Σύντροφοι, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Κόμματός μας για προσυνεδριακό διάλογο, θα πω λίγα λόγια απλά.

Δεν είναι τυχαίο που το ΚΚΕ έμεινε ακέριο και αμόλυντο μέχρι σήμερα, παρά τους μεγάλους και καινούριους διωγμούς από τους φυσικούς του αντιπάλους και υπονομευτές φίλους του.

Οι επιτυχίες του και οι ήττες του στα 95 χρόνια της πορείας του δεν του φούσκωσαν τα μυαλά ούτε το έσκιαξαν για να μη συνεχίσει μέχρι σήμερα το δρόμο προς το στρατηγικό στόχο του: Ο λαός που παράγει τον πλούτο να πάρει στα χέρια του την εξουσία με επανάσταση.

Ομως οι καιροί, οι συνθήκες και τα μέσα που χρησιμοποιεί ο αντίπαλος αλλάζουν. Πρέπει λοιπόν το Κόμμα μας προσηλωμένο στο στρατηγικό στόχο να αντιμετωπίζει τις ποικίλες επιθέσεις με ποικίλες ταχτικές και ελιγμούς. Μπορεί και να χρειαστεί να κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Μπορεί και το καμουφλάζ να χρειαστεί.

Μπορεί να χρειαστεί και μια παραπλανητική ήττα σε μια μάχη. Οι εμπειρίες που έχουμε από τις ένοπλες αναμετρήσεις μας με τον αντίπαλο και της παρανομίας είναι πολύ χρήσιμες και τις νόμιμες περιόδους της πολιτικής δουλειάς μας.

Ο αντάρτης είναι απρόβλεπτος στις κινήσεις του. Αλλού τον περιμένεις και αλλού σου παρουσιάζεται.

Ο αντάρτης είναι διαρκώς σε κίνηση και κυρίως κινείται νύχτα. Ο αντάρτης δεν κάνει ποτέ άμυνα. Είναι πάντα επιτιθέμενος και πάντα από τα νότα του αντιπάλου. Ο αντάρτης αξιοποιεί τη μορφολογία του εδάφους και τους φίλους κρυφούς και φανερούς. Ακόμη δεν υποτιμάει τον αντίπαλο, μα και δεν τον υπερτιμάει.

Σύντροφοι, το καλοκαίρι είχαμε μια ήττα εκλογική. Είναι αλήθεια πως αυτό επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία μας, πράγμα φυσικό. Το κακό είναι πως αυτή η ήττα δεν έγινε γιατί ο αντίπαλός μας ήταν στα φόρτε των επιτυχιών του μπροστά στα καθημερινά προβλήματα του λαού, αλλά ήταν μέσα σε μια κρίση του, κρίση των αδυναμιών του. Αυτή η κρίση του καπιταλισμού λογικά έπρεπε να τον οδηγήσει και σε μια εκλογική ήττα και στην ενίσχυση της κοινοβουλευτικής δύναμης του ΚΚΕ. Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι γι' αυτό πρέπει να πούμε όλοι μας τι από μέρους μας έπρεπε να γίνει και δεν έγινε και τι έγινε που δεν έπρεπε να κάνουμε.

Η δική μου η γκλάβα λέει:

Δεν μιλάμε απλά και κατανοητά, επαναστατικά στον κόσμο. Πολλοί από εμάς δεν έχουμε συνέπεια λόγων και έργων.

Δεν έχουμε την απαιτούμενη γνώση μια πειθαρχεία.

Δεν οργανώνουμε και δεν συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης που συγκινούν το λαό μας (αυτό αξιοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ).

Δεν αντιμετωπίσαμε με μαεστρία το σέντερ φορ που προωθεί η αστική τάξη τον ΣΥΡΙΖΑ. Η στάση μας ήταν αμυντική και όχι επιθετική όπως έπρεπε, να τον υποχρεώνουμε σε αναδίπλωση - ξεβράκωμα.

