-- Κυρία Παπαρήγα, στο πλαίσιο του άλλου δρόμου πάλης που προτείνετε, το Σύμφωνο Σταθερότητας, στο οποίο αναφερθήκατε πριν από λίγο, πρέπει να καταργηθεί και πώς αξιολογείτε την πρόσφατη πρόταση του Αλέκου Αλαβάνου για διενέργεια δημοψηφίσματος για την κατάργηση ή μη του Συμφώνου Σταθερότητας;

-- Κοιτάξτε, πριν 30 χρόνια, όταν ακόμη οι επιπτώσεις από την προσαρμογή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ήταν ορατές, μπορούσες να πεις - θυμάμαι και εμείς λέγαμε - να παλέψουμε να αποτρέψουμε τις συνέπειες. Τώρα το να πεις να αλλάξει το Σύμφωνο δε σημαίνει κάτι. Το Σύμφωνο Σταθερότητας αντιστοιχεί σε αυτό που είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τι να κάνουμε δηλαδή; Να αλλάξουν τα νούμερα αντί τόσο να είναι το χρέος ή τόσο το έλλειμμα; Εμφανίζονται, ας πούμε, δυνάμεις ή πρόσωπα, τα οποία ο κόσμος τα καταγράφει ως δυνάμεις αριστερές, ριζοσπαστικές. Μα, σήμερα ο ριζοσπαστισμός δεν εξαρτάται από το σύνθημα. Πρέπει να αντιστοιχεί στην αντικειμενική πραγματικότητα.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να συνειδητοποιήσει ο λαός, ανεξάρτητα αν μπορεί σήμερα να απεγκλωβιστεί ή έχει αποφασίσει να φτάσει έως τον απεγκλωβισμό από την Ευρωπαϊκή Ενωση, να καταλάβει ότι είναι ασύμβατη η πρόοδος - να χρησιμοποιήσω αυτή την ήπια έκφραση - η λαϊκή πρόοδος στην Ελλάδα, είναι ασύμβατη με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και φυσικά και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι ασύμβατη.

Αλλο τώρα αν αυτή τη στιγμή δεν έχεις τη δύναμη να τα ανατρέψεις αυτά, όμως πρέπει αυτό να το έχεις μέσα στη συνείδησή σου καθαρό. Τι να διορθώσουμε με το Σύμφωνο Σταθερότητας; Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Υπάρχει όντως το χρέος, δεν το αναιρούμε. Ποιος θα πληρώσει όμως το μάρμαρο;

Και να σας πω και κάτι άλλο; Εδώ υπάρχει και ένα θέμα. Ο λαός πρέπει να σκέφτεται ότι όταν έχει στα χέρια του την εξουσία θα σκεφτεί τι χρωστάει και τι δε χρωστάει. Τότε θα απολογείσαι στη Γερμανία γιατί το χρέος σου είναι μεγαλύτερο από το δικό της; Τότε θα έχεις τη δυνατότητα να σβήσεις και χρέη. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Αλλιώς θα είσαι συνεχώς χρεωμένος. Ετσι είναι.