Σάββατο 23 Μάρτη 2013 - Κυριακή 24 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Ερωτήματα αναπάντητα στις θέσεις και την κομματική πρακτική1 (2)

1. Το ύφος των Θέσεων αποπνέει υπερτίμηση της ηγεσίας έναντι της βάσης, στο πνεύμα του γνωστού άρθρου, το οποίο καταφέρεται εναντίον αυτών που τους παραμυθιάζει ο οπορτουνισμός για τον δήθεν «αποφασιστικό ρόλο της κομματικής βάσης».2 Η θέση του άρθρου και οι υποστηρικτές της πρέπει να καταδικαστούν ρητά από το Συνέδριο. Η ένδοξη αλλά και τραγική πολλές φορές ιστορία του Κόμματος δείχνει ότι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ήταν επαναστατικό καθήκον η αντιπαράθεση της βάσης στην ηγεσία! Ποιοι είχαν δίκιο, ο Αρης ή η τότε πλειοψηφία της ΚΕ; Οι εξεγερμένοι της Τασκένδης ή η δοτή ΚΕ; Οσοι διαφώνησαν με το λεγόμενο «Κοινό Πόρισμα» ή η τότε πλειοψηφία της ΚΕ, μέλη της οποίας βρίσκονται σήμερα στην απερχόμενη ΚΕ; Ποια θα έπρεπε να ήταν η στάση της βάσης, αν μετά το 13ο Συνέδριο πλειοψηφούσαν οι «άλλοι»; Σ' αυτό το πλαίσιο προτείνω την πλήρη αποκατάσταση των Βελουχιώτη, Κάππου από το 19ο Συνέδριο.

Μετά την κρίση του '90 στο Κόμμα και λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών (ανασυγκρότηση) δεν επιμερίστηκε καμιά ευθύνη στα μέλη της ΚΕ, παραμερίστηκε το θέμα της κριτικής και της αυτοκριτικής. Στις Θέσεις παρακολουθούμε ιδεολογικούς ακροβατισμούς οι οποίοι εκ των πραγμάτων διαιρούν τους σ. σε υποστηρικτές α) των Θέσεων, β) των αποφάσεων του 15ου Συνεδρίου. Στελέχη που από την εποχή του 13ου Συνεδρίου συμφωνούν με την εκάστοτε κυρίαρχη τάση, που συμφώνησαν «για την αναθεώρηση της πολιτικής μας θέσης για έξοδο από την ΕΟΚ» και με την «απόρριψη του όρου δικτατορία του προλεταριάτου»,3 διατρέχουν χωρίς ίχνος αυτοκριτικής -ή μήπως αυτό δεν αφορά τη βάση;- πέντε συνέδρια από τη θέση τουλάχιστον της ΚΕ. Για λόγους σκοπιμότητας, νομιμοποιημένης από επιλεγμένο κομματικό σώμα, ο Β' Τόμος της ιστορίας του Κόμματος σταματά στο 1968, ενώ ο οπορτουνισμός είναι ο ίδιος και χρησιμοποιεί τα ίδια συνθήματα (δηλαδή το εξής ένα που αφορά στον ρόλο της εργατικής τάξης και του Κόμματός της) απλώς στα τέλη της δεκαετίας του '80 διανθίζεται με την γκορμπατσοφολαγνεία, με το «νέο» πνεύμα που, έστω προς στιγμή, ίσως γοήτευσε και στελέχη που τελικά παρέμειναν στο Κόμμα.

Σήμερα η ΚΕ φέρνει για συζήτηση σύμφωνα με μια νέα θεώρηση της πολιτικοοικονομικής δομής της χώρας τις λογικά επιβαλλόμενες αλλαγές στο πρόγραμμα, με «βεβαιότητες» συνεπικουρούμενες από την ανακαταγραφή μελών. Η ΚΕ δε θεώρησε ανάγκη να συζητήσει στην διάρκεια μιας δεκαετίας τις κατ' αυτήν διαφαινόμενες αλλαγές. Το ΚΜΕ δεν υφίσταται εδώ και χρόνια, χωρίς κανένας να αισθάνεται την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι η αρχή συγκρότησης του κόμματος νέου τύπου με κύριο στοιχείο το συγκεντρωτισμό, αρκεί βέβαια να είναι δημοκρατικός.

Διαβάζουμε στο διάλογο αφορισμούς ότι παλιότερα το Κόμμα είχε εκλογικές αυταπάτες, άποψη που καλλιεργείται κατά υποδειγματικά φραξιονιστικό τρόπο, προτροπές από τους μεν ότι οι της άλλης άποψης είναι εχθρικό σώμα και δεν έχουν θέση στο Κόμμα, ενώ από τους δε, οι οποίοι φαίνεται να θεωρούν ως κατ' εξοχήν κριτήριο απήχησης του Κόμματος το εκλογικό αποτέλεσμα, ζητείται η ισότιμη προβολή της μειοψηφούσας άποψης, η αλλοίωση δηλαδή του χαρακτήρα του Κόμματος. Η διελκυστίνδα καλά κρατεί με ιστορική ευθύνη της ΚΕ.

