Εδωσε, λέει, εντολή, ο πρωθυπουργός, αυτή τη φορά να μην τους ξεφουσκώσουν τα λάστιχα στα τρακτέρ.

Δηλαδή, θα αφήσουν μόνο του τον Γκανή στη Λαμία να σπάσει τα μπλόκα;

Πόσες φορές έχει παιχτεί αυτό το έργο;

Ο καλός που κατανοεί το πρόβλημα των αγροτών, αλλά διαφωνεί με το κλείσιμο των δρόμων, ο κακός που βλέπει να βασιλεύει η ανομία και ζητάει αυστηρή εφαρμογή του νόμου, και ο άσχημος που σπεύδει επί παντός του επιστητού να εκφράσει άποψη και η οποία πάντα είναι «his master voice».

Ολοι μαζί είναι το ένα και το αυτό «νον πέϊπερ» που διακινείται από την κυβέρνηση κάθε βράδυ στα δημοσιογραφικά γραφεία.

Δεν έχει να κάνει με την ποιότητα - ποτέ δεν υπήρξε - της αστικής δημοσιογραφίας που έχει εκπέσει σε παπαγάλο, αλλά με την ενιαία αντίληψη των εντεταλμένων αστών δημοσιογράφων και των αφεντικών τους για το ποιος πρέπει να χτυπηθεί για να μπορεί το αφεντικό να κερδίσει.

Σε πείσμα διαφόρων «αντιεξουσιαστών» - ειδικά εκεί στην «εφημερίδα των συντακτών» - που κατά καιρούς νιώθουν να τους «πνίγει το δίκιο» και μιλάνε για «αδέσμευτους» δημοσιογράφους. Δεν τους αφήνουν, ακόμη και αν θέλουν κάποιοι δημοσιογράφοι, να υπάρχουν αδέσμευτοι. Γιατί είναι σκληρή η ταξική αντιπαράθεση και δεν τους το επιτρέπουν. Ασε που είναι δύσκολο κανείς να πατάει σε δυο βάρκες. Οι εντεταλμένοι αστοί δημοσιογράφοι έχουν έντονο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, ώστε να ξέρουν έγκαιρα σε ποιο σκαμπανέβασμα πρέπει να τα δώσουν όλα για να σωθεί το αφεντικό της βάρκας τους. Και αναγκάζουν και όσους δεν το κάνουν να το κάνουν. 'Η τους μαθαίνουν να το κάνουν.

Πριν να υπάρξουν οι αναμενόμενες εισαγγελικές παρεμβάσεις - ενάντια στους αγρότες αυτή τη φορά, όπως άλλες φορές ενάντια στους εργάτες - έχουν φροντίσει, αστοί δημοσιογράφοι, να τονίσουν τι είναι αυτό που πρέπει να επικαλεστεί σαν αιτία ο εισαγγελέας. Σε μια απ' αυτές τις φυλλάδες χτες υπήρχε αναλυτικό «ρεπορτάζ» για τα βάσανα της μαφίας των φορτηγών στη Βουλγαρία, που δεν μπορούν να μεταφέρουν φρέσκια σάρκα στην Ελλάδα, γεγονός που αναγκάζει την κυβέρνησή τους, της Βουλγαρίας, να προσφύγει στην ΕΕ επικαλούμενη παραβίαση του θεμελιώδους άρθρου της ΕΕ για την ελευθερία κίνησης των εμπορευμάτων.

Εχουν απογειωθεί, δηλαδή. Δε μιλάνε πια για «ταλαιπωρία». Χτυπάνε κατ' ευθείαν στο ψαχνό. Ετσι που στο τέλος οι αγρότες να κληθούν και να πληρώσουν από πάνω τη ζημιά που προκάλεσαν οι κινητοποιήσεις τους στην «ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων».

Δεν τα κάνουν μόνοι τους αυτά ορισμένοι αστοί δημοσιογράφοι. Το κύριο άρθρο χτες στο «ΒΗΜΑ» ομολογεί ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι πιασμένοι χέρι χέρι ενάντια στους αγρότες, όπως είναι ενάντια και στους εργάτες.

Η συναίνεσή τους δεν είναι μόνο στην καταστολή, αλλά αφορά τον ίδιο τον πυρήνα της πολιτικής που εφαρμόζεται διαρκώς, παρά την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Καιρό τώρα η ΝΔ ζητάει πιστή εφαρμογή του κυβερνητικού έργου από το ΠΑΣΟΚ και σαν έτοιμη από καιρό η κυβέρνηση βεβαιώνει πως όχι μόνο αυτά αλλά και άλλα τόσα είναι έτοιμα για εφαρμογή ως «σχέδιο Β».

Κάθε κυβερνητική πράξη του ΠΑΣΟΚ, κάθε συμπλήρωμά της από τη ΝΔ και κάθε στήριξή τους από τους εργατο- ή αγροτοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κάνει πιο καθαρό ότι ο ενιαίος αντίπαλος, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί με ενιαίο μέτωπο από την πλευρά των θυμάτων αυτής της πολιτικής. Και τέτοια καλά σημάδια υπάρχουν. Οπως η κοινή συνέντευξη χτες στη Λάρισα από το Εργατικό Κέντρο, την ΠΑΣΥ και τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, που όχι μόνο στέκονται στο πλευρό των αγροτών, αλλά κάνουν καθαρό πως αντιμετωπίζουν τον ίδιο αντίπαλο.

Οι μάχες που είναι μπροστά δε θα είναι περίπατος. Το προαναγγέλλουν τα κείμενα στον αστικό Τύπο.

Φωτιά έχουν πάρει ορισμένες πένες για να περιγράψουν το δίκιο των αγροτών. Μόνο που είναι οι ίδιες πένες που χτες τους καλούσαν να αλλάξουν καλλιέργειες. Ανησυχούν τόσο, που να διαπιστώνουν ανοιχτά πια κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης. Πανικοβάλλονται τόσο, που να αποκηρύσσουν ό,τι λίγους μήνες πριν υπεράσπιζαν, όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας. Κλαίνε σαν κροκόδειλοι γι' αυτό που έχουν χτίσει.

Τι δεν κάνουν; Δεν μιλάνε για την αιτία: Για το γεγονός ότι το μονοπωλιακό κεφάλαιο έχει βάλει πλώρη να ελέγξει συγκεντρωμένα όλη τη διατροφική αλυσίδα. Οτι σ' αυτή την πορεία δεν έχουν θέση οι μικρομεσαίοι αγρότες.

Και μόνο γι' αυτήν την επιδίωξη, που χτυπά ευθέως όχι μόνο τους αγρότες, αλλά το σύνολο του εργατικού κόσμου, πρέπει να πάρουν αποφασιστική απάντηση από ένα μέτωπο εργατών, αγροτών, αυταπασχολουμένων, όλων εκείνων δηλαδή που η ίδια τους η επιβίωση εξαρτάται από το ποιος θα έχει το πάνω χέρι: αυτοί που παράγουν ή αυτοί που αρπάζουν τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο.

Οι «επιμέρους» μάχες πια όλο και περισσότερο αποκαλύπτονται ως αναπόσπαστο μέρος του γενικευμένου ταξικού πολέμου. Ολα είναι «ποιος, ποιον»!