«Και εγώ θα ήθελα να θίξω ένα κάπως ειδικότερο ζήτημα που συνάπτεται με την επαγγελματική μου τοποθέτηση, με την άσκηση του επαγγέλματος που είχα όταν ήμουν εν ενεργεία.

Βέβαια, τι να πω τώρα, ότι η ορθή και ακριβόλογη τοποθέτηση από τον γενικό εισηγητή της ημερίδας και η εμπεριστατωμένη διαπραγμάτευση των θεμάτων από τους ειδικούς εισηγητές και άλλους αξιότιμους ομιλητές, αυτού του τόσο εκτεταμένου και πολύπλευρου θέματος της «τρομοκρατίας και των πολιτικών διαστάσεων του προβλήματος», το οποίο θέμα με αξιέπαινη αγωνιστική πρωτοβουλία θέτει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στην ημερίδα που διεξάγεται τώρα εδώ, όλα αυτά πολύ φοβούμαι ότι θα κάνω να φανεί κάπως ωχρή η ολιγόλεπτη παρέμβασή μου.

Επομένως, πρέπει να προσπαθήσω επιγραμματικά να φέρω στην προσοχή σας, τα εξής συναφή, όπως νομίζω, με το θέμα της ημερίδας γεγονότα και λίγες σκέψεις πάνω σ' αυτά που είναι ζωτικής σημασίας για την παραπέρα πολιτική πορεία του τόπου».

«Συγκεκριμένα: Τον Οκτώβρη - Νοέμβρη του 1997 ήρθε στο φως της δημοσιότητας η είδηση ότι από την Ευρωπαϊκή Ενωση οργανώνεται ένας υπερκρατικός θεσμός δικαιοσύνης με "ευρωεισαγγελίες" και "ευρωδικαστήρια". Αυτός ο θεσμός θα επανδρωθεί κατά τον προγραμματισμό που είχε δημοσιοποιηθεί τότε και θα λειτουργήσει άσχετα από εθνικά κρατικά σύνορα και άσχετα από υπηκοότητα δικαστών και δικαζομένων.

Σε κάθε επιμέρους χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορούσε να είναι δικαστής ή εισαγγελέας άλλης υπηκοότητας και να ασκεί τα καθήκοντα που ως τώρα ασκεί ο εθνικός δικαστής.

Στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" δημοσιεύτηκαν τότε δυο άρθρα το Νοέμβρη του '97, σχετικά με ένα συνέδριο πάλι νομικών από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εν σιωπή είχε οργανωθεί στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβρη του '97 για να συζητηθούν θέματα σχετικά με την υλοποίηση αυτών των θεσμών.

Είχαν συμμετάσχει τότε σ' αυτό το Συνέδριο οι τότε και τώρα Πρόεδρος και Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ένας Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα. Με τα άρθρα αυτά προκλήθηκαν να ανακοινώσουν τι έγινε στη Θεσσαλονίκη τότε και ποια θέση πήραν οι ίδιοι. Υπήρξε μια απόλυτη σιωπή.

Τώρα με την ευρύτερη δημοσιότητα που πήραν τα ζητήματα αυτά με αφορμή την Ειδική Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Τάμπερε στις 15 και 16 Οκτώβρη τώρα του '99, πολύ περισσότερος κόσμος ξέρει το συνολικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την οργάνωση αυτού που λέγεται "χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης".

Κατά τον τότε σχεδιασμό του 1997 είχε καταρτιστεί ένας κώδικας με διατάξεις ουσιαστικού ποινικού δικαίου και δικονομικού ποινικού δικαίου. Τότε δηλαδή με τα σχεδιασθέντα ως τότε συγκροτούσαν μια υπερεθνική ευρωεισαγγελία και ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Αυτός ο ξένος σε κάθε επιμέρους χώρα ευρωεισαγγελέας, αυτός θα ξεκινούσε την ποινική δίωξη κάποιου κατηγορουμένου που σημειωτέον τα στοιχεία κυρίως θα αντλούνταν από τις άλλες οργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή την Europole κυρίως και κατά τα λοιπά και με τη Σύμβαση τη Σένγκεν που μπήκε σε ενέργεια και αυτός ο ευρωεισαγγελέας θα διεξήγαγε και την ανάκριση που θα ακολουθούσε, θα αποφαίνονταν τελικά και αν είναι πρέπει να παραπεμφθεί ή όχι ο κατηγορούμενος».

«Γιατί τα λέω τώρα αυτά που ίσως δεν είναι πάρα πολύ γνωστά και ίσως είναι και λίγο ανιαρά. Γιατί αυτά οδηγούν στην κατάργηση φοβερών κατακτήσεων της δημοκρατικής δομής, αυτής τουλάχιστον που ξέραμε. Δηλαδή παύει να υπάρχει πια ο δικαστής - ανακριτής. Ο ίδιος ο εισαγγελέας που ξεκινά την ποινική δίωξη θα είναι και ο ανακριτής. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, μετά από κάθε ανάκριση, ακολουθεί έλεγχος συμβουλίου δικαστών, αν τα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση είναι αξιόλογα να παραπεμφθεί ο κατηγορούμενος σε δίκη ή δεν είναι αξιόλογα και αφήνεται. Είναι εκείνο που λέει ο κόσμος απηλλάγη διά βουλεύματος, χωρίς να παραπεμφθεί στην περιπέτεια αυτή.

Αυτά όλα ανατίθενται, με αυτό το σχεδιασμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στον ευρωεισαγγελέα, ο οποίος μπορεί να είναι, εάν έχει ευτυχή πορεία η είσοδος και της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μπορεί να είναι ένας Τούρκος στην Ελλάδα. Ο καθένας καταλαβαίνει δηλαδή τι πολιτική μοίρα επιφυλάσσεται μέσω και αυτού του τομέα της κρατικής δομής, αν μένει τίποτε από εθνική κρατική δομή.

Σε όλα αυτά δεν απάντησαν οι μεγαλοδικαστικοί, τα μεγαλοδικαστικά στελέχη που είχαν συμμετάσχει στο αντίστοιχο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης. Τώρα με την ειδική Σύνοδο του Τάμπερε πριν από την τακτική Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Οκτώβρη που έγινε, ξαναμελετήθηκε αυτό το ζήτημα.

Υπάρχουν πολλές παράγραφοι στα πορίσματα της Προεδρίας που ακολουθεί κάθε τέτοιο συμβούλιο - να μην σας απασχολώ - μία, πάντως, είναι η κάπως πιο συγκεκριμένη και ειδικότερη από τις 18 εν όλω παραγράφους που ασχολούνται με το ζήτημα αυτό.

Να αναφέρω μονάχα το εξής, ώστε απευθείας να φανεί και ο καθένας να καταλάβει κατά πού κατευθύνεται όλη αυτή η ιστορία. Λέει, δημιουργείται μια μονάδα, η eurojust όπως τη λέει τώρα όλη τη δομή αυτή που θα αποτελείται από εισαγγελείς, δικαστές, αξιωματικούς της αστυνομίας, οι οποίοι ο καθένας θα έχει ανάλογες αρμοδιότητες.

Προς το παρόν, αφήνουν να συγκροτούνται τα ευρωδικαστήρια από επιχώριους δικαστές σε κάθε χώρα - μέλος, οι οποίοι θα υπακούουν στην ευρωπαϊκή νομοθεσία με όλη την κατάργηση αυτών των κατακτήσεων που υπήρχαν. Και ανέθεσε περαιτέρω στο επόμενο συμβούλιο - και κυρίως στο συμβούλιο των Αρχηγών του Ελσίνκι που ακολούθησε - και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Κομισιόν να μελετήσει την περαιτέρω πρακτική οργάνωση, όλης αυτής της ευρωδικαιοσύνης.

