Κυριακή 31 Μάη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009
ΠΑΝΟΣ ΑΠΕΡΓΗΣ
Το ΚΚΕ και οι αγώνες στην Ελλάδα είναι φάρος ελπίδας

Συνέντευξη στον «Ρ» του υποψήφιου ευρωβουλευτή του ΚΚΕ

Ο Πάνος Απέργης
Ο Πάνος Απέργης
-- Σε λιγότερο από ένα μήνα διεξάγονται οι ευρωεκλογές. Υπό ποιες συνθήκες στη Δανία γενικά και ειδικά για τους μετανάστες και τα παιδιά τους;

-- Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: Οι σκανδιναβικές χώρες με βάση τα επίσημα στοιχεία συγκαταλέγονται μεταξύ των πλουσιότερων στον κόσμο. Ομως, παρά την τεράστια αύξηση του κοινωνικού πλούτου, την πρόοδο στην τεχνολογία και στις επιστήμες η κατάσταση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα συνεχώς χειροτερεύει. Από τη μια πλευρά έχουμε τη διόγκωση μέχρι προκλητικότητας του πλούτου για τους λίγους και από την άλλη τη διόγκωση της φτώχειας και της ανεργίας για τους πολλούς και ιδιαίτερα τους νέους και τους μετανάστες, της ολόπλευρης κρίσης που αγγίζει όλες τις πλευρές της ζωής τους.

Με αφετηρία την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, πάρθηκαν σταδιακά πίσω οι περισσότερες κοινωνικές παροχές, επιδεινώθηκε η οικονομική κατάσταση για τα λαϊκά στρώματα, έπεσαν τα μεροκάματα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Θα σας αναφέρω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα από τον κλάδο της οικοδομής στον οποίο ασχολούμαι. Μόνο στην τελευταία δεκαετία τριπλασιάστηκαν έως και τετραπλασιάστηκαν οι τιμές των ακινήτων στη Δανία. Οι τιμές στα οικοδομικά υλικά είχαν μια αύξηση της τάξης του 20% και τα μεροκάματα έμειναν στάσιμα. Κι εδώ πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι με την οδηγία Μπολκεστάιν ειδικά στην οικοδομή δούλεψαν χιλιάδες μετανάστες απ' τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες με μισθούς εξευτελιστικούς και χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οι δήμοι, εκμεταλλευόμενοι τις αναδιαρθρώσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ξεπούλησαν μια σειρά οικόπεδα - φιλέτα, που ήταν ελεύθεροι χώροι, στο κατασκευαστικό κεφάλαιο, το οποίο, σε συνεργασία με το χρηματοπιστωτικό, εξασφάλισε τεράστιες επενδύσεις, χτίστηκαν μεγαθήρια σε βάρος του περιβάλλοντος και εξασφαλίστηκαν αμύθητα κέρδη. Σήμερα με την κρίση έχουμε μαζικές εξώσεις λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων, ως αποτέλεσμα των μαζικών απολύσεων.

Τα κύρια ζητήματα που κυριαρχούν είναι όσα έχουν σχέση με το ξεπέρασμα της κρίσης. Υπάρχει όμως μια διαφορά με την Ελλάδα. Εδώ οι κυβερνήσεις και κύρια οι σοσιαλδημοκρατικές, που είχαν την εξουσία τα περισσότερα χρόνια είτε αυτοδύναμα είτε μετέχοντας σε κυβερνητικούς συνασπισμούς, έπιασαν πολύ έγκαιρα το ζήτημα του αντικομμουνισμού. Εκμεταλλευόμενοι και την καλή οικονομική κατάσταση των χωρών αυτών έκαναν συστηματική δουλειά για να απαξιώσουν στη λαϊκή συνείδηση τις κομμουνιστικές ιδέες και την κομμουνιστική προοπτική. Και σε αυτό βοήθησαν και τα οπορτουνιστικά κόμματα και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Ετσι, σήμερα με αδύνατο τον ταξικό πόλο ένα είναι σίγουρο, ότι την κρίση θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ότι θα 'ρθουν πολύ χειρότερα μέτρα μετά τις ευρωεκλογές.

Οι Ελληνες μετανάστες στην πλειοψηφία τους είναι εργαζόμενοι, άρα και αυτοί θύματα αυτής της ευρωενωσιακής πολιτικής. Και μάλιστα αντιμετωπίζουν ένα επιπλέον σοβαρό πρόβλημα, το ρατσισμό. Τα ακροδεξιά κόμματα, παρόμοια του ΛΑ.Ο.Σ., έχουν κηρύξει σταυροφορία ενάντια στους ξένους εδώ και πολλά χρόνια. Μαυροκέφαλους μας αποκαλούν.

Σκεφτείτε ότι παιδιά Ελλήνων κάνουν αίτηση να αλλάξουν όνομα για να μη φαίνεται ότι είναι ξένοι. Σαν ξένος (πας μη βορειοευρωπαίος βάρβαρος) δεν έχεις πολλές πιθανότητες να βρεις δουλειά. Δυστυχώς έτσι έχει η κατάσταση.

