Το καρότο του διαλόγου προσφέρει η κυβέρνηση στην αγροτιά και μαζί ρίχνει και το μαστίγιο της ποινικοποίησης του αγώνα της. Η κυβέρνηση διαλαλεί τον «κοινωνικό διάλογο» στις 25 και 26 του Γενάρη στο Ζάππειο για το μέλλον της ελληνικής γεωργίας. Καλεί σε διάλογο τους μικρομεσαίους αγρότες με τους εμποροβιομήχανους και τραπεζίτες που τους τσακίζουν τη ζωή. Τους καλούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με αυτούς που τους μειώνουν τις τιμές, με αυτούς που ακριβαίνουν τα καλλιεργητικά μέσα, μ' αυτούς που λυμαίνονται τον τομέα τροφίμων ενάντιά τους, έχοντας κίνητρο το κέρδος. Δηλαδή με τους εχθρούς τους. Η μικρή αγροτιά όμως βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα και διεκδικεί την αξιοπρεπή επιβίωσή της, εγγυημένες τιμές, συνθήκες να μπορεί να ζει και παράγει αξιοπρεπώς. Κόντρα στην πολιτική της ΕΕ, του ΠΟΕ, των μονοπωλίων γενικότερα. Αυτή η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη της ΝΔ, είναι που έχει οδηγήσει τους μικρομεσαίους αγρότες σε δεινή θέση και θα τους οδηγήσει σε ακόμα χειρότερη.

Η κυβέρνηση, για το «διάλογο», προκαθόρισε οκτώ θεματικές ενότητες και κάλεσε τους εκπροσώπους των εποπτευόμενων οργανισμών του ΥΠΑΑΤ, διαφόρων άλλων υπουργείων, διαφόρων αναπτυξιακών εταιρειών, τους καρεκλοκένταυρους ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ και δεκάδες ακόμα φορείς και οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό χώρο. Το όλο σκηνικό φαντάζει μια κακόγουστη φιέστα, που θα αποτελέσει το κυβερνητικό άλλοθι για τη συνέχιση της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής σε βάρος της αγωνιζόμενης αγροτιάς. Και αυτός ο διευρυμένος - ανοιχτός διάλογος γίνεται υπό την αιγίδα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), που είναι γνωστός ο ρόλος της ως «εργαλείου διαλόγου» για να περνούν οι όποιες αρνητικές αποφάσεις και επιδιώξεις της ΕΕ και των εκάστοτε κυβερνώντων.

Η μικρή αγροτιά δεν έχει να κερδίσει τίποτα από έναν τέτοιο κοινωνικό διάλογο - κοροϊδία. Ενα διάλογο κομμένο και ραμμένο στις κυβερνητικές επιδιώξεις, που είναι εμφανές ότι δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Η πολιτική της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που υλοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχουν ξεγραμμένη τη μικρομεσαία αγροτιά. Για παράδειγμα, η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει τίποτα να κερδίσει από το ποιες θα είναι οι επιλογές που θα γίνουν στο πλαίσιο των αντιαγροτικών αποφάσεων της νέας ΚΑΠ, που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν είναι δυνατόν να τίθεται ως θέμα διαλόγου αν θα κοπούν οι αγροτικές επιδοτήσεις μέχρι 200 ευρώ ή μέχρι 400 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, πετιούνται εκτός οι φτωχοί και μικροί αγρότες. Και το επιχείρημα ότι η πλειοψηφία αυτών που κόβονται οι επιδοτήσεις είναι μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, είναι απατηλό.

Η μικρομεσαία αγροτιά μπρος στην κοροϊδία ενός τέτοιου διαλόγου έχει να αντιτάξει τον αγώνα της και τα δίκαια αιτήματά της. Η κυβέρνηση γνωρίζει τα αιτήματα, γνωρίζει και τα προβλήματα. Αλλά έχει επιλέξει στρατόπεδο. Κι αυτό είναι το αντίπαλο στρατόπεδο της αγροτιάς, της εργατιάς και των αυτοαπασχολουμένων. Μπρος σ' αυτόν το διάλογο - κοροϊδία, η αγροτιά μπορεί να αντιτάξει τον αγώνα της και τις άμεσες διεκδικήσεις της, ενάντια στην ΚΑΠ και στα νέα χειρότερα μέτρα του «ελέγχου υγείας» και στις συμφωνίες του ΠΟΕ. Και ο αγώνας αυτός πρέπει να έχει την έμπρακτη συμπαράσταση και της εργατιάς και των αυτοαπασχολούμενων.