Τις τελευταίες μέρες ο λαός βομβαρδίζεται απ' τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων που υπόσχονται ανακούφιση μετά τις εκλογές και φιλολαϊκή διέξοδο. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ότι θα παραλάβουν «καμένη γη». Λένε ότι θα αποφύγουν τις μονομερείς συγκρούσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση και ότι θα απαιτηθεί υπομονή και θυσίες του λαού για να έρθει αργότερα η έξοδος απ' το τούνελ. Ολα αυτά τα λένε γιατί ξέρουν ότι έρχονται δύσκολες μέρες για το λαό. Επιχειρούν να τον προετοιμάσουν για να κάνει εκπτώσεις και υποχωρήσεις από τις πραγματικές του ανάγκες. Δημιουργούν κλίμα συνεχούς μείωσης των λαϊκών προσδοκιών και των απαιτήσεων, να πείσουν το λαό πως το μόνο που μπορεί να επιλέξει είναι τους καλύτερους δυνατούς όρους για τη νέα σφαγή των δικαιωμάτων του, να διαλέξει το δήθεν «μικρότερο κακό».

Είναι επικίνδυνη αυτή η λογική. Δεν πρέπει ο εργαζόμενος λαός να δεχτεί να έχει μισθούς πείνας στο όνομα δήθεν της «σωτηρίας της πατρίδας». Οποια θυσία καλέσουν το λαό να κάνει θα είναι για να ωφεληθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το μεγάλο κεφάλαιο. Τέτοιες θυσίες όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο, αλλά θα τους ανοίξουν την όρεξη και θα ζητήσουν κι άλλες. Δεν πρέπει να κάνουν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες καμία θυσία και να στερηθούν από τις πραγματικές τους ανάγκες όπως είναι το μεροκάματο, η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, οι συντάξεις και πολλά άλλα. Αρκετές έχουν κάνει μέχρι σήμερα. Και το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του είναι αχόρταγες. Ζητούν συνέχεια περισσότερα. Οποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί, ανεξάρτητα από τα συνθήματά της, τελικά θα συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις κατευθύνσεις των μονοπωλίων. Που απαιτούν:

Ο λαός δεν θα σωθεί κάνοντας τέτοιες θυσίες που του ζητούν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Η σωτηρία για το λαό προϋποθέτει να σηκώσει το ανάστημά του, να σταθεί με περηφάνια απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, όχι σαν ζητιάνος, που θα θεωρεί ότι με ένα μισθό 400 και 500 ευρώ θα είναι ικανοποιημένος ή να στερείται απ' το φαΐ του, την υγεία του και τις άλλες ζωτικές του ανάγκες. Ο λαός πρέπει να παλέψει και να διεκδικήσει την κάλυψη των σύγχρονων, απολύτως ρεαλιστικών κοινωνικών αναγκών που ανταποκρίνονται στον πλούτο που παράγεται.