Δεν πάει άλλο...

-- Αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία στη ζωή των εργαζομένων στη Δανία και των εργαζομένων στην Ελλάδα. Πόσο, πιστεύετε, θα βαρύνουν αυτά τα ζητήματα την ώρα της κάλπης;

-- Ασφαλώς και υπάρχουν. Απ' τις αρχές της δεκαετίας του '90 που μπήκαν για τα καλά σε εφαρμογή οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, όλο και πιο κοινά στοιχεία εμφανίζονται στην καθημερινότητα των ευρωπαϊκών λαών, αφού η ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου επιβάλλει τα ίδια μέτρα στους εργαζόμενους όλων των χωρών.

Τα κρίσιμα προβλήματα της ανεργίας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Υγείας συγκινούν πλατιά τους νέους και τις νέες και των βορειοευρωπαϊκών χωρών. Η νέα γενιά σίγουρα δε θέλει να δώσει το αίμα της για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχει μεγάλη ανησυχία σε ένα μεγάλο μέρος του λαού, στη νεολαία, στις γραμμές της διανόησης, στο χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού, για την ηθική ατμόσφαιρα που καλλιεργείται σήμερα στις συνθήκες της οικονομίας της αγοράς. Προκαλεί αντιδράσεις η συστηματική προσπάθεια διάβρωσης οραμάτων και αξιών, ώστε ο λαός να πέσει πιο εύκολα σε μια κατάσταση μοιρολατρίας, απάθειας, να γίνει πιο εύκολη λεία των μηχανισμών εξαγοράς, χειραγώγησης και αποβλάκωσης. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της κοινής κραυγής: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!

Νιώθουμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι προβληματίζονται για το πώς θα βγούμε από το φαύλο κύκλο. Και εδώ είναι ο ρόλος των κομμουνιστών. Τα προβλήματα στα οποία αναφερόμαστε δεν αφορούν μόνο τους κομμουνιστές αλλά όλους εκείνους που βλέπουν βαθύτερα τη σημερινή κατάσταση και νιώθουν ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για να διεκδικήσουμε βαθύτερες αλλαγές.

-- Η κατάσταση που περιγράφετε διαψεύδει την άποψη που συχνά ακούγεται στην Ελλάδα ότι η χώρα μας μειονεκτεί σε σχέση με χώρες κυρίως της Βόρειας Ευρώπης.

-- Η αστική τάξη της Ελλάδας έχει κάθε όφελος ο λαός να έχει κόμπλεξ κατωτερότητας προς άλλους λαούς χωρών που ανήκουν σε ψηλότερες θέσεις της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας απ' την Ελλάδα. Κάθε φορά που το λαϊκό κίνημα συσπειρώνεται και διεκδικεί οργανωμένα, προβάλλουν μια σειρά από σκάνδαλα που οι ίδιοι δημιούργησαν, προσπαθούν να απαξιώσουν τους αγώνες, μιλάνε για δυτικοευρωπαϊκές αξίες.

Για μας που ζούμε σ' αυτές τις χώρες, που τα δικαιώματα των ζώων μπαίνουν πάνω απ' αυτά των ανθρώπων, που οι νέοι μαθαίνουν να αγωνίζονται για το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να κάνουν παρελάσεις, όχι όμως να προβληματίζονται για την απαγόρευση δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων, αποτελούν φάρο ελπίδας οι κοινωνικοί αγώνες του ελληνικού λαού. Αυτές οι μαζικές απεργίες, τα πανό στην Ακρόπολη, η δράση του ΠΑΜΕ, οι μαθητικοί αγώνες πράγματι κάνουν την Ελλάδα να διαφέρει από άλλες χώρες και γι' αυτό πρέπει μαζικά να ψηφίσουμε ΚΚΕ στις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Το σκανδιναβικό μοντέλο ανήκει στο παρελθόν

-- Κι όμως, επιμένουν ότι οι σκανδιναβικές χώρες αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση σε πολλούς τομείς, π.χ., διαφάνεια, εκπαίδευση, κλπ. Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα, αλλά όχι μόνο, εκθειάζει το μοντέλο τους.

-- Το σκανδιναβικό μοντέλο ανήκει στο παρελθόν. Εχει ακυρωθεί στην πράξη. Δημιουργήθηκε μπρος στην πρόκληση των γειτονικών σοσιαλιστικών χωρών, που μεγαλουργούσαν στη μεταπολεμική περίοδο. Το σκανδιναβικό μοντέλο είχε ως πυλώνα τις διευρυμένες κοινωνικές παροχές που χρηματοδοτούνταν από την υψηλή φορολογία. Το Μάαστριχτ, που επιβλήθηκε με το έτσι θέλω αφού οι σκανδιναβικοί λαοί το είχαν απορρίψει, σήμανε και την κατάρρευσή του. Δεν το προβάλλει μόνο το ΠΑΣΟΚ αλλά κατά διαστήματα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και επιμένουμε ότι είναι ψεύτες, ξέρουν καλά την αλήθεια, θέλουν όμως να δώσουν ψεύτικες ελπίδες ότι ο καπιταλισμός μπορεί να εξανθρωπιστεί. Γι' αυτό και στις 7 του Ιούνη πρέπει να τιμωρηθούν. Οπως και ο ρατσιστικός ΛΑ.Ο.Σ., όπως και οι Οικολόγοι που μας ξεφύτρωσαν τώρα.

Οι σκανδιναβικές χώρες είναι πρωτοπόρες στην πράσινη οικονομία. Στα συστήματα ανακύκλωσης, στις ανανεώσιμες ενέργειες, κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι τον ερχόμενο Δεκέμβρη θα γίνει στην Κοπεγχάγη παγκόσμια συνάντηση για τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Στον τομέα όμως της πράσινης οικονομίας έχουμε σήμερα μαζικές απολύσεις, έχουμε εργοδοτική τρομοκρατία και εκβιασμό στους εργαζόμενους να μειώσουν τις απαιτήσεις. Σ' αυτά τα ζητήματα τι απαντούν όσοι την επικαλούνται; Τις πράσινες ελπίδες τις δοκιμάσαμε και το '81.

Οσο για την εκπαίδευση; Τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας μιλάνε μόνα τους: 24% των νέων μένουν ανεκπαίδευτοι. 41% των νέων που προέρχονται από λαϊκά στρώματα δεν τελειώνουν καμιά σχολή. Τα παιδιά ακαδημαϊκών κερδίζουν 35% περισσότερο από τα παιδιά γονιών χωρίς μόρφωση. 38% των νέων που αρχίζουν μια τεχνική εκπαίδευση δεν τελειώνουν ποτέ.

Και για τη διαφάνεια: Δε γίνονται μόνο στην Ελλάδα σκάνδαλα. Στη Δανία βγαίνουν συνεχώς σκάνδαλα στην επιφάνεια που αποδεικνύουν ότι αυτά είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό. Για παράδειγμα: Ο επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιο του συντηρητικού κόμματος, Μπεντ Μπένζεν (υπουργός Οικονομίας μέχρι τον περασμένο Γενάρη και πρόεδρος του Συντηρητικού κόμματος), «τα 'πιανε» για χρόνια από μεγάλες μονοπωλιακές εταιρείες. Τον καλούσαν σε ταξίδια για γκολφ, κυνήγι και άλλα εκλεπτυσμένα χόμπι και συζητούσαν με την ευκαιρία τα προβλήματα του κλάδου. Η μεγάλη μονοπωλιακή εταιρεία φαρμάκων NOVO - γνωστή για την ευαισθησία της στα κοινά και τις πρωτοβουλίες να προβάλλει την εταιρική ευθύνη - όπως αποκαλύπτεται από αμερικανικά ΜΜΕ, έχει δώσει πολλά εκατομμύρια σε προμήθειες στο καθεστώς Σαντάμ, που βομβάρδισε και ο δανέζικος στρατός, για να αναλάβει προμήθειες φαρμάκων και τροφίμων. Μάλιστα, αποκαλύπτεται ότι για την «κουμπαριά» είχε μεσολαβήσει το υπουργείο Εξωτερικών και επί σοσιαλδημοκρατικής και επί φιλελεύθερης κυβέρνησης.

Η ελπίδα βρίσκεται στο ΚΚΕ

Κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι στον καπιταλισμό οποιοδήποτε διαχειριστικό σύστημα κι αν εφαρμόζεται, οποιοδήποτε κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» κι αν κυβερνά, οι μόνιμοι χαμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι. Εχουμε πια άπειρα παραδείγματα. Δε στέκει κάποιος να είναι δυσαρεστημένος με την εφαρμοζόμενη πολιτική και να ψηφίσει άλλο κόμμα από το ΚΚΕ.

Σήμερα, έχει γίνει ολοφάνερο ότι η γραμμή πλεύσης που υποστηρίζουν όλα τα άλλα κόμματα αλλά και η ίδια η πρακτική τους δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια ελπίδας για θετικά μέτρα και λύσεις υπέρ των εργαζομένων.

Ο δρόμος βρίσκεται στη συμπαράταξη και κοινή δράση όλων αυτών, άσχετα σε ποια κόμματα ή κινήσεις δραστηριοποιούνται μέχρι σήμερα.

Η αναμονή και η συναισθηματική εξάρτηση, η διστακτικότητα να κάνει κάποιος ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα έξω από τα «συνηθισμένα», πολύ φοβούμαστε ότι οδηγεί σε χειρότερους εγκλωβισμούς, σε αρνητικές εξελίξεις για την πρόοδο, αφού ουσιαστικά ισοδυναμεί με ενεργητική ή παθητική υποστήριξη καταδικασμένων αντιλαϊκών πολιτικών.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