Η τελευταία επίσκεψη της τρόικας στη χώρα μας εγκαινίασε τη νέα φάση στην οποία εισέρχεται η εφαρμογή του μνημονίου. Η αρχική «θεραπεία - σοκ», με τη δραστική υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης μέσω της μείωσης των μισθών, της αύξησης της φορολογίας και της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, θα πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα από τις λεγόμενες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που συμπυκνώνονται στη ριζική αναδιάρθρωση του κράτους σε όλα τα επίπεδα (κεντρική και τοπική διοίκηση) με ταυτόχρονη συρρίκνωση του κόστους λειτουργίας του, στην ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας και υπηρεσιών και στην ακόμη μεγαλύτερη απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας και δράσης του κεφαλαίου, με ταυτόχρονη ανεμπόδιστη ελευθερία πρόσβασης σε πηγές χρηματοδότησης.

Η νέα φάση εφαρμογής του μνημονίου - που κυβέρνηση και τρόικα την θεωρούν ως την πιο σημαντική - συμπίπτει με την εφαρμογή του «Καλλικράτη», δεδομένου ότι από 1/1/2011 αναλαμβάνουν καθήκοντα οι νέοι τοπικοί άρχοντες σε δήμους και περιφέρειες και ο θεσμός τίθεται σε λειτουργία. Ο «Καλλικράτης» στην εφαρμογή του αποτελεί κεντρικό πυλώνα αυτής της πολιτικής, κάτι που σηματοδότησε ο πρωθυπουργός με την παρουσία του, προχτές, στη διημερίδα του υπουργείου Εσωτερικών και δεν έκρυψε με όσα είπε. «Η νέα δομή, αλλά και η σωστή λειτουργία της Αυτοδιοίκησης, σημείωσε ο πρωθυπουργός, είναι προϋπόθεση για τις μεγάλες αλλαγές που έχουμε μπροστά μας», ενώ αναφερόμενος σ' αυτό που έρχεται τόνισε: «Τα επόμενα χρόνια, 2011 και 2012, θα χρειαστεί να μειώσουμε τη σπατάλη, δηλαδή το μέγεθος του δημόσιου τομέα, αλλά ταυτόχρονα και να βελτιώσουμε αυτό που κάνει ο δημόσιος τομέας. Δηλαδή, πρέπει να βρούμε τους τρόπους για να κάνουμε περισσότερα για τους πολίτες, με λιγότερους πόρους».

Ο «Καλλικράτης» δημιουργήθηκε για να υπηρετηθεί η λογική του επιτελικού κράτους. Η λογική αυτή με απλά λόγια σημαίνει να απαλλαγεί η κρατική μηχανή από τις όποιες ελάχιστες υποχρεώσεις της στο λαό, από υπηρεσίες, αρμοδιότητες και δραστηριότητες που καλύπτουν κάποιες λαϊκές ανάγκες και για το λόγο αυτό μετρώνται ως κόστος που το κράτος πρέπει να απαλλαγεί, παρά τη βαριά λαϊκή φορολογία. Ετσι, μέσω του «Καλλικράτη», στις νέες περιφέρειες και στους νέους δήμους μεταφέρονται σημαντικές υπηρεσίες, που αφορούν στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, στο οδικό δίκτυο κλπ., με αποτέλεσμα να διασπάται ο ενιαίος χαρακτήρας τους, αλλά και να εμπορευματοποιούνται αφού το κόστος λειτουργίας τους μετακυλίεται στις πλάτες των εργαζομένων. Αλλωστε, η χρηματοδότηση της τοπικής διοίκησης θα εξαρτάται από τη φορολογία και κυρίως από τις επιδόσεις που αυτή θα έχει στα όρια κάθε νέας διοικητικής μονάδας αλλά κυρίως από την ανταποδοτικότητα στην παροχή υπηρεσιών. Ξεχωριστής σημασίας για τα ιδιωτικά συμφέροντα είναι τα αναπτυξιακά περιφερειακά προγράμματα και το ΕΣΠΑ 2007 - 2013, όπου οι τοπικές διοικήσεις και ιδιαίτερα οι περιφέρειες θα έχουν ουσιαστικό ρόλο διευκολύνοντας το μεγάλο κεφάλαιο στις επενδύσεις και την κερδοφορία του.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα γενικότερα, θα κληθούν, μέσω του «Καλλικράτη», να πληρώσουν ακριβά το μάρμαρο των νέων διαρθρωτικών αλλαγών, που διασφαλίζουν την οικονομική ανάπτυξη και πολιτική σταθερότητα του κεφαλαίου. Μόνο που τα λαϊκά συμφέροντα βρίσκονται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής.