«Δίκιο βουνό» έχει ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ όταν επικρίνει την κυβέρνηση ότι αυτή και όχι η ΝΔ είναι που υπονομεύει και τορπιλίζει το απαραίτητο κλίμα συναίνεσης, επικαλούμενος τα όσα είπε για τον πρόεδρο της ΝΔ ο πρωθυπουργός στο προχθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, ότι δηλαδή άλλα λέει εδώ για το μνημόνιο και άλλα στους ηγέτες του ΕΛΚ. «Μετά τη συνάντηση (σ.σ. μεταξύ του πρωθυπουργού και του προέδρου της ΝΔ) και ενώ υπάρχει μια συναίνεση στα αυτονόητα (επιμήκυνση, ευρωομόλογα κ.λ.π.), τα οποία έχουμε πει εμείς πρώτοι, την επομένη στο υπουργικό συμβούλιο υπήρξε η αναφορά στον Αντ. Σαμαρά», τόνισε χτες ο Γ. Μιχελάκης. Απόλυτα δικαιολογημένη η αγανάκτηση του εκπροσώπου, γιατί πράγματι κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την ηγεσία της ΝΔ ότι δεν έχει προσφέρει στην πράξη και με όλους τους τρόπους συναίνεση στην υλοποίηση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, εντός και εκτός μνημονίου. Εχει υπερψηφίσει τα μισά νομοσχέδια και δεν έχει αντιταχθεί ούτε σε ένα από τα αντεργατικά μέτρα και τις «διαρθρωτικές αλλαγές» του μνημονίου, ενώ πάντα έκανε ένα βήμα μπροστά πιέζοντας για τη λήψη νέων μέτρων ενίσχυσης των επιχειρηματιών. Επιπλέον έχει καταστήσει σαφές ότι είναι δεδομένη η συναίνεση και στα νέα αντιλαϊκά μέτρα του επικαιροποιημένου μνημονίου, όπως και στην πρόταση Μπαρόζο - Ρομπάι για το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας... Εκεί που τα «χαλάει» η ηγεσία της ΝΔ είναι ότι ενώ είναι ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που σε αυτή τη φάση παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υλοποίηση της στρατηγικής της πλουτοκρατίας, την ίδια στιγμή θέλει να εμφανίζεται ως δήθεν φιλολαϊκό κόμμα και να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες στο λαό. Κανέναν δεν ξεγελάει...
Αποκαλυπτικά τα όσα αναφέρει σε δελτίο Τύπου η «Δημοκρατική Αριστερά» (ΔΗΜ.ΑΡ.), σχετικά με την εκτόξευση της ανεργίας το Δεκέμβρη του 2010. Τα στοιχεία, αναφέρει, «αποτελούν καμπάνα για ολόκληρη την κοινωνία και καταδεικνύουν την πλήρη απουσία κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα της απασχόλησης. Απαιτείται η άμεση ενεργοποίηση πολιτικών για τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης και η έναρξη της παραγωγικής διαδικασίας».
Πρώτα απ' όλα, να ξεκαθαρίσουμε ότι η ανεργία είναι μόνιμος συνοδοιπόρος του καπιταλισμού. Αποτελεί ένα στοιχείο που συνοδεύει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί όσο υπάρχει το σύστημα της εκμετάλλευσης - είτε βρίσκεται σε ανάπτυξη, είτε σε κρίση, όπως σήμερα.
Ετσι, η «Δημοκρατική Αριστερά», δε ρίχνει απλά «στάχτη στα μάτια». Αντιθέτως, ρίχνει «νερό στο μύλο» της κυβερνητικής πολιτικής και παραποιεί βάναυσα την πραγματικότητα, με αλλότριους σκοπούς. Για παράδειγμα, στο δελτίο Τύπου, λένε πως υπάρχει «απουσία κυβερνητικής πολιτικής». Τίποτα πιο ψευδές. Μήπως δεν είναι αλήθεια, ότι, την ίδια κιόλας μέρα, η αρμόδια υπουργός Εργασίας, Λ. Κατσέλη, ανακοίνωσε το «Εθνικό Επιχειρησιακό Σχέδιο για τη Στήριξη της Εργασίας»; Μήπως η ΔΗΜ.ΑΡ. θεωρεί πως αυτό δεν είναι πολιτική; Το αντίθετο. Το γνωρίζει, αλλά επιχειρεί να συσκοτίσει το περιεχόμενό της. Οι πάγιες κυβερνητικές θέσεις (τόσο της ΝΔ προηγούμενα, όσο και του ΠΑΣΟΚ σήμερα), είναι ξεκάθαρες: Ενίσχυση της εργοδοσίας μέσω του ΟΑΕΔ, για να προσλαμβάνουν - για μικρό χρονικό διάστημα - ανέργους. Με αυτόν τον τρόπο και ενισχύουν την πλουτοκρατία και ανακυκλώνουν την ανεργία.
