«Δεν είναι σίγουρο εάν το "Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας", που αυτήν τη στιγμή διαπραγματευόμαστε, έχει σχέση με την ανταγωνιστικότητα. Επίσης, δεν είναι σίγουρο ότι η ΕΕ έχει την ικανότητα να αξιολογεί τις πολιτικές της, όπως επιμελώς απαιτεί από κάθε κράτος - μέλος. Τελικά, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι υπάρχει σήμερα χώρος για μια "στρατηγική" ανάπτυξης. Η στρατηγική της Λισαβόνας, που αρχικά ήταν σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης, κατέληξε σε αποτυχία. Οταν οι Ευρωπαίοι το 2000 υιοθετούσαν το όραμα να οικοδομήσουν σε μία δεκαετία "την πιο ανταγωνιστική και δυναμική οικονομία της γνώσης έως το 2010", υιοθέτησαν επίσης μια σειρά συγκεκριμένων δεικτών αξιολόγησης. Αλλά κανένας από αυτούς τους "δείκτες" δεν ευδοκίμησε. Δεν πετύχαμε να έχουμε εντός της αγοράς εργασίας το 70% του πληθυσμού μεταξύ 20 και 64 ετών. Και η ήττα έχει πολλές διαστάσεις, μεταξύ των οποίων την τάση υποβάθμισης του είδους της εργασίας, που τείνει να γίνεται μερική και επισφαλής, δημιουργώντας μια γενιά εργαζόμενων φτωχών. Ετσι, η φτώχεια αυξήθηκε. Δεν πετύχαμε να αυξήσουμε τις δαπάνες για έρευνα και καινοτομία στο 3% του κοινοτικού προϋπολογισμού. Για την ακρίβεια, την ώρα που η ευρωπαϊκή περιφέρεια παραμένει καθηλωμένη στη μνημονιακή ή προ-μνημονιακή συγκυρία, αυτός ο στόχος θα απομακρύνεται. Ομως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζει να επιχαίρει για τη δημιουργία 18 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, που υποτίθεται ότι οφείλονται στη στρατηγική της Λισαβόνας, υπολογίζοντας βέβαια μόνο την οκταετία 2000-2008, γεγονός που καταδεικνύει ότι το "μαγείρεμα των αριθμών" δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο (η Μαριλένα Κοπά, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, στο ΕΘΝΟΣ).

«Στημένα παιχνίδια, "πιασμένοι" διαιτητές, χρηματισμοί, συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, κομπίνες με στοιχήματα διεθνούς κλίμακας, υβρεολόγιο χαμαιτυπείου και μεθοδολογίες υποκόσμου συνθέτουν τον καμβά της πλήρους αποσύνθεσης. (...) Παρά είναι ογκώδεις οι ομολογημένες αμαρτίες τους για να βρεθούν πάλι τιμητές και τροπαιούχοι, σε έναν χώρο που αντί για θέαμα και άμιλλα προσφέρει βία και μπόχα (...) Η Δικαιοσύνη πρέπει να αποδώσει τάχιστα τις ποινικές ευθύνες όπου ανήκουν. Και η Πολιτεία ακόμη γρηγορότερα πρέπει να επιβάλει τις διοικητικές κυρώσεις σε όσους προκαλούν εδώ και χρόνια με τη συμπεριφορά τους. Τα εγκλήματα εις βάρος του αθλήματος δεν μπορεί να μείνουν πάλι χωρίς τιμωρία» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).