Αλλά αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι ο οπορτουνισμός δεν έχει αρχές. Ετσι η «Αυγή», αφού καταγράφει ότι στο προηγούμενο ντιμπέιτ «οι ερωτήσεις ήταν συχνά παραπολιτικής έμπνευσης» και «ασφυκτικά σύντομος ο χρόνος των απαντήσεων, δεν επέτρεπε να παρουσιαστούν στοιχειώδη επιχειρήματα» και αφού καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «πράγματι οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από τη μετατροπή του πολιτικού διαλόγου σε θέαμα, από την υποκατάσταση του διαλόγου με παράλληλους μονολόγους», στη συνέχεια κάνει μια τούμπα και σημειώνει ότι με το ντιμπέιτ «δίνεται η δυνατότητα, για έστω μια φορά, να συγκριθούν προγράμματα και προσωπικότητες και να βγάλει τα συμπεράσματά του ο πολίτης»! «Από το να μη γίνει το ντιμπέιτ, όμως, είναι προτιμότερο να γίνει έστω και ένα κακό ντιμπέιτ», καταλήγει η «Αυγή». Τέτοια λαγνεία στο παιχνίδι του συστήματος.

Η παραζάλη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι τέτοια που η «Αυγή» φτάνει σε σημείο να υποστηρίζει πως «το ΚΚΕ είναι προφανές ότι φοβάται πως και μόνο η τηλεοπτική εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα θα διαψεύσει τις προσδοκίες του Περισσού ότι έχει διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Και θα προκαλέσει και πάλι πολιτικές συγκρίσεις ανάμεσα σε έναν γερασμένο, ξύλινο, σχεδόν κατηχητικό πολιτικό λόγο και τις προτάσεις της σύγχρονης αριστεράς»... Πράγματι, θα προκαλέσει και τέτοιες συγκρίσεις και καλό είναι να προκαλεί. Γιατί τους παίρνει ο κόσμος χαμπάρι και βγάζει συμπεράσματα για το χαρακτήρα και το ρόλο τους. Ως μέρος του πολιτικού συστήματος που πασχίζει για την καλή του λειτουργία, συμβάλλοντας δηλαδή στην επιδίωξη χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων στην αστική πολιτική. Ως δύναμη αφερέγγυα για τα λαϊκά συμφέροντα.