Σάββατο 30 Μάρτη 2013 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Απόψεις για καλύτερη τακτική του ΚΚΕ

Χαιρετίζω το ελεύθερο βήμα που μας δίνει ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, η εφημερίδα των προλετάριων και γενικά των εργαζομένων να εκφράσουμε τις απόψεις μας ελεύθερα και δημοκρατικά ενόψει του 19ου Συνεδρίου μας.

Πρώτα πρέπει να επισημάνω ότι ο Μαρξισμός-Λενινισμός, ήτοι ο επιστημονικός σοσιαλισμός, είναι η κοινωνία της δημοκρατίας της αταξικής κοινωνίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ο αγώνας των μαρξιστών - λενινιστών κομμουνιστών και ιδιαίτερα των μελών του ΚΚΕ, καθώς και των πολύ κοντινών φίλων είναι πάρα πολύ δύσκολος, ίσως ο δυσκολότερος στη ζωή μας, πλην φυσικά των περιπτώσεων υγείας.

Ο αγώνας των κομμουνιστών είναι δύσκολος διότι είναι συνεχής και μακρύς με πολλές στερήσεις από τις μικροχαρές της ζωής, κυνηγημένοι πολλές φορές από το σύστημα, καμιά φορά χωρίς δουλειά, ιδιαίτερα σήμερα με τη μεγάλη κρίση που διέρχεται το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα με τα βάρβαρα μέτρα που παίρνει για να μπορέσει να εκσυγχρονιστεί, στην κυριολεξία έχει βάλει θηλιά στο λαιμό των εργαζόμενων. Ομως το προλεταριάτο δεν πρέπει να φοβηθεί και μαζί με τους εργαζόμενους πρέπει να συσπειρωθούν για να μπορέσουν στο μέτρο του δυνατού και με υπέρβαση των δυνάμεών τους να μπορέσουν να αποκρούσουν τα βάρβαρα μέτρα που προσπαθεί να τους επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα για να σωθεί.

Δεν πρέπει ούτε στιγμή οι εργαζόμενοι μαζί με τους κομμουνιστές να φοβηθούν, είναι η πλειοψηφία και μπορούν να κερδίσουν, αρκεί να το πιστέψουν.

Δεν πρέπει επί ουδενί ο κάθε εργαζόμενος να κοροϊδεύει τον εαυτό τους ότι αυτός είναι καλά, διότι ήλθε και έρχεται χειρότερη θύελλα για μικρότερα μεροκάματα, υγεία και παιδεία άθλια. Πρέπει να αφυπνιστεί, να γραφτεί στο σωματείο του, δηλαδή να στρατευτεί για το καλό και το συμφέρον της οικογένειάς του. Καταλαβαίνω τους φόβους και τις δυσκολίες, όμως είναι μονόδρομος. Εκείνο που πρέπει να καταλάβουν οι εργαζόμενοι είναι ότι το συμφέρον τους είναι η καινούρια ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ κοινωνία, στην οποία όλοι θα έχουν δικαίωμα στην ΕΡΓΑΣΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ και στο αγαθό που λέγεται ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Εμπρός λοιπόν οι κομμουνιστές, κάνοντας συνεχώς αυτοκριτική και ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μας να διαβάζουμε πιο πολύ, να δουλεύουμε πιο πολύ παρ' όλες τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε, να αγωνιζόμαστε πιο πολύ για μία κοινωνία δικαίου, να είμαστε λόγω και έργω και όχι καμιά φορά να λέμε δε φταίω εγώ αλλά οι άλλοι. Ετσι δεν μπορούμε να πείσουμε τους άλλους διότι τη λάσπη που μας ρίχνουν και νύχτα και μέρα είναι απερίγραπτη. Αυτό είναι προφανές διότι ως γνωστό τους μόνους που φοβούνται είναι οι κομμουνιστές. Σχεδόν όλους τους έχουν στο χέρι. Γι' αυτό εμπρός τους ΚΝΕ, το σύνθημα «πρώτοι στο σχολείο - πρώτοι στη δουλειά», έστω και τώρα στις πολύ δύσκολες συνθήκες, διότι οι κομμουνιστές αισθάνονται ωραία όταν δουλεύουν και δεν ζουν εις βάρος των άλλων, έστω και αν οι γονείς τους δεν τους αφήνουν χωρίς βοήθεια. Φυσικά θα πρέπει να πρωταγωνιστούν και στους αγώνες για μια κοινωνία ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ. Ετσι θα γίνουν παράδειγμα προς μίμηση και θα μπορούν να πείσουν τη νεολαία να βρεθεί στους ωραίους αγώνες αλλά και ο κόσμος να λέει θέλω τα παιδιά μου να γίνουν σαν τους ΚΝίτες. Ετσι, τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΚΝΕ μπορούν να πείσουν και το ρυάκι να γίνει ποτάμι που παρασύρει τα πάντα για την ανατροπή για το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, όχι τον κάλπικο που επαγγέλλονται διάφοροι σφογγοκωλάριοι του μεγάλου κεφαλαίου, κοινώς οπορτουνιστές.

