Το 19ο Συνέδριο του Κόμματος , χωρίς να μειώνουμε τη σημασία των προηγούμενων συνεδρίων, με βάση το ότι θέτει σε διάλογο μαζί με τον απολογισμό το ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ , το ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Η σημασία υπογραμμίζεται και από τις συνθήκες της βαθιάς κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην οικονομία και την κοινωνία γενικότερα.

Ο απολογισμός, μαζί με τα δύο σχέδια που έχουν ενσωματώσει σημαντικές επεξεργασίες και μελέτες του ΚΚΕ που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, εκφράζουν τα βήματα προόδου του Κόμματος και βάζουν γερές βάσεις για τη δύσκολη συνέχεια που έχουμε μπροστά μας. Δημιουργούν προϋποθέσεις για δράση των οργανώσεων με επίκεντρο τη στρατηγική χωρίς αυτό να μας απομακρύνει από την πάλη για τα άμεσα λαϊκά προβλήματα, για όσα βασανίζουν καθημερινά την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Με καθαρό τον ορίζοντα σε καίρια ζητήματα, όπως: Η θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, το ΚΚΕ και ο ρόλος του στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και της Λαϊκής Συμμαχίας, η αντικειμενική βάση της συμμαχίας των λαϊκών δυνάμεων με την εργατική τάξη, ο χαρακτήρας της Λαϊκής Συμμαχίας, το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συμμαχία, μπορούμε να προχωρήσουμε με βάση το στρατηγικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Στο Σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ, έχουν αξιοποιηθεί δημιουργικά η θετική και αρνητική πείρα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση - τις άλλες χώρες και τα κρίσιμα διδάγματα από την επικράτηση της αντεπανάστασης.

Οι δραματικές - για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα - εξελίξεις σε όλο τον κόσμο, τα τελευταία είκοσι δύο χρόνια, επιβεβαιώνουν τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, δείχνουν το πόσο σαθρές και αβάσιμες ήταν οι θέσεις εκείνων που πανηγύρισαν και πρόβαλαν την εκδοχή της νέας περιόδου, «ειρήνης και ευημερίας». Ναι είναι ισχυρή από κάθε άποψη η θέση 70: Οι αντεπαναστατικές ανατροπές των τελευταίων 30 χρόνων δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής μας. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό και όπως σωστά τονίζεται στη θέση 73 , υπάρχει η υλική βάση της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού στην Ελλάδα και η επαναστατική αλλαγή θα είναι σοσιαλιστική. Στην ίδια θέση, αναφέρονται οι κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης και η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος - συμμαχίες σε κοινωνικό επίπεδο - θα συμβάλει αποφασιστικά στη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στον ταξικό αντίπαλο, ενάντια στον καπιταλισμό - ιμπεριαλισμό στο μονοπωλιακό του στάδιο. Η κοινωνική - Λαϊκή Συμμαχία - έχει αντικειμενική βάση, σήμερα μπορούν να γίνουν πολύ περισσότερα βήματα, υπάρχει πείρα. Μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά μας, εξαιτίας της ταύτισης των συμμαχιών με τις πολιτικές συμμαχίες, τις συμμαχίες από τα πάνω, ανάμεσα σε κόμματα, πολιτικές κινήσεις, πολιτικές προσωπικότητες.

