Και μπορεί, βέβαια, η κυρία αυτή να διαγράφει, με μια λέξη, με τίτλους, δικαιώματα και κατακτήσεις, για τις οποίες χρειάστηκε ένας αιώνας σκληρών ταξικών συγκρούσεων και ποταμοί αίματος. Μπορεί να υπόσχεται νέους φορολογικούς παραδείσους για την οικονομική ολιγαρχία, αλλά να, που το ...φιλοσοφεί κιόλας το θέμα και, μάλιστα, ...σοσιαλιστικά. «Η ανάπτυξη - λέει - δημιουργεί ευημερία, αλλά δεν αναδιανέμει την ευημερία. Η αναδιανομή της ευημερίας απαιτεί αλλαγή της οικονομικής πολιτικής...».

Οσοι σπεύσατε να θυμηθείτε το σλόγκαν της πρώτης ...αλλαγής του ΠΑΣΟΚ για την αναδιανομή των εισοδημάτων και της ευημερίας από τους προνομιούχους στους μη προνομιούχους, γελαστήκατε, όπως, εξάλλου, γελάστηκαν και όσοι την περίμεναν τότε. Αλλο εννοεί η κ. Διαμαντοπούλου, που «εστιάζει» στο θέμα της απασχόλησης. Η νέα - και αυτή τη φορά πραγματική - αλλαγή σημαίνει ότι η «αναδιανομή της ευημερίας» θα γίνει ανάμεσα στους εργαζόμενους και στους άνεργους. Ετσι, διά της «ευελιξίας», μία θέση εργασίας θα αναδιανέμεται σε δύο μισο- εργαζόμενους, ένα μεροκάματο σε δύο ή και περισσότερους, μια σύνταξη, επίσης, στα δύο (η κύρια σύνταξη πρέπει να φτάσει στο μισό αυτής που δίνεται σήμερα, είπε πριν λίγες μέρες ο διοικητής του ΙΚΑ Μ. Νεκτάριος) κλπ. κλπ.

Με άλλα λόγια, «κοινωνικό κράτος, αλλά κοινωνικό κράτος ορθολογικά δομημένο και βιώσιμο».., όπως τονίζει η, αρμόδια επί κοινωνικών θεμάτων, κ. Διαμαντοπούλου. Μη μου πείτε ότι δε διάλεξαν τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση...