Σύνεδροι παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εργασίες της τρίτης μέρας του Συνεδρίου

Το πρώτο μέρος της χτεσινής συνεδρίασης περιλάμβανε ομιλίες αντιπροσώπων, οι οποίοι εστίασαν σε πλευρές που άπτονται της ισχυροποίησης του Κόμματος και της προώθησης των πολιτικών του στόχων, όπως αυτές τίθενται στις Θέσεις, εμβαθύνοντας τον προβληματισμό τους ως προς το πώς το κομματικό δυναμικό θα μπορέσει να ανταποκριθεί πληρέστερα και αποτελεσματικότερα στις απαιτήσεις που οι ίδιες οι συνθήκες, όπως διαμορφώνονται στη χώρα μας και διεθνώς, αναδεικνύουν με επιτακτικότητα.

Το «απόσταγμα» της πλούσιας συζήτησης που ξεδιπλώθηκε στις τρεις πρώτες μέρες του Συνεδρίου από τους αντιπροσώπους, οι οποίοι με υψηλό αίσθημα ευθύνης προσέγγισαν το κύριο θέμα που τέθηκε προς εξέταση στο Συνέδριο, συμπεριέλαβε στο κλείσιμο των εργασιών της τρίτης μέρας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, η οποία κατέβηκε από το βήμα μέσα σε ένα θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα ως ένδειξη της αναγνώρισης της μεγάλης συνεισφοράς της απερχόμενης ΚΕ στη θετική ανοδική πορεία του Κόμματος τα τελευταία χρόνια. Ολόκληρη η ομιλία της θα δημοσιευτεί στον αυριανό, κυριακάτικο «Ριζοσπάστη».

Μεταξύ άλλων επισημάνθηκε στο κλείσιμο ως θετική η προσπάθεια αυτοκριτικής εξέτασης της δουλιάς του Κόμματος, χωρίς ηττοπάθεια και πνεύμα μετάθεσης ευθυνών και τονίστηκε η ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης των αδυναμιών που επισημάνθηκαν. Σε ό,τι αφορά στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ επισημάνθηκε η ανάγκη προώθησης όλων των πλευρών αυτού του καθήκοντος, με εξάντληση όλων των υποκειμενικών και αντικειμενικών δυνατοτήτων. Στα πλαίσια της επίτευξης του στόχου αυτού υπογραμμίστηκε ο καθοριστικός ρόλος που θα παίξει η ιδεολογικοπολιτική ενότητα που έχει κατακτήσει και αναπτύσσει το ΚΚΕ. Η Αλ. Παπαρήγα στάθηκε στο ζήτημα που θέτουν και οι Θέσεις, αλλά και αρκετοί ομιλητές επισήμαναν τη σπουδαιότητά του, το πώς δηλαδή θα δουλεύουμε ενιαία στη βάση της πολιτικής του Κόμματος και της στρατηγικής του, αλλά θα κατακτάμε τη δυνατότητα εξειδίκευσης όπου χρειάζεται. Ιδιαίτερη η αναφορά στις συσπειρώσεις και στην ανάγκη ανάπτυξης όσων υπάρχουν και διαμόρφωσης νέων, με εξασφάλιση όμως πως το ΚΚΕ θα δρα σ' αυτές διατηρώντας την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική του αυτοτέλεια, εκθέτοντας το Πρόγραμμά του, τις διαφορές του με τους συμμάχους και ταυτόχρονα κατακτώντας την εμπιστοσύνη τους. Ζητούμενο θα είναι η εκλαΐκευση του Προγράμματος του Κόμματος, με απάλειψη του κινδύνου να υποκατασταθεί αυτό από το πρόγραμμα του Μετώπου. Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε εκτενώς στις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα στη χώρα μας, στο χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού, καθώς αυτή η ανάλυση έχει εξαιρετική σημασία για τη δουλιά του Κόμματος, την τακτική και τη στρατηγική του. Αλλωστε εκτιμήθηκε ως θετική η σχετική συζήτηση που αναπτύχθηκε και στη διάρκεια του Συνεδρίου.

Καταλήγοντας, η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε την ανάγκη σήμερα να δουλεύει όλο το Κόμμα με σταθερότητα, συνέχεια, πολυμορφία, δίνοντας το σύνολο της πολιτικής πρότασης με τρόπο που να μην μπερδεύει, αλλά να ξεκαθαρίζει ζητήματα στις λαϊκές συνειδήσεις, έτσι ώστε να τις κερδίζει. Τέλος, έκλεισε την τοποθέτηση αναφερόμενη στις κοινωνικές συμμαχίες, θέμα στο οποίο στάθηκε ιδιαίτερα το Συνέδριο. Υπενθύμισε ότι η ενότητα της εργατικής τάξης και οι κοινωνικές συμμαχίες είναι αλληλένδετες, ενώ οι δεύτερες αποτελούν την αφετηρία του Μετώπου και στάθηκε στο πώς έχει σήμερα η κατάσταση στη χώρα από άποψη ύπαρξης ριζοσπαστικών δυνάμεων στην κοινωνία, με έμφαση στην κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Να σημειώσουμε ότι τόσο στη διάρκεια του Συνεδρίου όσο και στο κλείσιμο εκφράστηκε ο προβληματισμός για την ενίσχυση της ιδεολογικής και πολιτικής δουλιάς στα πλαίσια του Κόμματος, αλλά και η ανάγκη υποδαύλισης ενός κλίματος υπέρ της μελέτης ιδίως της ιστορίας του ΚΚΕ. Επίσης, ιδιαίτερα απασχόλησε - και η Αλ. Παπαρήγα το συμπεριέλαβε στο κλείσιμο - και η βοήθεια του Κόμματος στην ΚΝΕ για την παραπέρα ανάπτυξη της δράσης στη νεολαία, όπως επίσης και η «κληρονομιά» του ΚΚΕ που αφορά στο διεθνισμό και την αλληλεγγύη και το πώς θα αυξηθεί η προσφορά του στο διεθνές κίνημα.

Κλείνοντας η ΓΓ της απερχόμενης ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε την ανάγκη να ζούμε την καθημερινότητα, να δουλεύουμε σ' αυτήν, χωρίς όμως να χάνουμε τον τελικό μας προορισμό. Πολύτιμο εφόδιο για όλους είναι - όπως είπε - η επαναστατική καρτερία, καθώς όπως ο Ναζίμ Χικμέτ επέμενε: «Κι αν ακόμα οι θυσίες μας είναι βαριές, νικητές θα βγούμε»!

Στο δισέλιδο του «Ποντικιού» εντοπίσαμε ένα ρεπορτάζ σε πλαίσιο για τις αντιπροσωπείες ξένων κομμάτων που συμμετείχαν στο Συνέδριο, καθώς και γι' αυτά που έστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα, αλλά και για τις εκδηλώσεις φιλίας και αλληλεγγύης που διοργάνωσαν ΚΟ του ΚΚΕ υποδεχόμενες έτσι τους ξένους συναγωνιστές και συντρόφους. Επίσης, σε πλαίσιο την ανακοίνωση της Επιτροπής Προσυνεδριακού Διαλόγου, που είχε εκδοθεί πριν την έναρξη του Συνεδρίου και έδινε πληροφορίες για τη συμμετοχή σ' αυτόν.

Το κυρίως θέμα ξεκινά με στοιχεία του ρεπορτάζ από την έναρξη, όπως το σύνθημα του Συνεδρίου, το ποιοι εκπρόσωποι ελληνικών κομμάτων χαιρέτισαν, σχετικά με βίντεο που προβλήθηκε και αφορούσε στην ιστορική διαδρομή του Κόμματος, τελειώνοντας με τη δήλωση του Χ. Φλωράκη, η οποία είχε γίνει με την αφορμή των 85χρονων του ΚΚΕ. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση της ΚΕ στο 17ο Συνέδριο.

Επανερχόμαστε στις εφημερίδες της Παρασκευής, από τις οποίες ο «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Ρίζου), ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», η «ΧΩΡΑ», ο «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Μήτση), η «ΑΥΓΗ» και το «ΒΗΜΑ» δεν αναφέρουν τίποτα για το Συνέδριο του ΚΚΕ.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» φιλοξενεί στη σελίδα 12 ένα μικρό δίστηλο με τίτλο «Κεκλεισμένων των θυρών το 17ο Συνέδριο», ο οποίος συνοδεύεται από εκτιμήσεις όπως ότι «η νέα ΚΕ θα είναι ανανεωμένη κατά 30%-40%», για «επανεκλογή της Αλ. Παπαρήγα και για μη επανεκλογή μελών του ΠΓ».

Η μόνη αναφορά στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» εντοπίζεται σε άρθρο του Τ. Χατζή στη σελίδα 8 με τίτλο: «Η ανάγκη του ΚΚΕ για εκσυγχρονισμό». Με αφορμή το 17ο Συνέδριο του Κόμματος ο αρθρογράφος προτείνει αυτό που υποδεικνύει ο τίτλος ως το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το ΚΚΕ και προσδιορίζει πως εννοεί τον «εκσυγχρονισμό», γράφοντας ότι θα αποτελούσε μια θετική εξέλιξη ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός του ΚΚΕ, χωρίς αλλοίωση του χαρακτήρα του».

Στη σελίδα 4 της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» στη στήλη «ΣΥΝΤΟΜΑ» ένα κείμενο 50 περίπου λέξεων με τίτλο «Αυλαία στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ».

Στο «ΕΘΝΟΣ» η μόνη αναφορά εντοπίζεται σε ένα σχολιάκι 50 λέξεων, ίσως και λιγότερων, το οποίο όμως αφορά στην ανακοίνωση του ΣΥΝ με την οποία «παραπονέθηκε» για τη μη πρόσκλησή του στο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Στα «ΝΕΑ» και στη σελίδα 12, με τίτλο «Δράση στα συνδικάτα ζητεί το ΚΚΕ» φιλοξενείται ένα μικρό σε έκταση θέμα με πληροφοριακά στοιχεία για το πότε ολοκληρώνεται το Συνέδριο και αναφορές στον «προβληματισμό που αναπτύχθηκε για την απομαζικοποίηση και γραφειοκρατικοποίηση των σωματείων» και στην ανάγκη «να μετέχουν όλα τα μέλη του κόμματος σε μία μαζική οργάνωση κυρίως στο σωματείο τους».

Τέλος, στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» στη σελίδα 4 υπό τον τίτλο «Με κλειστές πόρτες συνεχίζεται το 17ο Συνέδριο» περιλαμβάνονται πενήντα λέξεις για το πότε ολοκληρώνεται το Συνέδριο και σε ποιο πνεύμα κινούνται οι τοποθετήσεις «σύμφωνα με όσες ενδείξεις μπορούν να υπάρχουν», όπως αναφέρεται.

Σήμερα, προγραμματίζονται οι παρακάτω εκδηλώσεις:

-- Στη Χαλκίδα, στο θέατρο «Παπαδημητρίου», στις 7 μ.μ., με τις αντιπροσωπείες από: Κόμμα Εργατών Κορέας, Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης, Λιβανέζικο ΚΚ, ΚΚ Φινλανδίας, Αιγυπτιακό ΚΚ, ΠΑΝΤΣ Αλγερίας, ΚΚ Ιρλανδίας.

-- Στις 6 μ.μ., στα γραφεία της ΚΟΑ, Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου, οι Αχτίδες Δημόσιας Διοίκησης, Κατασκευών, Βιομηχανίας, Υπηρεσιών υποδέχονται τις αντιπροσωπείες από: Κίνημα για την 5η Δημοκρατία Βενεζουέλας, ΚΚΡΟ, ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό), ΚΚ Αλβανίας, ΕΜΕΠ Τουρκίας, ΣΚ Λετονίας και ΚΚ Βουλγαρίας «Γκ. Ντιμιτρόφ».

-- Στις 7 μ.μ., στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Πετρούπολης (Εθνικής Αντιστάσεως 61) η Δυτική Αχτίδα θα υποδεχτεί τις αντιπροσωπείες από τα ΚΚ Σουδάν, ΚΚ Πολωνίας, ΚΚ Χιλής, ΚΚ Ισπανίας, Νέο ΚΚ Βρετανίας, ΚΚ Ιαπωνίας.

