Οι διακηρύξεις ότι το ΚΚΕ είναι μ-λ με στόχο τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα ήταν αρκετές αν επρόκειτο σήμερα να το επανιδρύσουμε. Οχι για να καθοδηγηθεί η πάλη μας. Προηγήθηκαν επεξεργασίες, δράση δεκαετιών, πώς η στρατηγική υπηρετείται βάσει μιας τακτικής. Ενα πρόγραμμα οφείλει να περιγράφει και τακτική, συμμαχίες, κρίκους, για την επίτευξη του τελικού σκοπού.

Ενώ στο πρόγραμμα του 15^ου, υπήρχε ολοκληρωμένη πρόταση συγκρότησης του ΑΑΔΜ ως μέσου-σκοπού υπηρέτησης της στρατηγικής, κάθε αναφορά απουσιάζει παντελώς όχι μόνο από το νέο αλλά και από τον απολογισμό. Σοβαρή αλλαγή πολιτικής γραμμής, χωρίς να αναφέρεται τι είναι αυτό που δε δικαιώθηκε, ποιες κατευθύνσεις αποδείχτηκαν λαθεμένες. Η ζωή τα απέδειξε λάθος; Παρουσιάστηκαν προβλήματα λόγω γραμμής ή λόγω μη τήρησης της; Ηταν εγγενείς προγραμματικές ελλείψεις ή παράγοντες αντικειμενικοί; Τίποτα δεν απαντιέται από την ΚΕ που είναι αρμόδια, εφόσον εξαφανίστηκε το ΑΑΔΜ, πώς δουλέψαμε καθένας.

Ορισμένοι μιλούν σαν να μην είχαν να εφαρμόσουν αυτά! Μας δηλώνουν κατάμουτρα ότι τώρα νιώθουν ότι το ΚΚΕ έχει σωστή γραμμή και όποιος αντιτίθεται «είναι οπορτουνιστής, δε θέλει σοσιαλισμό». Σαν να ήταν όμηροι ως τώρα, αιχμάλωτοι πολέμου μιας γραμμής που δεν τους εξέφραζε και ξαφνικά «απελευθερώθηκαν»! Αλήθεια, αυτοί ποια γραμμή εφάρμοζαν; Οι ίδιοι κάνουν υποδείξεις περί επαναστατικότητας, κομμουνιστικών αρχών και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και ταυτόχρονα διαδηλώνουν γραπτώς και προφορικώς περίτρανα ότι το προηγούμενο πρόγραμμα του Κόμματος, τις αρχές, τη δράση και την ιστορία του, την έχουν γραμμένη. Θα είναι ενδιαφέρον να μας εξηγήσουν στον μέλλον πώς γίνεται να είσαι σε ένα ΚΚ, του οποίου το πρόγραμμα δεν εφαρμόζεις.

Αλλοι λένε αποτέλεσμα ωρίμανσης - συλλογικής συζήτησης. Αλλοι ότι το Κόμμα έχει τώρα πολιτική, «λενινιστικά πιο ορθόδοξη», το Μέτωπο «μπέρδευε», το «αντικαπιταλιστικός» αποδίδει καλύτερα από το «αντιϊμπεριαλιστικός», το «δημοκρατικό» είναι «αταξικό».

Ποια σώματα ήταν αυτά που αποφάσισαν ως «συλλογική επεξεργασία» την αφαίρεση του ΑΑΔΜ από το πρόγραμμα, ώστε η ΚΕ καν να μην αναφέρεται; Υπήρχαν μη «λενινιστικά ορθόδοξες» κατευθύνσεις στο προηγούμενο πρόγραμμα και δεν είχαμε ενημερωθεί; Αν Μέτωπο, αντιιμπεριαλισμός, δημοκρατία, ως έννοιες «μπέρδευαν», γιατί δεν έγιναν μαθήματα ώστε να «ξεμπερδευτούν» όσοι ένιωθαν τόσο σοβαρές συγχύσεις στη στρατηγική του ΚΚΕ;

Πρόκειται για ζήτημα κομματικής τάξης, απολογισμού σε καθήκοντα αποφασισμένα από 4 Συνέδρια. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει ούτε στις Θέσεις ούτε ως ατομικός απολογισμός όλων που μιλάνε ενάντια στο προηγούμενο πρόγραμμα! Τα μέλη του ΚΚΕ πάντως αυτά είχαν να παλέψουν με βάσει τα Συνέδριά τους! Στη θέση 27 μαθαίνουμε για δίλημμα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση». Αλήθεια, αυτό το δίλημμα θέταμε; Οχι «με τα μονοπώλια ή με το λαό»; Στη γραμμή της επανάστασης καλούσαμε συσπείρωση; Αυτά τα καθήκοντα καθόριζε το Πρόγραμμα για τα μέλη του Κόμματος;

Το 15^ο σωστά καθόρισε την ΑΑΔΜ γραμμή συσπείρωσης. Επιβεβαιώθηκε πλήρως ως πολιτική συμμαχιών και συγκέντρωσης δυνάμεων για την επανάσταση βάσει της εκτίμησης ότι, ενώ αντικειμενικά είναι υπερώριμες οι υλικές προϋποθέσεις περάσματος στον σοσιαλισμό, ο υποκειμενικός παράγοντας δεν είναι. Αναγκαίος πολιτικός συμβιβασμός ώστε να ωριμάσουν οι κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Με αυτή τη γραμμή δόθηκαν μάχες ενάντια στο ρεφορμισμό και σε δυνάμεις που αντιπαρατέθηκαν στο Κόμμα απορρίπτοντας το Λαϊκό Μέτωπο, κάνοντας δήθεν «αριστερή» κριτική. Είχαμε επιτυχίες στο εργατικό κίνημα, στη νεολαία, την ανάπτυξη της ΚΝΕ, ακόμα και εκλογικά στην τελευταία 15ετία, με πισωγυρίσματα. Αν την εφαρμόζαμε με συνέπεια, Κόμμα και κίνημα θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση.

