Σάββατο 30 Μάρτη 2013 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Η ωρίμανση του φρούτου

Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε από την ΚΕ ώστε να «ωριμάσουν» οι προϋποθέσεις και να γίνουν πιο εύκολα αποδεκτές από το κομματικό δυναμικό αλλαγές στα κομματικά ντοκουμέντα. Αλλαγές που ξεκίνησαν δειλά - δειλά από το 17ο Συνέδριο και στην πορεία απέκτησαν ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Η «ωρίμανση» πραγματοποιήθηκε στο «θερμοκήπιο» της διολίσθησης με το «λίπασμα» του «εμπλουτισμού», της «καλύτερης επεξεργασίας» και «στη βάση της προσπάθειας να επαναστατικοποιηθεί το Κόμμα», ώστε να είναι ετοιμοπόλεμο, Κόμμα παντός καιρού. Δηλαδή, στη λογική ότι το Κόμμα είχε χάσει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά.

Ομως, κανένας νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να πάει κόντρα και με δογματικό τρόπο και μέσα στα καιρικά φαινόμενα (μάζες). Κανένας δεν απογειώνεται με ομίχλη και καταιγίδες στον ουρανό, κανένας δεν ανεβαίνει στο βουνό κόντρα στη χιονοστιβάδα, κανείς «καπετάνιος» δεν αποπλέει κόντρα στον καιρό, γιατί το καράβι κινδυνεύει να τσακιστεί στα βράχια.

Το κομμουνιστικό κόμμα πρέπει να έχει πρόγραμμα με σωστό προσανατολισμό και στόχους. Το πρόγραμμά του πρέπει να έχει βασικά χαρακτηριστικά και στοιχεία Μ - Λ, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και αδιάρρηκτη σύνδεση με τις μάζες, σταθερό υπολογισμό των διαθέσεών τους και ικανότητα να τις παίρνει μαζί του. Ο Λένιν έλεγε: «Το κόμμα δεν πρέπει να κατεβαίνει ως το επίπεδο των μαζών, όμως ταυτόχρονα έχει την υποχρέωση να παρακολουθεί νηφάλια την πραγματική κατάσταση της συνειδητότητας και ωριμότητας όλης της τάξης, όλης της εργαζόμενης μάζας»1.

Και ενώ η ζωή έδειξε ότι πρακτικά δεν εφαρμόστηκε αυτή η λενινιστική αρχή, η ΚΕ επιμένει στην εφαρμογή της δικής της πολιτικής. (Φαίνεται καθαρά στις Θέσεις). Μάλιστα είναι απορίας άξιον πού στηρίζονται εκτιμήσεις όπως: Η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και οικονομία αναγνωρίζονται πιο πλατιά, η ρεαλιστικότητά της μπαίνει σε συζήτηση σε πιο πλατιά λαϊκά στρώματα» (Ριζοσπάστης 17.6.2012)

Οσο και αν θέλουμε να προσπερνάμε κάποιες καταστάσεις δεν μπορούμε γιατί αυτές μας ακολουθούν από μόνες τους.

Στο χώρο των οπαδών και των φίλων του Κόμματος εξακολουθεί να υπάρχει ένα πνεύμα απογοήτευσης. Το πόσο θα καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτό το κλίμα θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες αλλά κύρια από τη δική μας παρέμβαση, και η επιμονή της ΚΕ να ακολουθεί την ίδια τακτική, δεν ξέρω πού μπορεί να μας οδηγήσει. «Το πιο ασφαλές μέσο να δυσφημίσεις μια νέα πολιτική ιδέα και να τη βλάψεις, είναι να την τραβήξεις στο όνομα της υπεράσπισής της ως τον παραλογισμό. Αν την υπερβάλλεις, αν την επεκτείνεις πέρα από τα όρια της πραγματικής εφαρμογής της μπορεί να την οδηγήσεις ως τον παραλογισμό»2.

Στις Θέσεις στη σελίδα 2 γίνεται μια σωστή διαπίστωση για προσπάθειες απομόνωσης και απαγόρευσης της δράσης του Κόμματος. Είμαι σίγουρος ότι η ΚΕ θα λάβει όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Με ανησυχεί όμως η συμπλήρωση που γίνεται στη Θέση 28 Β για προσπάθεια μετατροπής του Κόμματος σε εξωκοινοβουλευτική δύναμη, γιατί εδώ ανεβαίνει η ευθύνη του υποκειμενικού παράγοντα. Και δεν βοηθάει σε αυτή την προσπάθεια όταν υποβαθμίζεις το κάθε εκλογικό αποτέλεσμα με την αναλογία και τη βαρύτητα που του αρμόζει. Οταν στην α΄ εκλογική μάχη το αποτέλεσμα εκτιμιόταν ότι αποτελούσε βάθρο αντεπίθεσης, στη δεύτερη υποτιμήθηκε σε μεγάλο βαθμό η σημασία του.

Χρειάζεται να παρθούν όλα τα ιδεολογικο-πολιτικά μέτρα (κυρίως στην ΚΝΕ) ώστε να ξεπερασθούν ιδεολογήματα και λανθασμένες αναφορές που έχουν δηλητηριάσει τη δράση του Κόμματος.

