τους», όπως σημειώνει ο Ανδ. Καργόπουλος, «εντοπίζονται και λειτουργικά προβλήματα: Οταν έχει 28 και 27 παιδιά στο τμήμα, συνάδελφοι που δεν έχουν δυνατή φωνή, δεν ακούγονται μέσα στην τάξη. Επίσης τώρα πια, σύμφωνα με το πρόγραμμα, τα παιδιά κάνουν μάθημα δυο ώρες σερί μέσα στην τάξη. Είναι πραγματικά προβληματικό και για τους συναδέλφους και για τα παιδιά. Μου λένε "δάσκαλε θέλω να πάρω μια ανάσα, δεν αντέχω δυο ώρες", τι να τους πεις... Και εδώ ο αριθμός των μαθητών είναι που επιτείνει το πρόβλημα, γιατί αν είναι μια φορά δύσκολο να ακουστεί ένα παιδί που έχει αδύναμη φωνή σε τάξη 15 μαθητών, είναι διπλάσια η δυσκολία να ακουστεί σε μια τάξη με 27 μαθητές».

Και η Στ. Βαλαβάνη προσθέτει ότι «οι γονείς φυσικά αγωνιούν για το θέμα της υγείας, το δεύτερο όμως που απασχολεί είναι το θέμα το εκπαιδευτικό. Δηλαδή δεν μπορεί να γίνει μάθημα τον 21ο αιώνα με 27 μαθητές, όταν πρέπει να καλύψεις κενά τριών μηνών πριν, με την παρούσα ψυχολογία των μαθητών μετά και το κενό του καλοκαιριού. Τα παιδιά πρέπει να μπουν σε μια διαδικασία επαναλήψεων, με ένα συγκεκριμένο εκπαιδευτικό μοτίβο, που όμως με 25 και 27 μαθητές δεν μπορεί να γίνει, ούτε στη Δευτεροβάθμια ούτε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Η κυβέρνηση μας είπε ότι είναι όλα κανονικά, όμως δυόμισι μέρες μετά το άνοιγμα, 6 σχολεία έχουν κλείσει λόγω κρουσμάτων και πάμε σε ανοδική πορεία, γιατί δεν έχουν παρθεί όλα αυτά τα μέτρα που λέγαμε. Και απέναντι στην αγωνία των γονιών που μεγαλώνει και για τις μορφωτικές ανάγκες που δεν καλύπτονται και δημιουργούνται νέες... οι φροντιστηριάρχες κάνουν πάρτι και τρίβουν τα χέρια τους!».

«Βεβαίως, αυτό που βλέπουμε είναι ότι ανεβαίνουν και οι διαθέσεις αγωνιστικής διεκδίκησης. Είχαμε κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα από κάποιες Ενώσεις και Συλλόγους, σε Χολαργό, Καισαριανή, σε Πετρούπολη, Κερατσίνι, είχαμε το μαζικό συλλαλητήριο της Πέμπτης μαζί με τους εκπαιδευτικούς και συνεχίζουμε...», λέει η Στ. Βαλαβάνη.

Και ο Ανδ. Καργόπουλος καταλήγει: «Εμείς έχουμε τη θέση ότι είναι ζωτικής σημασίας να ανοίξουν τα σχολεία, να παρακολουθήσουν οι μαθητές διά ζώσης το μάθημα, είναι βασικό για τη γνωστική τους, ψυχική τους, κοινωνική τους ανάπτυξη. Θα έχουμε μια καμένη γενιά αν οι μαθητές για δεύτερη χρονιά είναι πίσω από έναν υπολογιστή και η κοινωνική τους συναναστροφή είναι αυτό. Πρέπει όμως να απαιτήσουμε και να διασφαλίσουμε τους όρους εκείνους με τους οποίους θα έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες σε σχέση με τον κορονοϊό. Και δεν θέλει καμιά σοφία μεγάλη, λίγοι μαθητές, πολλές τάξεις, πολλοί εκπαιδευτικοί, αεριζόμενες αίθουσες, τεστ και στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές (και όχι δειγματοληπτικά, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να κάνουν επαναλαμβανόμενα τεστ, ειδικά όταν ο καθένας μπαίνει σε δέκα τάξεις κάθε μέρα) και βέβαια στήριξη του συστήματος Υγείας, σχολίατροι κ.λπ. Γιατί δεν μπορεί οι εκπαιδευτικοί να αναλαμβάνουν εκτός όλων των άλλων και τον ρόλο του νοσηλευτή και του γιατρού μέσα στο σχολείο»...