Παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τις δηλώσεις στήριξης προς το ΚΚΕ από αποστράτους του Πυροσβεστικού Σώματος και γενικότερα από τα Σώματα Ασφάλειας και από τις Ενοπλες Δυνάμεις και αναγνωρίζοντας και αρκετούς ακόμη ως υποψηφίους στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και σε αυτό του Ευρωκοινοβουλίου, εκτός από τον ενθουσιασμό που ένιωσα, κατέληξα σε ένα κατ' εμέ βασικό συμπέρασμα. Οτι όσα εμπόδια, διλήμματα και τεχνικές διαχωριστικές γραμμές κι αν βάλουν στον λαό για να μην αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος των αστικών κομμάτων, στο τέλος τα ρήγματα που ανοίγει η υπεύθυνη και πατριωτική στάση του ΚΚΕ επιτρέπουν ο αχός της αλήθειας να φτάσει στα αυτιά και να ακουμπήσει την ψυχή ακόμη και των ανθρώπων που υπηρετούν τον σκληρό πυρήνα του κράτους, που το αστικό πολιτικό σύστημα τον θεωρεί τσιφλίκι του. Αλλωστε, με γνώμονα τις δικές μου πολιτικές αποφάσεις και γνωρίζοντας την προσωπική στάση και τις πολιτικές καταβολές πολλών εκ των συναδέλφων που σήμερα συστρατεύονται με το ΚΚΕ, μου έγινε πλέον πεποίθηση ότι δεν γίνεται να είσαι τίμιος άνθρωπος που δεν σκέπτεσαι μόνο το προσωπικό σου συμφέρον και πονάς τον λαό και τον τόπο σου για τα δεινά που τον φορτώνουν για τα δικά τους συμφέροντα κεφάλαιο και «σύμμαχοι» και να μην έρθεις πιο κοντά στο ΚΚΕ. Γι' αυτόν τον λόγο πήρα κι εγώ την απόφαση να ενώσω τη φωνή μου με όλους όσοι εκδηλώνουν τη στήριξή τους προς το ΚΚΕ. Για να απευθύνω στους χιλιάδες τίμιους και με αγνά πατριωτικά συναισθήματα συναδέλφους μου, κάλεσμα συμπόρευσης και ενίσχυσής του σε όλες τις κάλπες.