Ευελπιστώντας να συμβάλλω στον προσυνεδριακό διάλογο, θέλω να θίξω δυο ζητήματα που κατά τη γνώμη μου δημιουργούν συγχύσεις σε θεωρητικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο. Το πρώτο για τον «Αγροτικό Παραγωγικό Συνεταιρισμό» και το ρόλο του στον Ανώριμο Κομμουνισμό και δεύτερο για τον όρο «Αντιιμπεριαλιστικό» για τον οποίο γίνεται πολλή συζήτηση.

Για το ΠΡΩΤΟ, παραθέτω αποσπάσματα από τις Θέσεις:

Θέση 82. Κοινωνικοποιείται η γη. Η ελληνική πραγματικότητα δεν απαιτεί αναδιανομή της γης. Οι μη κατέχοντες γη καλλιεργητές θα εργάζονται στις σοσιαλιστικές μονάδες. Το μέτρο της κοινωνικοποίησης της γης αποκλείει την αλλαγή χρήσης. - Απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας από τους ακόμα κατέχοντες μεμονωμένα μέσα παραγωγής σε κλάδους που δεν υφίστανται υποχρεωτική κοινωνικοποίησή τους, π.χ. στην αγροτική παραγωγή.

Θέση 83. Προωθείται ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός, ο οποίος έχει δικαίωμα χρήσης της κοινωνικοποιημένης γης ως παραγωγικού μέσου. Η ένταξη των μικροϊδιοκτητών αγροτών πραγματοποιείται εθελοντικά.

Θέση 87. Αλλάζει ο ρόλος και η λειτουργία της Κεντρικής Τράπεζας. Η ρύθμιση της λειτουργίας του χρήματος ως μέσου κυκλοφορίας εμπορευμάτων περιορίζεται στην ανταλλαγή της σοσιαλιστικής παραγωγής με τη συνεταιρισμένη αγροτική παραγωγή, γενικότερα με την εμπορευματική παραγωγή ενός μέρους των καταναλωτικών προϊόντων που δεν παράγονται από σοσιαλιστικές παραγωγικές μονάδες μέχρι την πλήρη εξάλειψη κάθε μορφής ατομικής ιδιοκτησίας σε μέσα παραγωγής και ύπαρξης εμπορευματικής παραγωγής. Η Κεντρική Τράπεζα ελέγχει τις ανάλογες λειτουργίες ορισμένων εξειδικευμένων κρατικών πιστωτικών οργανισμών για τους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς.

Θέση 97. Θεμέλιο της εργατικής εξουσίας είναι (μεταξύ άλλων) ο παραγωγικός συνεταιρισμός.

Από τις παραπάνω θέσεις, εξάγονται -νομίζω αβίαστα- τα εξής συμπεράσματα:

1ο. Μέρος της «κοινωνικοποιημένης γης» παραχωρείται για χρήση σε μη κοινωνικοποιημένο τομέα εμπορευματικής παραγωγής, κάτι που συνιστά καραμπινάτη αλλαγή χρήσης, αφού η «κοινωνικοποιημένη γη» που πρέπει να παράγει «αγαθά» για τις ανάγκες της κοινωνίας, τώρα θα παράγει «εμπορεύματα». Επομένως αντιφάσκουμε λέγοντας πως «η κοινωνικοποίηση της γης αποκλείει την αλλαγή χρήσης της».

2ο. Θα δίνονται πιστώσεις από πόρους της κοινωνικής παραγωγής σε τομέα εμπορευματικής παραγωγής.

3ο. Φορέας εμπορευματικής παραγωγής (ο παραγωγικός συνεταιρισμός) αναγορεύεται σε «θεμέλιο της εργατικής εξουσίας».

Αν τα συμπεράσματα μου είναι σωστά (που νομίζω πως είναι) τότε οι παραπάνω θέσεις χρειάζονται διόρθωση. Επίσης, θα πρέπει να προστεθεί κομμάτι όπου θα προσδιορίζονται (έστω και στο περίπου) οι όροι με τους οποίους θα γίνεται η «ανταλλαγή της σοσιαλιστικής παραγωγής με τη συνεταιρισμένη αγροτική παραγωγή», δηλαδή μεταξύ «κοινωνικά παραγμένων αγαθών» και «εμπορευμάτων».

Για το ΔΕΥΤΕΡΟ: Νομίζω πως παραμένει σωστή η θέση του 15ου Συνεδρίου για το ΑΑΔΜ: «Το Μέτωπο στην αρχική του φάση ξεκινά σαν συσπείρωση κυρίως κοινωνικών δυνάμεων γύρω από αντιιμπεριαλιστικά αντιμονοπωλιακά αιτήματα και στόχους. Οσο περισσότερο αναπτύσσεται η ταξική πάλη, η οργάνωση και η πολιτική πείρα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, όσο ενισχύεται η δύναμη του ΚΚΕ, τόσο θα αυξάνονται οι δυνατότητες το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο να προκαλεί αντίστοιχες αλλαγές στον πολιτικό συσχετισμό». «Στην πορεία της πάλης και στο βαθμό που βαθαίνει ο αντικαπιταλιστικός του χαρακτήρας, αποκτά τα χαρακτηριστικά ενός επαναστατικού λαϊκού μετώπου».

Αυτό που κατά τη γνώμη μου περισσεύει, είναι το «Δημοκρατικό» που έτσι κι αλλιώς δεν είναι και ο πιο σαφής όρος με αποτέλεσμα να τον καταλαβαίνει ο καθένας όπως θέλει. Το «Αντιιμπεριαλιστικό» όμως χρειάζεται, μιας και τονίζει -εκτός των άλλων- και το ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο του στάδιο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα πρέπει η Θέση 77 «Τα μέτωπα πάλης και οι μορφές της Λαϊκής Συμμαχίας με αντιμονοπωλιακούς - αντικαπιταλιστικούς στόχους» να αναδιατυπωθεί χωρίς το «αντιμονοπωλιακούς». Οσο ισχύει το ότι ο σημερινός καπιταλισμός είναι μονοπωλιακός (για την ακρίβεια Κρατικομονοπωλιακός) άλλο τόσο ισχύει και το ότι βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Αλλωστε αναγνωρίζουμε -και σωστά- την ύπαρξη αντιιμπεριαλιστικού κινήματος με τα παρακάτω:

Θέση 69. ε) Ενίσχυση της διεθνούς δράσης της ΚΝΕ για την ανασυγκρότηση των Κομμουνιστικών Νεολαιών και την κοινή δράση, την ένταση της διαπάλης με αστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις που περνούν στις γραμμές του νεολαιίστικου κομμουνιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

στ) Κινητοποίηση και δράση για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των ιμπεριαλιστικών συνθηκών «ειρήνης». Στήριξη των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων, του ΠΣΕ, της ΠΟΔΝ, της ΠΔΟΓ.

Με την αφαίρεση επομένως μόνο του «Αντιιμπεριαλιστικού» -εκτός των άλλων- δημιουργούνται συγχύσεις και αντιφάσεις, χωρίς λόγο και αιτία.

Με τη βεβαιότητα της επιτυχίας του 19ου Συνεδρίου.