Το γεγονός ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. επιχειρεί να συσκοτίσει το περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, αφού κάθε μέρα επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο πως η ΔΗΜ.ΑΡ. αποτελεί ένα από τα καλύτερα στηρίγματα της κυβέρνησης και της πολιτικής της.
«Απλήρωτοι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου "CORFU PALACE" (...) μαζέψαμε από το υστέρημά μας και προσφέρουμε στον "Ριζοσπάστη", μέσω της ΚΟΒ Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, 100 ευρώ. Ο "Ριζοσπάστης" στάθηκε συνέχεια στο πλευρό μας, προβάλλοντας τον δίκαιο αγώνα μας (...) αποκρούοντας την άγρια επίθεση της εταιρείας στα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα (...) ήταν μια σημαντική νίκη (...) κάτω από την πίεση των εργαζομένων και του ταξικού σωματείου του ΠΑΜΕ».
Ε, βέβαια, είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, τη στιγμή που μπορεί το ΝΑΤΟ να ...πνίξει στο αίμα ολόκληρη τη Λιβύη και να αποκαταστήσει μια για πάντα τα συμφέροντα των πολυεθνικών στην περιοχή;
`Η, μήπως, κανείς έχει αμφιβολία στο «πού το πάνε» και, ακόμη περισσότερο, στο «γιατί» το πάνε εκεί που το πάνε...
ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, όμως, δεν πάει πίσω από ευαισθησία. Θεωρεί αδιανόητο, π.χ., ο πρόεδρος του Συμβουλίου της, Χ. Β. Ρομπάι, να ασκείται βία εναντίον των πολιτών της Λιβύης.
Φυσικά, αντίστοιχο πρόβλημα με τους πολίτες του Ιράκ ή του Αφγανιστάν δεν υφίσταται. Εκεί δεν ασκείται καμία βία, αν εξαιρέσει κανείς ότι τους βομβαρδίζουν, ενώ βρίσκονται υπό καθεστώς στρατιωτικής κατοχής.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ότι όλοι οι προαναφερθέντες ευαίσθητοι Οργανισμοί είναι πάνω - κάτω οι ίδιοι, που θα μας σώσουν και στην οικονομία.
Με την ίδια ...ευαισθησία που ετοιμάζονται να εισβάλουν στη Λιβύη θα εισβάλουν (για μία φορά ακόμη) στο πορτοφόλι μας, στη δουλειά μας, στη σύνταξή μας, στη ζωή μας γενικώς.
Και, ξέρετε, για την εισβολή αυτή δεν απαιτείται έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ενα ...«Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» αρκεί και, φυσικά, μερικές «φιλότιμες» κυβερνήσεις, όπως αυτή που έχουμε.
Αλλωστε, αν και αυτή αποδειχθεί ανεπαρκής, ήδη έχουν διαμορφωθεί οι όροι για εναλλακτικά σχήματα με διάφορους «προθύμους» να προσδώσουν «συναινετικό», «ευρύ», ακόμη και «αριστερό» χαρακτήρα.
Το ποιοι είναι δε χρειάζεται εξηγήσεις. Γιατί όσο και να θέλουν να κρυφτούν ...φαίνονται.
Οπως τονίζουν κυβερνητικά στελέχη, απολογούμενα στις ακραίες φωνές για απέλαση όλων των «παράνομων» μεταναστών, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί αύριο το πρωί να βάλει σε αεροπλάνα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και να τους οδηγήσει στις πατρίδες τους. Πρόκειται για μετανάστες, που είναι ανέφικτη η απέλασή τους λόγω κόστους και εξαιτίας εμποδίων που θέτουν οι πρεσβείες των χωρών τους ή επειδή δεν υπάρχουν καν πρεσβείες (Αφγανιστάν, Σομαλία κ.ά). Κανένας ανθρωπισμός - ούτε της ΕΕ, που επικαλούνται κάποιοι «αριστεροί» - δεν τους σταματά.
Γι' αυτό δόθηκε το «καθεστώς ανοχής», το οποίο έτσι κι αλλιώς προβλέπεται στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο. Αυτό που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή, το έκανε μετά από 44 μέρες απεργίας πείνας! Δηλαδή, αφού έτσι κι αλλιώς θα παραμένουν στη χώρα, ας έχουν και άδεια εργασίας. Στην πραγματική ζωή, όμως, κανένας δεν εξασφαλίζει ότι οι εργοδότες δε θα τους απασχολούν ανασφάλιστους, με απλήρωτες υπερωρίες κ.λπ. Ηδη, πολλοί μετανάστες με νομιμοποιητικά έγγραφα καταγγέλλουν ότι δέχονται απειλές να εργαστούν ανασφάλιστοι ή απολύονται για να προσληφθούν οι «παράνομοι», που είναι πιο φθηνοί, πιο άγρια εκμεταλλευόμενοι κάτω από τους εργοδοτικούς εκβιασμούς ότι θα τους παραδώσουν στην Αστυνομία.
Παραμένει άμεση η ανάγκη για αποσύνδεση της άδειας παραμονής από τα ένσημα και τη σύμβαση εργασίας, για ανανέωση των αδειών παραμονής χιλιάδων ανθρώπων που εκκρεμούν, για νομιμοποίηση με δωρεάν διαδικασίες όλων των μεταναστών, ιδιαίτερα όσων ζουν χρόνια στην Ελλάδα. Στην καπιταλιστική οικονομία, όπου η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα και πέφτει διαρκώς η τιμή της με τη λεηλασία δικαιωμάτων και κατακτήσεων, Ελληνες και ξένοι εργαζόμενοι ένα δρόμο έχουν να επιλέξουν: Να ενταχθούν στο ταξικό εργατικό κίνημα, να οργανώσουν μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και το Κόμμα της εργατικής τάξης την αντεπίθεσή τους για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που ευθύνεται για τη μετανάστευση.
Αντιμέτωποι με τη δίκαιη αγανάκτηση γονέων και εκπαιδευτικών, που γεννάει η αντιλαϊκή πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται και στο θέμα της κατάργησης και συγχώνευσης σχολείων, βρίσκονται οι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κάτω από την πίεση που ασκούν οι κλιμακούμενες λαϊκές αντιδράσεις, επιχειρούν με ελιγμούς να εμφανιστούν ότι διαφοροποιούνται δήθεν από τις κυβερνητικές κατευθύνσεις για τις συγχωνεύσεις, επιδιώκοντας και μ' αυτόν τον τρόπο να μείνει στο απυρόβλητο ο πυρήνας της αντιλαϊκής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, την οποία άλλωστε υπηρετούν μέχρι κεραίας τα κόμματα με τα οποία εκλέχτηκαν στην τοπική διοίκηση. Αυτό έκανε τις προάλλες και ο Β. Μιχαλολιάκος, δήμαρχος Πειραιά, όταν το θέμα των συγχωνεύσεων έφτασε για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, με πρωτοβουλία της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Στην κατάμεστη από γονείς και εκπαιδευτικούς αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Μιχαλολιάκος ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο να εγκρίνει ομόφωνα σαν ψήφισμα μια παραλλαγή της ομιλίας του, στην οποία το θέμα των συγχωνεύσεων παρουσιαζόταν ασύνδετο με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, την οποία, για λογαριασμό του κόμματός του, προσπαθεί να αθωώσει.
Οπως ήταν αναμενόμενο, οι εκπρόσωποι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» αρνήθηκαν να συνδράμουν με την ψήφο τους μια τέτοια προσπάθεια και για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο Β. Μιχαλολιάκος, απευθυνόμενος στην επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης», Ελπίδα Παντελάκη, είπε: «Εδώ έγινε κυβέρνηση Τζαννετάκη, δε θα συμφωνήσουμε σε ένα ψήφισμα;». Η προσπάθεια του Μιχαλολιάκου να προβοκάρει πήρε άμεση απάντηση από την Ελπίδα Παντελάκη. Ο τρόπος, ωστόσο, με τον οποίο οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ χειρίζονται το ζήτημα, προσπαθώντας να ξεγελάσουν το λαό και να εκτρέψουν την αγανάκτησή του από τον πραγματικό αντίπαλο, πρέπει να εξοργίσει γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Οι συγχωνεύσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Είναι το αποτέλεσμα μιας διαχρονικής πολιτικής που αντιμετωπίζει την εκπαίδευση σαν «κόστος» που οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου επιδιώκουν να μετακυλήσουν στους εργαζόμενους, προετοιμάζοντας με ταχύτατους ρυθμούς το σχολείο της αγοράς. Αυτή την πολιτική υπηρετούν ο Μιχαλολιάκος και ο Μίχας, οι ομοϊδεάτες τους στην τοπική διοίκηση. Αλλωστε, εργαλείο για τις συγχωνεύσεις είναι ο «Καλλικράτης», τον οποίο τα κόμματά τους και οι ίδιοι υπηρετούν.