Δεν περίσσεψε, όμως, μόνον η υποκρισία τις μέρες αυτές στη Βουλή. Περίσσεψαν και οι αυταπάτες, που μοιράζονταν απλόχερα και από διάφορες μεριές. Ισως, δεν έχουν ξαναγίνει τόσες προτάσεις για μέτρα «εκσυγχρονισμού» και «διαφάνειας», απ' όσες κατατέθηκαν τις μέρες αυτές για το Χρηματιστήριο και τη λειτουργία του. Χαρακτηριστικότερος όλων ο πρόεδρος του ΣΥΝ, που καυτηρίασε την κυβερνητικά στελέχη, γιατί «εν χορώ την περίοδο της χρηματιστηριακής έξαρσης παιάνιζαν το παράγγελμα "ιδού ο λαϊκός καπιταλισμός"» και από την άλλη απέφυγε επιμελώς, να αναφερθεί στον πραγματικό ρόλο του Χρηματιστηρίου και υπογράμμισε «την ανάγκη για αυστηρούς κανόνες, θεσμικές ρυθμίσεις, που θα διασφαλίζουν τη διαφάνεια», κάνοντας και ανάλογες προτάσεις.

Δηλαδή, εάν παρθούν τα όποια, καλύτερα και αυστηρότερα, μέτρα διαφάνειας είναι δυνατό να θεσμοθετηθούν στα σημερινά πλαίσια των «νόμων της αγοράς», θα πάψει το Χρηματιστήριο να αποτελεί ένα μοχλό ανακατανομής και συγκέντρωσης κεφαλαίων και εισοδημάτων από τους οικονομικά ισχυρούς, σε βάρος των ασθενέστερων; Θα πάψει να είναι ο χώρος, όπου κάνουν κουμάντο οι πρώτοι και αυτοί καθορίζουν τις συνθήκες του όποιου «παιγνιδιού», λιγότερου ή περισσότερου κερδοσκοπικού και ληστρικού; Και, τέλος πάντων, είναι ή δεν είναι «λαϊκός καπιταλισμός», να δημιουργείς την εντύπωση ότι μπορεί να υπάρχει ένα, λίγο - πολύ, «αγνό» και «καθαρό» Χρηματιστήριο, έστω και «με μεγάλο επενδυτικό ρίσκο»; Κι αν ναι, γιατί καυτηριάζει τότε την κυβέρνηση ο κ. Κωνσταντόπουλος;