Ο Χάρι Τρούμαν εξαγγέλλει το Δόγμα του από το βήμα του Κογκρέσου

Οταν ο Τσόρτσιλ κήρυξε στο Φούλτον των ΗΠΑ τον ψυχρό πόλεμο «κατά του σιδηρού παραπετάσματος», είχαν αλλάξει εντελώς οι διεθνείς συνθήκες και οι εσωτερικές. Ηταν γεγονός η δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, στο οποίο ανήκαν και τέσσερις βαλκανικές χώρες, οι τρεις συνορεύουσες με την Ελλάδα. Το λαϊκό κίνημα, παρά τα χτυπήματα, ήταν ακόμη πολύ μεγάλο και δυνατό. Η αστική τάξη είχε βγει από τον πόλεμο με μειωμένο κατά πολύ το κύρος και τη δύναμή της, ανίκανη ν' αντιμετωπίσει το λαό μόνο με τις δικές της δυνάμεις. Ομως όλα τα παραπάνω αποτελούσαν επιπλέον λόγους για να προστρέξει στους ...συγγενείς της. Κι έκανε, η αστική «μας» τάξη, αυτό που θα έκανε η αστική τάξη κάθε χώρας, αυτό που έκανε η γαλλική στην περίοδο της Κομμούνας (1871), αυτό που έκανε η ρωσική αστική τάξη μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση: Από το Δεκέμβρη και στη συνέχεια κάλεσε σε βοήθεια τους φίλους και συμμάχους της. Είχε ζωτική ανάγκη από τη βοήθειά τους. Κι εκείνοι, με τη σειρά τους, είχαν ζωτική ανάγκη από την επικράτησή της, αφού έτσι θα έμπαιναν «σφήνα» στο χώρο όπου κυριαρχούσαν ήδη οι λαϊκές δυνάμεις (Βαλκάνια) και ταυτόχρονα θ' αποκτούσαν πρόσβαση στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης και των Βαλκανίων.

Εγραψε ο Παναγιώτης Πιπινέλης: «...Τώρα με την αγωνία των αλησμόνητων εκείνων τελευταίων ημερών του 1946, τα πράγματα εζήτουν άμεσον θεραπείαν και αι συνομιλίαι εκείναι προσελάμβανον δραματικόν χαρακτήρα. Επιτέλους, όμως, την 18ην Οκτωβρίου μια φωτεινή ακτίς ελπίδος διασχίζει το πυκνόν σκότος: Ο Μακ Βη (ο πρέσβης των ΗΠΑ) έδιδεν εις τον βασιλέα να αναγνώση, όλως εμπιστευτικώς, εν βαρυσήμαντον τηλεγράφημα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ηταν μια βαρυσήμαντος ανακοίνωσις, η οποία απηυθύνετο προσωπικώς προς τον Βασιλέα. Η αμερικανική κυβέρνησις διά πρώτην φοράν μας εδήλου ότι η Ελλάς ήτο ζωτικός χώρος διά την ασφάλειαν των Ηνωμένων Πολιτειών και ότι διά να μας βοηθήσει εις τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας ήτο πρόθυμος να μας παράσχει το υλικόν το οποίον μας εχρειάζετο» («ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, 1918-1949», σελ. 563).

Και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χ. Τρούμαν: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έλαβον εκ μέρους της ελληνικής κυβερνήσεως επείγουσαν έκκλησιν για οικονομική βοήθεια. Οι προκαταρκτικές πληροφορίες εκ μέρους της αμερικανικής οικονομικής αποστολής, η οποία ευρίσκεται ήδη εις την Ελλάδα, καθώς και οι πληροφορίες του πρεσβευτού μας στην Αθήνα ενισχύουν την δήλωσιν της ελληνικής κυβερνήσεως, που συνίσταται στο ότι η βοήθεια είναι επιτακτική, αν η Ελλάς πρόκειται να επιζήση ως ελεύθερον έθνος... Η ελληνική κυβέρνησις δεν είναι εις θέσιν να αντιμετωπίσει την κατάστασιν. Ο ελληνικός στρατός είναι ολιγάριθμος και πενιχρά εξοπλισμένος. Χρειάζεται εφόδια και εξοπλισμό, αν πρόκειται να αποκατασταθεί η εξουσία της κυβερνήσεως στο ελληνικό έδαφος» (ό.π., σελ. 565).

Η λεγόμενη οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ελλάδα (Δόγμα Τρούμαν, Σχέδιο Μάρσαλ, διάφορες πιστώσεις κ.ά.) έφτασε τα 599.000.000 δολάρια (σε τιμές της εποχής) στην 3ετία 1947-1949, σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο Σόλων Γρηγοριάδης («ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ», σελ. 99, εκδόσεις «Φυτράκης»).

Σύμφωνα με τα στοιχεία, εξάλλου, που υιοθέτησε η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1950), οι Αγγλοαμερικανοί διέθεσαν για την Ελλάδα, από το 1944 έως τον Ιούλη του 1950, 3.610.000.000 δολάρια (7η Ολομέλεια ΚΕ, υλικά για εσωκομματική χρήση, σελ. 204-205). Αυτό το τεράστιο ποσό ξοδεύτηκε: Σε στρατιωτικοπολεμικούς σκοπούς το 78,3%. Σε σκοπούς περίθαλψης το 13,2%. Στην ανασυγκρότηση το 8,5%.

Το συμπέρασμα είναι φανερό: Το συντριπτικά μεγάλο μέρος της «βοήθειας» διατέθηκε ως ενίσχυση προς την αστική τάξη για να νικήσει και να αιματοκυλήσει το λαό.

(«Ριζοσπάστης», 16 Γενάρη 2000).