Το αδιέξοδο που ορθώνεται μπροστά τους ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης που γίνεται με μόνο κριτήριο το κέρδος και την την ανάγκη να παλέψουν συσπειρωμένοι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, για να ανοίξει ο δρόμος που θα οδηγήσει στην ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, κατανοούν ολοένα και περισσότεροι εργάτες. Αναδείχθηκε αυτό μέσα από τη σύσκεψη κλωστοϋφαντουργών (εργαζόμενων και απολυμένων) από τις επιχειρήσεις της Βέροιας, της Νάουσας και της Πέλλας που έγινε το βράδυ της Τρίτης στο Εργατικό Κέντρο Νάουσας με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ), του Εργατικό Κέντρο Νάουσας (ΕΚΝ) και του Σωματείου Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας Νάουσας «ΚΛΩΘΩ».

Ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς ένας κλάδος αναγκαίος για τη χώρα, ικανός να αναπτυχθεί με βάση τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες, τελικά οδηγείται σε εξαφάνιση. Επειδή ακριβώς μοναδικό κριτήριο του κεφαλαίου είναι πώς θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη κερδοφορία και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν πώς θα ικανοποιήσουν την ανάγκη του.

Με τις παρεμβάσεις τους, ο Δήμος Θεοδώρου, πρόεδρος της ΟΕΚΙΔΕ, ο Βασίλης Σταμούλης, οργανωτικός Γραμματέας της ΟΕΚΙΔΕ και ο Σάκης Τσίτσης, πρόεδρος του ΕΚΝ, αξιοποιώντας την πείρα των εργαζομένων, που σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη νέα σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου και των κομμάτων του, αποκάλυψαν ότι η ευημερία για το κεφάλαιο, προϋποθέτει βαρβαρότητα και νέες πιο βαριές αλυσίδες για τους εργαζόμενους.

«Είχαμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας γιατί είχαμε την πρώτη ύλη και στο νήμα και στο δέρμα. Εχουμε εργάτες ειδικευμένους, επιστημονικό προσωπικό. Αντ' αυτού, ο κλάδος τελειώνει στη χώρα μας», σημείωσε ο Δήμος Θεοδώρου. Οπως είπε, τα πρώτα μέτρα πάρθηκαν το 1986, με την απόφαση της τότε ΕΟΚ για μείωση κατά 40% του υφαντικού δυναμικού της χώρας. Ακολούθησε η μαζική μεταφορά των επιχειρήσεων στις γειτονικές χώρες, πάντα με επιδότηση από το κράτος και την ΕΕ, στο πλαίσιο του σχεδιασμού για μεταφορά τους σε χώρες χαμηλότερου κόστους. Παράλληλα, ενισχύθηκαν με επιδοτήσεις και τσάμπα ζεστό χρήμα οι επιχειρηματίες και για τη συνέχιση της δραστηριότητάς τους στην Ελλάδα. Πριν 10 χρόνια η κλωστοϋφαντουργία είχε το 25% των συνολικών εξαγωγών της χώρας. Σήμερα εισάγουμε προϊόντα.

Ποιοι κέρδισαν; Η μεγάλη εργοδοσία. Ο Ακκάς, ο Βαρβαρέσσος, ο Λαναράς, ο Δοντάς, όλοι οι μεγάλοι του κλάδου που χρηματοδοτήθηκαν απλόχερα. Ολα αυτά τα χρόνια αύξησαν την παραγωγή τους, εκμεταλλευόμενοι ακόμη πιο άγρια τους εργάτες.

Ποιοι έχασαν; Οι εργάτες. Το προσωπικό που απασχολείται σήμερα στον κλάδο μειώθηκε στο 1/10 την τελευταία δεκαετία.

Παράδειγμα τρανταχτό ο όμιλος της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας». Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια πήρε 36 εκατ. ευρώ με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Εκλεισε 4 εργοστάσια και απέλυσε 360 εργάτες. Τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του εξασφάλισε άλλα 62 εκατ. ευρώ με την εγγύηση του κράτους, για να συνεχίσει τα λουκέτα στα εργοστάσια και τις απολύσεις και για να στραφεί σε πιο κερδοφόρες δράσεις.

«Υπάρχει διέξοδος. Βρίσκεται στην ταξική συσπείρωση των εργαζομένων, στην κοινή τους δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης», σημείωσε ο Δ. Θεοδώρου. Κάλεσε τους εργαζόμενους να απαντήσουν στον πόλεμο που εξελίσσεται σε βάρος τους. Να δυναμώσουν το μέτωπο που θα διεκδικήσει η εξουσία να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης. Στο πλαίσιο αυτής της εξουσίας, της λαϊκής, μπορεί να υπάρξει σχεδιασμένη οικονομία, ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας, του ρούχου και του δέρματος, με βάση τις ανάγκες του λαού και τις δυνατότητες της χώρας.