Σάββατο 25 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Ο αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία και τα καθήκοντα του Κόμματος

Οι Θέσεις της ΚΕ κινούνται σε σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια σημεία που χρειάζονται περαιτέρω αποσαφήνιση, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγήσουν σε υποτίμηση της δυνατότητας οικοδόμησης ευρύτερων συσπειρώσεων στην κατεύθυνση της πάλης για την εθνική ανεξαρτησία, όπως καθορίζει και το Πρόγραμμα του Κόμματος. Καθοριστικό στα ζητήματα αυτά είναι το πρόβλημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας.

1. Οι Θέσεις στο ζήτημα της θέσης της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα (Θέση 11), χρησιμοποιούν τη διατύπωση «εξαρτημένη και υποδεέστερη». Η χρήση των δύο όρων μόνο σύγχυση μπορεί να προκαλέσει. Τα περί «υποδεέστερης» θέσης της χώρας δε συνάδουν με τη λενινιστική αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό και είναι σε αντίθεση με το ίδιο το κείμενο, το οποίο (στις θέσεις 1 και 4) τοποθετεί ΣΩΣΤΑ το ζήτημα στη βάση της θεμελιώδους διάκρισης ιμπεριαλιστικών και εξαρτημένων χωρών.

Η διάκριση αυτή είναι αποτέλεσμα θεμελιακών γνωρισμάτων του ιμπεριαλισμού, όπως το μοίρασμα των αγορών και των εδαφών, η εξαγωγή κεφαλαίου, η ανισόμετρη ανάπτυξη. Στη βάση αυτών των γνωρισμάτων, «ο καπιταλισμός έχει ξεχωρίσει τώρα μια χούφτα (...) πολύ πλούσια και ισχυρά κράτη που ληστεύουν όλο τον κόσμο» (Λένιν). Επομένως, το ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αποδοθεί πλήρως και ολοκληρωμένα με ένα απλουστευτικό σχήμα πυραμίδας, όπου η κάθε χώρα είναι ταυτόχρονα θύτης και θύμα. Βασικό χαρακτηριστικό του ιμπεριαλιστικού κράτους είναι η συμμετοχή στην πάλη για την παγκόσμια κυριαρχία σε αγορές και σφαίρες επιρροής.

Με βάση αυτά τα κριτήρια, η διατύπωση της «υποδεέστερης» Ελλάδας ελέγχεται για την ορθότητά της. Από καθαρά ποσοτική άποψη, η Γαλλία, λ.χ., είναι υποδεέστερη των ΗΠΑ και, από την άλλη, η Αίγυπτος υποδεέστερη της Ελλάδας, αλλά εδώ πρόκειται για σύγκριση ΟΜΟΙΩΝ πραγμάτων και όχι ποιοτικά διαφορετικών, όπως είναι μια ιμπεριαλιστική και μια εξαρτημένη χώρα. Ποια σύγκριση να γίνει ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία, όταν οι Θέσεις επισημαίνουν πολύ σωστά ότι «η οικογενειακού χαρακτήρα αγροτική εκμετάλλευση παραμένει κυρίαρχη στη γεωργία» (θέση 15) ή ότι «διατηρείται ακόμα, σχετικά εκτεταμένη, μικρή εμπορευματική παραγωγή» (θέση 12);