Επίσκεψη στα γραφεία του «Ριζοσπάστη» πραγματοποίησε χτες, η αντιπροσωπεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας - Μοραβίας (Τσεχίας), η οποία παραβρίσκεται στην Αθήνα για τις εργασίες του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Η αντιπροσωπεία, αποτελούμενη από τους Βάτσλαφ Εξνερ, αντιπροέδρου της ΚΕ του ΚΚ Βοημίας Μοραβίας (Τσεχίας) και βουλευτή, και του Γιόζεφ Ραμπ, επικεφαλής του Τμήματος Ενημέρωσης της ΚΕ του Κόμματος, συζήτησαν με τα μέλη της διεύθυνσης του «Ρ» ανταλλάσσοντας εμπειρίες σχετικά με το τρόπο έκδοσης των εφημερίδων των δύο Κομμάτων. Ακολούθησε περιήγηση των αντιπροσώπων του αδελφού κόμματος στα γραφεία της εφημερίδας μας.

Ολοκληρώθηκαν χτες οι ομιλίες των αντιπροσώπων στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ και η ψήφιση των αποφάσεών του:

1. Πολιτική Απόφαση για τα καθήκοντα του ΚΚΕ μέχρι το 18ο Συνέδριο.

2. Για την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Και οι δύο Αποφάσεις του 17ου Συνεδρίου, που ψηφίστηκαν ομόφωνα, θα δοθούν σύντομα στη δημοσιότητα.

Ομόφωνα, επίσης, εγκρίθηκαν η εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής προς το 17ο Συνέδριο, όπως και η έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου (ΚΕΟΕ).

Οι εργασίες του 17ου Συνεδρίου συνεχίζονται σήμερα, Σάββατο, με την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου (ΚΕΟΕ).

Η ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΨΥΧΗ και το θάρρος της γυναίκας μαχήτριας για τη Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία και την πραγματική Λευτεριά, αποτυπωμένη σε λίγες αράδες, από το 3ο φύλλο της εφημερίδας «Μαχήτρια», Οργανο των μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στις 25 Σεπτέμβρη του 1948. Ενα από τα εκατοντάδες ντοκουμέντα από το Αρχείο του ΚΚΕ, που εκτίθενται αυτές τις μέρες στο φουαγιέ της αίθουσας Συνεδρίων, στην έδρα της ΚΕ, στον Περισσό, προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος.

Η ΕΚΔΟΤΙΚΗ δραστηριότητα του ΚΚΕ ξεκίνησε από τα πρώτα κι όλας χρόνια της ίδρυσής του, χωρίς ποτέ να διακοπεί, έστω και προσωρινά. Ακόμα και τις πιο μαύρες μέρες της παρανομίας και του ανελέητου κυνηγητού, ούτε οι μοναρχοφασίστες του Μεταξά, ούτε οι Γερμανοί κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, ούτε οι δυνάμεις της μετεμφυλιακής αντίδρασης και η αμερικανοκίνητη χούντα του '67 κατάφεραν να «παγώσουν» το μελάνι στα παράνομα και νόμιμα τυπογραφία του ΚΚΕ. Κι όταν ακόμα κι αυτό το μελάνι ήταν αδύνατο να βρεθεί, οι αγωνιστές πότιζαν με το αίμα τους το χαρτί, χάραζαν πάνω του τον πόθο να πάει η Ιστορία μπροστά, ενημέρωναν και διαφώτιζαν το λαό, κρατούσαν ζωντανή την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη του Κόμματος, τους αντάρτες, τους εξόριστους, τους λαϊκούς αγωνιστές.

ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ σε 13 ιστορικές και θεματικές ενότητες, η έκθεση περιλαμβάνει μπροσούρες, εκδόσεις, εφημερίδες κομματικών οργανώσεων, του ΕΑΜ, του ΔΣΕ, της ΕΠΟΝ, της ΟΚΝΕ και της ΚΝΕ, πρωτότυπα φύλλα από τις παράνομες χειρόγραφες εφημερίδες από την εξορία και τις φυλακές, θεατρικά έργα, προπαγανδιστικό υλικό και σπάνια ντοκουμέντα και σημειώματα από την εσωκομματική ζωή και δράση όλων των περιόδων.

ΤΟ «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ», σε έκδοση του 1921, με πρόλογο γραμμένο από τον Γ. Κορδάτο, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά εκθέματα στην προθήκη της περιόδου 1918 - 1940. Λίγα μόλις χρόνια μετά την ίδρυση του Κόμματος, τις κομματικές εκδόσεις δεν τις απασχολούν μόνο τα έργα τον κλασικών, στο έδαφος των οποίων οικοδομήθηκαν από την πρώτη στιγμή τα θεμέλια του ΚΚΕ. Ο προβληματισμός του πιο πρωτοπόρου τμήματος της εργατικής τάξης γύρω από ζητήματα όπως η εκπαίδευση και η νεολαία αποτυπώνεται στα έργα «Το Ενιαίο σχολείο εργασίας στη Ρωσία» (1928) και στο ανατυπωμένο «Προς τους νέους» (1920) του Π. Κροπότκιν. Εκεί βρίσκεται και το «Κόκκινο Ημερολόγιο» του «Ριζοσπάστη» για το έτος 1935, όπως και το «δράμα εργατικό και τρίπρακτο» με τον τίτλο «Η κόκκινη Πρωτομαγιά», γραμμένο από τον Γ. Σημηριώτη το 1921.

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1940 - 1949 κυριαρχεί η πρωτότυπη έκδοση του Αναγνωστικού της Ε' και ΣΤ' Τάξης «Ελεύθερη Ελλάδα», γραμμένο το 1944 από τον Η. Παπαμαύρο και άλλους κομμουνιστές και προοδευτικούς παιδαγωγούς, που συνέβαλλαν από το δικό τους μετερίζι στην οργάνωση της Κυβέρνησης της ΠΕΕΑ. Μαζί και η απόφαση της 1ηςΠανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Εργατικού ΕΑΜ και τα ντοκουμέντα της 5ης Συνδιάσκεψης της ΚΟΑ του ΚΚΕ το Μάη του 1944.

ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ της έκθεσης είναι αφιερωμένο στις εκδόσεις, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Φύλλα του «Απελευθερωτή», οργάνου της ΚΕ του ΕΑΜ, και του «Λαϊκού Στρατού», όργανο του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Αλλά και η εφημερίδα «Προς τη νίκη», καθημερινό όργανο του ΔΣΕ, το ιστορικό ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου στους Κορυσχάδες και άλλα πρωτότυπα ντοκουμέντα της περιόδου, μπροσούρες με οδηγίες προς τους μαχητές, στρατιωτικά βιβλιάρια και περιοδικές εκδόσεις του ΔΣΕ.

ΟΙ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ του ΚΚΕ αποτελούν ξεχωριστή θεματική στην έκθεση και καλύπτουν κυρίως τις περιόδους της αντίστασης και του εμφυλίου. Η δυσκολία διακίνησης του κεντρικού οργάνου του ΚΚΕ σε όλη τη χώρα οδηγούσε τις Οργανώσεις Περιοχών να εκδίδουν δικές τους τοπικές εφημερίδες, φύλλα των οποίων υπάρχουν στην έκθεση.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ της χαρακτήρα, η έκθεση προς τιμή του 17ου Συνεδρίου, έχει και μια δεύτερη, εξίσου σημαντική, αξία: στην πλειοψηφία τους, τα ντοκουμέντα σώθηκαν από την καταστροφή χάρη στην εθελοντική δουλιά και στην αυταπάρνηση χιλιάδων κομμουνιστών, μετά τις πλημμύρες του 1994. Το Κόμμα που ενέπνευσε τη συγγραφή τους, ήταν το ίδιο που φρόντισε να τα διασώσει, σαν κομμάτι όχι μόνο της δικής του, αλλά ολόκληρης της νεότερης ελληνικής Ιστορίας.

Το ΚΚΕ βρίσκεται, συγκριτικά με πριν, σε καλύτερη θέση:

1) Οι «Θέσεις» της ΚΕ για την ενίσχυση των χαρακτηριστικών του ιμπεριαλιστικού σταδίου του ελληνικού καπιταλισμού σημειώνουν πολύ σωστά και με ακρίβεια τις τάσεις που προκύπτουν από τις ιδιότητες και την ωρίμανση του ΚΜΚ στη χώρα μας.

Ο πιο ενεργός ρόλος του αφορά και στην οργάνωση και εκπαίδευση Ε.Δ. και υπηρεσιών ασφαλείας σε χώρες των Βαλκανίων και επεκτείνεται με την ίδρυση «κέντρου μελετών ασφαλείας» για την «εξαγωγή της τεχνογνωσίας που αποκτήθηκε από τους ολυμπιακούς αγώνες».

Αυτά αποτελούν μια πραγματικότητα που σημειώνουν οι «Θέσεις», που ούτε τις αποφάσεις για τη θέση της χώρας μας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα αλλάζουν, ούτε τη στρατηγική του επαναστατικού κινήματος και το δρόμο προώθησής της.

2) Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εκφράζονται και στο πολιτικό εποικοδόμημα με σωρεία αντιδημοκρατικών νόμων.

Είναι ανάγκη να περάσουμε από τις επιμέρους αντιστάσεις ενάντια σε αντιδραστικά μέτρα, σε κίνημα για την υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών.

Μέσα από τα συνδικάτα, τις δομές του λαϊκού κινήματος, τις επιτροπές της «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ» που πρέπει να αποκτήσουν σύνδεση με το λαό. Επιβάλλεται η συγκρότηση επιτροπών να διευρυνθεί και να αποκτήσει πανελλαδική δομή.

Στο μέτωπο αυτό διαφάνηκε η δυνατότητα συγκέντρωσης πολύ πλατύτερων λαϊκών δυνάμεων, ένα κομμάτι της διανόησης ή άλλων επιστημόνων. Ανεξάρτητα από το βάθος της συνειδητοποίησης του προβλήματος για την έκταση και τη θέση που κατέχει η αντιδημοκρατική επέλαση στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των πολιτικών προϋποθέσεων που απαιτούνται για την ανάσχεσή της, οι κομμουνιστές πρέπει να βοηθούν στη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα αυτού. Για συσπείρωση σε αιτήματα αντιιμπεριαλιστικής πάλης ενάντια στους μηχανισμούς βίας και καταστολής, με συγκέντρωση δυνάμεων για την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ.

Πρωταρχικό και κατευθυντήριο ρόλο πρέπει να παίζει το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.

-- Για το αντιπάλεμα της τρομοκρατίας στους τόπους δουλιάς, την ανάδειξη του ταξικού χαρακτήρα της δημοκρατίας, την ανάδειξη νέων πραγματικά λαϊκών θεσμών που γεννιούνται μέσα στους αγώνες.

-- Για την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας εργατικής τάξης - λαϊκών στρωμάτων.

Βγαίνουμε πιο πλούσιοι από τον προσυνεδριακό διάλογο. Καθοριστικό για την επιτυχία ήταν ότι οι Θέσεις έβαλαν καίρια ζητήματα για την κοινωνία και το κόμμα.

Κλειδί για την αποτελεσματικότητα της δράσης μας είναι, να πείσουμε ότι υπάρχει διέξοδος στα αδιέξοδα του συστήματος, διέξοδος όμως που είναι έξω από τα όριά του. Πραγματικός μονόδρομος δεν είναι η υποταγή και η ενσωμάτωση στο σύστημα, αλλά η ρήξη με αυτό και η πάλη για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας. Οσο και αν ο καθένας από εμάς φαίνεται αδύναμος απέναντι στον πανίσχυρο αντίπαλο, όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη να τον αντιμετωπίσουμε νικηφόρα μέσα από το Μέτωπο. Να διδαχτούμε από την ιστορία, που λέει ότι όσο δυνατοί και αν είναι οι καταπιεστές, οι καταπιεσμένοι στο τέλος είναι πιο δυνατοί.

Να βοηθήσουμε τις λαϊκές μάζες να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά που δυσκολεύουν τη ζωή τους δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ασύνδετα μεταξύ τους. Οτι η πολιτική που παίρνει πίσω τις κατακτήσεις των τελευταίων 150 χρόνων είναι ίδια με την πολιτική που διώχνει τον αγρότη από τη γη του, με την πολιτική που κλείνει το μαγαζάκι του μικροεμπόρου, με την πολιτική της αγοράς που πουλάει και αγοράζει τα πάντα, ακόμα και την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό. Είναι ίδια με την πολιτική που στερεί το μέλλον από τη νεολαία, την πολιτική που θέλει «να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Να κατανοήσουν όλοι ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει σε όφελός τους, αφού δεν έχει ως κινητήρια δύναμη την επιδίωξη της ανθρώπινης ευημερίας, αλλά τη μεγιστοποίηση του επιχειρηματικού κέρδους. Να πιστέψουν στην ανάγκη της συγκρότησης του Λαϊκού Μετώπου, του ΑΑΔΜ.

Είμαι βέβαιος ότι το συνέδριο θα βοηθήσει να κάνουμε το κόμμα πιο δυνατό. Είμαι εξίσου βέβαιος ότι το κόμμα μας θα οδηγήσει με επιτυχία την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στην πάλη για το σοσιαλισμό.

