Α. Ψιλοπούλου (ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΠΕ): Μιλήσατε για το ότι το ΚΚΕ θα πρέπει να γίνει εμπνευστής και εμψυχωτής των αγώνων και καλείτε τον κόσμο να εγκαταλείψει τα δυο κόμματα. Το θέμα είναι, συγκεκριμένα στις τοπικές εκλογές τώρα που λέτε ότι είναι και μία ευκαιρία και είναι ασφαλώς και πολιτικοποιημένες, πώς θα μπορούσε με ένα κεντρικό ας πούμε σύνθημα ή άξονα το ΚΚΕ να εμπνεύσει και να εμψυχώσει;

-- Το κάλεσμα που κάνουμε περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία θέλουμε να συζητήσουμε. Βεβαίως, δεν είναι πάρτε το κείμενο και ελάτε. Μεγαλώνει η ευθύνη μας σε αυτό το διάστημα και δεν είναι μόνο το εκλογικό, είναι και ο καθημερινός αγώνας.

Εδώ τα πράγματα τρέχουν. Επομένως χρειάζεται ο καθημερινός αγώνας, αλλά ξεκαθαρίζουμε, το καινούριο σχετικά στοιχείο είναι το εξής: Η προσέλευση στον αγώνα καινούριων εργατικών λαϊκών δυνάμεων. Η οργάνωσή τους κατά κλάδο και στη γειτονιά. Η διαμόρφωση ενός ενιαίου μπλοκ καθοδήγησης αυτών των αγώνων. Αυτό το ενιαίο μπλοκ θα το απαρτίζουν οι εργατοϋπάλληλοι, τα μικρομάγαζα, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, οι γυναίκες, η νεολαία, που ας πούμε έχουν και κάποιες ιδιαιτερότητες στην επίθεση που δέχονται.

Πρωτοβουλίες σε τοπικό, κλαδικό, πανελλαδικό επίπεδο. Ενιαίο πλαίσιο πάλης. Ο κάθε κλάδος, η κάθε περιοχή έχει και τα δικά της προβλήματα. Ομως σήμερα τα ειδικά προβλήματα είναι που επείγουν; Είναι η γενική κατάσταση που καθορίζει και τα ειδικά. Επομένως, χωρίς να εγκαταλείπονται τα ειδικά προβλήματα, πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο πλαίσιο πάλης.

Η κυβέρνηση λέει ότι θα εξαγγείλει στην Εκθεση το «κοινωνικό πακέτο». Και λέει: Θα πάρω 500.000 ευρώ από τα επιδόματα ανεργίας και θα τα δώσει, δεν ξέρω πού, στις άπορες κορασίδες, που έκανε και η Φρειδερίκη.

Θα πάρει από έναν τομέα και θα τα δώσει σε άλλον. Ψιλοπράγματα δηλαδή. Εμείς δε δεχόμαστε αυτό που λένε προγράμματα «αντιμετώπισης της φτώχειας». Οχι ότι δεν υπάρχει φτώχεια. Εμείς παλεύουμε και για λαϊκή ευημερία. Δηλαδή, θα μεγαλώνει η φτώχεια και θα διεκδικούμε προγράμματα για τη φτώχεια; Αυτή πρέπει να είναι η γραμμή του κινήματος;

Βεβαίως, και η κοινωνική αλληλεγγύη πρέπει να υπάρχει. Γι' αυτό χρειάζεται οργάνωση των λαϊκών μαζών. Να μην υπάρχει ένας άνεργος που να μην έχει τη βοήθεια του Κλάδου, του Σωματείου, της γειτονιάς. Οχι να κάθεται να περιμένει τι θα εξαγγείλει η κυβέρνηση.