Τη δέκατη βδομάδα κινητοποιήσεων συμπληρώνουν οι εργαζόμενοι στον «Παπουτσάνη», έχοντας προκαλέσει ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης, με οργανωτή της μάχης την ταξική τους συνδικαλιστική οργάνωση, την Πανελλήνια Ενωση Εργαζομένων Ελαιουργοσαπουνοποιίας. Ο αγώνας με αυτά τα χαρακτηριστικά και αυτή η αλληλεγγύη είναι που φρέναραν την προσπάθεια της εργοδοσίας και των μηχανισμών της να χτυπήσουν ακόμα και δικαστικά τις πολυήμερες κινητοποιήσεις, ζητώντας να κηρυχτεί παράνομη και καταχρηστική η συνεχιζόμενη απεργία. Και επειδή ο αγώνας έχει κατά πολύ ξεπεράσει τα όρια του εργοστασίου και της ευρύτερης περιοχής, δημιουργώντας νέα αγωνιστικά παραδείγματα για όλη την εργατική τάξη, εμφανίστηκε και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, γυρεύοντας προκλητικά να οικειοποιηθεί τη μεγάλη μάχη των εργαζόμενων.

Γι' αυτό σε ανακοίνωσή της λέει προκλητικά ότι «η παρέμβαση της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας οδήγησαν το δικαστήριο σε μια τεκμηριωμένη και σημαντική απόφαση που ενισχύει τον αγώνα και την πάλη των συνδικάτων ώστε να αποκρούσουν την πολιτική των απολύσεων, των αυθαιρεσιών και της καταπάτησης του συνταγματικού δικαιώματος της απεργίας. Επιβεβαιώθηκε έτσι για ακόμη μια φορά το πανεργατικό αίτημα και η απαίτηση των καιρών για ΕΝΟΤΗΤΑ στη ΔΡΑΣΗ!».

Ωστε η παρέμβαση της ΓΣΕΕ και όχι ο αγώνας των εργαζομένων ήταν αυτό που τσάκισε την απόπειρα ποινικοποίησης! Και την εργοδοτική αυθαιρεσία, σύμφωνα με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, δεν την πολεμούν οι εργάτες και τα ταξικά τους συνδικάτα στις πύλες των εργοστασίων, αλλά η ΓΣΕΕ, που στήριξε την εκ περιτροπής εργασία, δίνοντας αέρα στην εργοδοτική αυθαιρεσία! Και στην κατακλείδα, η ΓΣΕΕ βάζει και την «ενότητα στη δράση», σαν «πανεργατικό» μάλιστα αίτημα. Θέλει προφανώς να κρύψει ότι η ενότητα που φέρνει αποτελέσματα είναι αυτή που διδάσκουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον «Παπουτσάνη». Είναι η ταξική ενότητα, που καμιά σχέση δεν έχει με την «ενότητα» στην ήττα και τη συναίνεση, που προπαγανδίζει και θέλει μάταια να σπείρει στο κίνημα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.