Στα συμπεράσματα τώρα του Συμβουλίου του Ελσίνκι, δεν περιλαμβάνεται τίποτε απολύτως. Μια νύξη βλέπω κάπου εκεί που απλώς αναθέτει και περαιτέρω μελέτη σε άλλα όργανα και μετά από αυτό το Συμβούλιο».

«Αν σ' όλα αυτά τα παραπάνω τώρα συνυπολογίσουμε και όλα τα άλλα που βλέπουμε να συμβαίνουν δηλαδή τις ρυθμίσεις του Συμφώνου Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη που μας αφορά ιδιαίτερα εμάς εδώ στα Βαλκάνια, τότε δίκαια τρομάζει ο κόσμος με τον κυνισμό που εξαγγέλλεται η διάλυση κρατών. Αν δει κανείς και προσέξει τι λέει για το υπόλοιπο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, για το Μαυροβούνιο, για τους εκβιασμούς που ασκούνται μέχρις ότου πέσει ο Μιλόσεβιτς, όλα αυτά είναι καθαρά κυνισμός.

Στα παραπάνω πρέπει να συνυπολογίσουμε τις ρυθμίσεις της Σύμβασης με τις ΗΠΑ που ανακοινώθηκε πρόσφατα, περί δικαστικής συνδρομής, με αυτό τον ψευδεπίγραφο τίτλο, που ένας θεός ξέρει τι περιλαμβάνει μέσα. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την υποχρέωση πως αν θα χρειαστεί την κατάθεση ενός μάρτυρα μια αρχή στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι υποχρεωμένο το Ελληνικό Δημόσιο να τον στείλει εκεί για να του πάρουν εξέταση.

Είναι επίσης όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό μέσα στο χώρο της δικαιοσύνης, μέχρι σ' αυτές τις αστειότητες των τελευταίων εβδομάδων που είδαμε εδώ, τη θρασύτητα δηλαδή και την απειλή πολλές φορές κυβερνητικών παραγόντων. Θα θυμάται ο καθένας ίσως, πέρσι και πρόπερσι, ακόμα τον ίδιο τον υπουργό της Δικαιοσύνης να κραυγάζει, για την αντιμετώπιση των εκδηλώσεων των αγροτών, ότι θα κλάψουν μανούλες στα δικαστήρια.

Αν συνυπολογίσει κανείς όλα αυτά, καταλαβαίνει πού κατευθύνεται όλη αυτή η ιστορία, τι απομένει και ποιο είναι το μέλλον της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου και ποια πρόκειται να είναι η μεταχείριση του ελληνικού λαού και ποιος ο τρομακτικός βαθμός της οπισθοδρόμησης.

Επομένως και από την άποψη αυτή εγώ θέλω να στρέψω την προσοχή στους κινδύνους που υπάρχουν. Προσωπικά νιώθω μια μεγάλη ευχαρίστηση που, μπροστά σ' όλη αυτή την τραγική πορεία όπως προδιαγράφεται, το Κομμουνιστικό Κόμμα πάλι και οι κομμουνιστές "από τον αγώνα μη κινούντες" όπως λέει και ο ποιητής, πάλι είναι οι πρώτοι, όπως άλλωστε συνομολόγησαν και οι φιλοξενηθέντες σήμερα εδώ ομιλητές κάθε άλλης παράταξης ότι είναι και πάλι το πρώτο κόμμα με την πρώτη πρωτοβουλία που ανοίγει αυτόν το διάλογο για να αντιληφθεί ο λαός σε μεγαλύτερη έκταση την απειλή που κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Ολα αυτά τα περιστατικά αναδεικνύουν σαν τον μόνο τρόπο αποτελεσματικής αντίδρασης τον οργανωμένο αγώνα κάτω από ηγεσίες που ο ίδιος ο λαός θα πρέπει με προσοχή να επιλέξει. Ευχαριστώ πολύ».