Σύντροφοι δεν με έσκιαξε το 4,5% των εκλογών. Οταν οι συνθήκες ωριμάσουν ένας κομμουνιστής στους 1.000 θα κάνει την δουλειά καλά όπως έγινε και στην κατοχή. Αυτό που με σκιάζει είναι μην ξεσπάει η λαϊκή οργή και εμείς ψαχνόμαστε ανέτοιμοι. Η εσωστρέφεια, η ηττοπάθεια, ο ομφαλοσκοπισμός δεν χαρακτηρίζουν τον επαναστάτη, αλλά τον αμαρτωλό, τον ένοχο.

Το 19ο Συνέδριό μας να σκεφτεί ψύχραιμα και μεστά.

Πρόβλημά μας σήμερα είναι οι τακτικές και οι ελιγμοί που πρέπει σήμερα να γίνονται για να αντιμετωπίζουμε τις οβίδειες μεταμορφώσεως και πονηριές που ο καπιταλισμός και οι διαχειριστές του κάνουν για να αποφύγουν τις συνέπειες τις κρίσης τους. Δηλαδή, την οργανωμένη πειθαρχημένη επανάσταση του λαού.

Ο λαός βρίσκεται σε αμηχανία και από το ΚΚΕ περιμένει πολλά. Πρέπει με απλά λόγια γεμάτα ζωή και πεποίθηση να κάνουμε τον κόσμο να πιστέψει πως έχει δίκιο, δύναμη, φιλότιμο, εγωισμό και είναι ντροπή να ζει μέσα στη φτώχεια. Πρέπει να τον πείσουμε πως το εγώ πρέπει να γίνει εμείς και να βγει από τη μοναξιά του.

Ακόμη σημασία δεν έχει μόνο τι λέμε στον κόσμο αλλά και το πώς το λέμε. Να κάνουμε τον άλλο να πειστεί πως αυτά που του λέμε τα πιστεύουμε και έχουν ιστορικά αποδειχθεί σωστά.

Από το 19ο Συνέδριό μας περιμένουν έξυπνες, επαναστατικές αποφάσεις που η υλοποίησή τους βήμα το βήμα θα κάνουν τις υποκειμενικές συνθήκες έτοιμες για την επανάσταση που έρχεται. Σύντροφοι, μιλάμε για επανάσταση που θα δώσει την εξουσία στον εργάτη. Η οργάνωση της επανάστασης θέλει πολλά και δύσκολα πράγματα. Ενα από αυτά είναι το κλίμα που πρέπει να είναι διάχυτο στον κόσμο, το κλίμα του επαναστάτη.

Η αίγλη του επαναστάτη περιποιούσε τιμή και εκτίμηση στον κομμουνιστή όσο το ΚΚΕ ήταν στην παρανομία.

Η νομιμοποίησή του μέσα στα πλαίσια της αστικής νομοθεσίας το απογύμνωσε κατά πολύ από αυτή την αίγλη.

Τη χασούρα αυτή του ΚΚΕ από το 1974 και δώθε πασχίζουν να την ιδιοποιηθούν πολλοί είτε μισθοφόροι της αστικής εξουσίας είτε παλικαράδες της φακής πολύχρωμοι, εποχιακοί.

Πρέπει να πείσουμε τον εργαζόμενο λαό αλλά και τους αντιπάλους πως το κομμουνιστής και μόνο είναι επαναστάτης.

Θα τον πείσουμε με το βίο και την πολιτικής μας, με τη σωστή και ζωντανή κουβέντα μας άνθρωπο τον άνθρωπο, με τις ζωντανές εκδηλώσεις μας, αγώνες μας, με την πειθαρχημένη οργάνωσή μας σαν μέλη του ΚΚΕ και με τα ικανά στελέχη μας έξω στον κόσμο και όχι μέσα στα γραφεία μας.

Είμαστε κομμουνιστές, είμαστε επαναστάτες συνειδητά και επιλεγμένα. Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο.