Σε μια μεγάλη συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης μίλησε, χτες βράδυ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Προειδοποίησε για τη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται μετά τις 17 Ιούνη αν ο λαός δεν αποφασίσει μόνος του να σηκωθεί ψηλά και ανάμεσα σε άλλα είπε:

Δε θα έχουμε ένα ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, θα έχουμε ένα χειρότερο ΠΑΣΟΚ γιατί η κρίση βαθαίνει και γιατί αυτή η κυβέρνηση θα πέσει μέσα στις αντιφάσεις της, που θα την οδηγήσουν σε διάφορες επιλογές. Θα πέσει κάτω, από την αναντιστοιχία της ως προς τη λαϊκή εμπιστοσύνη. Τα ίδια τα πράγματα θα οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ εκεί. Δε θα είναι το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70, σαν τέτοιο πλασάρεται. Ηταν άλλη φάση τότε. Ο καπιταλισμός τότε ακόμα μπορούσε, κάτω από την πίεση της ταξικής πάλης και της άμιλλας με το σοσιαλιστικό σύστημα, έκανε παραχωρήσεις. Σήμερα, αυτά τα περιθώρια δεν τα έχει το καπιταλιστικό σύστημα. Και δε θα τα έχει οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Ακόμα κι αν ο λαός έδινε στο ΚΚΕ πλειοψηφία, στο βαθμό που η κυβέρνηση δεν ήταν αποτέλεσμα κοινωνικής ανατροπής, εξέγερσης, δε θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα εμείς. Δεν είναι ζήτημα προθέσεων, είναι ζήτημα στρατηγικής. Να γιατί δηλώνουμε ότι σε μια κυβέρνηση που δε θέλει και δεν μπορεί να λύσει τα λαϊκά προβλήματα και να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση φιλολαϊκά, σε αυτή την κυβέρνηση η συμμετοχή του ΚΚΕ μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στο λαό.

Καταλαβαίνουμε ότι ψηφοφόροι που έχουν τη ροπή να πάνε προς τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν παίρνουν υπόψη ότι η κρίση θα βαθύνει. Και φέρνει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της ανατροπής της πολιτικής εξουσίας, αυτό που θέτει το ΚΚΕ, την εργατική - λαϊκή εξουσία. Ο λαός δεν την έχει επιλέξει. Εχει επιλέξει να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό. Να αλλάξει κόμματα στην κυβέρνηση και όχι να αλλάξει την εξουσία.

Ομως, κοιτάξτε: Μέχρι τις 6 Μάη λέγαμε, άλλο κυβέρνηση άλλο εξουσία. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, η εξουσία μένει. Γιατί η εξουσία είναι το κράτος, είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, είναι η συμμετοχή στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, η ένταξη των Ενόπλων Δυνάμεων μέσα στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Είναι θέματα εξουσίας, δεν είναι θέματα μιας κυβέρνησης.

Τώρα, για πρώτη φορά, πριν τρεις μέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ είπε "κοιτάξτε να δείτε, την κυβέρνηση θα πάρουμε, όχι την εξουσία". Γιατί τώρα έρχεται στα πράγματα. Εκανε μια ομιλία στους πρεσβευτές των κρατών που συμμετέχουν στη σύνοδο των 20 πιο ανεπτυγμένων χωρών. Αυτήν την ομιλία θα μπορούσε να την υπογράψει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος. Ηταν μια ομιλία που μας θύμισε Γ. Παπανδρέου. Είναι αντικειμενικό, ξέρει ότι δε θα έχει την εξουσία. Και επομένως πρέπει να συμμορφωθεί.