Εχουμε επαληθευτεί σαν κόμμα όσον αφορά την ιδιοκτησία γιατί πλέον φάνηκε ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν έχει σπίτια δικά τους διότι τα χρωστούν στις τράπεζες, άρα δεν είναι δικά τους. Ασε που εν ευθέτω χρόνω να είναι ενοικιαστές στα σπίτια που αγόρασαν με δάνεια τραπεζών.

Δε θα αναφέρω για τις Θέσεις και το Καταστατικό, διότι πιστεύω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί ικανοί, διαβασμένοι Μαρξιστές - Λενινιστές κομμουνιστές στο Κόμμα και είναι περιττό. Θα αναφερθώ μόνο στις 2 τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.

Η πρώτη έγινε με λίγα σφάλματα τακτικής που έδειξε ότι η συνέχισή της στη δεύτερη θα ήταν πολύ άσχημη. Δεν έγινε παρέκκλιση των Θέσεων του Προγράμματος, το τονίζω, η τακτική δεν ήταν η δέουσα. Προσωπικά δεν έκανα κανένα σχόλιο όμως με έτρωγε μέσα μου. Ενας μεγάλος φιλόσοφος έλεγε, σπάνια πρέπει να λέμε κανένα ψέμα προκειμένου να σώσουμε τη ζωή ενός ανθρώπου. Εμείς τα είπαμε όλα και αυτό φυσικά μας στοίχισε. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, λίγα αλλά σημαντικά έπρεπε να τα αφήναμε φλου για μετά τις εκλογές και όχι να διαλαλούμε ούτε θα κυβερνήσουμε, ούτε θα συγκυβερνήσουμε. Πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί μου λέγανε, καλά ΗΛΙΑ τι τρελά είναι αυτά; Γιατί να σας ψηφίσω αφού εσείς είστε έξω απ' αυτό το παιχνίδι; Δε λέω ότι θα μας ψήφιζαν, θα ήταν αφελές από μέρους μου, όμως μπορούσαμε να το αφήναμε φλου. Π.χ. θα δούμε τα αποτελέσματα και θα αποφασίσουμε για το καλό του λαού και των εργαζομένων.

Υστερα, ένα καλό ποσοστό ψήφων οπωσδήποτε δίνει έναν αέρα, μία δύναμη. Δε λέω ότι οι ψήφοι είναι το παν, όμως σου δίνει δύναμη, κουράγιο. Καλύτερο φυσικά είναι το μεγάλο ποσοστό να είναι οργανωμένο και ριζοσπαστικοποιημένο. Εμείς σαν ΚΚΕ πρέπει κάνοντας αυτοκριτική να δούμε γιατί δεν μπορέσαμε να πείσουμε, τι έφταιξε, εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε καλές προϋποθέσεις για την άνοδο του Κόμματός μας και όχι να λέμε ότι εμείς τα είπαμε καλά, επαληθευτήκαμε, που όντως έτσι είναι, όμως το πρόβλημα μένει. Πρέπει να δούμε πώς σκέφτεται ο κόσμος και πήρε την πολύ λάθος απόφαση για τον εαυτό του. Αυτό είναι το πρόβλημά μας και πρέπει να βρούμε τη σωστή λύση.

Ολοι όμως, πιο πολύ τα στελέχη πρέπει να είναι σεμνοί με γνώσεις, ευστροφία, εργατικότητα. Να είναι αντι-εξουσιαστές, ψύχραιμοι, διαλεκτικοί και φυσικά επαναστατικότητα στους κόλπους του ΚΚΕ. Πρέπει να υπάρχει μόνο ηρεμία, να λέγονται απόψεις έστω και λίγο διαφοροποιημένες, όμως μόνο μέσα στο Κόμμα, διότι στο παρελθόν μας στοίχισαν πάρα πολύ. Ευτυχώς τώρα λίγοι λένε το γνωστό «βρέστε τα μεταξύ σας πρώτα».

Επίσης, η λάσπη στο ΚΚΕ που πέφτει για τα οικονομικά του δεν περιγράφεται. Ούτε λίγο ούτε πολύ λένε ότι εμείς είμαστε ένα πάμπλουτο κόμμα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι από το υστέρημά μας όλοι προσπαθούμε να συντηρήσουμε το κόμμα μας. Εδώ θέλει προσοχή. Πολλούς κομμουνιστές δεν τους ενδιαφέρει. Ετσι κι αλλιώς όλοι είμαστε φακελωμένοι με την καινούρια τεχνολογία. Απλώς χρειάζεται καλύτερη οργάνωση των οικονομικών.

Τέλος, πρέπει να κάνουμε ένα πιο εκλαϊκευμένο πρόγραμμα του Κόμματός μας, να είναι σαν εγκόλπιο. Να αναφέρει τους βασικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, μικρομεσαίων επιχειρήσεων γεωργών και μικροβιομηχανιών, καθώς και των μεγάλων. Και τα λέω αυτά γιατί ήμουν στην αγορά από το 1955 και υπάρχουν και τώρα ερωτήματα. Ο λαός θέλει και λεπτομέρεια, πώς θα λειτουργήσει η αγορά στα πλαίσια μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Είναι ερωτήματα που θέλει να μάθει ο λαός μας.


Ηλίας Κων. Μιχαηλίδης
Συνταξιούχος


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