H πρόταση νόμου του ΚΚΕ για τη διασφάλιση των αποθεματικών των Ταμείων και την επέκταση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχει επανακατατεθεί δυο φορές στο παρελθόν (16/5/2007 και 15/10/2008). Κατά τη συζήτησή της στη Βουλή, είχε απορριφθεί από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δείγμα και αυτό της στρατηγικής τους ταύτισης, όταν πρόκειται να τοποθετηθούν απέναντι σε δίκαια εργατικά αιτήματα που αντανακλούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και χτυπούν στην καρδιά τους τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Στην πρώτη συζήτηση, στις 29 Ιούνη 2007, ο εισηγητής της ΝΔ Π. Μελάς είχε πει ότι «η πρόταση του ΚΚΕ προκαλεί δυσβάσταχτη επιβάρυνση στον προϋπολογισμό (70 εκατομμύρια ευρώ) και αντιτίθεται στο Σύνταγμα, ενώ ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Α. Χωρέμης είχε διαμαρτυρηθεί γιατί το ΚΚΕ εξομοιώνει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ με αυτήν της κυβέρνησης της ΝΔ. Στη δεύτερη συζήτηση, που έγινε στις 26 Φλεβάρη 2009, ο τότε υφυπουργός Εργασίας Γ. Κοντογιάννης είχε υπερασπιστεί το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο των αποθεματικών των Ταμείων και είχε ισχυριστεί ότι η πρόταση για εξαγορά από το κράτος των μετοχών που κατέχουν τα Ταμεία θα επέφερε μεγάλη ζημιά.

Εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, ο Λ. Γρηγοράτος είχε πει ότι τζογάρισμα των αποθεματικών έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ με τα «δομημένα ομόλογα», παραβλέποντας το αντίστοιχο τζογάρισμα που έγινε επί ΠΑΣΟΚ στο χρηματιστήριο. Ο Θ. Λεβέντης από τον ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε μεν υπέρ της πρότασης νόμου, αλλά ανέπτυξε μια σειρά από θέσεις που κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, όπως η θέσπιση «του ελάχιστου εγγυημένου κοινωνικού εισοδήματος». Εκ μέρους του ΛΑ.Ο.Σ., ο Κ. Αϊβαλιώτης, κινούμενος στα γνώριμα μονοπάτια του αντικομμουνισμού, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι για τη χρεοκοπία του ΝΑΤ φταίνε οι πολιτικοί πρόσφυγες που επαναπατρίστηκαν από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αφού η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «τους φόρτωσε στο ΝΑΤ χωρίς να δώσουν δεκάρα οι κομμουνιστικές χώρες».