Σήμερα μπαίνει η ΛΣ. Καμιά σχέση δεν έχει με το Μέτωπο. Είναι επεξεργασία βασικά λαθεμένη -χωρίς ιστορικό προηγούμενο σε μ-λ κόμμα, αν εξαιρεθούν περιθωριακές απόψεις στα ΚΚ (δεκαετίες '20-'30), και πάντως σε αντίθεση με την πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ουσιαστικά είναι διακήρυξη μη συμμαχίας σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, όταν ο τελικός σκοπός προβάλλεται ως αφετηρία-βάση συσπείρωσης, στερώντας κάθε δυνατότητα πολιτικού ελιγμού.

Θέσεις 61-67: μπερδεύονται τα καθήκοντα συνδικάτων-λαϊκών οργανώσεων με τα πολιτικά καθήκοντα του Κόμματος νέου τύπου. Προβάλλεται η αντικαπιταλιστική κατεύθυνση στα αιτήματα, στους σκοπούς του κινήματος, ως προαπαιτούμενο όχι ως στοιχείο ζύμωσης. Απευθύνεται και σε δυνάμεις-μικροϊδιοκτήτες μέσων παραγωγής. Παρόλο που εκτιμάμε ότι δεν κατανοήθηκε ο χαρακτήρας κρίσης-καπιταλισμού, ότι η μεγάλη μάζα ακόμη δε φαντάζεται τη χώρα όχι μόνο εκτός ΝΑΤΟ-ΕΕ αλλά ούτε καν χωρίς ευρώ, ότι το σύστημα καταφέρνει ακόμη να χειραγωγεί μάζες, ότι ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός.

Η ΑΑΔ γραμμή ήταν αποτέλεσμα επιστημονικών αναλύσεων δεκαετιών στο κομμουνιστικό κίνημα για τον ιμπεριαλισμό. Υπολογίζονταν βασικοί νόμοι που διέπουν τη διαδικασία ωρίμανσης-πολιτικοποίησης της συνείδησης και καθορίζουν την κομμουνιστική δουλειά σε συνθήκες, όπου εργατική τάξη και λαός -λόγω θέσης, ρόλου στην παραγωγή και «αντεστραμμένου» τρόπου επαφής με αυτή- αδυνατούν διά της επιφοίτησης να κατανοήσουν το πολιτικό πρόβλημα. Βοηθούσε να ανυψωθεί ο υποκειμενικός παράγοντας, να συνειδητοποιήσει την ιστορική του αποστολή, με συμμετοχή στο κίνημα, σύγκρουση με μονοπώλια-ιμπεριαλισμό, ταυτόχρονη επίδραση των κομμουνιστικών ιδεών μέσα από την δουλειά του Κόμματος. Προέβλεπε σχέδιο δράσης για όλα τα ζητήματα. Θεωρούσε πρωτεύουσα την ιδεολογική πάλη με την αστική - μικροαστική ιδεολογία. Σήμερα αυθαίρετα αυτά θεωρούνται «πάλη που μπερδεύει».

Δόθηκαν μάχες αν η «αντικαπιταλιστική συσπείρωση» στο στάδιο του ιμπεριαλισμού βοηθά ή όχι τη συνείδηση της εργατικής τάξης και την ανάπτυξη των συμμαχιών της. Εκτός αν εκτιμάμε ότι λόγω επιδείνωσης στη ζωή του λαού, εξαλείφθηκε η ανάγκη πολιτικής διαφώτισης και η αντικαπιταλιστική συνείδηση ωριμάζει αυτόματα. Δε δίνεται ούτε ένα παράδειγμα: ποιο ΚΚ με αυτήν τη γραμμή κατάφερε να εκπληρώσει την αποστολή του και σε ποια χώρα;

Θέση 66: Η ΚΕ θέτει ζήτημα για κάθε περίπτωση διαμόρφωσης οργάνων με κόμματα - συστατικά μέλη; π.χ. ΕΑΜ; Και εκεί συγκρούστηκε η ίδρυση με την αυτοτέλεια ή αυτή απειλήθηκε από το πώς δράσαμε;

Μέσα στη ΛΣ δε θα γίνεται αντιπαράθεση απόψεων προσώπων, αλλά μεταξύ κομματικών θέσεων, ακόμη και αν οι συμμετέχοντες κρύψουν την κομματική τους ιδιότητα.

Θέσης 62: Ποιος άλλος θα μπορούσε να πάρει τα όργανα εκτός από το ΚΚΕ; Το πρόβλημα θα εντοπιζόταν όχι στις κορυφές αλλά στη βάση που:

ή θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη στις δυνάμεις Κόμματος-οπαδών, ίσως όχι όλης της εκλογικής επιρροής

ή θα είναι μάζες εργατικές-λαϊκές που πολύ πιθανά δε θα ταυτίζονται με την ηγεσία, καθώς θα αποτελούν κοινωνικό μέτωπο με πολιτικοϊδεολογικές διαφορές εσωτερικά. Ομως εδώ δεν επιβάλλεται σιωπητήριο αλλά μάχη για το κέρδισμά τους, όπως λέγαμε στο ΑΑΔΜ.

Το ΚΚΕ πρέπει να παραμείνει στο πρόγραμμα του 15^ου Συνεδρίου. Αυτό δικαιώθηκε.