Οι αναδιαρθρώσεις της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομική βάση της Πρέβεζας. Εχουμε συρρίκνωση επιχειρήσεων με μεγάλο εργατικό δυναμικό και μικρών επιχειρήσεων. Ο κύριος κλάδος στο εισόδημα της Πρέβεζας, η αγροτική οικονομία, μειώθηκε. Αποδεικνύονται κάθε μέρα οι θέσεις του Κόμματος ότι η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίων και γης μόνο δεινά φέρνουν.

Παρατηρούμε ότι πέρα από γενική μείωση εργατικού και αγροτικού πληθυσμού έχουμε νέο στρώμα χιλίων και πλέον εργατών, κυρίως Αλβανών. Παράλληλα, παρουσιάζεται φθίνουσα πορεία στους ψαράδες που αργοπεθαίνουν στις συμπληγάδες των επιταγών της ΕΕ και του εφοπλιστικού κεφαλαίου για εξαφάνισή τους. Παρ' όλα αυτά δεν έχουμε την αλλαγή συνειδήσεων και την αγωνιστική συσπείρωση που θα έπρεπε, παρά τη μικρή αύξηση ψήφων. Ωστόσο, στο εργατικό κίνημα, η παρέμβαση είναι καλή, υπάρχει άνοιγμα από το ΠΑΜΕ στην κατεύθυνση συσπειρώσεων ταξικών δυνάμεων για έλεγχο του ΕΚΠ.

Μετά την κρίση βρεθήκαμε χωρίς δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σήμερα, μέσα από την πολιτική του Κόμματος, με πολύ κόπο καταφέραμε να έχουμε δυνάμεις και να εκτοπίσουμε τους οπορτουνιστές του ΣΥΝ. Αντιμετωπίζουμε όμως την ΠΑΣΚΕ που κατέχει το ΙΝΕ, μοιράζοντας χρήματα των ανέργων από προγράμματα, δηλαδή «τσάμπα» χρήμα και παίρνει «τσάμπα» ψήφους χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη παρέμβαση στη συνείδηση των ανέργων.

Στην αγροτιά έγιναν για πρώτη φορά κάποια βήματα μετά την κρίση με τον αέρα που δίνει η ΠΑΣΥ και την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, άρχισαν να λειτουργούν οι περισσότεροι αγροτικοί σύλλογοι και η Ομοσπονδία τους.

Δεν είναι τυχαίο, σύντροφοι, να φτιάχνουμε ψηφοδέλτιο οικοδόμων με 60 οικοδόμους και να κατακτάμε την πλειοψηφία. Είναι η πολιτική που επεξεργάστηκε το Κόμμα και γέννησε το ΠΑΜΕ, που προσπαθεί και προχωρά.

Δεν είναι τυχαίο που ενώ έχουμε περίπου 2.500 ψήφους στις βουλευτικές να κατεβαίνουμε με άνοιγμα της Οργάνωσης στις νομαρχιακές εκλογές και να φτάνουμε τις 8.000. Είναι η πολιτική του Κόμματος, που όταν ξέρουμε να τη δίνουμε έχουμε συσπειρώσεις.

Για να προχωρήσουμε πρέπει να λειτουργήσει η ΚΟΒ, να μην καθορίζεται κεντρικά η δράση της. Η κάθε ΚΟΒ να ασχοληθεί με δικό της σχεδιασμό και πρόγραμμα δράσης, να έχουμε λειτουργία και τακτική με επεξεργασμένα ζητήματα τοπικά και ειδικά συνδεδεμένα με τη στρατηγική του Κόμματος για Λαϊκή Εξουσία.

Γενικά, η Οργάνωσή μας έχει τη δυνατότητα πιάσει τον κεντρικό στόχο του συνεδρίου για ισχυροποίησή του για να προχωρήσουμε στο σοσιαλισμό.

Είμαστε σήμερα σε καλύτερη θέση. Κάναμε βήματα σ' όλους τους τομείς. Δεν είναι αρκετά. Γιατί το Κόμμα δεν παλεύει μόνο για τα προβλήματα, αλλά πάει πολύ μακριά. Αγωνίζεται για το σοσιαλισμό, στο δρόμο για την κομμουνιστική κοινωνία.

Το μέτρο μας δεν είναι οι τωρινές απαιτήσεις. Αγωνιζόμαστε για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Αυτά αποτελούν την πρώτη ύλη.

Είμαστε καλύτερα από χτες. Εχουμε Πρόγραμμα, την πρόταση για το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο. Μ' αυτά δουλεύουμε.

Σ' αυτά που κατακτήσαμε στηριζόμαστε.

Η στρατηγική και η τακτική μας πόσο είναι διαλεκτικά δεμένες; Πόση προσπάθεια πρέπει να καταβάλλουμε όλοι μας για να την εφαρμόζουμε ενιαία; Απαιτούνται τεράστιες προσπάθειες.

Για την ισχυροποίηση του Κόμματος, χρειάζονται πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά μέτρα.

Πώς συσπειρώνουμε δυνάμεις στη βάση της πολιτικής του μετώπου; Πώς πείθουμε νέες δυνάμεις για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Πώς αλλάζουμε εργατικές συνειδήσεις;

Δεν είναι εύκολα τα άμεσα αποτελέσματα σήμερα. Απαιτείται περισσότερη, καλύτερη δουλιά και υπομονή.

Κατακτήσαμε ικανοποιητικό επίπεδο λειτουργίας. Αυτό, καθώς και η εσωκομματική δημοκρατία μας βοήθησε.

Οι αποφάσεις να φτάσουν ολοκληρωμένα, πειστικά σε ευρύτερες εργατικές δυνάμεις.

Η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, των μηχανισμών της αστικής τάξης δυναμώνουν.

Η δραστηριότητα των οπορτουνιστικών ομάδων δεν είναι θέμα αριθμητικό. Η αστική τάξη προβάλλει, πολλαπλασιάζει τις οπορτουνιστικές αντιλήψεις. Αλλά και η τραχύτητα της πάλης σπρώχνει στον οπορτουνισμό. Χρειάζεται ιδεολογική θωράκιση.

H επίθεση στο Κόμμα, πάντα ξεκινούσε από τις βασικές του αρχές. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός δεχόταν πρώτος πυρά. Η εφαρμογή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού είναι ασπίδα για το κόμμα.

Το ότι βασανιζόμαστε για να καταλήξουμε με λεπτομέρειες σε μια θέση δεν είναι σχολαστικισμός. Η θεωρητική τεκμηρίωση κάθε απόφασης είναι αναγκαία. Οσο πιο πλήρεις είναι οι θέσεις μας, τόσο πιο εύκολα θα μπορούμε και στις πιο περίπλοκες καταστάσεις να μη χάνουμε το μπούσουλα. Να μπορούμε να δίνουμε τις σωστές απαντήσεις. Και στο μέλλον δεν αποκλείεται να προκύψουν στη χώρα μας, στην περιοχή - το αναφέρουμε στις θέσεις - καταστάσεις δύσκολες. Να είμαστε έτοιμοι για όλα.

Ενας επιπλέον λόγος, το Κόμμα να είναι ισχυρό, πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά, με τη διεύρυνση και στήριξη από την εργατική τάξη και το λαό.

Είναι γράμμα κενό η ισχυροποίηση του κόμματος αν δεν κατακτήσουμε ανώτερης ποιότητας και ποσότητας καθοδηγητική δουλιά. Να διαπερνά και να εμπνέει τη δράση μας σήμερα η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού διαλεκτικά δεμένη με την οικοδόμηση του Μετώπου. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη συνολική πείρα του κόμματος.

Αυτή η οργάνωση που έχουμε έφερε αποτελέσματα στη δράση της σε δύσκολες συνθήκες γιατί τα καταφέραμε (ιδιαίτερα μετά το 16ο Συνέδριο) και με φόντο τις δύο πολιτικές αναμετρήσεις.

Από την ΚΕ μέχρι την ΚΟΒ όλα τα σφυριά να βαράνε με κεντρικό άξονα την πολιτική πρόταση του κόμματος. Κατακτήσαμε η ιδεολογική πολιτική δουλιά να πάρει προτεραιότητα στην καθοδήγηση των ΚΟΒ. Επιμείναμε με μορφές ξεχασμένες που φέρνουν αποτελέσματα (σύσκεψη, ατομική δουλιά). Αυτός ο τρόπος δουλιάς έφερε διαφοροποιήσεις, καταγράφηκαν εκατοντάδες εργατοϋπάλληλοι που έκαναν το βήμα χειραφέτησης από τα αστικά κόμματα και τον οπορτουνισμό.

Δεν είναι κατακτημένος και εμπεδωμένος αυτός ο τρόπος δουλιάς. Το πρόβλημα βρίσκεται στη βαθιά αφομοίωση της στρατηγικής του κόμματος, στην ικανότητα να προωθείται καθημερινά με ενιαία αντίληψη. Είναι δύσκολο και σύνθετο καθήκον να δουλεύουμε τον κεντρικό άξονα της πολιτικής μας με σχέδιο και με αντίστοιχες μορφές ώστε να δημιουργούμε προϋποθέσεις απεγκλωβισμού πρωτοπόρων εργατοϋπαλλήλων. Αυτοί να συσπειρώνονται και να δρουν δραστήρια υιοθετώντας την ιδέα του Λαϊκού Μετώπου.

Θέλει καλή γνώση των εξελίξεων σε κάθε κλάδο. Να παίρνουμε υπόψιν τις αντικειμενικές συνθήκες αλλά ταυτόχρονα να μη συμβιβαζόμαστε με τις δυσκολίες. Να παρακολουθούμε και να ανοίγουμε μέτωπο με τα ιδεολογήματα του κεφαλαίου και των αστικών κομμάτων του οπορτουνισμού.

Εχουμε για παράδειγμα εξελίξεις στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών (ΟΤΕ, ΙΝΤΡΑΚΟΜ). Η απόφαση των εργαζομένων στην πολυεθνική ΙΝΤΡΑΚΟΜ για απεργία δείχνει ότι συντελούνται διεργασίες στη συνείδηση των εργαζομένων. Είναι αποτέλεσμα και της μακρόχρονης δουλιάς μας στον κλάδο που ανοίξαμε με πρωτόγνωρες δυσκολίες. Αυτές οι διεργασίες δεν είναι κατοχυρωμένες. Θέλει επιμονή, στο επίκεντρο της δράσης μας και της αντιπαράθεσης να βρίσκεται η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας όπως εκφράζεται στο συγκεκριμένο χώρο. Την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την ιδιοποίηση του πλούτου που παράγουν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι. Αποκάλυψη της διαπλοκής του συνολικού καπιταλισμού που είναι το κράτος με τις πολυεθνικές, το ρόλο των αστικών κομμάτων που υπηρετούν το κεφάλαιο. Γιατί μόνιμη σταθερή δουλιά με δικαιώματα εξασφαλίζεται με κοινωνικοποιημένο κλάδο τηλεπικοινωνιών στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών με λαϊκή εξουσία. Είναι σίγουρο ότι με αυτό το περιεχόμενο δράσης θα μετρήσουμε αποτελέσματα στη δουλιά μας.

Ενας τέτοιος τρόπος δουλιάς, μόνιμος, σταθερός σε κάθε κλάδο, με κεντρικό άξονα την πολιτική του κόμματος μας μπορεί να κατακτηθεί με απαραίτητο όρο και προϋπόθεση να πάρει προτεραιότητα η ιδεολογική - πολιτική δουλιά, να συζητάμε με όρους ιδεολογικοπολιτικούς στα όργανα, στις ΚΟΒ.

Η δουλιά στις γυναίκες να μη μείνει γενική διαπίστωση και κατεύθυνση. Τα καθοδηγητικά όργανα, οι ΚΟΒ, να σχεδιάσουν με χαρτί και μολύβι, με κοινωνικοταξικά κριτήρια πού και πώς θα πάμε. Να επικεντρώσουμε σε 2-3 εργοστάσια της περιοχής που απασχολούν γυναίκες. Σε χώρους που δουλεύουν μαζικά εμποροϋπαλλήλισσες, όπως μεγάλα Σούπερ Μάρκετ. Να βρούμε πυρήνες που θα αξιοποιήσουμε για να ανοίξουμε συστηματική δουλιά.

Με ιδεολογική ενίσχυση των ΚΟΒ, με εξοπλισμό και επιχειρήματα που συνδέουν την πολιτική μας με τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στα μέτωπα πάλης, χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά πώς θα δουλέψουμε στις γυναίκες. Πού θα τις βρούμε. Δεν είναι στα καφενεία όταν βγαίνουμε εξόρμηση για τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Δεν ανοίγουν κουβέντα όταν βγαίνουμε στα καταστήματα. Δεν μπορούν να σταθούν στην πύλη του εργοστασίου.