2. Η ΚΕ δεν κάνει οικονομικό απολογισμό και επιμένει να τον τσουβαλιάζει σε ενιαία ψηφοφορία με τις θέσεις, εκβιάζοντας ουσιαστικά σε μια συμφωνία του τύπου «όλα ή τίποτα». Μοιάζει με τους εγκεκριμένους απολογισμούς των προηγουμένων συνεδρίων, αλλά στο μεταξύ χάθηκε το κτίριο της Μπουμπουλίνας. Δεν είχε κανείς ευθύνη; Τελικά πώς μπορούν τα μέλη να μάθουν την ακριβή οικονομική κατάσταση του Κόμματος; Είναι θεμιτό δηλαδή μετά την υπαγωγή της «Τυποεκδοτικής» στο περίφημο άρθρο 99, να μη γνωρίζουν τα μέλη τουλάχιστον όσα γνωρίζει η αστική τάξη για την κατάστασή της; Ξαφνικά μαθαίνουμε ότι γίνεται προσπάθεια να μη χαθεί η συχνότητα του «902», που θεωρείται περιουσιακό στοιχείο του Κόμματος. Με ποιο κόστος; Για το ιστορικό αρχείο και το μνημείο στον Γράμμο η ΚΕ δεν αισθάνεται την υποχρέωση να δώσει εξηγήσεις στο λαό από τον οποίο ζήτησε οικονομική στήριξη; Παλιότερα, το ΠΑΣΟΚ των Κουρή - Κουτσόγιωργα - Αντρέα απευθυνόμενο στο πιο καθυστερημένο πολιτικά εκλογικό σώμα μιλούσε για «κότερα στελεχών» του Κόμματος, αλλά αυτό δε μας άγγιζε, ενώ τώρα με τα γνωστά προβλήματα διαισθάνομαι ότι δεν έχουμε αυτό το ηθικό πλεονέκτημα που ανέκαθεν είχαμε, πρέπει να «εξηγούμε». Η θέση ότι άλλο καπιταλιστικές επιχειρήσεις και άλλο «Ριζοσπάστης», ενώ είναι σωστή, μαρτυρά συγχρόνως αδυναμία προβλέψεων και, τολμώ να πω, βαθύτατο λεγκαλισμό.

3. Τέλος, θέλω να επισημάνω ότι ζητήματα περιεχομένου της εκπαίδευσης δεν αποτελούν σταθερό προσανατολισμό των ΚΟΒ εκπαιδευτικών. Τα ποικιλώνυμα προγράμματα έχουν καταστεί μοχλός διαφθοράς εκπαιδευτικών και μαθητών, στα βιβλία η ύλη ανεβοκατεβαίνει από τάξη σε τάξη (π.χ. άλγεβρα Α'-Β' Λυκείου), τα σχολεία μιμούμενα τα φροντιστήρια προετοιμάζουν διαγωνίσματα προσομοίωσης με στόχο την εξασφάλιση μιας καλής αξιολόγησης. Με απλά λόγια: Ο μαθητής που ξέρει άριστα λ.χ. μόνο το βιβλίο των μαθηματικών κατεύθυνσης δε θα γράψει πάνω από 5 στις πανελλαδικές και γι' αυτό το «δημόσιο» σχολείο στην προσπάθεια να σώσει το «κύρος» του «φροντιστηριοποιείται» διά της ασκησεολογίας. Ζητάμε ενιαίο λύκειο ή αρκεί η προβολή του αιτήματος για ένα διαφορετικό σχολείο, «για ανατροπή και κοινωνία άλλη»;

Το μάθημα των θρησκευτικών αναγράφεται στα σχολικά απολυτήρια και έτσι υποσκάπτεται η προαιρετική παρακολούθησή του, ενώ παραμένει αμείωτη η ιδεολογική παρέμβαση της εκκλησίας. Δεν ήρθε η ώρα για την κατάργησή του;

Το Κόμμα πριν δύο χρόνια ξεσήκωσε έναν ανούσιο θόρυβο για «τα λιγότερα μαθηματικά» στην ύλη των εισαγωγικών εξετάσεων, όχι για το ποια πρέπει να είναι τα σχολικά μαθηματικά. Εδώ θα βοηθούσε η πείρα του σοσιαλισμού, αλλά αυτά τα ζητήματα ήταν και είναι σταθερά εκτός του πεδίου αναζητήσεων του Κόμματος. Μου κάνει εντύπωση ότι δε σχολιάστηκε ποτέ το βιβλίο της φιλοσοφίας, ο πυρήνας δηλαδή της αστικής ιδεολογίας, πρόλαβε όμως το Κόμμα να αλλάξει ερήμην των ΚΟΒ θέση για την επετηρίδα. Τέτοια θέματα δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο των τμημάτων, αλλά κυρίως των ΚΟΒ, γιατί το Κόμμα είναι οι ΚΟΒ του.

Παραπομπές:

1 Με τον ίδιο τίτλο, βλ. «Ριζοσπάστης» 27/11/1990, συμμετοχή μου στον προσυνεδριακό διάλογο για το 13ο Συνέδριο.

2 Βλ. «Ριζοσπάστης» 27/2/2011.

3 Βλ. «Ριζοσπάστης» 19/6/1990. Προτείνω το συγκεκριμένο φύλλο να ανατυπωθεί ως ένθετο σε «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», θα δώσει πολύτιμη πείρα για τον σύγχρονο οπορτουνισμό στην Ελλάδα, ο οποίος δεν τελειώνει με την 12η Ολομέλεια.


Χάρης Τσουλουχάς
ΚΟΒ Α1 εκπαιδευτικών


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