Στις τελευταίες αγροτικές κινητοποιήσεις συγκρούστηκαν οι δύο πολιτικές γραμμές που υπάρχουν για το αγροτικό ζήτημα.

Η μια που εκφράστηκε για πρώτη φορά σε οργανωμένο αγροτικό κίνημα και συσπειρώνει στον πυρήνα του μεγαλοαγρότες έλεγε πως «μέσα στα σημερινά δεδομένα θα πρέπει να διεκδικήσουμε λύσεις που είναι συμβατές και νόμιμες με την ΕΕ» και η άλλη που έλεγε πως σε «σύγκρουση με αυτές τις πολιτικές θα αποσπάσουμε λύσεις και στα άμεσα αλλά ταυτόχρονα θα ανοίγουμε δρόμο στην προοπτική μιας άλλης πολιτικής».

Αυτή η σύγκρουση, ανεξάρτητα της μορφής που θα παίρνει, θα ενταθεί στα επόμενα χρόνια, γιατί η νέα ΚΑΠ θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, με στόχο να τους διώξει από το χωράφι έως το 2013.

Συμφέρον για το πώς θα εξελιχθεί η αγροτική οικονομία έχουν όλοι οι εργαζόμενοι κι όχι μόνο οι αγρότες. Εχουν συμφέρον οι εργατοϋπάλληλοι, οι ΕΒΕ, όλος ο λαός εάν θα αγοράζουν φτηνά και υγιεινά προϊόντα και όχι ακριβά και αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα που πλασάρουν οι πολυεθνικές και παράγουν οι μεγαλοαγρότες και οι επιχειρήσεις του χώρου.

Η προοπτική της ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, μέσα από την παραγωγική συνεταιριστική μορφή που θα ασχολείται σε μεγάλη έκταση, από την κοινή καλλιέργεια έως τη μεταποίηση και εμπορία των προϊόντων τους, είναι ο μόνος δρόμος ανάπτυξης σε όφελος όχι μόνο της μικρομεσαίας αγροτιάς, αλλά ολόκληρου του λαού και της χώρας μας.

Αυτό το ζήτημα δε θα κριθεί με όρους «συμβατότητας και νομιμότητας» με τις πολιτικές της ΕΕ, αλλά στο πεδίο της σύγκρουσης των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης για τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.