Πρέπει να εξειδικεύσουμε τι σημαίνει η μερική απασχόληση ή οι ρυθμίσεις για το ωράριο, για τη ζωή τους, η έλλειψη συνθηκών υγιεινής για την υγεία τους, τον αναπαραγωγικό τους ρόλο. Τι βάρη της φορτώνει η ανατροπή της κοινωνικής πολιτικής, η αύξηση ορίου συνταξιοδότησης.

Το γυναικείο κίνημα δεν πρέπει να ταυτίζεται με την ιδιαίτερη δουλιά του κόμματος στις γυναίκες. Εχουμε παλέψει για ταξικά προσανατολισμένο γυναικείο κίνημα. Η ΟΓΕ πρέπει να είναι μέτωπο συσπείρωσης και πάλης. Υπάρχει εμπειρία που πρέπει να αξιοποιηθεί για την πλατύτερη συσπείρωση των γυναικών.

Η ΚΟ να στηρίζει τις κομμουνίστριες να είναι πρωτοπόρες στην επαναδραστηριοποίηση γυναικείων συλλόγων - ομάδων.

Να ξεπεράσουμε αντιλήψεις που η ταξική κοινωνία έχει διαμορφώσει και περνά και στα κ.μ. και αντικατοπτρίζεται και στα όργανα για την υποτίμηση της γυναικείας δουλιάς και μέσα στο κόμμα.

Πολλές νέες συντρόφισσες, όταν μπουν στην παραγωγική διαδικασία, όταν φτιάξουν οικογένεια, αδρανοποιούνται, περνούν στο φιλικό κομματικό περίγυρο, χάνονται. Πολλοί σύντροφοί μας θεωρούν ότι ο «ένας» φτάνει στην οργάνωση. Η «άλλη» ας μείνει πίσω, στο σπίτι, στα παιδιά.

Οσες συντρόφισσες πάλεψαν να μείνουν στη δράση ξέρουν το κόστος, τις πιέσεις του περίγυρου. Και η επιλογή και επιμονή τους ήταν σωστή. Γιατί βγαίνουν πιο ολοκληρωμένες γι' αυτές και τα παιδιά τους. Εχουν το κέρδος να γνωρίσουν την ομορφιά του αγώνα στην υπόθεση του Σοσιαλισμού.

Ομως, απαιτείται σταθερή και επίμονη δουλιά πρώτα απ' όλα από τα καθοδηγητικά όργανα με βάση το Πρόγραμμα και τις επεξεργασίες του Κόμματος, σταθερή προσπάθεια μελέτης των αναδιαρθρώσεων και των πολύμορφων επιπτώσεών τους στη ζωή και τη συνείδηση των εργαζομένων και της νεολαίας και στο πώς αντιπαλεύονται και αξιοποιούνται για να αλλάξει η ταξική και πολιτική συνείδηση. Π.χ: Η δημοτική αρχή της ΝΔ στα Γιάννενα ξεπουλάει σημαντικά τμήματα του ιστορικού κέντρου της πόλης στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Υπάρχει αντίθεση σ' ένα σημαντικό τμήμα των κατοίκων χωρίς μεγάλη δραστηριότητα από μεριάς μας. Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο λαϊκό πρόβλημα που αναδεικνύοντάς το η ΚΟ μπορεί:

- Να προβληματίσει αλλά και να απεγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

- Να συσπειρώσει λαϊκούς ανθρώπους ενάντια στην πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

- Να εκλαϊκεύσει την προγραμματική μας θέση για την κοινωνική ιδιοκτησία της γης, αλλά και να γενικεύσει για την αναγκαιότητα της κοινωνικής ιδιοκτησίας όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, των βασικών μέσων παραγωγής, να μπει το θέμα της λαϊκής εξουσίας, κλπ.

Υπάρχουν αγωνιστές που στηρίζουν το Κόμμα που θεωρούν ότι «αν βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας» ίσως συσπειρώσουμε περισσότερες λαϊκές δυνάμεις.

Ομως, η πείρα δείχνει ακριβώς το αντίθετο: Οτι το Κόμμα συσπειρώνει νέες δυνάμεις εκεί που εφαρμόζει τη γραμμή της Αντιιμπεριαλιστικής - Αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης και παράλληλα αναπτύσσει την αντιπαράθεση με τη γραμμή της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Αυτό φάνηκε καθαρά τα τελευταία δύο χρόνια που το Κόμμα με απόφαση και επιμονή της ΚΕ, ανέβασε - γενίκευσε την εκλαϊκευτική του δουλιά πάνω στην πολιτική μας πρόταση. Ετσι εκφράστηκε και σε εκλογικό επίπεδο η γνωστή αυξητική τάση.

Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει και από την πείρα της οργάνωσής μας όπου π.χ: σε Δήμους, που είχαμε σοβαρές δυνάμεις και την πλειοψηφία, ακριβώς γιατί «βάλαμε νερό στο κρασί μας», χάσαμε δυνάμεις και την πλειοψηφία, ενώ αντίθετα στο εργατικό κίνημα στην περιοχή κερδίζουμε δυνάμεις της εργατικής τάξης, ακριβώς γιατί παλεύουμε στη γραμμή της ταξικής πάλης, παράλληλα με τη σταθερή αντιπαράθεση με τις συμβιβασμένες ηγεσίες και τον οπορτουνισμό.

Χρειάζεται να βγαίνουν συμπεράσματα από την πολιτική δράση, από κινητοποιήσεις, να συζητούνται με οπαδούς και συνεργαζόμενους ώστε να πείθονται.

Τα μέλη του Κόμματος, η ΚΝΕ, οι οπαδοί και συνεργαζόμενοι αλλά και δυνάμεις της ΕΤ και των άλλων λαϊκών στρωμάτων έχουν αυξημένη απαιτητικότητα από το Κόμμα μας. Πιστεύω ότι με όπλα το πρόγραμμα, τις επεξεργασίες και τις θέσεις του Κόμματος και με αυξημένη μαχητικότητα μπορούμε να ανταποκριθούμε.

Η ΚΟ Σερρών είναι σχετικά μια μικρή και αδύναμη οργάνωση βάσει των αντικειμενικών απαιτήσεων του νομού. Το δίχτυ των οργανώσεων βάσης είναι αραιό, με αποτέλεσμα να απουσιάζουμε από πολλούς τομείς και κύρια από την ύπαιθρο. Παρ' όλα αυτά θεωρούμε ότι στο διάστημα των τελευταίων χρόνων, καταβλήθηκαν προσπάθειες για τη βελτίωση των καθοδηγητικών οργάνων, της λειτουργίας των ΚΟΒ, αλλά και της δραστηριότητας των κομματικών μελών. Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι σημειώθηκε πρόοδος στην κατεύθυνση αυτή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εξαλείφθηκαν όλα τα προβλήματα αλλά και ότι δεν υπάρχει χώρος για παραπέρα βελτίωση. Ακολουθώντας το πνεύμα των αποφάσεων του 16ου Συνεδρίου, αλλά και των Θέσεων του 17ου, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε μία αναδιάταξη των δυνάμεών μας. Ξεκινώντας από την ενοποίηση της πόλης των Σερρών και των γύρω χωριών, γιατί στην περιοχή αυτή πλέον κατοικεί ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που εργάζονται στην πόλη και στην ουσία μιλάμε για μια πιο άμεση οικονομικοκοινωνική σχέση της πόλης και των γύρω χωριών. Παίρνοντας υπόψη τι κομματικές δυνάμεις υπάρχουν σήμερα και θέλοντας να προσανατολιστεί καλύτερα η δουλιά μας στην εργατική τάξη δημιουργήσαμε κλαδικές ΚΟΒ. Οργανα τα οποία έχουν τη δυνατότητα να «πατήσουν πόδι» στην εργατική τάξη, αφυπνίζοντας τη συνείδησή της αλλά και ελέγχοντας καλύτερα τα συνδικαλιστικά δρώμενα του νομού. Δημιουργώντας κομματικές ομάδες και αξιοποιώντας την πείρα και τα έντυπα του Κόμματος θα μπορέσουν να σταθεροποιήσουν την επαφή με τα εργοστάσια, τα εργοτάξια και άλλους χώρους όπου εργάζεται η πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού. Βασικό καθήκον είναι η ενασχόληση με τα σωματεία. Η παρακολούθηση των αρχαιρεσιών και η ολοκληρωμένη προβολή μέσα σε αυτά της θέσης του Κόμματος για το Μέτωπο. Η ίδρυση νέων σωματείων αλλά και η ισχυροποίηση των ήδη υπαρχόντων, ώστε να αντιπροσωπεύουν όσο το δυνατόν καλύτερα και πληρέστερα τον κλάδο τους. Αποφασιστικός παράγοντας είναι και η σταθεροποίηση και οδήγηση σε ανώτερο επίπεδο της λειτουργίας του ΠΑΜΕ στον νομό και η ένταξη όσο γίνεται περισσότερων σωματείων και συνδικαλιστών στη δυναμική του.

Στην ακριτική μας περιφέρεια, σταυροδρόμι και πύλη εισόδου οικονομικών μεταναστών και πριν τη θυελλώδη για την τοπική οικονομία διεύρυνση της ΕΕ, βιώνουμε τον ανταγωνισμό πολυεθνικών, πόλεων και νομών, με θύματα χιλιάδες εργαζόμενους και την ανάπτυξη της περιοχής.

Ζούμε την ενεργειακή συνάντηση κολοσσών πετρελαίου, φυσικού αερίου, ηλεκτρικού ρεύματος, ΝΑΤΟικών λιμανιών, στρατοπέδων και ασκήσεων.

Τα Πετρέλαια της περιοχής, τα Λιπάσματα που φθίνουν, η ανθούσα επί αιώνες αλιεία και παραδοσιακή ναυπηγική που εξαφανίζονται, οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, θα πρέπει να συνιστούν αιτήματα αιχμής, συντονισμένα με τις προτάσεις λαϊκής οικονομίας, με συλλογική επεξεργασία και επιστημονική τεκμηρίωση, με βοηθητικές επιτροπές στην Περιοχή, αξιοποιώντας το επιστημονικό δυναμικό του Κόμματος και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Ανήκουμε στην περιφέρεια του ιμπεριαλιστικού συστήματος, αλλά είμαστε στην αρχή ενός φαινομένου που ξεκίνησε μετά τις ανατροπές:

Η μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρηματιών επενδύουν σε μια περιορισμένη ζώνη, σε όμορες χώρες με ένα κοινό χαρακτηριστικό: πρώην σοσιαλιστικές. Λειτουργούν ως συνεταίροι ξένων είτε ως τελικοί δικαιούχοι του προγράμματος ανασυγκρότησης των Βαλκανίων.

Το φαινόμενο όμως ίσως αποδειχθεί ασταθές: Κάποια στιγμή μπορεί οι ρόλοι να αντιστραφούν...

Δύο απόπειρες διείσδυσης ζήσαμε στην Καβάλα, που αποκρούσαμε με την ωριμότητα του κόσμου και τον αγώνα του:

Δεξαμενές πολυεθνικών εταιριών καυσίμων και ΝΑΤΟικό λιμάνι. Η εμπειρία, πλούσια, θετική και με πολιτικά αποκρυσταλλώματα.

Μόνο που όλα τα θεωρώ πρόσκαιρα. Πεποίθησή μου είναι ότι θα επανέλθουν. Και πρέπει να 'χουμε την ικανότητα να τα αποκρούσουμε.

Διαπιστώνω υποτίμηση των τοπικολαϊκών προβλημάτων, που αποτελούν έκφραση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε επίπεδο πόλης. Τα χειρίζονται ελάχιστοι σ/φοι, έχουν όμως τεράστια δυναμική. Συσπειρώνουν εύκολα και είναι η άκρη του νήματος για απεγκλωβισμούς και μέτωπα.

Είναι τα ρυάκια κι είναι δεκάδες. Θέλουν σκληρή δουλιά, επένδυση χρόνου και ανθρώπινου δυναμικού, γνώση και κόπο. Πρέπει να ασχολούμαστε, να δίνουμε την αιτία και την προοπτική επίλυσής τους.

Παραδείγματα από την Καβάλα, το πρόβλημα των μικροκατόχων δημοσίων κτημάτων και ο αγώνας για παραχώρηση των εντός αστικού ιστού στρατοπέδων στην τοπική κοινωνία.

