«Οι πολιτικές δυνάμεις που πρωτοστατούν στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού προσπαθούν να σύρουν το λαό στην κάλπη στις 17 Ιουνίου με το τετριμμένο πλέον δίλημμα, σε νέα έκδοση: "Δεξιά ή αριστερή κυβέρνηση", "κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά". Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προσθέτουν εκβιαστικά το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή", δηλαδή συνέχιση και ένταση της πολιτικής που γνωρίσαμε και πτώχευσε το λαό, για να μη διωχθεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τους ξέρουμε όμως για τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική τους τόσα χρόνια τώρα, ξεχωριστά ή σε συγκυβέρνηση. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσθέτει από την πλευρά του την αυταπάτη ότι υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ αν υπάρξουν "καλοί διαπραγματευτές", την ώρα που οι καπιταλιστές έχουν την εξουσία και την οικονομία στα χέρια τους. Προσπαθεί έτσι να παραπλανήσει ότι τάχα υπάρχουν εύκολες λύσεις μέσα στη λυκοσυμμαχία. Και αυτό τη στιγμή που σε όλες τις χώρες της ΕΕ εφαρμόζεται στην ουσία η ίδια αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική, με ή χωρίς μνημόνιο. Στην πράξη η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο λαό λέει: Εγώ, η αριστερή κυβέρνηση, θα πάω στην Ευρώπη και θα διεκδικήσω για λογαριασμό σου λύσεις στα προβλήματά σου. Περίμενε λοιπόν, κάνε υπομονή μέχρι οι θύτες των δικαιωμάτων σου να τα ελαφρύνουν και μέχρι κάποια στιγμή η ΕΕ να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή. Και έχει ταυτόχρονα διακηρυγμένη αρχή την "κοινωνική ομαλότητα", που θα πει, αν αφαιρεθούν οι περικοκλάδες, ταξική συνεργασία.

Καμιά από τις δυνάμεις αυτές, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει και δεν μπορεί να φέρει αλλαγές προς όφελος του λαού. Για να πειστεί άλλωστε κανείς γι' αυτό δεν έχει παρά να αναλογιστεί την εμπειρία από εναλλαγές κυβερνήσεων και διάφορες παραλλαγές "κεντροαριστερών" και "προοδευτικών" λύσεων σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Δανία, αλλά ακόμα και σε άλλες ηπείρους.

Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει ακούραστα ότι ο λαός έχει τη δύναμη όχι μόνο να αποσπάσει άμεσες κατακτήσεις που θα τον ανακουφίσουν από τα βάσανα της καθημερινής επιβίωσης, αλλά και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, οργανώνοντας την πάλη του και κατευθύνοντας τις συμμαχίες του ενάντια στον πραγματικό του αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από τα μονοπώλια και τα κόμματά τους στην Ελλάδα. Το εθνικό πεδίο είναι το βασικό πεδίο πάλης για το λαϊκό κίνημα, το οποίο για να είναι νικηφόρο πρέπει να έχει στρατηγική σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την πολιτική που το υπηρετεί, συντονίζοντας τη δράση του με το ταξικό κίνημα στις άλλες χώρες της ΕΕ. Κίνημα που θα παλεύει για ρήξη και όχι για διαπραγμάτευση με την ΕΕ. Η ανάπτυξη και το δυνάμωμα ενός τέτοιου κινήματος είναι η μόνη ρεαλιστική ελπίδα για το λαό. Είναι η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα στο αμέσως επόμενο διάστημα να εφαρμοστεί μια πολιτική που συμφέρει το λαό και όχι το κεφάλαιο. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δε γίνεται. Οσο πιο ισχυρό είναι το ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή τόσο θα μεγαλώνει η αποτελεσματικότητα και η προοπτική του κινήματος αυτού.

Ο λαός χρειάζεται ένα δυνατό ΚΚΕ. Ψηφίζοντάς το, διατηρώντας ενδεχομένως τις επιμέρους επιφυλάξεις και αντιρρήσεις του, ψηφίζει ένα κόμμα που δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, που δεν αλλάζει κάθε λίγο θέσεις και οι θέσεις του έχουν γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.

Ψηφίζουμε ΚΚΕ στις 17 Ιούνη, θα το χρειαστούμε ισχυρό από τις 18 για να δρομολογηθούν θετικές εξελίξεις για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού».