«Κ.Κ.Ε. -

Τρία γράμματα

χαραγμένα στους τοίχους των φυλακών

μέσα στις νύχτες της παρανομίας

χαραγμένα στις μάντρες των εργοστασίων

σταθερά δυνατά πάνω από το θάνατο

εκεί που τρέμει η ρίζα της ανθρώπινης ανάσας

εκεί που ρέει στους δρόμους σαν ποτάμι ο ουρανός,

πρωί με τα πουλιά, με τις σημαίες, με τα φύλλα

πρωί με την τίμια κραυγή.

*

Κ.Κ.Ε. -

Τρία κόκκινα γράμματα -

πολύ πονέσαμε, σύντροφοι,

πολύ ξαγρυπνήσαμε

πολύ μακριά κοιτάξαμε

από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο,

- δικό μας αίμα

τρία κόκκινα γράμματα

σεμνή υπογραφή του λαού μας

στις λεωφόρους του μέλλοντος -

ο δρόμος φεύγει γρήγορα

η Ιστορία δε γυρίζει πίσω...

*

Κ.Κ.Ε. -

σύντροφοι, σύντροφοι, (...)

πόσοι αιώνες,

το παρελθόν, το μέλλον, το παρόν,

εσύ κι εσύ, ο εργάτης και ο αγρότης

εσύ κι ο σπουδαστής κι ο εργάτης

σύντροφοι, σύντροφοι,

η Ελλάδα, ο κόσμος,

πλάι - πλάι

ωραία συντροφική φωνή

εδώ, εδώ, εδώ,

με τα πλακάτ, με την ελπίδα, με τα λάβαρα

οι αγωνιστές παρόντες

κοντά, κοντά, μέσα στον κόσμο

για όλο τον κόσμο.

*

Κ.Κ.Ε. -

(...)

αντρώθηκες μπροστάρης στους αγώνες

μπροστάρης στις θυσίες

παιδί της Μεγάλης Επανάστασης

παιδί της Ελλάδας

παιδί του '21

γενάρχης της κατοχικής Αντίστασης

αντρώθηκες

μες στα μαρτύρια και στο θάνατο -

σύντροφοι, σύντροφοι,

μαζί, μαζί, αντρωθήκαμε,

τραγουδήστε το πάλι:

"ας μη λείψει κανείς"

μαζί, μαζί -

όπως μαζί σηκώσαμε στους ώμους μας

τις γκρεμισμένες πολιτείες

σηκώσαμε τις τσακισμένες πόρτες

σηκώσαμε τη φωτιά.

*

Κι εγώ μαζί σας αντρώθηκα, σύντροφοι,

στις φυλακές, στα κρατητήρια, στα ξερονήσια,

παιδί κι εγώ της Ελλάδας

παιδί του Κ.Κ.Ε.

πολεμώντας μαζί και τραγουδώντας -

ω, σύντροφοι, σύντροφοι,

το πιο τρανό τραγούδι που έμαθα

το πιο πλατύ τραγούδι που έπραξα

το πιο βαθύ τραγούδι που τραγούδησα

ήταν αυτό που τραγουδάω και τώρα

αυτό που τραγουδάμε όλοι μαζί:

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ,

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ».

(ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, «Στα 57 χρόνια του ΚΚΕ», Αθήνα 14. ΧΙ.75)