Η συζήτηση της Ιστορίας του Κόμματος έχει απόλυτη σχέση με τους στόχους του 17ου Συνεδρίου, την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, τη βαθιά και ενιαία αντίληψη της στρατηγικής μας και την ικανότητα καθοδήγησης στην εφαρμογή και εξειδίκευσή της.

Εχει απόλυτη σχέση με το αν τοποθετούμε την ύπαρξη μεγάλων σύγχρονων και καθημερινών προβλημάτων της εργατικής τάξης και των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων σε σχέση με το χαρακτήρα της υπάρχουσας εξουσίας, αν παρεμβαίνουμε με πρωτοβουλίες, στόχους και συνθήματα που γίνονται η άκρη του νήματος για να αναπτυχθεί συνείδηση και δράση προσέγγισης του προβλήματος της εξουσίας.

Εχει σχέση με την κατανόηση και συνειδητή αποδοχή του χαρακτήρα της εξουσίας, όπως τον προσδιορίζει το 15ο Συνέδριο και επαναεπιβεβαιώνει το 16ο Συνέδριο, δηλαδή τη σοσιαλιστική εξουσία.

Εχει απόλυτη σχέση με την κατανόηση του ΑΑΔ Μετώπου ως κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας με στόχο να προσεγγιστεί το πρόβλημα της εξουσίας, ανεξάρτητα από το ότι δεν μπορεί και δεν υποχρεώνουμε τους συμμάχους μας να έχουν την ίδια επαναστατική με εμάς αντίληψη για το χαρακτήρα και κυρίως για τον τρόπο κατάκτησης της εξουσίας.

Το δύσκολο αλλά κομβικό αυτό ζήτημα δημιουργεί αρκετά προβλήματα στη βαθύτερη και ουσιαστική συμφωνία με τη σημερινή στρατηγική του Κόμματος. Τα περισσότερα είναι προβλήματα αφομοίωσης θεωρητικών θεμάτων και ιστορικής γνώσης, αλλά και προβλήματα της καθημερινής πάλης σε εγχώριο, περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον με αφάνταστα αρνητικό το συσχετισμό δυνάμεων.

Υπάρχουν όμως και κάποια προβλήματα που σε τελευταία ανάλυση ανάγουν σε μια περισσότερο εμπεδωμένη στρατηγική διαφωνία.

Αναφέρομαι στις περιπτώσεις που η διακηρυκτική αποδοχή της σοσιαλιστικής αναγκαιότητας αποσπάται από τη δράση για την προετοιμασία των υποκειμενικών προϋποθέσεων. Τότε κομματιάζεται η στρατηγική μας. Ο βαθμός απροσδιοριστίας στο χαρακτήρα της λαϊκής εξουσίας, που θέτουμε ως διευκόλυνση προς τους συμμάχους, σε μη επαναστατική περίοδο, ζητιέται να αναγνωριστεί ως αυτοτελής πολιτικός στόχος του Κόμματος.

Ετσι μπαίνει από το παράθυρο στο Κόμμα η ενδιάμεση εξουσία, είτε με τη μορφή μιας κυβέρνησης μικροαστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων στο έδαφος της κυριαρχίας των μονοπωλίων, είτε με τη μορφή κάποιου σταδίου, είτε ακόμη και ως πολιτική συμμαχία με τμήμα της άρχουσας τάξης σε ενδεχόμενο κινδύνου ή απώλειας μέρους των εδαφικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της.

Σε αντίξοες συνθήκες, στην κοσμοχαλασιά των ανατροπών, το ΚΚΕ ξεπέρασε μια βαθιά κρίση, δύο διασπάσεις. Στάθηκε όρθιο. Διατήρησε, ενίσχυσε τα μαρξιστικο - λενινιστικά επαναστατικά χαρακτηριστικά του.

Ξεκαθάρισε την τακτική και στρατηγική του. Αντιστάθηκε αποτελεσματικά στις πιέσεις για ενσωμάτωση στο σύστημα. Δεν έκανε αβαρίες στις αρχές του για να φανεί «σύγχρονο».

Συνέβαλε στην οργάνωση του αγώνα ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστών. Ωστόσο, οι Θέσεις διαπιστώνουν ότι τα σημαντικά αυτά βήματα δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες, λόγω και υποκειμενικών αδυναμιών δικών μας που πρέπει να ξεπεραστούν.

Συμφωνώ με την εισήγηση και τις Θέσεις για τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, το επίπεδο ανάπτυξής της, υποδηλώνει ωριμότητα των υλικών προϋποθέσεων για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Σωστός, λοιπόν, ο στρατηγικός στόχος που διατυπώνεται στο Πρόγραμμα. Ομως για την πραγμάτωσή του προϋποτίθεται η ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα. Και εδώ υστερούμε πολύ.

Σωστά η εισήγηση ξεκαθαρίζει την τακτική μας για τη συγκρότηση του Μετώπου. Την ανάγκη δηλαδή να ανεβάσουμε τη συνείδηση της πλειοψηφίας της Εργατικής Τάξης, του λαού γενικότερα, από τα χαμηλά επίπεδα που βρίσκεται στο επίπεδο της ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα, έτσι που «τα κάτω να μη θέλουν και τα πάνω να μην μπορούν».

Το καθήκον αυτό είναι ιδιαίτερα σύνθετο, δύσκολο. Για την εκπλήρωσή του πρέπει να ξεπεράσουμε ανεπάρκειες που επισημαίνουν οι Θέσεις.

Γι' αυτό η ΚΕ έθεσε ως στόχο του 17ου Συνεδρίου την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος ως προϋπόθεση για να εκπληρώσει την ιστορική του αποστολή. Δυνατότητες υπάρχουν. Οι συνθήκες μας ευνοούν.

Επιβάλλεται ωστόσο η τακτική να υπηρετεί τη στρατηγική και να μην την υποκαθιστά (δεξιά παρέκκλιση) και αντίστροφα (αριστερίστικη παρέκκλιση).

Συμφωνώ, επίσης, με τα προτεινόμενα μέτρα για την ισχυροποίηση του Κόμματος.

Σωστά οι Θέσεις επισημαίνουν ότι οι προσπάθειες για τη συγκρότηση του Μετώπου δε θα έχουν το πράσινο φως του συστήματος. Στήνονται ήδη μέτρα - μηχανισμοί περιστολής των λαϊκών ελευθεριών, καταστολής του κινήματος για να προλάβουν αντιδράσεις να θωρακίσουν το σύστημα. Αρα ο αγώνας ενάντια σ' αυτά τα μέτρα είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, τη συγκρότηση του Μετώπου. Το καθήκον αυτό υποτιμάται. Επιβάλλεται λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή άμεσα, πριν είναι αργά.

Συμφωνώ με τις Θέσεις και την εισήγηση της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο. Εχουμε ορθή πολιτική και στρατηγική που επιβεβαιώνεται στη ζωή. Το θέμα είναι, πώς θα γίνει κτήμα της πλειοψηφίας του λαού; Μπορεί να γίνει το ΚΚΕ ικανό να γονιμοποιήσει τη σωστή πολιτική του; Αυτό είναι κατ' εξοχήν ζήτημα περιεχομένου και μεθόδων δουλιάς των καθοδηγητικών οργάνων, ώστε το σύνολο των ΚΟΒ να δουλεύει σταθερά με βάση τη στρατηγική μας επιδίωξη που είναι η επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας μας. Με το Συνέδριο και τις αποφάσεις του μπαίνουν τέτοιες βάσεις.

Πρέπει να ξεκινήσουμε πρακτικά την προσπάθεια για την άνοδο του πολιτικοϊδεολογικού επιπέδου των γραμμών μας, αλλά και την ενίσχυση της δράσης μας στην εργατική τάξη και τη νεολαία.

Με δεδομένη τη στρατηγική μας, πρέπει να δούμε πώς δουλεύουμε καθημερινά, πώς υποτάσσουμε τη δουλιά μας στο στρατηγικό στόχο. Στο Ν. Λάρισας, μέσα από τον σταθερό προσανατολισμό μας στην εργατική τάξη, καταφέραμε τα τελευταία χρόνια να αλλάξουμε το συσχετισμό δυνάμεων σε βασικά σωματεία του ιδιωτικού τομέα και στο ΕΚΝΛ προς όφελος των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Ορισμένα βήματα έγιναν στη συγκρότηση του ΠΑΜΕ και στην ενοποίηση ομοειδών σωματείων.

Αυτά βοηθούν να αναπτύσσονται αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Βεβαίως, επιδίωξή μας πρέπει να είναι η άνοδος του βαθμού οργάνωσης και δράσης της εργατικής τάξης, τα βήματα που γίνονται στη συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Το κύριο όμως είναι το ζήτημα με ποιο περιεχόμενο, σε ποια γραμμή πρέπει να διεξάγεται αυτή η πάλη για τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Εδώ υστερούμε.

Τα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της Υγείας, της Παιδείας, των αγροτών, της νεολαίας, της ειρήνης, όπως δείχνει η πείρα, δεν μπορούν να λυθούν χωρίς η πάλη να στρέφεται ενάντια στις πολιτικές και κοινωνικές αιτίες που τα δημιουργούν, χωρίς να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων, χωρίς να γίνουν ιδιοκτησία του λαού τα βασικά μέσα παραγωγής, χωρίς να υπάρξει λαϊκή εξουσία.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, οι στόχοι πάλης που έχει επεξεργαστεί πρέπει να πάρουν πρωταρχική θέση στη διαφωτιστική δουλιά των ΚΟΒ παντού, το ίδιο και οι πρωτοβουλίες για την οργάνωση της πάλης σ' αυτή την κατεύθυνση. Αλλιώς τα προβλήματα θα αναπαράγονται όλο και πιο οξυμένα, η απογοήτευση θα μεγαλώνει για τα λαϊκά στρώματα που τα βιώνουν.

Θα δυναμώνει η τάση συμβιβασμού και θα υποχωρεί ο πήχης των απαιτήσεων του λαού σε συνθήκες αύξησης του πλούτου που παράγεται.

Αυτή η γραμμή πρέπει να δουλεύουμε να κυριαρχεί στο εργατικό, αγροτικό κίνημα, στους μικρούς ΕΒΕ, στη νεολαία.

Το ζήτημα της δημιουργίας του ΑΑΔΜ πρέπει να είναι η μόνιμη επιδίωξη της δράσης μας. Αυτή η συμμαχία μπορεί να δώσει στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα τη δυνατότητα να διεξάγουν αποτελεσματικά την πάλη τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και να διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία.

Στο πνεύμα αυτό, πρέπει να μάθουμε να καθοδηγούμε τις οργανώσεις μας, ώστε να αποκτήσουν τη δυνατότητα με ενιαίο τρόπο να δουλεύουν στην εργατική τάξη και στο λαό. Αυτό προϋποθέτει να φροντίζουμε να συζητιέται, να αφομοιώνεται η πολιτική και η θεωρία μας στις γραμμές μας. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να ανοίξουμε τη δουλιά μας για την ένταξη στις γραμμές μας πολλών νέων μελών από την εργατική τάξη, τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα. Πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ο κρίκος για την αποτελεσματικότητα στην προπαγάνδα μας και στην προοπτική μας είναι η επιμονή στην αποκάλυψη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των στόχων που επιτελούν, ώστε να συνειδητοποιηθούν από κάθε εργαζόμενο τα χαρακτηριστικά του αγώνα που σήμερα απαιτείται. Διαφορετικά θα υπάρχει απογοήτευση και αδιαφορία. Οι αγώνες των εργαζομένων δε θα φέρουν αποτέλεσμα και η ταξική συνείδηση θα στρεβλώνεται και θα αποπροσανατολίζεται παραπέρα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: Τι δουλιά σε βάθος κάνουμε για να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή συνείδηση μέσα από τις συσπειρώσεις, μέσα από το μαζικό κίνημα. Για παράδειγμα, πόσο σταθερά και ολοκληρωμένα ανοίγουμε το ζήτημα της απεργίας σε πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις; Ή το ζήτημα της απαίτησης για τις εργαζόμενες γυναίκες για πλήρη και σταθερή δουλιά και όχι ο συμβιβασμός με τη μερική απασχόληση, επειδή η ανεργία στις γυναίκες είναι πολύ μεγάλη.

Ανυποχώρητα πρέπει να επιμείνουμε στην καλύτερη παρέμβασή μας στις μαζικές οργανώσεις, να βοηθήσουμε ουσιαστικά τα μέλη και τις οπαδούς μας να μπουν και να δράσουν στο γυναικείο κίνημα με τη δημιουργία ομάδων και πυρήνων δουλιάς, ώστε και κοινή δράση με άλλες δυνάμεις πιο εύκολα να γίνεται και συγχρόνως να ανοίγεται ιδεολογική αντιπαράθεση με μικροαστικές ή λαθεμένες αντιλήψεις.

