Με αφορμή τη λήξη της απεργίας πείνας των περίπου 300 μεταναστών στο κτίριο «Υπατία» και τις σχετικές δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης και άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας, φάνηκε, για ακόμη μια φορά, ότι η βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζεται είναι ακόμη πιο απάνθρωπη για τους ξένους εργάτες.

Οπως τονίζουν κυβερνητικά στελέχη, απολογούμενα στις ακραίες φωνές για απέλαση όλων των «παράνομων» μεταναστών, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί αύριο το πρωί να βάλει σε αεροπλάνα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και να τους οδηγήσει στις πατρίδες τους. Πρόκειται για μετανάστες, που είναι ανέφικτη η απέλασή τους λόγω κόστους και εξαιτίας εμποδίων που θέτουν οι πρεσβείες των χωρών τους ή επειδή δεν υπάρχουν καν πρεσβείες (Αφγανιστάν, Σομαλία κ.ά). Κανένας ανθρωπισμός - ούτε της ΕΕ, που επικαλούνται κάποιοι «αριστεροί» - δεν τους σταματά.

Γι' αυτό δόθηκε το «καθεστώς ανοχής», το οποίο έτσι κι αλλιώς προβλέπεται στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο. Αυτό που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή, το έκανε μετά από 44 μέρες απεργίας πείνας! Δηλαδή, αφού έτσι κι αλλιώς θα παραμένουν στη χώρα, ας έχουν και άδεια εργασίας. Στην πραγματική ζωή, όμως, κανένας δεν εξασφαλίζει ότι οι εργοδότες δε θα τους απασχολούν ανασφάλιστους, με απλήρωτες υπερωρίες κ.λπ. Ηδη, πολλοί μετανάστες με νομιμοποιητικά έγγραφα καταγγέλλουν ότι δέχονται απειλές να εργαστούν ανασφάλιστοι ή απολύονται για να προσληφθούν οι «παράνομοι», που είναι πιο φθηνοί, πιο άγρια εκμεταλλευόμενοι κάτω από τους εργοδοτικούς εκβιασμούς ότι θα τους παραδώσουν στην Αστυνομία.

Παραμένει άμεση η ανάγκη για αποσύνδεση της άδειας παραμονής από τα ένσημα και τη σύμβαση εργασίας, για ανανέωση των αδειών παραμονής χιλιάδων ανθρώπων που εκκρεμούν, για νομιμοποίηση με δωρεάν διαδικασίες όλων των μεταναστών, ιδιαίτερα όσων ζουν χρόνια στην Ελλάδα. Στην καπιταλιστική οικονομία, όπου η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα και πέφτει διαρκώς η τιμή της με τη λεηλασία δικαιωμάτων και κατακτήσεων, Ελληνες και ξένοι εργαζόμενοι ένα δρόμο έχουν να επιλέξουν: Να ενταχθούν στο ταξικό εργατικό κίνημα, να οργανώσουν μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και το Κόμμα της εργατικής τάξης την αντεπίθεσή τους για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που ευθύνεται για τη μετανάστευση.