Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ κινήσεις και πρωτοβουλίες στελεχών, συνιστωσών κ.ο.κ. με την καθεμία να προβάλλει τη δική της πρόταση για την κρίση και όλες μαζί να βαράνε το νταούλι του αποπροσανατολισμού του λαού. Την ίδια ώρα, και στο εσωτερικό του ΣΥΝ, φαίνεται να ανακινείται η αντιπαράθεση ανάμεσα σε τάσεις, αλλά και με το νεοσύστατο κόμμα του Φ. Κουβέλη.

Σε συνέντευξή του στο κυριακάτικο «Βήμα» ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε τους «ανανεωτές» που αποχώρησαν απ' τον ΣΥΝ να ξεκαθαρίσουν με ποιον είναι, τοποθετώντας τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε όσους υπερασπίζονται το μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ - ΕΕ και σε όσους ζητούν απεμπλοκή απ' αυτόν. Τάχτηκε υπέρ της προσφυγής στην κάλπη με την προϋπόθεση «να ωριμάσουν οι κοινωνικές διεργασίες, ώστε από την κάλπη να προκύψουν εξελίξεις διεξόδου, δηλαδή μια αληθινά προοδευτική κυβέρνηση που να θέλει και να μπορεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση».

Σαν τέτοιο προσδιόρισε την «απεμπλοκή από τον οδυνηρό μηχανισμό στήριξης» αλλά και τη «διεκδίκηση αναδιάρθρωσης του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τολμηρό πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας και προστασίας της κοινωνίας».

Ο Π. Λαφαζάνης στην κυριακάτικη «Αυγή» άφησε αιχμές εναντίον της ηγεσίας του κόμματος, όταν, ερωτώμενος για το πώς αποτιμά το πρόσφατο συνέδριό του, δήλωσε «ένα μόνο θα πω, μάλλον αυτονόητο. Το συνέδριο προκάλεσε περισσότερα προβλήματα απ' όσα υποτίθεται πως επέλυσε». Ο Γ. Μπαλάφας, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, σε συνέντευξή του επίσης στην «Αυγή» διευκρίνισε ότι γι' αυτόν η «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη δεν είναι αντίπαλος και πως μπορεί να υπάρξει συνεργασία με τον ΣΥΝ.

Ο Φ. Κουβέλης μίλησε χτες στην Πάτρα. Τα όσα είπε αλλά και τα όσα δήλωσε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» είναι δηλωτικά του στίγματος του νέου κόμματος. Υπερασπίστηκε την κυρίαρχη προπαγάνδα περί του ύψους του χρέους και των ελλειμμάτων, για να ζητήσει απ' το εργατικό λαϊκό κίνημα τη συμμόρφωσή του με την κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα και τη διαμόρφωση των όποιων αιτημάτων έτσι που να συμφωνούν με αυτήν!

Οπως είπε: «Εμείς δεν ξεκινάμε από τη θέση να αρνούμαστε την όποια ρύθμιση» και «βεβαίως, η διεκδίκηση του δικαιώματος στην εργασία θα πρέπει να υπολογίζει και παραμέτρους που έχουν σχέση με το γενικότερο πρόβλημα της οικονομίας. Και το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να εντάσσει τους αγώνες του μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο θα του επιτρέπει μεν να προωθεί τις δικές του διεκδικήσεις, αλλά να μην αρνείται και να μην περιφρονεί μια οικονομική κατάσταση υπαρκτή, η οποία δυνητικά ετεροκαθορίζει και τα επιμέρους ζητήματα».