Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Ανησυχούν για κάτι; Κι αν όχι, γιατί είναι καθημερινή πλέον η υπόμνηση ότι πρέπει να συγκεντρωθούν δυνάμεις «για το καλό του τόπου»;

Κι αυτό «το καλό του τόπου» είναι το ίδιο για τους πλουτοκράτες και τους εργάτες;

Αφελείς ερωτήσεις, μπροστά σε μια «αφελή» δημοσιογραφία. Που παριστάνει την αγωνιούσα «για τον τόπο», ενώ οι μόνοι που έχουν κάποια αγωνία είναι οι αστοί.

Οι οποίοι, όμως, έχουν έτοιμες και τις λύσεις. Αποκαλυπτικό και το χτεσινό - τρίτο κατά σειρά - κεντρικό άρθρο στο «Βήμα», που ευθέως δηλώνει πως για την αστική τάξη δεν υπάρχουν αδιέξοδα ακυβερνησίας, γιατί πολύ απλά πρόθυμοι να υπηρετήσουν την πολιτική της υπάρχουν και ανάμεσα στους φιλελεύθερους και ανάμεσα στους σοσιαλδημοκράτες. Μία είναι η πολιτική που καλούνται όλοι αυτοί να εφαρμόσουν.

Κι εδώ προκύπτει το πρόβλημα της επόμενης μέρας. Ξεχώρισε ποιος μιλάει για τη δική σου ζωή. Ποιος θίγει το χρήμα στην τσέπη του αφεντικού. Οι αστοί θα έχουν και αύριο την κυβέρνηση που θέλουν, το ερώτημα είναι αν θα έχεις και συ την αντιπολίτευση που σου χρειάζεται, με δεδομένο τον κύκλο των προθύμων που συνωστίζονται στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στον ΣΥΝ και στο ΛΑ.Ο.Σ.

Η επόμενη μέρα, λοιπόν, έχει νέα επέλαση στο Ασφαλιστικό. Εχει «αντιτρομοκρατία», δηλαδή παραπέρα οχύρωση του αστικού κράτους, ώστε να αντιμετωπίζει τις «ασύμμετρες απειλές», δηλαδή την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των αστών. Εχει και στρατιωτικές επεμβάσεις. Εχει κι άλλο σφίξιμο στο ζωνάρι (θεόσταλτη για ορισμένους η ανάγκη «ανασυγκρότησης» τόσο που να εμφανίζονται και ως «ευεργέτες»). Εχει, δηλαδή, ακόμα περισσότερα κέρδη για την ολιγαρχία. Οχι γιατί αυτοί είναι οι κακοί του παραμυθιού, αλλά γιατί αυτή είναι η φορά των νομοτελειών της ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Αυτήν την επόμενη μέρα, μπορείς να την αναγνωρίσεις ήδη στο «85% αύξηση των απολύσεων» στην ανθούσα αμερικανική οικονομία. Αυτήν την επόμενη μέρα μπορείς να την αναγνωρίσεις στην κοινή πολιτική φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία για να ανέβει ο χρόνος συνταξιοδότησης στα 67. Αυτήν την επόμενη μέρα μπορείς να την αναγνωρίσεις στη διπλανή Ιταλία, όπου η αριστερή κυβέρνηση Πρόντι συναγωνίζεται τον δεξιό Μπερλουσκόνι ως προς το ποιος μπορεί να εκφράσει καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Αυτήν την επόμενη μέρα μπορείς να τη δυσκολέψεις. Πώς; Ακριβώς όπως και οι αστοί! Συγκεντρώνοντας δυνάμεις στο μέτωπο της αντίστασης. Βάζοντας στην άκρη κάθε κατεργάρη που σου λέει πως για να πάρεις αύξηση στο μεροκάματο πρέπει να αυξηθεί η παραγωγικότητά σου (τα τρελά κέρδη των τραπεζών που πουλάνε αέρα και γεμίζουν σεντούκια δεν έκαναν πλουσιότερους ούτε καν όλους τους υπαλλήλους των τραπεζών).

Απλά αποφάσισε: Ο,τι τρομάζει τους αστούς, αυτό να είναι η επιλογή σου για την επόμενη μέρα. Κι αυτό που τρομάζει τους αστούς είναι η συνείδηση των εργατών ότι μπορούν να ζήσουν και χωρίς αφεντικά. Ποιος συγκεντρώνει δυνάμεις σε μια τέτοια κατεύθυνση; Εκεί και η δική σου επιλογή.

Ασχετο: Μες στο γενικό χαμό να και ο νέος πρέσβης: Με πτυχίο στην αντεπανάσταση και την κατοχύρωση των αμερικανικών συμφερόντων στα μέτωπα του πολέμου, με προβαλλόμενο στοιχείο του τον ειδικό τρόπο να «μαθαίνει τι λέει ο κόσμος» και να έχει καλές σχέσεις με τον Τύπο. Χαρές τα παπαγαλάκια...