ΟΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ»: «Ολη η προσοχή μας πρέπει να πέσει στην πλευρά που μπορεί να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη: την παραγωγική, ιδιωτική οικονομία (...) Η μόνη λύση είναι να αφήσουμε πλήρη ελευθερία στις παραγωγικές δυνάμεις, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν μια ταχύτερη ανάπτυξη» (ο Μπ. Παπαδημητρίου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ: «Σε μια χώρα που βυθίζεται στην ύφεση, σε μια χώρα στην οποία τα εισοδήματα έχουν ήδη υποστεί μια βαρύτατη υπερφορολόγηση, σε μια χώρα όπου οι μισθωτοί του δημοσίου και οι συνταξιούχοι έχουν ήδη υποβληθεί σε περικοπή των αποδοχών τους, σε μια χώρα όπου όλοι οι δείκτες της εσωτερικής αγοράς καταρρέουν, θα πρέπει τώρα να περιοριστούν και οι αποδοχές του ιδιωτικού τομέα! Με άλλα λόγια να στείλουμε τη χώρα στα Τάρταρα (...) Είναι μια οικονομική πολιτική, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία. Είναι η πολιτική οικονομία της βλακείας» (o Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).

ΚΑΙ Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: «Πέφτουν οι μάσκες αυτών που είδαν την τρόικα και το Μνημόνιο σαν χρυσή ευκαιρία για να ξεπαστρέψουν τις κλαδικές συμβάσεις και να κατεβάσουν τους μισθούς. Πρόκειται για τραπεζίτες, μεγαλοεργοδότες και ορισμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (...) Ενώ το αρχικό Μνημόνιο περιείχε δυνητικά την ευχέρεια οι επιχειρησιακές συμβάσεις να πέφτουν κάτω από τις κλαδικές, με τη δρακόντεια αναθεώρηση του Αυγούστου αυτό επιβλήθηκε ως κανόνας. Η μικρή αναδίπλωση που έκανε η τρόικα τώρα με την αποδοχή του όρου "αχρείαστες απαγορεύσεις", μικρή θεραπεία προσφέρει στο πρόβλημα» (το πρώτο θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).