Και γι' αυτό το δυνάμωμα του ΚΚΕ τι σημαίνει; Οτι μεγαλώνει το ριζοσπαστικό τμήμα του λαού, που είναι διατεθειμένο να μπει μπροστά και να παρασύρει - με την καλή έννοια, όχι με απάτη - και τον υπόλοιπο λαό. Η αποδυνάμωση του ΚΚΕ, να το πούμε καθαρά, δεν πρόκειται να μειώσει τη μαχητικότητά του. Σημαίνει όμως ότι ένα τμήμα του λαού, που εκτιμάει το ΚΚΕ - αν διαφωνεί ριζικά μαζί μας το καταλαβαίνουμε, δεν μπορούμε να τον κερδίσουμε τώρα - μπαίνει σε πορεία αυταπατών και αποστράτευσης. Κι όσο περισσότερο διαρκέσει η αποστράτευση, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η λαϊκή αντεπίθεση, που τελικά θα γίνει.

Το ΚΚΕ, στο όνομα ότι υπάρχουν οξυμένα λαϊκά προβλήματα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραιτηθεί κι από τον αγώνα για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Ναι, δεν είναι στην ημερήσια διάταξη από το λαό. Αλλά αν το ΚΚΕ βγάλει από την ημερήσια διάταξη της προπαγάνδας, του στόχου πάλης, της κατεύθυνσης της δράσης, την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ε, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι ο λαός θα συντηρητικοποιηθεί εντελώς. Η ζωή το έχει αποδείξει. Και δε θα μιλήσω για τα 94 χρόνια ζωής του Κόμματος. Αλλά δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να επικαλεστεί ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κανένα ΚΚ στην Ευρώπη, ότι αυτή η προσαρμογή στο ρεαλισμό μιας λογικής υποχώρησης, αυτή η λογική, ας βάλουμε και λίγο νερό στο κρασί, έσωσε λαούς και έσωσε και ΚΚ.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία, μαζικά στις 18 του Ιούνη οι εργατοϋπάλληλοι πρέπει να γίνουν μέλη των σωματείων, οι Γενικές Συνελεύσεις να μη χωράνε στις αίθουσες, στις αρχαιρεσίες να ψηφίζουν ουρές και με μαζικές διαδικασίες να πετάξουν κυριολεκτικά - με δημοκρατικές διαδικασίες - κάθε συνδικαλιστή ή συνδικαλίστρια, που περνάει τη γραμμή της εργοδοσίας, ή δεν έχει κουράγιο να τα βάλει με την εξουσία. Και να σας πω και κάτι; Αν υπάρχει κομμουνιστής, φίλος του Κόμματος, συνεργαζόμενος, που σε ένα σωματείο δε βάζει πλάτη, πετάξτε τον κι αυτόν έξω.

Δεν μπορεί να μιλάμε για αλλαγή, δεν μπορεί να μιλάμε για τίποτα, όταν έχεις αγώνες, αλλά το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το αγροτικό, το μικρομεσαίο, παραμένει ως έχει. Εμείς δε φοβόμαστε να μπουν στον αγώνα πλατιές εργατικές - λαϊκές μάζες που ξέρουμε ότι δεν έχουν σύγχρονη εμπειρία και που ξέρουμε ότι όσο πιο πλατιές είναι τόσο πιο λίγο γνωρίζουν το ΚΚΕ και την πρακτική μαχητική του δράση. Χίλιες φορές μαζικά σωματεία, παρά σωματεία με μικρή μαζικότητα που τις αρχαιρεσίες παίρνουν οι παραταξιακοί, οι κομματικοί στρατοί, να το πω έτσι. Πώς θα αλλάξει ο συσχετισμός; Αλλάζει οριακά.

Αλλά αν υπάρξουν άνθρωποι, αριστεροί, ριζοσπάστες, άνθρωποι που αγαπούν και σέβονται το Κόμμα, και λυγίσουν μπροστά σε αυταπάτες ή στην κινδυνολογία της εκλογικής μάχης, σημαίνει ότι ο λαός έχει κάνει ένα βήμα πίσω. Το ΚΚΕ, το ξαναλέω, θα προσπαθήσει με όσες δυνάμεις έχει να κάνει ένα βήμα μπροστά, αλλά δε θα είναι στο ίδιο ευνοϊκό περιβάλλον.

