Το πρόβλημα κρίκος που πρέπει να λύσουμε για να περάσει το κόμμα σε φάση ολόπλευρης ισχυροποίησης είναι η κατάκτηση της ικανότητας όλο το κόμμα από την ΚΕ μέχρι την ΚΟΒ να δρα με ενιαία αντίληψη για την προώθηση της στρατηγικής.

Η άποψη που διατυπώθηκε ότι ο σοσιαλισμός είναι στόχος ζύμωσης ουσιαστικά αναιρεί το χαρακτήρα της Λαϊκής εξουσίας. Συνιστά διαφορετική αντίληψη στο χαρακτήρα του Μετώπου και το γεγονός ότι η αντιιμπεριαλιστική πάλη σήμερα περικλείει ρήξεις που υπονομεύουν συνολικά τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε άλλες προγραμματικές θέσεις και κατεβάζει χαμηλά τον πήχη της συσπείρωσης όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, τη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών αλλά σε στόχους και αιτήματα που δεν ξεφεύγουν από τα όρια της διαχείρισης του Συστήματος.

Η ΚΕ εκτιμά, πατώντας στην εκτίμηση για τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα σαν ενδιάμεση και εξαρτημένη, ότι ενισχύθηκαν τα βασικά γνωρίσματα του ιμπεριαλιστικού σταδίου του ελληνικού καπιταλισμού.

Αυτή η εκτίμηση ενισχύει τη θέση ότι δεν μπορούμε ούτε βήμα να πάμε πίσω από τη γραμμή της ΑΑΔ συσπείρωσης.

Ανησυχούν οι αντίπαλοί μας με τη γραμμή της Ανυπακοής και Απειθαρχίας με την αντιπαράθεση στη γραμμή της αστικής νομιμότητας.

Σκέψεις ή απόψεις που αμφισβητούν τη γραμμή της Αντιιμπεριαλιστικής Αντιμονοπωλιακής πάλης, με την αιτιολογία ότι καλούμε σε συμμαχία για το σοσιαλισμό επειδή η έκβαση της πάλης του μετώπου πρέπει να είναι η κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας συνιστούν αντικειμενικά αναίρεση του προγράμματος.

Στις πολιτικές και ταξικές αναμετρήσεις το κεφάλαιο, τα κόμματά του, ο οπορτουνισμός, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός απέναντι στη γραμμή πάλης του κόμματος προβάλλουν τη συνολική στρατηγική της αστικής τάξης.

Εάν λοιπόν το κόμμα δε δουλεύει προβάλλοντας τη στρατηγική του δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του, αναιρείται ο χαρακτήρας του, θα είναι ακίνδυνο για το καπιταλιστικό σύστημα.