Με τις αλλαγές που γίνονταν άρχισε να φαίνεται όλο και πιο καθαρά η πλήρης ταύτιση στρατηγικής και τακτικής με απόλυτο τρόπο. Αυτό όχι μόνο δεν βοηθούσε να έχουμε τις καλύτερες πολιτικές επιλογές, αλλά αποδυνάμωσε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα παρέμβασης του Κόμματος στο εργατικό λαϊκό μαζικό κίνημα. Αποδυνάμωνε τη δυνατότητα των κομματικών μελών και στελεχών να είναι πιο αποδοτικοί, πιο πειστικοί στην επαφή τους με τον κόσμο και τη δυνατότητα εκλαΐκευσης της πολιτικής του Κόμματος και για τους άμεσους πολιτικούς στόχους και για το στρατηγικό του στόχο, π.χ. προβάλαμε τη θέση μας για την ΕΟΚ με το γνωστό τρόπο, δηλ. με καθαρούς ιδεολογικούς όρους.

Στην Πολιτική Απόφαση του 17ου Συνεδρίου αναφέρονταν η ανάγκη «να εκφρασθεί με τη μορφή συσπείρωσης το μέτωπο πάλης κατά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κατά των επιλογών και δεσμεύσεων που θίγουν όλες τις πλευρές της ζωής του λαού, και το δικαίωμα για το παρόν και το μέλλον του». Πόσο δούλεψε το Κόμμα σε σωστή κατεύθυνση; Δεν θα βοηθούσε η δημιουργία αυτού του μετώπου στην αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχτηκε το Κόμμα την περίοδο των εκλογών;

Προβάλλεται η εκτίμηση ότι σωστά το Κόμμα αρνήθηκε τη συμμετοχή του σε πιθανή κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ. Και πολύ καλά κάναμε για πολλούς και γνωστούς λόγους. Σε αυτό δεν χωράει καμιά συζήτηση. Υπάρχει όμως πρόβλημα ότι προβάλλονταν, ότι τέτοιο ζήτημα έβαζαν και κομματικά μέλη και η καθοδήγηση βοηθούσε σε αυτό το ζήτημα. Το κυριότερο είναι ότι προβάλλουμε αυτή τη θέση σαν νομοτέλεια της επαναστατικής διαδικασίας, ζήτημα το οποίο είναι ξένο προς τη λενινιστική τακτική. Σε αυτή τη βάση και προσπαθώντας να κρύψει κενά και αδυναμίες η ΚΕ άφηνε έντεχνα να εκτιμιέται ότι πολλά μέλη του Κόμματος έχουν κοινοβουλευτικές αυταπάτες, θέλουν την επαναφορά των σταδίων και διάφορα άλλα. Οπωσδήποτε την τελική εκτίμηση του προσυνεδριακού διαλόγου θα την κάνει η ΚΕ, όμως έχω το δικαίωμα να εκτιμήσω ότι στον προσυνεδριακό διάλογο δεν υπήρξαν τέτοιες απόψεις. Επίσης, αναδείχτηκε ότι δεν υπάρχουν «φράξιες» και «αντιπολίτευση».

Επειδή στον προσυνεδριακό, στέλεχος της ΚΝΕ, ζήτησε να μιλάμε ΚΑΘΑΡΑ μπορώ να πω τούτο:

Στο Κόμμα δεν υπάρχουν «αυτοί», «διάφοροι», «χυδαίοι», «σύμμαχοι της αστικής τάξης» κ.τ.λ. μόνο και μόνο επειδή εκφράζουν διαφορετική άποψη από τη δική του. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να βάζει τον εαυτό του πάνω από τους συντρόφους, πάνω από το Κόμμα, γιατί όπως έλεγε ο Λένιν «αργά ή γρήγορα το κόμμα αποβάλλει από τις γραμμές του τους επαναστάτες της φράσης».

Η ΚΕ λειτουργεί στη λογική προπονητή μαραθωνοδρόμου που θέλει ο αθλητής να διανύσει τη μαραθώνια διαδρομή σε ρυθμούς αθλητή των 5.000 μέτρων. Ο αθλητής δεν θα φτάσει ποτέ στο τέρμα γιατί θα σκάσει στη μέση της διαδρομής και κυρίως με αυτούς τους ρυθμούς, με αυτή την τακτική, δεν θα νικήσει ποτέ.

ΥΓ: Ας αναφερθεί το στέλεχος της ΚΝΕ «γιατί αιμορραγεί η ΚΝΕ», εγώ κατάλαβα.


Χρήστος Κανδηλιώτης
ΚΟΒ Μοσχάτου

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η ωρίμανση του φρούτου(2013-03-30 00:00:00.0)
Και τώρα τι;(2013-03-23 00:00:00.0)
Για τις Θέσεις της ΚΕ(2013-03-14 00:00:00.0)
Για το πρώτο θέμα(2009-02-14 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ(2004-12-31 00:00:00.0)
Το Συνέδριο θα δικαιώσει τις προσδοκίες μας(1996-04-28 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