Ο απολογισμός δράσης του Κόμματος, δεν μπορεί να κρίνεται με άλλα κριτήρια - κοινοβουλευτικά κ.λπ. - έξω από το χαρακτήρα του ΚΚΕ και την Πολιτική Απόφαση του 18ου Συνεδρίου. Εξετάζουμε, λοιπόν, τη δράση μας με τα δικά μας κριτήρια κι όχι εκείνα που θέλουν να μας υπαγορεύσουν άλλοι έξω από εμάς. Αυτό σημαίνει ότι βάζουμε στο κέντρο της προσοχής τα όσα πράξαμε για την ισχυροποίηση του Κόμματος, την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, την αφαίρεση δυνάμεων από τον ταξικό αντίπαλο - τη συγκέντρωση δυνάμεων για τη λαϊκή συμμαχία και την οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος και της ΚΝΕ. Στο κεφάλαιο «ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 18ο ΣΤΟ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ» (θέση 20 έως 58) η ΚΕ σαν καθοδηγητικό όργανο παραθέτει τα πράγματα ως έχουν, αναλαμβάνει τις ευθύνες όπου τις έχει, δίνει τη δυνατότητα σε όλους εμάς, να δούμε ο καθένας τη δική του συμβολή αλλά και λάθη - αδυναμίες - παραλείψεις, στη δράση των οργάνων, των οργανώσεων του Κόμματος. Ολο το Κόμμα μπορεί να βγει πιο δυνατό από όλη αυτή τη συζήτηση μέχρι το ανώτατο επίπεδό της, το Συνέδριο.

Η θέση 53 για τη στάση της ΚΕ απέναντι στην πίεση ανοχής ή συμμετοχής σε κυβέρνηση συνεργασίας είναι παρακαταθήκη για το Κόμμα και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα γενικότερα. Να τη σταθμίσουμε - για να την αποτιμήσουμε στις πραγματικές της διαστάσεις - στο φως της διεθνούς πείρας από άλλα ΚΚ που μπήκαν στο παιχνίδι της διαχείρισης της αστικής τάξης πραγμάτων. Κομμάτια και θρύψαλα τα ίδια τα κόμματα και το εργατικό κίνημα, βλέπε ΓΑΛΛΙΑ , ΙΤΑΛΙΑ για μην πάμε και μακρύτερα.

Η θέση 37 για τον περίγυρο της ΚΟΒ , μαζί με όσα αποφασιστούν στο 19οΣυνέδριο, θα βοηθήσει να δούμε με διαφορετικό μάτι την αντίληψή μας για τον περίγυρο που σωστά τονίζεται πως «πρέπει να διευρυνθεί με όλους όσους ερχόμαστε σε επικοινωνία στους τόπους δουλειάς και στους αγώνες...». Να γίνει συνείδηση σε όλους εμάς ότι οι εργαζόμενοι δεν μπαίνουν σε «κουτάκια», ότι τα πράγματα - αυτό λέει άλλωστε και η θεωρία μας - αλλάζουν τίποτα δεν μείνει ακίνητο. Και οι συνειδήσεις αλλάζουν ... Να πηγαίνουμε καθημερινά κοντά στους εργαζόμενους, να αφουγκραζόμαστε τις ανησυχίες και αγωνίες που εκφράζουν. Οπου υπάρχει μια «χαραμάδα» επικοινωνίας να την ανοίγουμε να την κάνουμε δίαυλο. Οπου δεν υπάρχει τίποτα, να συνεχίζουμε με υπομονή, να «σκάβουμε» να ανοίγουμε «χαραμάδες».

Να αξιοποιήσουμε το μεγάλο όπλο της επιβεβαίωσης των θέσεων του Κόμματος. Να αξιοποιήσουμε το μεγάλο όπλο που λέγεται «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» στην καθημερινή δουλειά. Υπάρχει μεγάλο άνοιγμα ανάμεσα στις ανάγκες της πάλης - τις δυνατότητες διάδοσης και το ύψος της καθημερινής κυκλοφορίας του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ». Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» είναι δύναμη στον καθημερινό αγώνα. Ενημερώνει, αποκαλύπτει, καθοδηγεί, ανοίγει δρόμους στη λαϊκή αυτενέργεια, σκορπίζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τη σκόνη και τη σκουριά του αντικομμουνισμού, της διαστρέβλωσης των θέσεων και της δράσης του ΚΚΕ, των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ. Να μας πεισμώσει κομμουνιστικά, το «ενδιαφέρον» «αριστερών» και άλλων για την εφημερίδα μας, για τους εργαζόμενους, στο όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ και στον «902».

Να είμαστε σταθερά στην πρώτη γραμμή σε κάθε τόπο δουλειάς, να «μπολιάζουμε» τις συνειδήσεις, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις με το στόχο της αλλαγής τάξης στην εξουσία.