--Ζ. Νούσιας («902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM»): Θέλω να σταθώ λιγάκι σε μια αναφορά που γίνεται και στο κάλεσμα. Χαρακτηρίζετε νέο επικίνδυνο κεφάλαιο την ανάπτυξη συνεργασίας με το κράτος του Ισραήλ. Γιατί αυτή η εκτίμηση για μια διακρατική συμφωνία που φαίνεται ότι εξελίσσεται και θα έχει και το επόμενο διάστημα περαιτέρω εξέλιξη;

-- Χτες, σε κάποια από τις εφημερίδες διάβασα ότι τα κοιτάσματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο ενδεχομένως είναι τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Σίγουρα υπάρχει. Τώρα αν είναι τα μεγαλύτερα στον κόσμο δεν το ξέρω.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, εφόσον η περιοχή αυτή είναι έτσι και όλα τα πράγματα δείχνουν έτσι, τι έχει να γίνει. Ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, και μεγάλους και μεσαίους και μικρότερους, για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι και ποιος θα πάρει θέση στο τραπέζι δίπλα σ' αυτόν που θα έχει το πάνω χέρι.

Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι ανταγωνισμοί δε γίνονται μόνο με τα ιδεολογικά και τα πολιτικά μέσα, αλλά και με οικονομικά και με στρατιωτικά. Και είναι μια περιοχή που ήδη έχει εστίες πολεμικές ουκ ολίγες. Ιράκ, Λίβανος, Παλαιστίνη, για να μην πάρουμε τώρα ιστορικά πόσους πολέμους έχουμε και επί των ημερών μας.

Η κυβέρνηση και μια σειρά έντυπα και εφημερίδες λένε το εξής: Η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι ρεαλιστική. Πας και με τον εχθρό σου, πας και με τον αντίπαλο. Εμείς δεν έχουμε αυτήν την άποψη.

Και λέμε το εξής: Η ελληνική κυβέρνηση έκανε συμφωνία με το Ισραήλ, έκανε και συμφωνία και με την Τουρκία, με τη φιλοδοξία να προσφέρει υπηρεσίες στον έναν ή στον άλλον ιμπεριαλιστή, είτε τις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε κάποιες δυνάμεις της ΕΕ. Σ' αυτήν τη φάση μάλλον προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Να πει το εξής: «Εγώ μπορώ μέσω της συνεργασίας με αυτές τις χώρες να σας βοηθήσω να αποκτήσετε μια πιο πλεονεκτική θέση». Καθαρά πράγματα.

Δηλαδή, προσέφερε υπηρεσίες με την ελπίδα ότι θα πάρει κάποια ανταλλάγματα. Ανταλλάγματα όχι για το λαό, αλλά για τους επιχειρηματίες. Και μάλιστα έχει και την εντύπωση ότι θα γίνει περιφερειακός ηγέτης. Δευτεροκλασάτος, βοηθητικός. Το θέμα είναι ότι εμπλέκεται μέσα σ' αυτές τις αντιθέσεις και η εμπλοκή σημαίνει ότι αύριο μπορεί να πουν στους λαούς να χύσουμε το αίμα μας για το πώς θα μοιράσουν οι εταιρείες και τα κράτη τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο.

Εμείς θεωρούμε ότι ήδη έχει γίνει επιλογή εκχώρησης αρμοδιοτήτων. Κατ' αρχήν στο Αιγαίο, αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει όλες τις αποδείξεις ότι είναι διατεθειμένη να περάσει η άποψη της Τουρκίας για τις γκρίζες ζώνες και τα γκρίζα νησιά. Μάλιστα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης λέει ότι δεν υπάρχουν διεκδικήσεις από την πλευρά της Τουρκίας, αυτό είναι λέει εφεύρεση των διπλωματών και των στρατιωτικών. Εσείς όλοι αυτήν την εικόνα έχετε;

Με το Ισραήλ, πρόκειται για στήριξη της στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ. Ενός κράτους που αυτή τη στιγμή ούτε μία ούτε δύο φορές έχει δολοφονήσει ένα μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού λαού.

Επομένως, προσφέρει γην και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές για να εξασφαλίσει τα συμφέροντα ενός τμήματος της αστικής τάξης της Ελλάδας. Και για να έχει ενδεχομένως και τις πλάτες αυτών των κυβερνήσεων στην περίπτωση που το λαϊκό κίνημα δυναμώσει, να έχει και τη συμμαχία τους. Πώς να τα δεχτούμε αυτά;

Ποια είναι η συμφωνία με την Τουρκία; Τα σουβλάκια τα τούρκικα που θα έρθουν στην Ελλάδα; Κυρίως αφορά τους Ελληνες επιχειρηματίες οι οποίοι θα πάρουν τα κεφάλαιά τους και θα πάνε στην Τουρκία. Δηλαδή, βρισκόμαστε σε πορεία παραίτησης από το δικαίωμα της Ελλάδας ως χώρας να έχει την ευθύνη της άμυνας των νησιών της.

Οταν όμως αυτά θα γίνουν φανερά στον ελληνικό λαό θα είναι αργά, πολύ αργά. Το θέμα είναι να προλάβεις. Και γι' αυτό μιλάμε για ρήξη, για ανατροπή. Ο λαός πρέπει να βάλει πλώρη για αλλαγή στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να αναδειχθούν στην εξουσία. Αμα αυτό δεν είναι καθαρό, θα έχεις αγώνες χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.