Για να ανοίξει, όμως, η δουλιά μας στις γυναίκες απαιτείται πρώτα απ' όλα η ουσιαστική βοήθεια από τις οργανώσεις, στις σ/σες που είναι χρεωμένες να δουλεύουν στο γυναικείο κίνημα.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον της υποτίμησης αυτής της πλευράς της ιδεολογικοπολιτικής μας δράσης. Τα κενά που αφήνουμε εμείς τα καλύπτει η κυρίαρχη ιδεολογία και πρακτική.

Το Κόμμα μας είχε ανοδική πορεία. Η πολιτική του επιβεβαιώθηκε και δικαιώθηκε. Βρίσκει απήχηση σε ευρύτερες δυνάμεις.

Η όξυνση της ταξικής πάλης, η ενίσχυση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού επιβάλλουν την παραπέρα ισχυροποίησή του σε όλους τους τομείς.

Στην ημερήσια διάταξη πρέπει να μπει η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Η αναγκαιότητα διαμόρφωσης των προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού - Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου Πάλης.

Σ' αυτή την προσπάθεια θα βοηθήσει η διαμόρφωση συσπειρώσεων με τους αντιμονοπωλιακούς στόχους πάλης που έχουμε επεξεργαστεί. Οι στόχοι αυτοί να κατανοούνται ως στόχοι, που αμφισβητούν την εκμετάλλευση, ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, εξασφαλίζουν την ενότητα της εργατικής τάξης και την κοινή της δράση με τους συμμάχους της. Είναι στόχοι και αιτήματα, που διεκδικούνται σήμερα, και ταυτόχρονα μέσα από τη διεκδίκηση να συγκεντρώνονται δυνάμεις, να ωριμάζει η αντικαπιταλιστική συνείδηση, να προετοιμάζεται η εργατική τάξη για τη λύση του προβλήματος της ίδιας της εξουσίας που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η ενίσχυση του ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, η συγκρότηση του ΠΑΜΕ είναι μεγάλη κατάκτηση. Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να αντεπιτεθεί με επιτυχία, αν δεν ανοίξει ταυτόχρονα μέτωπο με τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, που συνειδητά, προσπαθούν να ενσωματώσουν κάθε φωνή αμφισβήτησης που γεννιέται, κάθε φωνή και τάση χειραφέτησης των εργαζομένων από τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Σ' αυτή την κατεύθυνση αποφασιστική πρέπει να είναι η αντιπαράθεση με τον δεξιό και αριστερό οπορτουνισμό που δρα μέσα στο εργατικό κίνημα. Τα αιτήματα που προβάλλουν και επενδύουν με τον μανδύα του «ρεαλιστικού» είναι αιτήματα που κινούνται στα όρια της αντιλαϊκής πολιτικής, βρίσκονται σε απόσταση έως και σε αντιπαράθεση με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, διασπούν την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης. Γρήγορα και αποφασιστικά να συγκροτηθεί ο ταξικός πόλος στους κλάδους που καθυστερεί.

Η πάλη του Κόμματος για τη συγκρότηση του Μετώπου στην προοπτική του Σοσιαλισμού, της Λαϊκής Εξουσίας πρέπει να διαπερνά όλη τη δράση, όλη τη δραστηριότητα των κομματικών οργανώσεων. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ που θέτει το 17ο Συνέδριο είναι ακριβώς η απαίτηση για αποτελεσματικότητα στην παρέμβαση του Κόμματος στην κοινωνία για την προώθηση της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου, της Λαϊκής Συμμαχίας για τη Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία. Είμαστε το Κόμμα του Τελικού Σκοπού. Είμαστε το Κόμμα της Εργατικής Τάξης που έχει ακριβώς το καθήκον να εκφράσει και να υλοποιήσει την ιστορική αποστολή της Εργατικής Τάξης της χώρας μας, να ανατρέψει δηλ. το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και να εγκαθιδρύσει ένα νέο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, το σοσιαλιστικό. Εχουμε συμφωνήσει ότι ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στην κρατικομονοπωλιακή βαθμίδα στο ανώτατο, δηλαδή στο τελευταίο στάδιο της ανάπτυξής του, που σημαίνει ότι μετά από αυτό δεν υπάρχει κανένα άλλο ενδιάμεσο στάδιο παρά μόνο ο σοσιαλισμός. Γι' αυτό έχουμε συμφωνήσει ότι η κοινωνική επανάσταση στη χώρα μας θα είναι η σοσιαλιστική επανάσταση.

Μικρός ή μεγάλος ή μικρομέγαλος ιμπεριαλιστής δεν παύει να είναι ιμπεριαλιστής και μάλιστα να έχει από τις πρώτες θέσεις σε εξαγωγές κεφαλαίων και επενδύσεων στις βαλκανικές χώρες. Να θυμίσουμε τα ΕΛΠΕ, τον ΟΤΕ, την ΕΤΕ, τα τσιμέντα ΤΙΤΑΝ, να θυμίσουμε τις 2.000 ελληνικές επιχειρήσεις που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια στις βαλκανικές χώρες;

Τέλος, να συνεχίσουμε την επεξεργασία για τα αίτια των ανατροπών στις σοσιαλιστικές χώρες. Να προσπαθήσουμε με οργανωμένο τρόπο να προβάλουμε τη θετική συμβολή του Σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα και να ενισχύσουμε τον σοσιαλιστικό στόχο σαν τη μοναδική ρεαλιστική απάντηση στα δεινά που περνάνε οι λαοί σήμερα, μιλώντας με ειλικρίνεια για τις διαστρεβλώσεις, τις αδυναμίες και τα λάθη.

Οι δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι αποτελέσματα λειψής αφομοίωσης της στρατηγικής και τακτικής μας, ιδεολογικών συγχύσεων που προέκυψαν από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, από την έλλειψη εμπιστοσύνης στο στρατηγικό μας στόχο, το σοσιαλισμό, από την επίδραση διαφόρων ιδεολογημάτων της άρχουσας τάξης και των διάφορων αντίπαλων μας.

Αν επομένως δε δώσουμε λύση πώς θα αναπτύξουμε ιδεολογική - πολιτική - μαζική δράση με βάση τη στρατηγική μας και την ταχτική του Κόμματος, ο κίνδυνος της στασιμότητας είναι υπαρκτός. Αντίθετα, η λύση θα δώσει πνοή, θα ανοίξει δρόμους για τα ποιοτικά άλματα που απαιτούνται να γίνουν.

Η πολιτική δράση μας θα έχει ζωντάνια και αποτελεσματικότητα στο βαθμό που θα οξύνει την αντιπαράθεση γύρω από το πρόβλημα της εξουσίας συνδεδεμένο με τις εξελίξεις και τα λαϊκά προβλήματα. Θα οξύνει την αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό, με τις απόψεις που λένε ότι μια άλλη πολιτική διαχείρισης του συστήματος μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους.

Δε λέω ότι οι ανατροπές δεν έχουν επιδράσει αρνητικά στο συσχετισμό δυνάμεων, δεν έχουν επιδράσει επάνω μας. Δεν υποστηρίζω ότι μας φτάνουν οι επεξεργασίες που έχουμε και ότι δε χρειάζεται να βαθύνουμε περισσότερο στα αίτια των ανατροπών, ώστε να είμαστε πιο πειστικοί στα επιχειρήματά μας, πιο ώριμοι να οικοδομήσουμε το δικό μας Σοσιαλισμό.

Ομως ο Σοσιαλισμός και όχι οι στρεβλώσεις του είναι αντικειμενική ανάγκη της ίδιας της κοινωνικής εξέλιξης και όχι ζήτημα συσχετισμού δύναμης. Επομένως, είναι επίκαιρο παρά ποτέ να μιλάμε σήμερα για το σοσιαλισμό και να συνδέουμε τη δράση για το σήμερα με το σοσιαλιστικό αύριο.

Απαιτείται, επομένως, να αναπτύξουμε πολιτική δράση μόνιμη, καθημερινή με συγκεκριμένο επεξεργασμένο σχέδιο που προϋποθέτει ενιαία αντίληψη δράσης από τα πάνω μέχρι κάτω σε κάθε χώρο, σε κάθε στιγμή.

Απαιτείται μια διαφορετική ποσοτική και ποιοτική καθοδηγητική δουλιά που θα λύνει προβλήματα, θα εμπνέει για δράση και θα βάζει σε δράση την Οργάνωση.

Συχνά πυκνά στις δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών του Κόμματος και σε γραπτά του «Ριζοσπάστη» προτρέπουμε την εργατική τάξη και το λαό να πάρει την υπόθεση της χώρας στα δικά του χέρια. Και καλά κάνουμε. Αλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Και ο δρόμος γι' αυτή βρίσκεται στην οικοδόμηση του ΑΑΔΜ.

Βασική και κρίσιμη προϋπόθεση, όλα όσα συζητάμε στο Συνέδριό μας, η ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, η ετοιμότητα και η ικανότητά μας να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις και προκλήσεις, που βάζει μπροστά μας η οικοδόμηση του Μετώπου. Η εισήγηση της ΚΕ λέει πολλά γι' αυτά, εγώ θέλω να σταθώ στα εξής:

Εχω τη γνώμη πως η αποτελεσματικότερη οικοδόμηση του Μετώπου πηγαίνει χέρι χέρι και βάζει την ανάγκη της ενίσχυσης και αναβάθμισης της πολιτικής μας δράσης για την επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πάλης για το σοσιαλισμό. Οχι μόνον ή κυρίως γιατί αυτό δεν έρχεται σε καμιά αντίθεση με τη δηλωμένη από τώρα ετοιμότητά μας, να συμβιβαστούμε σ' ένα αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό πρόγραμμα Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας. Κυρίως, γιατί η ουσιαστική αναβάθμιση της δράσης μας για το σοσιαλισμό αποτελεί σήμερα μια βασική προϋπόθεση για την ισχυροποίηση του Κόμματος. Και ακόμη περισσότερο, γιατί η αυτοτελής και συνεχώς εντεινόμενη σχετική δράση του Κόμματος πρέπει να είναι μια βασική και αναντικατάστατη παράμετρος της όλης δουλιάς μας για το Μέτωπο. Σε αντίθετη περίπτωση, υπονομεύουμε - αν δεν ακυρώνουμε - όλα όσα καθορίσαμε στα δύο προηγούμενα Συνέδριά μας, για το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης στη χώρα μας, τον κινηματικό χαρακτήρα του Μετώπου, το συνεχή και εξελισσόμενο διάλογο και διαπάλη στις γραμμές του, πρώτα και κύρια για το ζήτημα της εξουσίας. Σε αντίθετη περίπτωση, απαλλοτριώνουμε και, μάλιστα, προκαταβολικά, το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της αυτοτελούς πολιτικής δράσης του Κόμματος. Και όχι μόνον. Ουσιαστικά, αποδυναμώνουμε -αν δεν ακυρώνουμε - και, μάλιστα, προκαταβολικά, το δικαίωμα της εργατικής τάξης, παρότι θα αποτελεί -έτσι ή αλλιώς - τη βασική κοινωνική δύναμη του Μετώπου, να μεγαλώνει το βαθμό χειραφέτησης και ταξικής συνείδησης, της κατανόησης του ιστορικού της ρόλου και όλα όσα αυτός συνεπάγεται.

Στις τελευταίες αγροτικές κινητοποιήσεις συγκρούστηκαν οι δύο πολιτικές γραμμές που υπάρχουν για το αγροτικό ζήτημα.

Η μια που εκφράστηκε για πρώτη φορά σε οργανωμένο αγροτικό κίνημα και συσπειρώνει στον πυρήνα του μεγαλοαγρότες έλεγε πως «μέσα στα σημερινά δεδομένα θα πρέπει να διεκδικήσουμε λύσεις που είναι συμβατές και νόμιμες με την ΕΕ» και η άλλη που έλεγε πως σε «σύγκρουση με αυτές τις πολιτικές θα αποσπάσουμε λύσεις και στα άμεσα αλλά ταυτόχρονα θα ανοίγουμε δρόμο στην προοπτική μιας άλλης πολιτικής».

Αυτή η σύγκρουση, ανεξάρτητα της μορφής που θα παίρνει, θα ενταθεί στα επόμενα χρόνια, γιατί η νέα ΚΑΠ θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, με στόχο να τους διώξει από το χωράφι έως το 2013.

Συμφέρον για το πώς θα εξελιχθεί η αγροτική οικονομία έχουν όλοι οι εργαζόμενοι κι όχι μόνο οι αγρότες. Εχουν συμφέρον οι εργατοϋπάλληλοι, οι ΕΒΕ, όλος ο λαός εάν θα αγοράζουν φτηνά και υγιεινά προϊόντα και όχι ακριβά και αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα που πλασάρουν οι πολυεθνικές και παράγουν οι μεγαλοαγρότες και οι επιχειρήσεις του χώρου.

Η προοπτική της ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, μέσα από την παραγωγική συνεταιριστική μορφή που θα ασχολείται σε μεγάλη έκταση, από την κοινή καλλιέργεια έως τη μεταποίηση και εμπορία των προϊόντων τους, είναι ο μόνος δρόμος ανάπτυξης σε όφελος όχι μόνο της μικρομεσαίας αγροτιάς, αλλά ολόκληρου του λαού και της χώρας μας.

Αυτό το ζήτημα δε θα κριθεί με όρους «συμβατότητας και νομιμότητας» με τις πολιτικές της ΕΕ, αλλά στο πεδίο της σύγκρουσης των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης για τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.

Η αποκατάσταση του οράματος του σοσιαλισμού, σαν πρώτη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας, είναι ένα από τα βασικότερα καθήκοντα για να προβάλλουμε την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού. Η παραπέρα ανάλυση των αιτίων της ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων είναι απαραίτητη και πρέπει να γίνει πιο συστηματικά και να αγκαλιάσει όλους τους τομείς της πρώτης απόπειρας σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ευρωπαϊκή ήπειρο: την κοινωνία, το κόμμα και το ρόλο του, τις οικονομικές σχέσεις. Αυτό άλλωστε πρέπει να γίνει έτσι κι αλλιώς, στα πλαίσια της επεξεργασίας της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό.

Αυτό όμως είναι η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι η προβολή των επιτευγμάτων που σημείωσε ο σοσιαλισμός σε συνθήκες ψυχρού πολέμου.

Ο ρυθμός οικοδόμησης κατοικιών ήταν τόσο υψηλός, ώστε συστηματικά και προγραμματισμένα λυνόταν οριστικά το στεγαστικό πρόβλημα σαν κοινωνικό ζήτημα. Και είναι γνωστό σε ποια κατάσταση βρέθηκαν οι περισσότερες περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας μετά το 1945.

Η ανάπτυξη των αγροτικών συνεταιρισμών, με την εκβιομηχάνιση της παραγωγής, με τη χρησιμοποίηση πρωτοποριακών μεθόδων έφεραν τη ΓΛΔ στις πρώτες θέσεις, ξεπερνώντας πολλές αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Σε ποιο σύστημα θα υπήρχαν συνεταιριστικές μονάδες με παιδικούς σταθμούς, αθλητικά σωματεία, με 8ωρη απασχόληση, 5ήμερο και ετήσια άδεια για τα μέλη τους;

Υπάρχει και κάτι, που μπορεί να είναι ακόμη πιο πολύτιμο και που δεν μπορεί να εκφραστεί με αριθμούς: Το συναίσθημα της σιγουριάς για το αύριο, της σιγουριάς για το μέλλον των παιδιών, για τα στερνά των ηλικιωμένων. Το να ζεις σε μια κοινωνία όπου οι λέξεις ανεργία και ανέχεια έλειπαν από το καθημερινό λεξιλόγιο.

Δε θέλω να απλοποιήσω την κατάσταση, βάζοντας στην άκρη αδυναμίες, λάθη, αποκλίσεις. Ομως δεν πρέπει να αντιδρούμε από απολογητική στάση. Η αντικομμουνιστική και αντισοσιαλιστική προπαγάνδα αποτελεί βασικό μέτωπο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, για να συγκαλυφθεί ο αντιδραστικός χαρακτήρας των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Γι' αυτό και η δική μας παρέμβαση πρέπει να είναι άφοβη, καθαρή και επιθετική.

Συμφωνώ με τις Θέσεις και την εισήγηση. Εκτιμώ ότι πατάνε γερά στη θεωρία μας. Σήμερα μέλη και στελέχη του Κόμματος είναι ικανά να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη ισχυροποίησης και να την υλοποιήσουν. Οι εξελίξεις στην οικονομική ζωή της χώρας, όπως λένε οι Θέσεις και η εισήγηση θα οξύνουν όλες τις αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, δε θα αποφύγει την οικονομική κρίση, που θα οξύνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και θα κλονίσει το πολιτικό σύστημα.

Η εμπειρία από τη δουλιά μας στη μειονότητα μετά το 1990, τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα (τριπλασιασμός έως τετραπλασιασμός ψήφων από μειονότητα), η συμμετοχή σε συσπειρώσεις (ΠΑΣΥ, εργατικά σωματεία - βουλευτικές εκλογές) και οι πολλές στρατολογίες από το χώρο, μας λένε ότι η ποσοτική συσσώρευση ιδεολογικής πολιτικής και οργανωτικής δουλιάς που γίνεται από το Κόμμα με σχέδιο, εξειδίκευση που να πατάει στη στρατηγική του Κόμματος - με τις όποιες αδυναμίες και τις δυσκολίες - φέρνει αποτέλεσμα.

Η ποσοτική συσσώρευση των συνεπειών από τα προοδευτικά οξυνόμενα προβλήματα, με την ευθύνη των μέχρι και τώρα κυβερνήσεων, στο έδαφος των οποίων αναπτύσσεται η δουλιά του Κόμματος μπορεί να οδηγήσει σε ποιοτική αλλαγή της σχέσης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων με το Κόμμα. Που σημαίνει ότι η συμπάθεια, η αποδοχή προς το Κόμμα μετατρέπεται σε στήριξη της πολιτικής του, σε συμμετοχή σε συσπειρώσεις του Κόμματος και σε στράτευση στις γραμμές του.

Αναφερόμαστε σ' αυτό το κομμάτι των εργαζομένων για να γενικεύσουμε, γιατί είναι το πιο φτωχό στην Αν. Μακεδονία - Θράκη.

Ετσι, τελικά, αν δουλέψουμε με βάση τα ντοκουμέντα του Συνεδρίου, τότε την οξυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια θα μπορούμε να τη μετατρέψουμε, σε συνειδητή πάλη για τη λαϊκή εξουσία, δημιουργώντας ρήγματα στην πολιτική εξουσία της αστικής τάξης και των πολυεθνικών.

Τότε το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο θα είναι ήδη πραγματικότητα.

Το πρόβλημα κρίκος που πρέπει να λύσουμε για να περάσει το κόμμα σε φάση ολόπλευρης ισχυροποίησης είναι η κατάκτηση της ικανότητας όλο το κόμμα από την ΚΕ μέχρι την ΚΟΒ να δρα με ενιαία αντίληψη για την προώθηση της στρατηγικής.

Η άποψη που διατυπώθηκε ότι ο σοσιαλισμός είναι στόχος ζύμωσης ουσιαστικά αναιρεί το χαρακτήρα της Λαϊκής εξουσίας. Συνιστά διαφορετική αντίληψη στο χαρακτήρα του Μετώπου και το γεγονός ότι η αντιιμπεριαλιστική πάλη σήμερα περικλείει ρήξεις που υπονομεύουν συνολικά τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε άλλες προγραμματικές θέσεις και κατεβάζει χαμηλά τον πήχη της συσπείρωσης όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, τη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών αλλά σε στόχους και αιτήματα που δεν ξεφεύγουν από τα όρια της διαχείρισης του Συστήματος.

Η ΚΕ εκτιμά, πατώντας στην εκτίμηση για τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα σαν ενδιάμεση και εξαρτημένη, ότι ενισχύθηκαν τα βασικά γνωρίσματα του ιμπεριαλιστικού σταδίου του ελληνικού καπιταλισμού.

Αυτή η εκτίμηση ενισχύει τη θέση ότι δεν μπορούμε ούτε βήμα να πάμε πίσω από τη γραμμή της ΑΑΔ συσπείρωσης.

Ανησυχούν οι αντίπαλοί μας με τη γραμμή της Ανυπακοής και Απειθαρχίας με την αντιπαράθεση στη γραμμή της αστικής νομιμότητας.

Σκέψεις ή απόψεις που αμφισβητούν τη γραμμή της Αντιιμπεριαλιστικής Αντιμονοπωλιακής πάλης, με την αιτιολογία ότι καλούμε σε συμμαχία για το σοσιαλισμό επειδή η έκβαση της πάλης του μετώπου πρέπει να είναι η κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας συνιστούν αντικειμενικά αναίρεση του προγράμματος.

Στις πολιτικές και ταξικές αναμετρήσεις το κεφάλαιο, τα κόμματά του, ο οπορτουνισμός, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός απέναντι στη γραμμή πάλης του κόμματος προβάλλουν τη συνολική στρατηγική της αστικής τάξης.

Εάν λοιπόν το κόμμα δε δουλεύει προβάλλοντας τη στρατηγική του δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του, αναιρείται ο χαρακτήρας του, θα είναι ακίνδυνο για το καπιταλιστικό σύστημα.

Με τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης τα προβλήματα επιδείνωσης της κάλυψης βασικών αναγκών, φτώχειας, εξαθλίωσης και διάλυσης του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα οξύνονται, θα δυσκολεύουν την οργανωμένη αντίδραση σε συνδικαλιστικό - πολιτικό επίπεδο, την ανάπτυξη αγώνων.

Οι ΚΟ πρέπει να προετοιμάσουν τα κ.μ., την εργατική τάξη για τις καταστάσεις που έρχονται και παράλληλα να οργανώσουν τον αγώνα σύμφωνα με τη θέση μας για το μέτωπο και το σοσιαλισμό, ως τη μόνη ρεαλιστική απάντηση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Προϋπόθεση είναι, κάθε ΚΟΒ να έχει συγκεκριμένο σχέδιο πώς θα αναπτύξει τη δράση της, πώς θα εκλαϊκεύσει, τόσο τη θέση μας για το χαρακτήρα του Μετώπου ως κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που καλείται όχι μόνο να αποσπάσει κατακτήσεις, αλλά να φέρει σε πέρας και το έργο κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας, όσο και τον αγώνα για σοσιαλισμό που πρέπει να επηρεάζει και να καθορίζει τη δράση του σήμερα.

Ας δούμε ένα παράδειγμα από τη ΔΕΗ που απασχολεί πολύ μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης στη Δυτ. Μακεδονία. Από το 2000 έως το 2003 είχε αύξηση κερδών από 66 στα 720 εκατομμύρια ευρώ (1.100%), μείωσε τις θέσεις εργασίας από 31.645 σε 28.100 (-11,2%), αύξησε τον κύκλο εργασιών ανά εργαζόμενο από 91.000 ευρώ σε 139.000 ευρώ (52,7%). Είναι στοιχεία που αποκαλύπτουν ξεκάθαρα ποιον ωφελούν και ποιον βλάπτουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Πόσο οργανωμένα οι ΚΟΒ αξιοποίησαν αυτήν ή ανάλογες ευκαιρίες; Υπάρχει σχεδιασμός της δουλιάς μας ή δουλεύουμε ανάλογα με τις εξελίξεις και την επικαιρότητα;

Η ικανότητα των ΚΟΒ να δουλεύουν σχεδιασμένα σύμφωνα με τη γενικότερη στρατηγική και τακτική του κόμματος, να είναι το κόμμα στο χώρο τους, είναι σημαντικό καθοδηγητικό πρόβλημα. Από την ικανότητα των καθοδηγητικών οργάνων και των στελεχών να σχεδιάσουμε, να οργανώσουμε και να ελέγξουμε τη δουλιά μας, σε αυτό το επίπεδο, θα κριθούν σε σημαντικό βαθμό τα ζητήματα ενίσχυσης και ισχυροποίησης του κόμματος.

Εμείς, από τη μια μεριά, ως μέλη και στελέχη του ΚΚΕ συμβάλλουμε στον τομέα μας δουλεύοντας και με τους Ελληνες μετανάστες για την προώθηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας του Μετώπου πάλης στην Ελλάδα, με τη μορφή των συσπειρώσεων πάνω σε καυτά μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τους Ελληνες μετανάστες. Αυτές οι συσπειρώσεις δεν περιορίζονται στην αντιιμπεριαλιστική πάλη ή και στη συμμετοχή στο ντόπιο κίνημα ειρήνης, αλλά και παίρνει χαρακτηριστικά προάσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας με αντινατοϊκού περιεχομένου εκδηλώσεις. Εξαπλώνονται και στα ιδιαίτερα προβλήματα των μεταναστών, όπως το σχολικό - μόρφωση, του πολιτισμού και της διατήρησης της πολιτιστικής ταυτότητας των νέων της 3^ης γενιάς των μεταναστών.