Η απολυτοποίηση και επιλεκτική χρησιμοποίηση ορισμένων μακροοικονομικών δεικτών, όπως η πορεία του ΑΕΠ και η εκπλήρωση από τη χώρα των κριτηρίων ένταξης στην ΟΝΕ, δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Το ΑΕΠ της χώρας στη δεκαετία του '90 είναι λιγότερο από 6% του γερμανικού και από 8% του γαλλικού. Επιπλέον, είναι αστήρικτη η άποψη ότι η συγκράτηση του πληθωρισμού και η σχετική βελτίωση του χρέους (εν πολλοίς πλασματική) οδηγούν σε αναβάθμιση της θέσης της χώρας. Το ίδιο διάστημα, για παράδειγμα, το εμπορικό ισοζύγιο επιδεινώθηκε, το μερίδιο της συμμετοχής των ελληνικών εξαγωγών στην ΕΕ υποχώρησε, ο όγκος της βιομηχανικής παραγωγής στη Μεταποίηση βρίσκεται στα επίπεδα του 1980, η παραγωγή κεφαλαιουχικών αγαθών είναι ακόμα μικρότερη και αρκετά κάτω από τα μεγέθη των χωρών της ευρω-ζώνης. Αλλά και το «επιχείρημα» της εξαγωγής κεφαλαίου από ελληνικά μονοπώλια στη Βαλκανική, που, τάχα, έχει δημιουργήσει μια «σφαίρα επιρροής» του ελληνικού κεφαλαίου, δεν έχει βάση. Ιστορικά, εξαγωγή κεφαλαίου από τον ελλαδικό χώρο (εφοπλιστικό και εμπορικό-τοκογλυφικό κεφάλαιο) γινόταν πριν ακόμα η Ελλάδα γίνει ανεξάρτητο κράτος! Αλλά και τα μεγέθη είναι σαφή. Οι ελληνικές επενδύσεις στη Βαλκανική (περίπου 2.5 δισ. δολάρια) είναι περίπου το 10% των ελληνικών επενδύσεων στην ΕΕ (22 δισ. δολάρια), τη στιγμή που οι ΗΠΑ επενδύουν, μόνο στην ΕΕ, 875 δισ. δολάρια, η Μ. Βρετανία 327 και η Γερμανία 229 δισ. δολάρια. Τα σχόλια περιττεύουν...

Οσο, τέλος, για το διασκεδαστικό «επιχείρημα» της συμμετοχής της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αναρωτιόμαστε μήπως η Ελλάδα ήταν «υποδεέστερη» από το 1950, όταν πολεμούσε στην Κορέα! Η ενεργός συμμετοχή μιας χώρας στα σχέδια του ιμπεριαλισμού, καμιά φορά, μάλιστα, σε προφανή αντίθεση ακόμα και με τα στενά εννοούμενα κρατικά της συμφέροντα (π.χ. υπόθεση Οτσαλάν, Γιουγκοσλαβικό κλπ.), όχι μόνο αποτελεί πρώτης τάξεως πιστοποιητικό υποτέλειας, αλλά και παράγοντα ενίσχυσης και βαθέματός της.

2. Προβληματισμό προκαλεί και η διατύπωση της θέσης 48, η οποία μιλά για πάλη ενάντια στον εθνικισμό και τείνει να ταυτίσει τον πατριωτικό αγώνα με τον αντικαπιταλιστικό. Από την άποψη της ιδεολογικής ζύμωσης αυτό είναι απόλυτα σωστό. Ωστόσο, από πολιτική άποψη η θέση αυτή είναι ασαφής και ανεπαρκής. Από πολιτική άποψη δεν επιτρέπεται να ταυτίζουμε τον αστικό εθνικισμό (η «ισχυρή Ελλάδα στην ΟΝΕ»), με τον ασυνεπή μικροαστικό πατριωτισμό, που δεν μπορεί (ή δε θέλει) να συνδέσει την αντίσταση στο ΝΑΤΟ με την αντικαπιταλιστική πάλη. Αντίθετα, καθήκον μας είναι να αναζητούμε μορφές κοινής δράσης μαζί του, χωρίς καμιά υποστολή του ιδεολογικού μας μετώπου, ώστε να κερδίσουμε τα λαϊκά στρώματα που επηρεάζει και που, αντικειμενικά, μας ενδιαφέρει να συσπειρώσουμε στο ΑΑΔΜ. Η ολιγωρία μας στην εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος διευκολύνει την άρχουσα τάξη στην προσπάθειά της να ενσωματώσει την πατριωτική ανησυχία τέτοιων στρωμάτων (χρησιμοποιώντας την Εκκλησία, κύκλους της ακροδεξιάς κλπ.), σε μια ανώδυνη για το σύστημα πολιτική στάση.

3. Στην εκτίμησή μας για τη διεθνή κατάσταση, το κύριο στοιχείο, η προσπάθεια επιβολής της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ, υποβαθμίζεται έναντι της ενιαίας στάσης των ιμπεριαλιστών. Οι προσωρινές συμμαχίες, όμως, η κοινή δράση ενάντια στα λαϊκά κινήματα χαρακτήριζαν πάντα τον ιμπεριαλισμό. Αυτό που προέχει για το επαναστατικό κίνημα είναι να αναδεικνύει τους παράγοντες όξυνσης των αντιθέσεών του. Οσο σωστό είναι η αντιιμπεριαλιστική πάλη να μη διαχωρίζει «καλούς» και «κακούς» ιμπεριαλιστές, τόσο σωστό είναι τα καθήκοντα της πάλης αυτής να είναι κάθε φορά ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ. Ας διδαχθούμε από το παράδειγμα, π.χ., της τακτικής της Κομιντέρν ενάντια στο φασιστικό Αξονα (Λαϊκό Μέτωπο κλπ.). Η ανάδειξη της αντιφασιστικής πάλης σε κύριο καθήκον στις συγκεκριμένες συνθήκες, δε χτυπούσε τον ιμπεριαλισμό συνολικά; Πρέπει να ξεκαθαριστεί λοιπόν ότι σήμερα, το κύριο καθήκον του επαναστατικού κινήματος είναι η απόκρουση της «νέας τάξης» των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το βασικό ΚΡΙΤΗΡΙΟ για τις σχέσεις του με ευρύτερες δυνάμεις, κράτη, κινήματα κλπ.

Το ξεκαθάρισμα αυτών των ζητημάτων θα συμβάλει αποφασιστικά, τόσο στην απόκρουση της ιδεολογικής πίεσης που μας ασκεί η άρχουσα τάξη, όσο - και κυρίως - στην υλοποίηση της πολιτικής μας γραμμής. Η δυνατότητα δημιουργίας πλατιάς, πατριωτικής συσπείρωσης ενάντια στα σχέδια της «νέας τάξης», του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, μπορεί να αποτελέσει έναν από τους βασικούς πυλώνες για την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ, στο βαθμό που με τη δική μας δράση θα ηγεμονεύει στο εσωτερικό της η συνεπής γραμμή της ρήξης και ανατροπής του αστικού καθεστώτος.

Η ιστορία του Κόμματός μας διδάσκει. Από την ιστορική στροφή της δεκαετίας του '30, με την πολύτιμη βοήθεια της Κομιντέρν και με την καθοριστική συμβολή της μπολσεβίκικης καθοδήγησης με επικεφαλής τον Ν. Ζαχαριάδη, το Κόμμα μπόρεσε να παίξει καίριο ρόλο στις εξελίξεις και να αμφισβητήσει σοβαρά την εξουσία της άρχουσας τάξης. Ενώνω και εγώ τη φωνή μου με όλους τους συντρόφους που, μέσα από τις στήλες του προσυνεδριακού μας διαλόγου, καλούν το Κόμμα να διακηρύξει την εμμονή του σε αυτή τη δοκιμασμένη και σωστή πολιτική γραμμή, δικαιώνοντας, όχι απλά το πρόσωπο ενός μεγάλου επαναστάτη, σαν τον Ν. Ζαχαριάδη, αλλά πρώτα πρώτα τις ιδέες του και την πολιτική του παρακαταθήκη: «... Η προσπάθειά μας για τη λαϊκή ενότητα, ομόνοια και αδελφότητα ενάντια στον πλουτοκρατικό αφανισμό πρέπει να είναι ακούραστη. Μόνο με έργα πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε το κόμμα της παλλαϊκής ένωσης ενάντια στην εκμετάλλευση, ντόπια και ξένη. Μόνο πραγματοποιώντας την ενότητα αυτή μέσα στην πάλη με όλους τους τίμιους Ελληνες, υπερνικώντας τις διαφορές που μας χώριζαν χτες, θα εξασφαλίσουμε την πρωταρχική προϋπόθεση για τη νίκη της λαϊκής δημοκρατίας». (Ν. Ζαχαριάδη, Εισήγηση στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ).

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

ΚΟΒ Μηχανικών

Αχτίδα Κατασκευών της ΚΟΑ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο(2017-03-04 00:00:00.0)
Σταθερά στο δρόμο της επανάστασης(2013-03-23 00:00:00.0)
Η αλληλεπίδραση εθνικού - διεθνικού και η εξάρτηση(2005-03-13 00:00:00.0)
Για την αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών(2005-02-20 00:00:00.0)
Η θέση μας στον πόλεμο(2003-08-06 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ(2001-11-22 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