Και τέλος, χωρίς πολλά λόγια. Οσοι ελπίζουν ότι το ΚΚΕ μετά τις εκλογές, βλέποντας τα πράγματα κοντόφθαλμα, θα αποφασίσει να αλλάξει, να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, πρέπει να σας πούμε, πλανώνται. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Και είμαστε απολύτως βέβαιοι, γιατί εμείς ούτε ενθουσιαζόμαστε με τα μεγάλα εκλογικά ποσοστά, ούτε απογοητευόμαστε. Γιατί ξέρουμε τις συνθήκες. Ξέρουμε ότι και μπορεί και πιο μεγάλα ποσοστά να έχεις και αυτά να τα χάσεις, αν ο λαός δε συνειδητοποιήσει το εξής: Οτι η πάλη σήμερα πρέπει να είναι αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, στην ουσία κατά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Ολα τα άλλα μπορεί να είναι προσωρινά.

Και, επομένως, καλούμε αριστερούς ανθρώπους, εργάτες, αυτούς που ξέρουν τι μπορεί να προσφέρει το ΚΚΕ, όχι μόνο να μας δυναμώσουν, αλλά να επαγρυπνούν, να μη βάλουμε νερό στο κρασί μας. Να επαγρυπνούν. Γιατί ξέρετε, κανένα Κομμουνιστικό Κόμμα δεν μπορεί να πει, δε θα κάνω λάθος. Τώρα πια δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε λάθος. Κανένα δικαίωμα. Και θα το πληρώσει ο λαός. Δεν έχει σημασία αν θα το πληρώσουμε εμείς, θα το πληρώσουμε κι εμείς. Αλλά θα το πληρώσει ο λαός.

Είναι μια φάση - το ξαναλέμε - που το κίνημα ή θα κάνει ένα άλμα μπροστά ή θα υποχωρήσει προσωρινά, αλλά θα υποχωρήσει κατά κράτος. Σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός γίνεται εντελώς επικίνδυνος, ακραία επιθετικός, ακραία βάρβαρος. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλάμε για την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Δεν το λέγαμε αυτό στη δεκαετία του '70 και του '80 γιατί τότε ο καπιταλισμός έκανε υποχωρήσεις. Σήμερα, ειδικά ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός δεν μπορεί, τέλειωσαν οι παραχωρήσεις. Τέλειωσε η περίοδος αυτή. Σαπίζει και γι' αυτό γίνεται πιο επικίνδυνος. Και αν οι λαοί δεν ξεσηκωθούν και δεν πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση για να σώσουν τον εαυτό τους, τα επόμενα χρόνια θα είναι τραγικά.

Επομένως, στην κάλπη ισχυρό ΚΚΕ. Οσο πιο δυνατό μπορεί. Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, συμμαχία. Γιατί αυτή τη φορά θα υπάρχουν πολλοί που θα πουν, "δεν έκοβα το χέρι μου;". Αλλά, το ξαναλέμε. Είναι περίοδος βαθιάς κρίσης. Δεν έχεις την πολυτέλεια να πεις, άντε στην επόμενη εκλογική μάχη θα διορθώσω τα πράγματα. Και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο - που λένε - λάθη δεν αναγνωρίζονται. Εμείς, πάντως, θα είμαστε εδώ και όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να μας αλλάξουν, ότι μπορούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το λαό, να ξεχάσουμε αυτά που έρχονται μπροστά, κάνουν λάθος. Μας πεισμώνουν, μας μαχητικοποιούν αλλά θέλουμε και δύναμη.

Δεν αρκεί να είσαι μαχητικός, δεν αρκεί να είσαι πιστός στις αρχές σου. Οι αρχές μας και η ιδεολογία μας δεν είναι εικόνισμα για μας. Είναι καθημερινή πράξη. Κι επομένως, αυτή η φλόγα που έχουμε πραγματικά να συμβάλουμε να ανακουφιστεί ο λαός, να ξεσηκωθεί, να μη χρεοκοπήσει πλήρως ο λαός, αυτή η φλόγα για να ανάψει, δεν αρκεί να θέλει το ΚΚΕ, πρέπει να θέλει κι ο λαός. Κι εμείς πιστεύουμε σε αυτό το λαό».