Από την άλλη μεριά, ως κομμάτι της ντόπιας εργατικής τάξης και των εργαζομένων γενικότερα, είμαστε οι πρώτοι και άμεσοι αποδέκτες της αντιλαϊκής και αντεργατικής λαίλαπας από τη συμφωνία της Λισαβόνας μέσω της απορύθμισης της λεγόμενης αγοράς εργασίας, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των γερμανικών και ξένων μονοπωλίων και την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία τους. Επιδίωξή μας είναι να βοηθήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας στη δημιουργία ενός ταξικού πόλου αντίστασης των εργαζομένων, Γερμανών και αλλοδαπών, δίνοντας μια αγωνιστική απάντηση στις επιδιώξεις των μονοπωλίων.

Χαιρετίζοντας τις εργασίες του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος και εκφράζοντας την πεποίθησή μου ότι θα μπορέσουμε να πετύχουμε το βασικό μας στόχο, δηλαδή «ΚΚΕ ισχυρό για το λαό, τη συμμαχία, το σοσιαλισμό», θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις, κάποιους προβληματισμούς που προέκυψαν κύρια κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου των κομματικών σωμάτων, αποφεύγοντας υποκειμενισμούς, συναισθηματισμούς αλλά και αφορισμούς, κάτι που έκανα στην έως σήμερα κομματική μου διαδρομή.

Μιλάμε σύντροφοι με επιλεκτικό τρόπο για να στηρίξουμε τις απόψεις μας. Π.χ., έγινε αρκετή συζήτηση για τη θέση 9, και άλλοι σύντροφοι επέλεξαν την οικονομική πλευρά ανάπτυξης του καπιταλισμού, άλλοι επέλεξαν τη στρατιωτική θέση της χώρας μας στο στρατιωτικό σύστημα. Το ρόλο του διεθνή παράγοντα κανείς δεν τον ανέφερε.

Μιλήσαμε για την ισχυροποίηση του κόμματος, δόθηκε αρκετή βαρύτητα - και καλά κάναμε - στην «κατάκτηση της ικανότητας σταθερότητας αποφασιστικότητας στη δράση με θέση τη στρατηγική του κόμματος», αλλά δε μιλήσαμε όσο χρειάζονταν άλλοι όροι, π.χ. την ανάγκη να βελτιωθεί ποιοτικά το περιεχόμενο της καθοδήγησης, της εσωκομματικής ζωής, το επίπεδο της συλλογικότητας και της εσωκομματικής δημοκρατίας. Και ενώ σύντροφοι έχουμε κάνει αρκετά βήματα σ' αυτή την κατεύθυνση, ο τρόπος που επιλέγουν κάποιοι σύντροφοι για να αντικρούσουν μια άλλη άποψη γίνεται με όρους κινδυνολογίας, φοβίας, μη σεβασμού στο πρόσωπο του συντρόφου που διαφωνούμε, τσαλακώνοντας την όλη του κομματική του στάση και δράση μέχρι σήμερα.

Και καλό είναι το κάθε στέλεχος να αναλογίζεται αυτοκριτικά και τη δική του διαδρομή μέσα στο κόμμα και όχι να προσπαθεί να υποβαθμίσει τη διαδρομή του άλλου στελέχους με το οποίο διαφωνεί.

Η σ. Αλέκα στην παρέμβασή της στη συνδιάσκεψη της ΚΟΑ υπογράμμισε, ότι τα στελέχη με το παράδειγμά τους πρέπει να δείχνουν πώς πρέπει να γίνεται η συζήτηση, να κρίνονται οι διάφορες απόψεις και προτάσεις, ακόμα και λανθασμένες. Ας το κρατήσουμε για τη συνέχεια.

Καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις έχουμε και στο παγκόσμιο εμπόριο και ειδικότερα στην κλωστοϋφαντουργία. Είναι ένας τομέας που με την απελευθέρωση των αγορών για την κερδοφορία του κεφαλαίου, εκτοπίζεται μέρος της εργατικής τάξης και καταστρέφεται μέρος μικροεπαγγελματιών.

Με την είσοδο της Κίνας στον ΠΟΕ, που αναπτύσσει δυναμικά τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας με χαμηλότερο κόστος και τιμές διάθεσης, εκτοπίζει επιχειρήσεις, βιοτεχνίες και εμπορομάγαζα πουλώντας φτηνότερα.

Αναλυτές του ΠΟΕ δίνουν ότι το μερίδιο της Κίνας στην παγκόσμια αγορά υφαντών από 17% το 2003 θα υπερβεί το 50%, ενώ στην ΕΕ μετά την απελευθέρωση εκτιμούν ότι θα προκύψουν 325.000 άνεργοι.

Για το καπιταλιστικό σύστημα αυτό είναι επιλογή, αν και φαίνεται αντιφατικό. Γιατί δίνει διέξοδο στα φτωχά στρώματα να μπορούν να αγοράσουν και να ντυθούν, ενώ ταυτόχρονα πέφτουν οι φραγμοί διείσδυσης του κεφαλαίου στη μεγάλη αγορά της Κίνας, βρίσκοντας διέξοδο στη συγκεντροποίησή του και αντλώντας νέο πεδίο κερδοφορίας (τηλεπικοινωνίες, αυτοκινητοβιομηχανία κ.ά.).

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μειώθηκε η παραγωγή κατά 25%, με κλείσιμο μικρών μονάδων και μεταφορά μεγαλύτερων κυρίως στα Βαλκάνια, μειώνοντας το εργασιακό κόστους 35%. Εξαγωγή κεφαλαίου δεν έχουμε μόνο στο τραπεζικό, βιομηχανικό αλλά και στην κλωστοϋφαντουργία.

Το κεφάλαιο δε χάνει, χάνουν οι εργαζόμενοι με την ανεργία. Υπολογίζεται ότι στην επόμενη 2ετία (2005-6) «ξεκαθαρίσματος», θα 'χουμε μείωση δυναμικού στον τομέα περίπου 20%.

Η ντόπια πλουτοκρατία και τα κόμματά της αποπροσανατολίζουν από το πρόβλημα. Δείχνουν ως ενόχους τους Κινέζους, υπόσχονται αυστηρότερους ελέγχους αν και είναι νόμιμη διαδικασία που έχουν συμφωνήσει, ψηφίσει και υλοποιούν. Επιδιώκουν να εμποδίσουν τη συνειδητοποίηση της εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα χρησιμοποιούν το κινέζικο χαμηλότερο κόστος για παραγωγή περισσότερης υπεραξίας.

Το ΚΚΕ μπορεί να συμβάλει στη συνειδητοποίηση αυτών των εργαζομένων, αναλύοντας τα ιμπεριαλιστικά γνωρίσματα της χώρας, πως το κεφάλαιο βγαίνει κερδισμένο, αλλά και τι προτείνουμε εμείς. Πώς μέσα από μια σχεδιασμένη οικονομία με κοινωνικοποιημένα βασικά μέσα παραγωγής και λαϊκή εξουσία, θα 'χουν οφέλη εργατική τάξη και σύμμαχοί της.

Επεξεργασία θέσεων μαζί με δράση, έτσι συμβάλλουμε στην ισχυροποίηση του κόμματος.

H διεθνής κατάσταση απαιτεί κάτι παραπάνω από τις πετυχημένες διεθνείς, περιφερειακές και διμερείς σχέσεις του Κόμματός μας. Κάτι που δεν μπορεί να είναι σήμερα και λιγότερο από την ανάγκη διαμόρφωσης μιας κοινής δράσης και συντονισμού των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων απέναντι στον ιμπεριαλισμό.

Απαιτείται μια στενότερη, συγκεκριμένη συνεργασία, σχεδιασμός του ΤΔΣ με άλλα τμήματα της ΚΕ. Π.χ., η διαδικασία της Μπολόνιας, προωθεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αγκαλιάζει 40 χώρες της Ευρώπης. Η ανταλλαγή απόψεων, επεξεργασιών, εμπειρίας βαραίνει πρώτα απ' όλα τα Κόμματα, κι όχι τις Κομμουνιστικές Νεολαίες.

Η συγκρότηση του «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», δε δείχνει απλώς το βαθμό ενσωμάτωσης στο καπιταλιστικό σύστημα ορισμένων ΚΚ, αποτελεί κι εξωτερικό «καταλύτη» διεργασιών στο διεθνές κίνημα. Απαιτεί από το κόμμα μας να δράσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με περισσότερες δυνάμεις μέσα, με πληρέστερο σχεδιασμό, για να μπορέσουμε να συμβάλλουμε αποτελεσματικά στον επαναστατικό κομμουνιστικό πόλο. Αυτό το καθήκον θα πρέπει να το βλέπουμε στη δυναμική του, λαμβάνοντας υπόψη διεργασίες που γίνονται, αγώνες που ξεσπούν, ώστε αυτή μας η προσπάθεια να μην εμποδίζει, και να ενισχύει τις υπόλοιπες διμερείς και πολυμερείς σχέσεις του κόμματος.

Για τη νεολαία: Σήμερα να παρέμβουμε με μορφές στον τόπο και στο χρόνο που η νέα γενιά διαμορφώνει τη συνείδηση και την κοσμοθεωρία της. Πέρα από τη σημαντική κι αναντικατάστατη γνωριμία κι αφομοίωση βασικών αρχών της κοσμοθεωρίας μας, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και μορφές που συνδέονται με το επιστημονικό αντικείμενο, όπως η συγκρότηση «μαρξιστικών ομίλων», συνδεδεμένων με το ΚΜΕ, όπου θα εξετάζονται, θα παρουσιάζονται θέματα του επιστημονικού ενδιαφέροντος, συνδυασμένα με λαϊκές ανάγκες και στόχους, με τη συμμετοχή όχι μόνον σπουδαστών, αλλά κι επιστημόνων, εργατών, συνδικαλιστών, ανθρώπων που θέλουν να εμβαθύνουν στα ζητήματα ή να γνωριστούν με τη μαρξιστική κοσμοθεωρία και προσέγγιση διάφορων ζητημάτων.

Το Κόμμα πέρασε από το 13^ο Συνέδριο μέχρι σήμερα δύσκολες φάσεις και στιγμές. Μέσα σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης των ΚΚ και έξαρσης της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, το Κόμμα έδειξε βαθιά την πεποίθηση στις καταστατικές αρχές του Κόμματος Νέου Τύπου, αρχές που η ίδια η ζωή έδειξε, όχι μόνο τον πολύτιμο χαρακτήρα τους, αλλά τη σημασία τους, σήμερα, που η παγκόσμια άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί όλες τις μορφές και μεθόδους, προκειμένου να μπλοκάρει το διεγερτικό και απελευθερωτικό ρόλο του Κομμουνιστικού Κινήματος.

Το Κόμμα μας πρέπει να δει τη δημιουργική εφαρμογή των κομμουνιστικών γνωρισμάτων του Κόμματος Νέου Τύπου, με ιδιαίτερο βάρος και βάθος στην πιστή εφαρμογή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, του προλεταριακού διεθνισμού, της πειθαρχίας αλλά και της κριτικής και αυτοκριτικής.

Αλλο στοιχείο της ζωής του Κόμματος αποτελεί η έγνοιά του για τη νεολαία. Τα μηνύματα είναι ελπιδοφόρα. Η νεολαία ακούει την αγωνιστική φωνή του ΚΚΕ. Αργά και βασανιστικά αντιδρά στις πιέσεις και τους εκβιασμούς του κεφαλαίου. Το Κόμμα όλο να ασχοληθεί με τη νέα γενιά, πώς ζει, πώς μορφώνεται, πώς αθλείται, ποια είναι τα πολιτιστικά πρότυπά της, να μελετήσει τις μορφές και μεθόδους παρέμβασης του κεφαλαίου σ' αυτή. Να είναι μόνιμο μέλημά μας η γνωριμία της νεολαίας με το Μ - Λ βιβλίο.

Το Αιγαίο δείχνει να 'ναι καζάνι που βράζει από τα προβλήματα (ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών).

Χρειάζεται έντονη πολιτικοποίηση της δουλιάς μας, ώστε οι ναυτεργάτες και οι κάτοικοι των νησιών να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της πρότασής μας για Εθνικό Φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, σαν λύση στα αδιέξοδα της καπιταλιστικής πολιτικής.

Τα λόγια του μεγάλου Χιώτη Κομμουνιστή ποιητή Φ. Αγγουλέ μπορούν να γίνουν τα καρφιά στο σώμα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος: «Μη καρτεράτε να λυγίσουμε, μηδέ για μια στιγμή, μηδ' όσο στην κακοκαιριά λυγά το κυπαρίσσι. Εχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει».