Παρασκευή 11 Μάρτη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Πολιτική ενσωμάτωσης του λαού

Είναι γεγονός ότι ο ΣΥΝ προβάλλει ως αίτημα, καλώντας μάλιστα το λαό να αγωνιστεί με αυτόν το στόχο, την «επαναδιαπραγμάτευση του κρατικού χρέους». Δε θα σταθούμε εδώ μόνο στο γεγονός ότι ανάλογο ζήτημα έχει θέσει ήδη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Γιατί υπάρχει και η σχετική φιλολογική διαφοροποίηση και θα μας πουν ότι τους ταυτίζουμε με το ΠΑΣΟΚ, ενώ αυτοί το αντιπολιτεύονται. Βεβαίως, επί της ουσίας τίποτα δεν αλλάζει στο συγκεκριμένο ζήτημα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, αλλά επειδή πράγματι με τις προπαγανδιστικές τρίπλες (προσφιλής τακτική τους) πασχίζουν να το παίξουν αντιπολίτευση, αναφέρουμε ακριβώς το ερώτημα που θέτουν («Αυγή», 27/2/2011).«Η διαπραγμάτευση (θα) αφορά τη "χώρα" και τους "πιστωτές" της (ή "εμάς" και τους "πιστωτές μας"), με αντικείμενο το ύψος του δημόσιου χρέους (διαγραφή ενός τμήματός του; με ποια διαδικασία;) ή/και τους τρόπους και χρόνους αποπληρωμής του (μείωση επιτοκίων; παράταση του χρόνου αποπληρωμής;)».

Από την αρχή θέτει λοιπόν το ζήτημα του ύψους των χρεών και του τρόπου αποπληρωμής. Και προκειμένου να το βρει ακριβώς, αλλά και να καθορίσει τους τρόπους αποπληρωμής, προτείνει «τη σύσταση μιας Διεθνούς Ανεξάρτητης Επιτροπής Ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους» («Αυγή», στο ίδιο). Εχουν δε αρχίσει εκστρατεία προκειμένου να συγκροτηθεί. Αλήθεια, από ποιον τη διεκδικούν και ποιος θα την επιβάλει; Μα, ο λαός - λένε - πρέπει να την επιβάλει στην κυβέρνηση. Επομένως, προβάλλουν ως διέξοδο, για να ανακουφιστεί ο λαός από τα βάσανα, την πάλη για αναδιαπραγμάτευση του χρέους, τη διαγραφή ενός τμήματός του, την παράταση του χρόνου αποπληρωμής του και τη μείωση των επιτοκίων. Και προκειμένου να το επιτύχει να παλέψει και για μία επιτροπή ελέγχου του χρέους! Τόσο επαναστατική λύση!

***

Τι λέει η κυβέρνηση; Ζητά από την ΕΕ, την οποία ο ΣΥΝ δεν αντιστρατεύεται αλλά τη θεωρεί μονόδρομο, επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους ή των δανείων, μείωση των επιτοκίων. Δε ζητά μόνο τη διαγραφή μέρους του χρέους. Σπουδαία διαφορά έχουν από την κυβέρνηση! Να, γιατί λέμε ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει διαφορά. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο ουσιαστικό ζήτημα ταύτισης. Η κυβέρνηση στο όνομα των χρεών προωθεί τις αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, αν και αυτές ελάχιστα ή και καθόλου συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του χρέους. Γ' αυτό ο ΣΥΝ δε λέει κουβέντα. Βεβαίως, ο τρόπος που τοποθετεί το ζήτημα του χρέους ως αιτία των δεινών του λαού δείχνει ότι συμφωνεί με την κυβέρνηση, ότι στο χρέος οφείλεται η άγρια πολιτική της. Και τι αντιπροτείνει; Αντί για πολιτική κάλυψης όλων των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας και πάλη του λαού για τη διεκδίκησή της κόντρα στα μονοπώλια, καλεί το λαό να επιβάλει στην κυβέρνηση ένα θεσμό (επιτροπή ελέγχου του χρέους), μη πληρωμή ενός μέρους του πάλι από την κυβέρνηση και αναδιαπραγμάτευση, που το θέλει και η κυβέρνηση. Μα, αν όλα αυτά δεν είναι στήριξη της αστικής διαχείρισης, τότε τι είναι; Επομένως, προτείνει λύση ενσωμάτωσης του λαού στην αστική πολιτική, χειραγώγησή του, άρα και απεμπόληση του αγώνα για διέξοδο σε όφελός του κόντρα στο κεφάλαιο. Τι προσθέτει ως μέτρο φιλολαϊκό; Την αναδιανομή εισοδήματος. Δηλαδή να δώσουν λίγα από τα κέρδη τους οι καπιταλιστές στους εργαζόμενους! Ποιος θα τους αναγκάσει; Πάλι μια αστική κυβέρνηση. Εδώ πια κοροϊδεύουν ασύστολα. Εδώ καλούν το λαό που παράγει τον πλούτο και τον καρπώνονται οι επιχειρηματίες να κάνει πίσω από το να τον διεκδικεί όλο αφού είναι δικός του και να υποταχτεί στις ορέξεις των καπιταλιστών.

***

Αυτός είναι ο ΣΥΝ. Με τον καπιταλισμό, με τη διαχείρισή του και φιλολαϊκή διαχείριση δεν μπορεί να υπάρξει. Ιδιαίτερα δε σε εποχές αυξανόμενης έντασης των ανταγωνισμών και των δυσκολιών της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, πολύ περισσότερο σε συνθήκες κρίσης, που έχουμε διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής, η αντιλαϊκή επίθεση οξύνεται. Ούτε φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει. Αλλωστε, η κρίση δείχνει ότι είναι ξεπερασμένος, πρέπει να ανατραπεί. Αλλά όταν τις αιτίες της κρίσης τις εντοπίζει ο ΣΥΝ όχι στον ίδιο τον καπιταλισμό, αλλά στη νεοφιλελεύθερη διαχείρισή του ξανακοροϊδεύει προτείνοντας ως φιλολαϊκή διέξοδο την αντινεοφιλελεύθερη διαχείρισή του. Είναι αφερέγγυος και επικίνδυνος για το λαό. Εχει πολιτική διαιώνισης της εκμετάλλευσης.


Ι.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